(Minghui.org) طی ۱۵ سال گذشته، حزب کمونیست چین آزار و شکنجه غم‌انگیز تمرین معنوی و صلح‌آمیز فالون گونگ را اداره و هدایت کرده است؛ آزار و شکنجه‌ای که به حبس غیرقانونی تعداد بی‌شماری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری منجر شده است.
اداره ۶۱۰ در ۱۰ ژوئن سال ۱۹۹۹، به‌منظور انجام این مأموریت ویژه، یعنی آزار و شکنجه فالون گونگ در سراسر کشور، راه‌اندازی شد.
اما اداره ۶۱۰ به‌تنهایی برای محبوس کردن این همه افراد بی‌گناه کفایت نمی‌کند، از این رو دادگاه‌ها که تحت کنترل حزب هستند، بخش زیادی از دستورات و خواسته‌های حزب را به‌اجرا درمی‌آورند. در اینجا چند نمونه ذکر شده که نشان می‌دهد چگونه این دادگاه‌های دست‌نشانده حزب، مطابق روش خودشان، به‌اصطلاح عدالت را اجرا می‌کنند.
قاضی به وکلا هشدار می‌دهد: از فالون گونگ دفاع نکنید
۱۳ مه سال ۲۰۱۰، دادگاه شهر شیچانگ، استان سیچوان. چهار تمرین‌کنندۀ فالون گونگ به‌دلیل توزیع مطالب مربوط به فالون گونگ محاکمه شدند. قبل از آغاز محاکمه، قاضی یانگ بو، به سه وکیل مدافعِ تمرین‌کنندگان دستوراتی داد.
او گفت: «شما نه اجازه دارید در حمایت از فالون گونگ بحث و استدلال کنید و نه درباره موضع و رفتار دولت نسبت به آن سؤال کنید.» سپس به مدرکی استناد کرد که طبق ادعای وی، دادگاه عالی خلق آن را صادر کرده بود و این دستورات را تأیید می‌کرد. اما زمانی که یکی از وکلای مدافع خواست تا سند مورد بحث را ببیند، یانگ بو ناگهان ادعا کرد که سند «محرمانه» است و «برای مشاهدۀ عموم» نیست.
گروه وکلای مدافع از آنچه به‌نظر می‌رسید ادعای پوچی باشد، آشفته و دلسرد نشدند و تحت‌تأثیر قرار نگرفتند. آنان سرانجام با استدلال بر این اساس که چون تمرین کردن فالون گونگ کاملاً قانونی است و هیچ فعالیت غیرقانونی را ترویج نمی‌کند، ترویج این تمرین هم باید قانونی باشد، بی‌گناهی این تمرین‌کنندگان را اثبات کردند.
دادگاه به‌دلیل ترس از اداره ۶۱۰، فردی بی‌گناه را بازداشت می‌کند
۲۵ ژوئیه سال ۲۰۱۱، دادستانی منطقه شوانگ‌چیائو در شهر چنگدی، واقع در استان هبی. قرار بود خانم ژائو بائولی را نیز مانند سه تمرین‌کننده فوق به‌خاطر تولید و توزیع مطالب فالون گونگ محاکمه کند.
وکلای مدافعش با مبنایی قانونی و معتبر، دفاعیه محکمی را ارائه دادند که وقتی با اظهاریه جدی خانم ژائو مبنی بر بی‌گناهی‌اش همراه شد، قاضی تان ژن، نایب‌رئیس وی ونکیویی، رئیس دادگاه سونگ ییمین و حتی دادستان کای جیجون را گیج کرد.
در مجموع برای پرونده خانم ژائو، سه بار جلسه محاکمه برگزار شد. با اینکه دادگاه هرگز موفق نشد وی را محکوم کند، به‌علت اعمال فشارِ اداره ۶۱۰ محلی به این دادگاه، وی را آزاد نکردند.
قاضی به وکیل می‌گوید: «ما مسئول نیستیم»
۱ ژوئن سال ۲۰۰۹. بائو یونگ‌شنگ و دو تمرین‌کننده دیگر توسط دادستانی به محاکمه کشیده شدند که با رفتار عجیب و غریبش، تصویری غیرمعقول از خود را به‌نمایش گذاشت.
شن شیانگفو به‌ظاهر کل مفهوم تشریفات و ضوابط اخلاقی مربوط به دادگاه را فراموش کرده بود و طی بیان استدلالات خود و همینطور دفاعیات وکلای مدافع، جیغ و داد و فریاد می‌کشید.
پس از اینکه وکلای مدافع درخواست کردند که به آنها اجازه داده شود در زمانی که به آنها اختصاص داشت صحبت کنند، او با رفتاری بچه‌گانه تلاش کرد تا با یک بطری آب، سروصدا ایجاد کند. وقتی موفق نشد مانع ارائه دفاعیات آنها شود، از زمان‌های تنفس مکرر برای رفتن به توالت استفاده کرد تا در روند جلسه تأخیر ایجاد کند.
