(Minghui.org) ریختن آب داغ روی پاها روش شکنجه‌ای است که گاهی اوقات در داستان‌های چینی مانند یاغیان مرداب دیده شده، اما به‌ندرت در زندگی واقعی رخ داده است. در طول آزار و شکنجه فالون گونگ در چین، مأموران این روش را در کنار سایر شکل‌های شکنجه جسمی و روحی، به‌منظور نابود کردن باور تمرین‌کنندگان بکار برده‌اند.
تعداد زیادی گزارش از چنین شکنجه‌ای، در گزارش‌های مینگهویی یافت می‌شود از جمله: ریختن آب داغ روی پا، فرو کردن پاها در آب جوش و استعمال آب داغ بعد از صدمه ناشی از سرما. بویژه آخرین مورد، باعث موارد معلولیت بسیاری شده است.
ریختن آب جوش روی پا
آقای لی کون ۶۰ ساله را یک بار در زندان یانگ‌جیانگ، واقع در استان گوانگ‌دونگ حبس کردند. نگهبان زِنگ جیان‌شینگ اغلب به زندانیان دستور می‌داد که او و سایر تمرین‌کنندگان را به سلولی ببرند که هیچ‌گونه دوربین امنیتی در آن وجود نداشت و در آنجا آنها را تحت شکنجه قرار دهند. نگهبانان علاوه بر ریختن آب جوش روی پاهای آنها، انگشتان دست و پایشان را نیز با خلال دندان سوراخ سوراخ می‌کردند و در دهان‌شان زمین‌شوهای آغشته به مدفوع فرو می‌کردند.
زِنگ به زندانیان می‌گفت: "اگر شما سخت ]روی آزار و شکنجه آنها[ کار کنید، دوره محکومیت شما کاهش خواهد یافت و می‌توانید زود به خانه برگردید. نیازی نیست نگران تمرین‌کنندگان مسن یا بیمار باشید- اگر آنها بمیرند، علت مرگ‌شان سن بالا یا بیماری‌شان عنوان خواهد شد."
شکنجه مشابهی روی آقای گونگ ایرونگ، تمرین‌کننده‌ای در شهر گایژو، واقع در استان لیائونینگ بکار برده شد. در ژوئیه ۲۰۰۸، او را به ۴ سال و شش ماه حبس محکوم کردند و به زندان شیهو فرستادند.
زندانیان وقتی دیدند که سایر انواع آزار و اذیت‌های فیزیکی روی او بی‌اثر است، وی را به حمام بردند و تشتی پس از تشتی دیگر، روی بدنش آب سرد ریختند. زندانیان خشمگین با دیدن اینکه آقای گونگ تمایلی به تسلیم شدن ندارد، او را روی زمین انداختند و مورد ضرب و شتم قرار دادند، سراسر بدنش را با سوزن سوراخ سوراخ کردند و به ریختن آب روی او ادامه دادند: اول آب سرد، سپس آب جوش. آنها همچنین از سیگار برای سوزاندن پاهایش استفاده کردند.
دست‌کم شش زندانی در این شکنجه شرکت کردند. درنتیجه، آقای گونگ به‌طور بدی آسیب دید که با پارگی پرده گوش، شکستگی دنده‌ها و سوختگی پاها همراه بود. همسر آقای گونگ با دیدن شوهر و دو فرزندش که به‌خاطر باورشان تحت شکنجه قرار می‌گرفتند، دچار فروپاشی ذهنی شد.
تمرین‌کنندگان خانم نیز دچار همین سرنوشت می‌شدند. خانم هان شوهوا تمرین‌کننده‌ای در شهر دالیان، واقع در استان لیائونینگ را در قفسی فلزی قرار دادند و چهار دست و پای او را محکم به میله‌های فلزی بستند و پاهایش را از هم باز کردند. وان یالین و سایر نگهبانان به زندانیان دستور دادند که پاهای او را با تخته‌های چوبی مورد ضرب و شتم قرار دهند، در مهبلش خیار یا تکه‌ای چوب وارد کنند، به زور به او سوپ فلفل تند بخورانند و روی پاهایش آب جوش بریزند.
