(Minghui.org) باوجود پوشش خبری بسیار اندک، آزار و شکنجه فالون گونگ در چین به‌شدت ادامه دارد. برطبق گزارش‌های موجود، در طول دو ماه اولِ سال ۲۰۱۴، دست‌کم ۲۴۰ تمرین‌کننده فالون گونگ بازداشت، ۲۰ نفر به‌طور غیرقانونی محکوم و ۳۰ نفر از آنها در مراکز شستشوی مغزی حبس شده‌اند. بیش از ۳۰۰ خانه نیز غارت شده و بالغ بر ۱۰ تمرین‌کننده در مراکز بازداشت حبس شده‌اند. به‌تازگی تعداد بی‌شماری دراثر آزار و شکنجه طولانی‌مدت، جان خود را از دست داده‌اند.
قبل از برگزاری جلسات کنگره ملی خلق (NPC) و کنفرانس مشورتی سیاسی خلق چین (CPPCC) در ماه مارس، آزار و اذیت و تهدیدها معمول بودند، به‌خصوص در استان‌های لیائونینگ، شاندونگ، هیلونگ‌جیانگ، سیچوان، هبی و در چونگ‌چینگ که یکی از چهار شهرداریِ تحت کنترل مستقیم جمهوری خلق چین (PRC) است.
در ذیل مجموعه کوچکی از نمونه‌‌های آزار و شکنجه آورده شده که در ژانویه و فوریه ۲۰۱۴ گزارش شده‌اند.
سوء‌رفتارهای روانی
در گزارش حقوق بشر وزارت امور خارجه ایالات متحده درباره چین در سال ۲۰۱۳، بیان شده است که معالجات روان‌پزشکی بدون رضایت زندانیان عقیدتی به‌طور رایج روی آنها اعمال می‌شود. تمرین‌کنندگان فالون گونگ درحال‌حاضر بیشترین درصد از زندانیان عقیدتی را در چین تشکیل می‌دهند.
یکی از دروغ‌هایی که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) اغلب اوقات برای توجیه آزار و شکنجه به‌کار می‌‌برد، این است که تمرین فالون گونگ سبب می‌شود تمرین‌کنندگانش به بیماری‌های روانی مبتلا شوند. حقیقت موضوع کاملاً برعکس است: تمرین‌کنندگان بی‌شماری که ازنظر جسمی و روحی سالم بودند، در مؤسسات روان‌درمانی ح.ک.چ، دراثر شکنجه با داروهای مربوط به بیماری‌های روانی، دچار بیماری‌های روانی شده یا حتی جان خود را از دست داده‌اند.
خانم شیانگ شیائوبو
خانم شیانگ شیائوبو در تاریخ ۲۰ فوریه ۲۰۱۴، در ۵۵ سالگی درگذشت. او قبل از اینکه در تاریخ ۵ ژوئن ۲۰۱۳، به قید و ضمانت پزشکی از اردوگاه بازپروری از طریق کار اجباری در استان هیلونگ‌جیانگ آزاد شود، بسیار نحیف و دچار فروپاشی ذهنی شده بود. گمان می‌رود که در طول هشت ماه حبس خانم شیانگ در این اردوگاه، داروهایی به او دادند که سیستم عصبی مرکزی او را دچار آسیب کرد.
هنگامی که خانم شیانگ به خانه بازگشت دچار تاری دید شده بود و به محرک‌ها عکس‌العمل نشان نمی‌داد. بسیار کم غذا می‌خورد و زیرلب با خود زمزمه می‌کرد. اغلب سعی می‌کرد از خانه فرار کند یا ساعت‌ها بی‌حرکت، در یک نقطه می‌ایستاد یا می‌نشست. نمی‌توانست بخوابد. خانم شیانگ، در طول دو ماه آخر زندگی‌اش، زمین‌گیر و بستری بود و خودش را مانند یک توپ جمع می‌کرد و به‌سختی اندکی غذا یا آب می‌خورد.
آقای لو جیانگ‌پینگ و خانواده‌اش
زمانی‌که آقای لو جیانگ‌پینگ در تاریخ ۲۳ دسامبر ۲۰۱۳ به قید و ضمانت پزشکی از زندان شماره ۱ یوننان آزاد شد، در شرایطی بحرانی قرار داشت. او پنج روز بعد، در ۵۱ سالگی درگذشت.
آقای لو قبل از مرگ، به خانواده‌اش گفت که داروی نامعلومی را به وی تزریق کرده بودند. روی دست‌هایش برآمدگی‌های تیره و سفتی به اندازه دانه‌های انگور وجود داشت. دندان‌ها و لثه‌هایش، همه سیاه و دندان‌هایش پوشیده از خون خشک‌شده بود. داخل دهانش دچار پوسیدگی شده بود.
