(Minghui.org) روزنامه‌نگار پژوهشی و نویسنده آمریکایی اتان گاتمن در ۸ ژانویه ۲۰۱۶ وارد جمهوری چک شد. او برای رونمایی از کتابش با عنوان سلاخی که به‌زبان چک منتشر شد و نیز برای بالا بردن سطح آگاهی مردم دربارۀ برداشت اعضای بدن از زندانیان زندۀ عقیدتی به‌دست رژیم چین، در این مجموعه رویدادهای یک هفته‌ای در این کشور حضور پیدا کرد.

اتان گاتمن با کتابش با نام سلاخی که در چک منتشر شده است. (دیوید جوریک).

نسخه چک این کتاب در ماه نوامبر ۲۰۱۵ به‌عنوان دومین ترجمه پس از نسخه آلمانی منتشر شد. گاتمن یافته‌های خود را در طول رویدادهای ماه ژانویه در دو دانشگاه چک و نیز در پارلمان مقابل کمیته فرعی حقوق بشر و در چند گردهمایی دیگر ارائه کرده است.
سناتور پاتریک کونکار پس از یکی از نطق‌های آقای گاتمن اظهار داشت: «برداشت اجباری اعضای بدنِ زندانیان سیاسی در چین، چیزی غیرقابل تصور است! برای جلوگیری از انجام این قساوت تا حد ممکن، فکر می‌کنم مهم است که عموم مردم ازاین موضوع مطلع شوند. اساساً این هم‌سو با آن چیزی است که در کشور ما در دوران کمونیسم در حال وقوع بود و آن نشان می‌دهد که هر [نمونه از] استبداد شیطانی است و این حکومت‌ها مخالفان خود را به بدترین شکل ازبین می‌برند و چنانچه کمترین شانسی برای کسب پول در آن کار وجود داشته باشد، آنها آن را انجام می‌دهند.»

در سال ۱۹۹۹ که آزار و شکنجه فالون گونگ آغاز شد، گاتمن در پکن مشغول به کار بود. او به‌سرعت متوجه شد که فالون گونگ برای حزب کمونیست چین به مهم‌ترین مسئله تبدیل شده است. با مشاهدۀ اینکه در طول سال‌ها موضوع فالون گونگ و آزار و شکنجۀ آن چقدر ناکافی و ضعیف گزارش شده بود و وجود سوء‌تعبیر و بدفهمی درغرب و اینکه کتاب‌های نوشته شده در ارتباط با این موضوع توسط دانشمندان غربی، چقدر آشفته و نامتوازن بود، او برای تحقیق و نوشتن کتاب خودش عازم سفر شد. سال‌ها تحقیقات دشوار و پرزحمت منجر به انتشار کتاب سلاخی شد.

گاتمن دراصل در نظر داشت که دربارۀ اختلافات بین فالون گونگ و حزب کمونیست چین بنویسد، اما ازآنجا که به‌خاطر تحریر کتابش با تعداد زیادی از شاهدان مصاحبه کرد، متوجه شد که در واقع برداشت اجباری اعضای بدن در چین درحال وقوع است و اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ بزرگترین گروه قربانی هستند.

مشکل محرمانه بودن مسائل پزشکی

گاتمن در ۱۲ ژانویه به کمیته فرعی حقوق بشر گفت: «من از شما فقط می‌خواهم که مانع حریم خصوصی و  محرمانه بودن مسائل پزشکی را بردارید تا حداقل متوجه شویم که چه تعداد از شهروندان چک [برای پیوند عضو] به چین می‌روند و اگر شهروندانی از چک هستند که به چین می‌روند، آنگاه می‌توانید توریسم پیوند عضو به چین را ممنوع کنید.»

موضوع مسائل پزشکی محرمانه مانعی برای گاتمن و دیگر محققان است که دربارۀ برداشت اجباری اعضای بدن در چین تحقیق می‌کنند. آقای گاتمن گفت: «این چیزی است که ما همیشه با آن مواجه هستیم. در تک‌تک کشورها و پارلمان‌ها، آنها مرتب از ما می‌پرسند که چه تعداد از مردم ما برای پیوند عضو به چین سفر می‌کنند؟ پاسخ این است، ما نمی‌دانیم و دلیل آن محرمانه بودن مسائل پزشکی است.

یک روز قبل از سخنرانی آقای گاتمن در دومین ساختمان دانشکده پزشکی دانشگاه چارلز، یکی از پزشکان حاضر، مقام رسمی از انجمن پیوند عضو، گفت که دو تن از بیمارانش که هر دو اصالتاً ویتنامی هستند، برای انجام پیوند کلیه به چین سفر کرده‌اند. این نشان می‌دهد که توریسم پیوند عضو به چین در همه جا اتفاق می‌افتد و تنها به کشورهای ثروتمند غربی و یا آسیایی محدود نمی‌شود.

نمایندۀ مجلس و رئیس کمیته فرعی حقوق بشرِ مجلس نمایندگان، مارکتا آدامووا گفت: «ما به‌دنبال راه‌هایی برای مقابله با این موضوع در جمهوری چک هستیم.»

گاتمن توضیح داد که در چین یک شخص «اهداکننده» به‌خاطر شخص دیگری که دریافت‌کنندۀ عضو جدیدی مانند کلیه است، باید بمیرد. او تخمین می‌زند که بالغ بر ۷۵ درصد از این زندانیان که به‌عنوان منابع اعضای بدن استفاده می‌شوند، زندانیان عقیدتی هستند که بخش عمدۀ آنان را تمرین‌کنندگان فالون گونگ تشکیل می‌دهند. این افراد توسط جراحان چینی روی تخت عمل جراحی کشته می‌شوند.

گاتمن گفت: «در اینجا حریم اخلاقی و معنوی شکسته شده است. پزشکان محترم‌ترین اعضای جامعه در سراسر جهان هستند. تبدیل آنها به اشخاصی که مرتکب قتل‌عام می‌شوند، وحشتناک است. او به همراه دیگر محققان و پزشکانی که خود را وقف این کار کرده‌اند، سخت کار کرده است تا تک‌تک کشورها را برای به‌حداقل رساندن همکاری‌شان با این مسئله و ممنوعیت توریسم پیوند عضو به چین، تحت فشار قرار دهد.

http://en.minghui.org/html/articles/2016/1/24/154928.html