این مقاله اولین بار در آوریل ۲۰۰۶ منتشر شد.
اِپُک تایمز استرالیا
۲۵ آوریل ۲۰۰۶
از آنجا که برخی وقایع در تاریخ به سان جرقه‌ای برای وقوع رویدادهای بزرگتر هستند، در خاطره‌ها می‌مانند. ترور فرانتس فردیناند، آرشیدوک اتریش، آتش جنگ جهانی اول را برافروخت، و به قدرت رسیدن میخائیل گورباچف، در نهایت به فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی انجامید؛ اینها صرفاً دو مثال از چنین وقایعی هستند.
در میان رویدادهایی از این قبیل، نقطه عطفی نیز در تاریخ اخیر چین وجود دارد که کمتر شناخته شده است -- "دادخواهی ژونگ‌نان‌های" در ۲۵ آوریل ۱۹۹۹. برخی از ناظران چین این رویداد را به عنوان عامل تسریع یکی از سبعانه‌ترین ستم‌های معنوی در دوران اخیر دانسته‌اند.
هفت سال پیش از دادخواهی ژونگ‌نان‌های، آقای لی هنگجی، که در فهرست کوتاه جایزه صلح نوبل قرار گرفته است، تمرینی معنوی به نام فالون گونگ را به عموم معرفی کرد. فالون گونگ با ترکیبی از تمرین، مدیتیشن، و اصول اخلاقی به سرعت در سراسر چین محبوبیت پیدا کرد. و برای رژیم کمونیست چین که تحمل شنیدن هیچ صدای دیگری را ندارد این محبوبیت به عنوان معزلی خطرناک تلقی می‌شود.
اعتراض آرام
ژونگ‌نان‌های، مقر حکومت مرکزی در پکن، مکان اولین دادخواهی عمومی بزرگ توسط تمرین‌کنندگان فالون گونگ بود. [یادداست ویراستار: تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای دادخواهی به اداره استیناف کشور مراجعه کردند، و این اداره برحسب اتفاق نزدیک مقر حکومتی قرار دارد.] همچنین از زمان کشتار میدان تیان‌آن‌من در سال ۱۹۸۹، این دادخواهی بزرگترین تجمع خودجوش در سطح عموم بود.
بر طبق شواهد تصویری، دستکم دههزار تمرین‌کننده فالون گونگ در خارج از ژونگ‌نان‌های جمع شدند تا دادخواستی را تسلیم رهبران حزب کمونیست کنند، که این با توجه به تلاش‌های حکومت در فرونشاندن صدای مردم جامعه رویدادی بیسابقه بود.
تصاویر ثبتشده توسط فیلمبرداران ای‌بی‌سی، تجمع منظمی از مردم چین را به نمایش گذاشت که در ردیف چندنفره بلندی ایستاده بودند، به طوریکه طی پیادهروهای درختکاری‌شده‌ی کنار شهر ممنوعه تا دو کیلومتر امتداد یافته بود. عده‌ای تمرینهای فالون گونگ را انجام می‌دادند، درحالیکه برخی دیگر نشسته بودند یا مطالعه می‌کردند. این اعتراض آرام منحصربهفرد، در پژوهش‌خواهی برای دو موضوع بود: بازیابی اعتبار رسمی فالون گونگ از سوی رژیم کمونیست و درخواست آزادی تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت‌شده در شهر ساحلی تیان‌جین.
عوامل محرک
دو هفته پیش از آن، "نشریه علم و فناوری جوان" مقاله‌ای به قلم هی زوشیو به رشته تحریر درآورد، شخصی که به مخالفت با سایر روش‌ها شهرت داشت. هی زوشیو برادر زن لو گان بود که درآن زمان وزیر امنیت عمومی بوده و بعدها سردم‌دار مبارزه با فالون گونگ می‌شود. برطبق گزارش روزنامه مینگ پائوی هنگ کنگ، هی زوشیو با ارائه دیدگاهی "تحریف‌شده" از اصول این تمرین، در صدد بدنام‌سازی آن بود.
تعدادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در پاسخ به این عملکرد، در دفتر نشریه علم و فناوری جوان تقاضای بررسی کرده و از سردبیران مجله درخواست کردند که آن مقاله اشتباه‌آمیز را تکذیب نمایند.
مسئولان مجله این درخواست را رد کرده و با پلیس تماس گرفتند-- و به دنبال آن ۴۵ تمرین‌کننده مورد ضرب و شتم قرار گرفته و بازداشت شدند. تمرین‌کنندگان محلی از شهرداری تیان‌جین تقاضای رسیدگی کردند، و مسئولان امر آنها را به اداره استیناف مرکزی در پکن ارجاع دادند.
حکومت چین در سال ۱۹۹۹، تعداد تمرین‌کنندگان فالون گونگ در پکن را در حدود ۴۰۰۰۰۰ تا ۵۰۰۰۰۰ نفر، و در کل کشور حدود ۷۰ تا ۱۰۰ میلیون نفر برآورد کرده بود.