آقای وانگ هایتیان
پس از آنکه آقای وانگ هایتیان در تاریخ ۵ دسامبر ۲۰۱۳، از مرکز شستشوی مغزی شاهزی در استان جیلین آزاد شد، وضعیت جسمی او به‌سرعت رو به وخامت گذاشت. وی مشکل تنفسی داشت و دچار تورم شدید شکم و یبوست شده بود. آقای وانگ در عرض دو ماه پس از آزادی، در تاریخ ۲ فوریه ۲۰۱۴، در ۴۵ سالگی درگذشت. اعضای خانواده او گمان می‌کنند که به وی داروهای مضر تزریق شده بود.
به مراکز شستشوی مغزی که به‌وسیله ادارات ۶۱۰ محلی سازماندهی می‌شوند، معمولاً عنوان "اردوگاه‌های کار کوتاه‌مدت" اطلاق می‌شود. روش‌های شکنجه‌ای که در آنجا روی تمرین‌کنندگان اعمال می‌شود، فراتر از حد و مرزهای تحمل بشری است و به‌منظور این است که آنها را وادار به رها کردن باورهای‌شان کنند.
آقای لیو شیفنگ
آقای لیو شیفنگ که معلم دبیرستانی در شهر شنژن، واقع در استان گوانگ‌دونگ بود، به‌علت تحمل ۱۰ سال سوء‌رفتار در زندان، ازجمله شکنجه، معلول و ناتوان شد. وی از ماه سپتامبر سال ۲۰۱۳، در مرکز شستشوی مغزی شیلی در شنژن حبس شده بود. غذای او حاوی داروهایی بود که به سیستم عصبی آسیب می‌رساند و علائمی که در وی پدیدار شده نشان می‌دهد که در آستانه فروپاشی ذهنی قرار دارد.
خانم وانگ شیائودونگ، همسر آقای لیو نیز یک تمرین‌کننده فالون گونگ است. وی در ژوئیه سال ۲۰۰۳ در بازداشتگاه نانشان تا سرحد مرگ تحت شکنجه قرار گرفت. آقای لیو حدوداً در همان زمان به ۱۰ سال زندان محکوم شد. پسر آنها لیو شیانگ، به یک پرورشگاه فرستاده شد.
مرگ دراثر آزار و شکنجه طولانی‌مدت
آزار و شکنجه در سراسر کشور، روی تعداد بی‌شماری از تمرین‌کنندگان، تأثیر دراز‌مدتی داشته است. بسیاری از آنها برای فرار از آزار و اذیت بی‌امان و ترس از بازداشت، مجبور شده‌اند در بی‌خانمانی و فقر زندگی کنند. اگرچه این افراد قبل از شروع آزار و شکنجه، به‌خاطر تمرین فالون گونگ کاملاً سالم بودند، اما به‌علت فشار ناشی از اضطراب، ترس و تلفات و خسارات خانوادگی، سرانجام جانشان را از دست داده‌اند.
دکتر گائو جی
دکتر گائو جی در اورژانس
دکتر گائوجی یکی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در شهرک دادیانزی از شهرستان تیلینگ واقع دراستان لیائونینگ بود. وی پس از تحمل عوارض ناشی از سکته مغزی و بستری بودن به‌مدت بیش از دو سال، در تاریخ ۱۵ ژانویه ۲۰۱۴، در ۴۵ سالگی براثر سکته مغزی ناشی از استرس درگذشت.
دکتر گائو برای جلوگیری از بازداشت‌های مکرر و آزار و اذیت، مجبور به ترک خانه شد و پیوسته درتلاش بود تا از دست پلیس فرار کند. چنین استرسی بر وضعیت سلامتی او تأثیر واقعاً مخربی داشت و دو سال و نیم پس از اولین سکته، در ماه مه ۲۰۱۰ دوباره دچار سکته مغزی شد.
در تاریخ ۱۲ ژوئن ۲۰۱۰، درحالیکه به‌دنبال مراقبت‌های پزشکی در بیمارستان منطقه یین‌ژو بود، بازداشت شد. قاضی لی ژونگ که ریاست دادگاه منطقه یین‌ژو را به‌عهده داشت، دکتر گائو را بازداشت کرد. وی سپس به چهار سال و شش ماه زندان محکوم شد. در تاریخ ۱۸ نوامبر ۲۰۱۰ از زندان آزاد شد، اما معلول شد و حافظه و قابلیت تکلمش را از دست داد. او در سال ۲۰۱۴ درگذشت.
