(Minghui.org) مدتها پیش متوجه شدم که حرکات تمرین بسیاری از تمرین‌کنندگان نه تنها نادقیق، بلکه گاهی اوقات کاملاً نادرست است، و این شامل کسانی که تزکیه در فالون دافا را قبل از سال ۱۹۹۹ آغاز کرده‌اند هم می‌شود. پس از اینکه در سایت مینگهویی به مقاله‌ای برخوردم که در مورد حرکات تمرین صحبت می‌کرد، من هم خواستم افکارم را با شما سهیم شوم.
به خاطر دارم هنگامی که برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ تمرین گروهی در محل خود را شروع کردیم، همه‌ی ما نسبت به دنبال کردن دستورالعمل‌های استاد برای انجام تمرین‌ها بسیار سخت‌گیر و جدی بودیم. زیرا، ما مسئولیت آموزش حرکات به تازه‌واردان را هم به عهده داشتیم. در آن زمان، ما اغلب در مقابل آینه و یا با یکدیگر تمرین می‌کردیم، بنابراین برای ما راحت‌تر بود تا اشتباهات خود را ببینیم. سپس در می‌یافتیم که چگونه اشتباهات خود را اصلاح کنیم، و با یادآوری به یکدیگر مطمئن می‌شدیم که حرکات تمرین ما دقیق بودند. چون ما استانداردهای بالایی داشتیم، بیشتر تازه‌واردان هیچ مشکلی برای انجام درست تمرین‌ها نداشتند.
پس از شروع آزار و اذیت در سال ۱۹۹۹ همه چیز تغییر کرد. از آنجا که همه مجبور بودند تمرین‌ها را خودشان به تنهایی انجام دهند، کسی در زمان تمرین حضور نداشت تا خطاهای ما را تذکر دهد. کم کم، حرکات تمرین ما نادقیق شدند و دیگر آرام، آهسته و روان نبودند. بدون تشویق و نظارت هم‌تمرین‌کنندگان، بسیاری از ما سهل‌انگار شدیم و حتی تمرین‌ها را در تمام مدت بطور نادرست انجام می‌دادیم. گاهی اوقات که برخی از تمرین‌کنندگان، اشتباهات ما را خاطر نشان می‌کردند، نه تنها سپاسگزار و قدردان نبودیم، بلکه ما شکایت می‌کردیم که آن تمرین‌کننده، فقط در بن‌بست فرو می‌رود. در هر حال، چه‌کسی می‌توانست تمرین‌ها را دقیقاً به همان شیوه مانند استاد انجام دهد؟ طرز برخورد تمرین‌کنندگان باسابقه قطعاً تازه‌واردان را تحت تأثیر قرار می‌داد و به نظر نمی‌رسید هیچ کس از اینکه حرکاتش اصلاح می‌‌گردد خوشحال شود.
درست در آن زمان، استاد مقاله‌ی خود را به نام "تغییر ناپذیر" (نکات اصلی برای پیشرفت بیشتر) منتشر کردند.
استاد بیان کردند:
"به عنوان یک تزکیه‌کننده باید به صورت باز و به طور موقرانه‌ای عمل تزکیه را انجام دهید و به تصویر بزرگتر نگاه کنید. چگونه این می‌تواند امکان‌پذیر باشد که حرکات همه بدون هر گونه اختلاف کوچکی دقیقاً مثل هم باشند؟ ذهن‌تان را روی این چیزهای بی‌اهمیت متمرکز نکنید. حرکات تمرین، روشی برای کمک به رسیدن به کمال است و آنها قطعاً مهم هستند. اما به جای اینکه در یک بن‌بست فرو روید باید سعی بیشتری را صرف بهتر کردن شین‌شینگ‌تان کنید."
پس از مطالعه‌ی این مقاله، این واقعیت برای ما روشن شد که نباید در تمرین به ظاهرِ هر کدام از حرکات خود توجه بیش از حد نشان دهیم؛ به جای آن ما باید بر بهبود شین‌شینگ خود تمرکز کنیم. ما احساس کردیم که سازمان دادن تمرین‌کنندگان فقط برای انجام چندین حرکت به منظور اطمینان از صحیح بودن حرکات آنها، وقت تلف کردن بود.
اکنون با نگاهی به گذشته، من می دانم که "فرو نرفتن در بن‌بست" به این معنا نیست که ما باید از توجه به دقت و صحت در حرکات تمرین خود غفلت کنیم.
توصیه‌ی من این است که بین سطوح مختلف حرکات تمرین خود تمایز قائل شویم: "دقیقاً به‌همان شکل"، "نادقیق"، "اشتباه" و "بسیار اشتباه". قطعاً این نگرانی بطور جدی وجود دارد که شخصی در حرکات استاد تغییر ایجاد کند و سپس آنها را به تازه‌واردان آموزش دهد.
"دقیقا به‌همان شکل" به معنای این است که هر حالت و حرکت فرد دقیقاً مشابه استاد انجام شود. "نادقیق" به معنای تفاوت‌های اندک در چگونگی آرام، آهسته و روان بودن حرکات در مقایسه با سریع بودن حرکات است. "اشتباه" به معنی عدم متابعت از دستورالعمل استاد است و حرکات کلاً صحیح نیستند.