گزارش‌های واشنگتن پست حاکی از این بود که اکثریت معترضین در ژونگ‌نان‌های از پکن بودند. اما برخی از آنها از استان‌های دوردستی چون جه‌جیانگ، که در ۱۰۰۰ کیلومتری جنوب پکن واقع است، به آنجا سفر کرده بودند. سامانه‌های اصلی حمل و نقل به سمت پایتخت بنا به دستور بسته شدند.
وقتی اعتراض‌کنندگان صبح زود به ژونگ‌نان‌های رسیدند، نزدیک به ۱۰۰۰ نفر از پرسنل امنیتی و مأموران لباس‌شخصی در محل مستقر بودند.
با وجود اینکه مشخص شد هراس‌ها از شورش بی‌اساس بوده است، پلیس به تمرین‌کنندگان اجازه ورود به اداره اصلی استیناف را نداد. در حقیقت این مسئولین بودند که آنها را به مکانی واقع در مقابل ژونگ‌نان‌های هدایت کردند، طوری که گویا آن را محاصره کرده‌اند. این تاکتیک یک حرکت حساب‌شده بود، اقدامی که به کارگرفته شد تا به‌طور ریاکارانه‌ای تمرین‌کنندگان فالون گونگ را به "محاصره" این بنا متهم کنند.
پس از ساعت‌ها گفتگو میان تظاهرکنندگان و مقامات رسمی پکن، پنج نفر به عنوان نماینده گروه به ملاقات با نخست‌وزیر ژو رونگجی دعوت شدند. آقای ژو ظرف مدت کوتاهی حکمی مبنی بر آزادی تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده در تیان‌جین صادر کرد و جمعیت بین ساعات ۱۰:۳۰ تا ۱۱:۳۰ عصر به‌آرامی متفرق شدند.
آغاز آزار و اذیت
به رغم این تصمیم، اوضاع دفتر سیاسی اصلی متشنج بود. جیانگ زِمین، رهبر وقت حزب کمونیست چین (ح.ک.چ)، به منظور تحکیم قدرت شخص خود، سه ماه بعد در تاریخ ۲۰ ژوئیه ۱۹۹۹ به شکلی غیرقانونی تمرین فالون گونگ را ممنوع اعلام کرد.
این ممنوعیت سرآغاز مبارزه‌ای گسترده در سراسر کشور برعلیه فالون گونگ بود، مبارزه‌ای با هدف تهمت و افترا به فالون گونگ و از بین بردن آن. کتابها، ویدیوها و نوارکاست‌های فالون گونگ در گستره‌ای وسیع توقیف و منهدم شدند. مکان‌های تمرین در پارک‌های عمومی مرتباً مورد حمله قرار گرفت، چنانکه برخی شاهدان عینی به خاطر می‌آورند که پلیس تمرین‌کنندگان را-- درحالیکه هنوز در حالت چهارزانو در مدیتیشن نشسته بودند-- بلند کرده و به روی زمین پرت می‌کرد.
هزاران تن از افراد را دسته‌دسته در استادیوم‌های ورزشی جمع می‌کردند، و سپس به اردوگاه‌های کار اجباری انتقال می‌دادند. هیچ محاکمه رسمی برگزار نمی‌شد؛ و مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بازداشت، "خودکشی" درنظر گرفته می‌شد.
از سال ۱۹۹۹، به تأیید رسیده است که نزدیک به ۳۰۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ بر اثر ضرب و شتم و شکنجه کشته شده‌اند؛ اما کارشناسان حقوق بشر رقمی بالاتر از ۱۰۰۰۰ نفر را اعلام کرده‌اند. گمان می‌رود که تعداد یک میلیون تمرین‌کننده فالون گونگ به طور غیرقانونی در اردوگاه‌های کاراجباری سراسر چین حبس شده‌اند.
چنین ظلم بی‌رحمانه‌ای، شاهدان را وا‌می‌دارد که درباره انگیزه‌های نهان در پشت آزار و شکنجه فالون گونگ بپرسند.
این آزار و شکنجه می‌تواند دلایل تاریخی داشته باشد. رژیم چین هنوز نپذیرفته است که در سال ۱۹۸۹ در میدان تیان‌آن‌من کشتاری صورت گرفته است.
درحقیقت، هرگونه اشاره به قتل عام دانشجویان طرفدار دموکراسی-- اقدامی که در سطح جهان محکوم شده است-- از کتب درسی چین حذف شده و امکان دسترسی به آنها از طریق اینترنت مسدود شده است.
تصاویر معروف فردی در میدان تیان‌آن‌من که سعی در متوقف‌کردن تانک‌ها داشت، یادآور فداکاری‌هایی است که مردم چین در طول سالها انجام داده‌اند تا صدای‌شان شنیده شود.
هرچند هویت آن دانشجوی شجاع هیچ‌گاه مورد تأیید قرار نگرفت، پیامش جاودانه است. شاید روزی خاطره ژونگ‌نان‌های، به عنوان رویدادی که نمایانگر شجاعت و وقار مردم چین بوده است، در کتابهای تاریخ ثبت شود.