آقای چو هوی
آقای چو هوی ۱۳ سال پیش در اردوگاه کار اجباری دالیان آنقدر تحت شکنجه قرار گرفت تا فلج شد و در تاریخ ۱۹ فوریه ۲۰۱۴، در ۴۵ سالگی بی‌سرو صدا درگذشت. او سرانجام از درد بسیار زیادی که در طول دهه آخر عمرش تحمل کرده بود، رها شد.
در این اردوگاه کار اجباری، با باتوم الکتریکی به اندام تناسلی آقای چو شوک اعمال کردند که باعث ایجاد زخم‌های چرکینی شد. بعد از اینکه شکنجه‌ها باعث شکستگی مهره‌های گردن وی شد، وی فلج شد.
آقای چو در بستر افتاد، به‌حدی که خودش به تنهایی نمی‌توانست از یک پهلو به پهلوی دیگر بچرخد. آزار و شکنجه بدنش را تخریب کرده بود و درد بسیار زیادی را تحمل می‌کرد.
آقای ژنگ زونگیی و خانواده‌اش مجبور شدند بیش از ۱۰ سال در بی‌خانمانی به‌سر ببرند. آقای ژنگ به‌دلیل استرس طولانی‌مدت ناشی از آوارگی، در تاریخ ۷ ژانویه ۲۰۱۴، در ۶۱ سالگی درگذشت. او قبلاً در منطقه شیچنگ در پکن سکونت داشت و در تأسیسات تصفیه‌خانه فاضلاب در فانگ‌ژوانگِ پکن مشغول به کار بود.
آقای دو ژی‌یینگ از شهرستان جیانچانگ، شهر هولودائو، واقع دراستان لیائونینگ، که در ژوئیه ۲۰۱۳ از بازداشتگاه این شهرستان آزاد شد، هشت ماه بعد، در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۴ درگذشت.
آقای دو دقیقاً پس از یک ماه حبس در بازداشتگاه، دراثر شکنجه قادر به صحبت نبود و دیگر نمی‌توانست از خودش مراقبت کند. پس از آزادی، مادرش که بیش از ۸۰ سال سن داشت مجبور به مراقبت از او شد. وی آخرین بار در ژوئیه سال ۲۰۱۳، در شهرک جیانچانگ، در شهرستان جیانچانگ بازداشت شد.
آقای لیو شوجون از مغولستان داخلی، پس از پنج سال بی‌خانمانی، در تاریخ ۲۸ دسامبر سال ۲۰۱۳، در ۵۰ سالگی درگذشت. او چند بار بازداشت و به‌طور غیرقانونی محکوم شده بود. کارفرمایش با همدستی اداره۶۱۰ محلی، او را در مارس ۲۰۰۴ از کار اخراج کرد و باعث شد تا خانواده‌اش تنها منبع درآمد خود را از دست بدهند.
خانم ژائو ژییون، یک کشاورز چینی از شهر بائودینگ، واقع دراستان هبی، به‌خاطر شکنجه، کار اجباری، تحت تعقیب و نظارت بودن، آزار و اذیت و بازداشت‌های مکرر، در تاریخ ۲۶ دسامبر ۲۰۱۳ درگذشت.
خانم ژائو در سال ۲۰۱۲ با نامنظم‌شدن ضربان قلبش، بیماری‌اش شروع شد و سرانجام در اواخر سال ۲۰۱۳ درگذشت. مشکل قلبی او از سال ۲۰۰۱، در طول حبسش در بازداشتگاه پینگ‌گو در پکن آغاز شد. درآنجا او به‌طور وحشیانه‌ای تحت ضرب و شتم قرار می‌گرفت و بعد از اینکه هشیاری‌اش را از دست می‌داد، آب سرد روی وی می‌پاشیدند.
خانم وانگ میفانگ از شهر هاربین، واقع در استان هیلونگ‌جیانگ، هنگامی که در سال ۲۰۱۳ از اردوگاه کار اجباری آزاد شد، از فرط لاغری پوست و استخوان و موهایش یک‌دست سفید شده بود. او دچار رعشه و لرزش غیرقابل کنترلی شده بود و نمی‌توانست از خودش مراقبت کند. در طول این سالها، او پنج بار بازداشت و سه بار در اردوگاه‌های کار اجباری حبس شد.