در متون زیر، به طور خلاصه به حرکات نادرست تمرین‌کنندگان محلی که من متوجه آنها شده‌ام اشاره می‌کنم. کلیه‌ی دستور‌العملها از "راه کمال بزرگ فالون دافا " ذکر شده‌اند.
تمرین اول: بودا هزار دست را نشان می‌دهد
"تمرین اول بودا هزار دست را نشان می‌دهد نامیده می‌شود. شما باید در هنگام انجام این تمرین بدن را بکشید و رها کنید. در هنگام کشش، کل بدن به تدریج تا حد ممکن کشیده می‌شود– حتی تا میزانی که احساس می‌کنید که انگار به دو نیم تقسیم می‌شوید. بدن طوری کشیده می‌شود که انگار بسیار بلند و بزرگ می‌شود. هیچ فکری استفاده نمی‌شود. پس از کشش تا آخرین حد، بدن باید به طور ناگهانی رها شود– وقتی کشش را تا آخرین حد انجام دادید، باید بی‌درنگ وانهاده و رها شوید." (ترجمه غیررسمی)
با این حال بسیاری از افراد بدون هیچ کششی فقط دستان خود را نگه می‌دارند.
هنگامی که برخی از تمرین‌کنندگان دستهای خود را می‌کشند، این عمل را بسیار سریع انجام می‌دهند، در حالیکه باید کشش را به تدریج انجام دهند. ما دو تمرین‌کننده‌ی قدیمی داشتیم که تمرین را قبل از سال ۱۹۹۹ آغاز کرده بودند، اما هنوز هم آن را غلط انجام می‌دادند و هنگامی که اشتباهاتشان را خاطر نشان می‌کردیم، حاضر نبودند به ما گوش دهند.
وقتی زمان رها کردن بدن می‌رسد، برخی از تمرین‌کنندگان آنقدر سریع حرکت را انجام می‌دهند که بدنشان می‌لرزد. برخی از تمرین‌کنندگان جدید نیز این مشکل را دارند. ظاهراً هرگز در وهله اول، روش درست کشش را نیاموخته‌اند.
بعضی از افراد با حرکت "دستها به آسمان و زمین اشاره دارند" (جانگ‌جی چی‌ان‌کُن) مشکل دارند. به‌نوعی آنها نمی‌دانند چگونه به درستی و آنطور که الزامی است، دستهای خود را در جهت‌های مخالف بچرخانند. برای کمک به همه، من دستورالعمل را در اینجا ذکر می‌کنم:
"با هه‌شی شروع کنید، دستها را به اندازه‌ی ۲ تا ۳ سانتی‌متر(یک اینچ) جدا کنید (شکل ۶-۱) و آنها را در جهات مخالف بچرخانید. آقایان دست چپ (خانم‌ها دست راست) را به سمت سینه و دست راست را به‌طرف بیرون بچرخانند به‌طوری‌که دست چپ بالا قرار گیرد و دست راست پائین. هر دو دست باید یک خط راست با ساعدها بسازند. سپس ساعد چپ را به‌طور مورب به طرف بالا بکشید (شکل ۷-۱). کف دست به طرف پائین و در ارتفاع سر باشد. دست راست را در جلوی سینه در حالتی که کف دست رو به بالا باشد نگه دارید. بعد از آنکه بازوی چپ به وضعیت درستی رسید، سر را به طرف بالا بکشید، کف پاها را به طرف پائین فشار دهید و تمام بدن را تا حدی که می‌شود، بکشید. در حدود ۲ تا ۳ ثانیه بکشید سپس بلافاصله تمام بدن را شل‌کنید. دست چپ را به‌جلوی سینه برگردانید و حالت هه‌شی را شکل دهید (شکل ۵-۱). سپس، دستها را در جهت مخالف برگردانید به‌طوری‌که دست راست بالا و دست چپ زیر قرار‌گیرد (شکل ۸-۱). دست راست را بکشید و حرکات قبلی دست چپ را تکرار‌کنید (شکل ۹-۱). بعد از کشیدن، تمام بدن را راحت و شل کنید. دستها را جلوی سینه برای انجام هه‌شی حرکت دهید."
تمرین دوم: حالت ایستاده‌ی فالون
در مورد چگونگی نگه داشتن چرخ قانون، در دستورالعمل آمده است: "انگشتان دستها با فاصله‌ی ۱۵ سانتی‌متر (۶ اینچ) از یکدیگر روبروی هم باشند. یک دایره را با بازوان شکل دهید. تمام بدن را شل‌کنید."
به‌هرحال برخی از افراد انگشتانشان را به سوی یکدیگر نگه نمی‌دارند. در عوض انگشتان آنها به پایین یا به سمت بیرون اشاره می‌کند.