شن شیانگفو به‌روشنی باور داشت که باید به چنین تدبیرهای بچه‌گانه‌ای متوسل شود چون هیچ پاسخی برای آن دفاعیات نداشت. هرچه باشد، شخص چگونه می‌تواند استدلال کند که تمرین کردن حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری جرم است؟ اینکه شخص خوبی باشیم، برای اجتماع مضر است؟ اینکه سالم و تندرست باشیم و داشتن استانداردهای اخلاقی خوب به نوعی برای کشور چین بد است؟
قضات این را می‌دانستند، اما تمایلی به انجام کار درست و اجرای عدالت نداشتند.
آنها پرسیدند: «خب، از ما می‌خواهید چه کاری انجام دهیم؟»
وکلا پاسخ دادند: «ما خواستار آزادی فوری ژانگ پیشون، بائو یانگ‌شنگ و لی کونگفو هستیم.»
قضات پس از آن، بلافاصله محاکمه را تعطیل و جلسه را به زمانی دیگر موکول کردند. هنگامی که اعضای خانواده تمرین‌کنندگان سعی کردند با متهمین دیدار کنند، به آنها اجازه داده نشد و گفته شد که به منظور صدور حکم برای تمرین‌کنندگان «بحث و بررسی بیشتری لازم است.»
در ضمن، قضات یک حرف نهایی داشتند که پشت درهای بسته به گروه وکلای مدافع اعلام کردند: «ما مسئول نیستیم، لازم است این پرونده به مقام بالاتری ارجاع داده شود.»
البته که منظور از مقامات بالاتر، اداره ۶۱۰ بود. بائو و بقیه آن تمرین‌کنندگان فقط دو هفته بعد، به ۱۱ سال زندان محکوم شدند.
اداره ۶۱۰ به دادگاه شنیانگ فشار می‌آورد تایک بیمار در مراحل پیشرفته سرطان را به زندان محکوم کند
ماه اوت ۲۰۱۱، دادگاه شینچو در منطقه شنبی، شهر شنیانگ، واقع در استان لیائونینگ. تحت نفوذ اداره ۶۱۰، تمرین‌کننده وانگ مین که بیمار و در مراحل پیشرفته سرطان بود، به‌رغم پیروزی در محاکمه‌اش، به چهار سال و شش ماه حبس محکوم شد.
بدتر اینکه این محکومیت منجر به زندانی شدن مجدد وی شد، بار اول به پنج سال محکوم شده بود. خانم وانگ با قاطعیت و محکم به قاضی گفته بود: «تمرین حقیقت- نیک‌خواهی- بردباری جرم نیست. اما اگر مرا محکوم کنید، اعمال و اقدامات شما جرم محسوب خواهد شد.»
قاضی چن کشو در پاسخ به او فقط گفت: «اگر حزب کمونیست می‌خواهد این کار انجام شود، من انتخابی ندارم و ناگزیر به انجام آن هستم.»
یک مقام دادگاه: «اگر آنها به زندان نروند، ما خواهیم رفت»
۱۹ اکتبر سال ۲۰۱۲، دادگاه بخش سوییبین در شهر هگانگ، واقع در استان هیلونگ‌جیانگ. پنج تمرین‌کننده فالون گونگ با وجود اینکه هیچ مدرکی دال بر ارتکاب جرم توسط آنها وجود نداشت، به‌طورغیرقانونی محکوم شدند.
آنها به امید اجرای عدالت، دادخواستی را به دادگاه میانی هگانگ تسلیم کردند، ولی همانطور که انتظار می‌رفت، مقامات این دادگاه بدون برگزاری هیچ محاکمه یا صدور بیانیه‌ای که حکم اولیه را تعدیل کند، از آن حمایت کردند.
یکی از مقامات دادگاه اذعان کرد: «می‌دانیم این تمرین‌کنندگان فالون گونگ همگی خوب هستند. اما اگر آنها به زندان نروند، ما به‌جای آنها خواهیم رفت.»
نتیجه گیری
این چند نمونه تنها نمایی کوچک از آن چیزی است که هر روز اتفاق می‌افتد. هر سال به بسیاری دیگر از پرونده‌های مربوط به فالون گونگ به‌طور مشابه رسیدگی می‌شود. اگر این سیستم دادگاه‌های فرمایشی که توسط حزب کمونیست حمایت می‌شوند، به گسترش سریع و لجام‌گسیخته خود ادامه دهد، صدور حکم‌های ناعادلانه نظیر موارد فوق، واقعاً ادامه خواهند یافت.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
