(Minghui.org) طی گزارشی که در تاریخ ۱ اکتبر ۲۰۱۳ در وب‌سایت مینگهویی منتشر شد، اظهار شد که خانم چنگ لی‌جینگ از شهرستان نونگان واقع در استان جیلین، در تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۱۳، بازداشت شد و در اداره پلیس چاچنگ مورد تعرض و بدرفتاری فیزیکی قرار گرفت. درحالی که خانم چنگ در اعتراض به رفتار آنها فریاد می‌زد، یکی از مأموران پلیس سعی کرده بود لباس وی را پاره کند.
تانگ کی، رئیس بخش امنیت داخلی دستور داد که به دستان او از پشت دست‌بند بزنند. تانگ خود را اینگونه معرفی کرد، "من تانگ کی، رئیس بخش امنیت داخلی هستم. با کشتن تمرین‌کننده‌ای به نام یو چانگ‌لی، نامی از من در وب‌سایت مینگهویی ثبت شده است". خانم چنگ از پاسخ دادن به سؤالات امتناع کرد. به همین خاطر تانگ و هفت مأمور پلیس او را روی زمین انداختند و بازوانش را از پشت پیچاندند و به سمت سرش بالا کشیدند. خانم چنگ از شدت درد بی‌هوش شد.
اکثر قاتل‌ها سعی می‌کنند جنایات خود را پنهان کنند. اما این رئیس بخش امنیت داخلی با افتخار اظهار داشت که یک قاتل است. متأسفانه این فرد تنها جانی بی‌رحمی نیست که در آزار و شکنجه و قتل تمرین‌کنندگان فالون گونگ شرکت داشته است. موارد زیر در وب‌سایت مینگهویی گزارش شده‌اند.
سایر قربانیان
خانم ژائو شین، عضو هیأت علمی دانشگاه صنعت و تجارت پکن، در تاریخ ۱۹ ژوئن ۲۰۰۰، در حین انجام تمرینات فالون گونگ در پارک زیژویوان، بازداشت شد. او به بازداشتگاه چینگهی در اداره پلیس هایدیان منتقل شد و در آنجا به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت. شدت ضرباتی که به او وارد شد موجب شکستن گردنش شده و بلافاصله فلج شد. او را به بیمارستان هایدیان اعزام کردند. وی در تاریخ ۱۱ دسامبر در آن بیمارستان درگذشت. حوالی همان تاریخ تمرین‌کننده دیگری در مرکز بازداشت هایدیان حبس شد. مأمور پلیسی که از او بازجویی می‌کرد گفت، "چه کسی به این مسئله اهمیت می‌دهد که یک تمرین‌کننده فالون گونگ زیر ضرب و شتم بمیرد؟ من پنج نفر از آنان را زیر ضرب و شتم کشته‌ام. ژائو شین یکی از آنان بود."
خانم لی وی‌جی در ۱۳ ژانویه ۲۰۰۲ توسط مأموران مرکز پلیس لینگ‌کونگ در منطقه تیشی، شهر شن‌یانگ واقع در استان لیائونینگ بازداشت شد. خانم لی در اعتراض به این آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد. سپس مأموران پلیس اینگونه او را تحت شکنجه قرار دادند: آنها وی را به یک صندلی بستند، به سرش ضربه زدند، انگشتان پایش را له کردند، با لگد او را زدند و پاهایش را با یک لوله فلزی مورد ضرب و شتم قرار دادند. دو مأمور از اداره پلیس شعبه تیشی نیز برای شرکت در این آزار و شکنجه به آنجا آمده بودند. یکی از آنها گفت، "من کسی هستم که آقای ژونگ هنگجی را زیر ضرب و شتم کشتم." دیگری نیز افزود، "ضرب و شتم (تمرین‌کنندگان فالون گونگ) تا سرحد مرگ برای ما هیچ پیامدی نداشته و برای آن مجازات نمی‌شویم، چراکه مرگ آنها خودکشی محسوب می‌شود." سپس مأمور اول خانم لی را روی زمین کشید و به صورتش ضربه زد.
خانم هوانگ یوپینگ از فوشان واقع در استان لیائونینگ، در ۲۸ مارس ۲۰۰۶ به اداره پلیس برده شد. مأمور پلیس، وان چوان به او گفت، "من کسی هستم که خانم وانگ شیوشیا را زیر ضرب و شتم کشتم." هم‌زمان که این را می‌گفت، آقای سان هونگ‌چانگ، شوهر خانم وانگ، در طبقه دوم آنجا در حال شکنجه شدن بود. خانم هوانگ، زجه‌های وحشتناک او را می‌شنید. زجه‌هایی که ناشی از درد شکستن پاهایش زیر ضرب و شتم بود.
آقای شیونگ وندی، از یینگ‌چنگ واقع در استان هوبی، در ماه ژوئیه ۲۰۰۷، به مرکز پلیس لانگ‌جون فرستاده شد. صرفاً به این دلیل که واقعیت‌هایی را درباره فالون گونگ به ساکنین محلی گفته بود. لی جینگ‌بو، رئیس این مرکز پلیس به او گفت، "من کسی هستم که آقای ژان وی را زیر ضرب و شتم کشتم."
تکبر و گستاخی غیرمعقول
ژائو شیمین، یک مأمور اداره پلیس ژنگ‌یانگ در چی‌چی‌هار واقع در استان هیلونگ‌جیانگ است که مستقیماً در آزار و شکنجه فالون گونگ شرکت داشته است. تمرین‌کنندگانی که به این اداره پلیس فرستاده شده‌اند، همگی رفتارهای مشابهی را از جانب او تجربه کرده‌اند. او تکه‌ای طناب را در دست می‌گیرد و فریاد می‌زند، "یا اعتراف می‌کنی، یا تو را می‌بندم و به داخل کوره می‌اندازم. هیچ کسی خبردار نمی‌شود. من کسی هستم که مادری پیر را کشتم. ما می‌توانیم تمرین‌کنندگان فالون گونگ را بکشیم، بدون اینکه مجبور باشیم به خاطر آن جوابی پس دهیم."
تکبر و گستاخی این قاتلان واقعاً غیرمنطقی است. به نظر می‌رسد که آنها هیچ واهمه‌ای ندارند و این به واسطه سیاست رژیم جیانگ زِمین است که به عاملان این آزار و شکنجه مصونیت از مجازات می‌دهد: شکنجه تمرین‌کنندگان فالون گونگ تا سرحد مرگ هیچ مسئولیت یا اتهامی را متوجه عاملان این شکنجه‌ها نمی‌کند-- و چنین چیزی به عنوان خودکشی محسوب می‌شود. این رویه‌ای معمول برای این "مقامات عمومی" است. چطور می‌توانند حتی درباره چنین چیزی به خود ببالند؟
رژیم جیانگ نه تنها این آزار و شکنجه را به راه انداخت، بلکه با دادن ترفیع به هم‌دستانش، به آنها پاداش می‌دهد. اینگونه از اعمال شنیع و شرورانه آنان حمایت می‌کند و این موضوع تا نقطه‌ای پیش رفته است که آنان معتقدند با ضرب و شتم تمرین‌کنندگان فالون گونگ تا سرحد مرگ، خدمت بزرگی را انجام می‌دهند.
در واقع این سیاست شیطانی آزار و شکنجه است که چنین قاتلان بی‌رحم و گستاخی را پرورانده است.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