همچنین در دستورالعمل می‌خوانیم: "نگه‌داشتن چرخ در جلوی سر ( توچیان بائولون) - با جی‌‌یین شروع کنید (حالت دستهای وصل شده). به آهستگی دستها را از پائین شکم به بالا بیاورید؛ در حین حرکت، آنها را جدا کنید. وقتی دستها به جلوی سر رسیدند، کف دستها باید رو به صورت و تا ارتفاع ابروان باشد (شکل ۲-۲). "
من متوجه شدم که در بسیاری از افراد سطح ارتفاعی که دستهایشان را نگه می‌دارند، اشتباه است یعنی دستها را بیش از حد پایین یا بیش از اندازه بالا می‌برند. علاوه بر این، استاد به ما آموزش دادند که "یک دایره را با بازوان شکل دهید"، اما بسیاری از تمرین‌کنندگان ابداً یک دایره را شکل نمی‌دهند.
تمرین سوم: نفوذ کردن به دو منتهی‌الیه کیهان
حرکتی در تمرین وجود دارد به نام "چرخاندن فالون با دو دست ( شوآنگ‌شو تویی‌دونگ فالون ) - بعد از نه‌بار بالا و پائین بردن دو دست به نرمی، دو دست را آرام از بالای سر به پائین و از روی قفسه‌ی سینه رد‌کنید، تا اینکه به محل پائین شکم برسند (شکل ۷-۳). فالون را با دو دست بچرخانید (شکل ۸-۳ و شکل ۹-۳). برای آقایان دست چپ در داخل حرکت می‌کند و برای خانم‌ها دست راست در داخل حرکت می‌کند. بین دستها و همچنین بین دستی که در داخل قرار گرفته و شکم، فاصله‌ای در حدود ۲ تا ۳ سانتی‌متر (یک اینچ) را حفظ‌کنید. فالون را در جهت عقربه‌های ساعت برای چرخاندن انرژی از بیرون به سمت داخل بدن، چهار بار بچرخانید. به هنگام چرخاندن فالون، دستها را در منطقه‌ی قسمت پائینی شکم نگه دارید."
برخی از افراد چرخ قانون را با هردو دست نمی‌چرخانند. در عوض، به نظر می رسد یک دست را حول دست دیگر خود می‌چرخانند. توصیف خطا سخت است، اما زمانی که آن را می‌بینید، متوجه می‌شوید که حرکت را درست انجام نمی‌دهند.
تمرین چهارم: مدارآسمانی فالون
در دستورالعمل آمده است:
"دستها را از هه‌شی جدا‌کنید. آنها را به‌طرف پائین تا قسمت پائینی شکم، در حالیکه کف هردو دست را رو به بدن برمی‌گردانید، حرکت‌دهید. فاصله‌ای نه بیشتر از ده سانتی‌متر (چهار اینچ) را بین دستها و بدن حفظ‌کنید. بعد از آنکه دستها از قسمت پائین شکم عبور‌کردند، آنها را بین پاها به‌طرف پائین باز‌کنید. دستها را درحالی‌که کف دستها به سمت داخلی پاها هستند حرکت دهید و هم‌زمان کمر را به‌طرف جلو خم‌کنید و دو زانو را خمیده‌تر کنید (شکل ۳-۴). وقتی‌که نوک انگشتان به زمین نزدیک می‌شوند دستها را به حالت دایره از جلوی هر پا به‌طرف خارج پاشنه‌ی پا حرکت دهید (شکل ۴-۴). مچ‌ها را کمی خم‌کنید و دستها را در امتداد پشت پاها به بالا بیاورید (شکل ۵-۴). درحالی‌که دستها را در پشت به‌طرف بالا می‌آورید، کمر را راست‌کنید (شکل ۶-۴)."
بسیاری از تمرین‌کنندگان در حرکت دادن دستهایشان به دور بدن در حفظ پیوستگی حرکت با مشکل مواجه هستند.
تمرین پنجم: تقویت کردن قدرتهای الهی
برخی از تمرین‌کنندگان در طول مدیتیشن خود به خواب می‌روند؛ همچنین بسیاری در جریان فرستادن افکار درست چرت می‌زنند.
ملاحظه‌ی نهایی
بسیاری از تمرین‌کنندگان به‌طور سرسری دستهای خود را به اطراف حرکت می‌دهند و یا قبل از پایان یک مجموعه از تمرین، به ساعت نگاه می‌کنند. آنطور که من می‌بینم، آنها چیزهای اضافی به حرکات تمرین استاد می‌افزایند. اگر زود خاتمه دادن تمرین مطلقاً ضروری باشد، توصیه‌ی من این است که آنها می‌توانند تمرین را بدون اینکه به درستی و دقت حرکات لطمه‌ای وارد شود، با سرعت بیشتری انجام دهند.
جلوه‌های دیگری از حرکات تمرین نادرست وجود دارد. توصیه می کنم که تمرین‌های یکدیگر را مشاهده کنیم و اگر متوجه اشتباهی شدیم آن را به هم تذکر دهیم. ما نباید با تعبیری نادرست از سخنان استاد در مورد به افراط رفتن، تلاش کنیم تا بر اشتباهات خود سرپوش بگذاریم.
مجموعه رشد و اصلاح خود