آقای ژو شولیانگ در آوریل ۲۰۱۳، از اردوگاه کار اجباری شیشان‌پینگ در چونگ‌چینگ آزاد شد. وی از شدت درد نزار و ضعیف شده بود و در ۱۴ ژانویه ۲۰۱۴ درگذشت. درست پیش از مرگش، تمام بدن، به‌خصوص دست‌هایش متورم شده بودند. خانواده او بیش از ۱۲۰هزار یوان صرف مداوای او کردند، اما این درمان‌ها قادر به نجات زندگی‌اش نشدند.
روش‌های وحشیانه شکنجه در مراکز شستشوی مغزی، بازداشتگاهها و زندانها
برطبق گزارش‌های موجود، در طی دو ماه اولِ سال ۲۰۱۴، دست‌کم ۱۰ تمرین‌کننده به مراکز شستشوی مغزی منتقل شده‌اند. این بازداشت‌ها در مناطق ذیل رخ دادند: شهرستان هوانگمی و شهر ووهان، واقع در استان هوبی؛ شهر لان‌ژو، واقع در استان گانسو؛ شهر لیانجیانگ، واقع در استان گوانگ‌دونگ؛ شهرستان کایفنگ، واقع در استان هنان؛ شهر شنژن و شهر ژانجیانگ واقع در استان گوانگ‌دونگ و سایر مناطق.
اکثر تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده به‌شدت تحت شکنجه قرار گرفتند. خانواده‌های بسیاری همراه عزیزان‌شان که در زندان سیهویی در استان گوانگ‌دونگ حبس شده بودند، اشاره کرده‌اند که تمرین‌کنندگان در آنجا به‌شدت هراسان و وحشت‌زده بودند و نمی‌توانستند افکارشان را با عبارات روشن و واضح بیان کنند.
آقای شو هونگبین ۲۱ ساله، در ماه مه ۲۰۱۳ تمرین فالون گونگ را آغاز کرد. از آنجا که وی با مردم در رابطه با فالون گونگ و آزار و شکنجه صحبت می‌کرد، مأموران پلیس او را در شانگهای بازداشت کردند.
آقای شو به‌مدت پنج ماه در بازداشتگاه پودونگ حبس بود و تحت شکنجه قرار داشت. او دراعتراض به بازداشت غیرقانونی‌اش دست به اعتصاب غذا زد. نگهبانان در اقدامی تلافی‌جویانه به‌طور وحشیانه‌ای او را تحت شکنجه خوراندن اجباری قرار دادند تا اینکه بالا آورد و دچار سرفه‌های خونی شد.
آقای هوآ لیانیو
آقای هوآ لیانیو از منطقه بیچن در تیانجین، دراعتراض به آزار و شکنجه، نزدیک به ۶۰۰ روز در اعتصاب غذا به‌سر برد. او درحالیکه در شرایط بحرانی قرار داشت، در تاریخ ۲۸ ژانویه ۲۰۱۴ آزاد شد، زیرا نگهبانان نمی‌خواستند وی در زندان بمیرد. او را با برانکار از زندان بینهای به خانه بردند.
اخاذی
آقای کوی جینفنگ از شهر بینژو، واقع در استان شاندونگ، در تاریخ ۱۴ ژانویه، توسط بخش امنیت داخلی محلی و اداره پلیس بازداشت شد. ازخانواده او ۱۰هزار یوان اخاذی کرده بودند. به آنها گفتند که این مبلغ را به دو نفری می‌پردازند که آقای کوی را تحویل دادند.
در طول این سالها، بای نینگ، مأمور پلیس از اداره پلیس شهر جینژو، واقع دراستان لیائونینگ، بیش از ۲میلیون یوان از خانواده تمرین‌کنندگان اخاذی کرده است. او به‌طور علنی اظهار داشته که بهای آزادی برای هر نفر اکنون ۱۰۰ هزار یوان است.
لی هایلونگ، یک مأمور پلیس از بخش امنیت داخلی درمنطقه داشینگ‌آنلینگِ استان هیلونگ‌جیانگ است. او خانم یانگ مینگیو را بازداشت و در بازداشتگاه جیاگداچی حبس کرد. وی در خانه خانم یانگ اقدام به توقیف ۱۰۰هزار یوان کرد که در صندوق شخصی او قرار داشت و به‌منظور توجیه این کارش گفت که این مبلغ بخشی از "سرمایه فالون گونگ" بوده و همسر وی را تهدید و به "پنهان کردن مدارک" متهم کرد. برای تهدید بیشتر نیز گفت: "درحال‌حاضر به قید ضمانت آزاد هستی؛ می‌توانیم هر زمانی که بخواهیم، تو را بازداشت کنیم!"