زندانیان با دیدن اینکه خانم هان هر دو پاهایش تاول زده و ازهوش رفته بود، او را از میله‌های فلزی باز کردند. سپس او را روی زمین به عقب و جلو کشاندند. حتی زمانی که خانم هان از شدت درد هشیاری‌اش را دوباره کسب کرد و با صدای بلند فریاد می‌زد، زندانیان به ضرب و شتم وی ادامه دادند تا اینکه همه تاول‌هایش ترکیدند.
فرو کردن پاها در آب جوش
خانم دینگ یوبین تمرین‌کننده‌ای از جیلین، یک بار درباره تجربه‌اش در زندان زنان استان جیلین نوشت: "زندانیان لی مینگهوا و ژائو شینگهوا، خانم هوانگ لینهوا، تمرین‌کننده‌ای از شهر چانگ‌چون را مجبور کردند که برای بیش از دو ماه هر روز روی زمین چمباتمه بزند. در نتیجه پاهایش شدیداً متورم شدند. آن دو زندانی، تشتی را برداشتند و در حدود نیم گالن آب جوش از یک مخزن بزرگ به‌اضافه فنجانی آب شیر برداشتند و به خانم هوانگ گفتند که پاهایش را در آن قرار دهد. درحالی‌که خانم هوانگ از درد سوختگی فریاد می‌زد، آن دو زندانی پاهایش را به‌زور در تشت قرار دادند و آن را محکم نگه داشتند."
حتی به تمرین‌کنندگان معلول نیز رحم نمی‌کردند. آقای وانگ هونگ‌رونگ را به هشت سال زندان محکوم کردند و در سال ۲۰۰۵ به شهر سوژو در استان آنهویی فرستادند. شکنجه شدید و طولانی‌مدت باعث شد که وی از قفسه سینه به پایین فلج شود. زندانیان به دستور نگهبانان، در تشتی آب جوش ریختند و پاهایش را به‌زور داخل آن قرار دادند. پاهای خانم وانگ فوراً متورم و زخمی شدند و پس از چند ساعت تاول زدند.
پاهای آقای وانگ بلافاصله متورم و زخمی شدند و بعد از چند ساعت تاول زدند.
آب داغ به‌دنبال جراحت ناشی از سرما
بسیاری از ما می‌دانیم که وقتی شخصی توسط سرمای شدید آسیب می‌بیند، نباید با آب داغ درمان شود، در غیراین‌صورت وضعیت زخم بدتر شده و ممکن است منجر به معلولیت شود.
آقای یانگ بائوچون یکی از کارمندان کارخانه نساجی در شهر هاندان، واقع در استان هبی را به‌خاطر تمرین فالون گونگ به اردوگاه کار اجباری هاندان فرستادند. نگهبانان در سردترین روزهای زمستان سال ۲۰۰۰، لباس‌ها و کفش‌هایش را درآوردند و او را مجبور کردند که برای مدتی طولانی پابرهنه روی برف بایستد. سپس پاهایش را در آب داغ فرو بردند. درنتیجه پاهایش به‌شدت آسیب دیدند، زخمی شدند و این وضعیت باعث شد پای راستش قطع شود.
نمونه دیگر آقای وانگ شینچون از شهر ییچون، واقع در استان هیلونگ‌جیانگ بود. وی درحالی‌که در تاریخ ۸ ژانویه ۲۰۰۱ مطالب فالون گونگ را توزیع می‌کرد، توسط پلیس تحت تعقیب قرار گرفت. آقای وانگ شینچون به‌طور تصادفی در رودخانه‌ای سقوط کرد و پاهایش خیس و یخ‌زده شدند. وقتی پلیس دو روز بعد او را بازداشت کرد، هنوز می‌توانست راه برود. پلیس بعد از اینکه او را تحت ضرب و شتم قرار داد، پاهای یخ‌زده‌اش را برای چند ساعت در ظرف بزرگی حاوی آب داغ قرار داد. پاهای آقای وانگ شینچون بی‌حس شدند و او قادر نبود بایستد.
پلیس، آقای وانگ شینچون را در بعدازظهر ۱۱ ژانویه به خانه فرستاد. پاهایش تاول‌هایی زده بود که مایع زردرنگی از آنها بیرون می‌آمد. وضعیت پاهایش روز به روز رو به وخامت گذاشت و ۱۰ ماه بعد پاهایش را از دست داد.
آقای وانگ پاهایش را از دست داد.
مجموعه روش‌های شکنجه جسمانی
