(Minghui.org) لبه خونین، فیلمی که برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ در چین که با مجوز دولت صورت می‌گیرد را افشاء می‌کند، به‌عنوان بخشی از جشنواره فیلم آسیایی ونکوور (VAFF)، در تاریخ 5 نوامبر 2016، به‌نمایش درآمد.

لبه خونین، فیلم بلندی است از لئون لی، کارگردان ساکن ونکوور، که جایزه پی‌بادی را در سال 2015 برای فیلم مستند برداشت اعضای بدن، از آن خود کرد؛ فیلمی درباره خوفناکی برداشت اجباری اعضای بدن در چین. آناستازیا لین، بانوی شایسته سال 2015 کانادا، بازیگر نقش اول فیلم لبه خونین است.

اولین نمایش فیلم لبه‌ خونین، برجسته‌ترین اجرا در این جشنواره فیلم بود. این فیلم سپس 4 بار از 8 الی 11 نوامبر، در سالن تئاتر میست دانشگاه تورنتو میسیساگا به‌نمایش درآمد.

این فیلم بر ماجرای یک کارشناس تکنولوژی اطلاعات از آمریکای شمالی تمرکز دارد که در پروژه سانسور اینترنتی «سپر طلایی» در چین مشارکت می‌کند. وقتی این مرد دچار یک حمله قلبی می‌شود، برای پیوند قلب فوری به بیمارستان منتقل شده و متوجه این حقیقت هولناک درباره منبع اعضای بدن پیوندی می‌شود. او تصمیم می‌گیرد برای کمک به نجات مادری جوان که برای باورش زندانی شده بود، جان خود را به‌خطر بیندازد.

فیلم لبه خونین از تاریخ 8 الی 11 نوامبر، برای 4 بار در سالن تئاتر میست دانشگاه تورنتو میسیساگا به نمایش درآمد.

این فیلم آزار و شکنجه 17 ساله فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را افشاء می‌کند.

سازمان میزبانِ نمایش این فیلم، یک جلسه پرسش و پاسخ را نیز پس از این نمایش برگزار کرد که بر آزار و شکنجه و برداشت اعضای بدن افراد زنده به‌دست ح.ک.چ تمرکز داشت.

سالن نمایش فیلم

اشک از چشمان تماشاچیان جاری می‌شود

ریچارد، اهل چین، دانشجوی مقطع دکترا در دانشگاه تورنتو، این فیلم را تماشا کرد. او در رشته حقوق بین‌المللی بشر در دانشکده حقوق اُسگود هال تحصیل می‌کند. ریچارد گفت: «آزادی عقیده در کشورهای غربی بخشی از زندگی است. ح.ک.چ مردم را مجبور می‌کند باورشان را رها کنند. تمرین‌کنندگان فالون گونگ متحمل درد و رنج می‌شوند و زندگی خود را به‌خطر می‌اندازند تا از باورشان دفاع کنند. این نوعی فداکاری است.»

ریچارد امیدوار بود تعداد بیشتری از چینی‌ها از برداشت اعضای بدن افراد زنده به‌دست ح.ک.چ مطلع شوند. او با موفقیت، دو تن از هم‌کلاسی‌های چینی‌اش را ترغیب کرد تا این فیلم را تماشا کنند. او گزارشی مستقل از دیوید کیلگور و سایرین را خوانده بود که اظهار می‌کرد در چین هر سال بین 60 الی 100 هزار عمل پیوند عضو صورت می‌گیرد و 95 درصد از این اعضای پیوندی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ هستند. این واقعیت عمیقاً او را متأثر کرده بود.

درحالی‌که رژیم چین ادعا می‌کند اعضای بدن مورد استفاده در عمل‌های پیوند عضو از بدن زندانیان محکوم به مرگ تأمین می‌شوند، اما در چین هر سال تنها حدود 4000 زندانی محکوم به مرگ اعدام می‌شوند و اکثر آنها به‌حد کافی تندرست نیستند تا اهداکننده عضو باشند. حتی اگر اعضای بدن همه این زندانیان محکوم به مرگ قابل استفاده باشند، تعداد عمل‌های پیوند عضوی که آنها می‌توانند تأمینش کنند، مطابق با تعداد زیاد عمل‌های جراحی پیوند عضو که هر سال در چین صورت می‌گیرد، نیست.

ریچارد گفت: «تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت نسل‌کشی قرار گرفته‌اند، اما بسیاری از دولت‌ها هنگام مواجهه با وسوسه منافع مادی به‌دست‌آمده از ح.ک.چ، سکوت اختیار می‌کنند. دولت کانادا باید تحقیقاتی را در این زمینه شروع کند.»

سوزت لاچوآ، بنیانگذار و مدیرعامل جشنواره وبِ ونکوور این فیلم را تحسین کرد: «این فیلم توجه مردم را به این موضوع جلب می‌کند.» او اظهار امیدواری کرد که این فیلم در سراسر جهان به‌نمایش درآید و آنچه ح.ک.چ قصد پنهانش را دارد، افشاء کند.

هنرپیشه رامجیت سامرا گفت که این فیلم آموزنده و بسیار متقاعدکننده بود. او ازقبل درباره شکنجه و برداشت اعضای بدن افراد زنده در چین شنیده بود، اما درباره شدت آن نمی‌دانست.

آننا یکی از کارمندان دانشگاه، پس از تماشای این فیلم سؤالات زیادی را مطرح کرد. او درحالی‌که اشک در چشمانش حلقه زده بود، گفت: «این برداشت اعضای بدن باید متوقف شود.»

آننا از کارمندان داشنگاه تورنتو

لیندا یکی دیگر از کارکنان دانشگاه که برای دیدن این فیلم آمده بود، گفت که اگر او با موضوع مشابهی مواجه می‌شد و نیاز پیدا می‌کرد تا در چین عمل پیوند عضو انجام دهد، ترجیح می‌داد بمیرد تا اینکه به‌خاطر او برداشت اعضای بدن افراد زنده صورت گیرد. او گفت اگر همه بیمارانی که عمل پیوند عضو انجام می‌دادند، درباره منبع این اعضا در چین بررسی می‌کردند و اعضای بدن حاصل از برداشت اجباری اعضای بدن افراد زنده را نمی‌پذیرفتند، این وضعیت متفاوت می‌بود. او گفت اگر این فیلم را تماشا نکرده بودم، درباره این موضوع نمی‌دانستم.

لیندا و شوهرش رودی استروبل، پس از تماشای این فیلم، دادخواستی را علیه این آزار و شکنجه امضاء کردند. رودی گفت وقتی صحنه‌ای را دید که در آن پزشکان چینی بدون استفاده از داروی بیهوشی، سینه یک تمرین‌کننده را می‌شکافتند، شوکه شد. او گفت درحال تماشای این فیلم برای آن زن دعا کرده و آرزو می‌کردم کسی برای نجات او بیاید و اجازه ندهد قلبش را بردارند.

لیندا، شوهرش رودی استروبل و داوطلبین.

سازمان میزبان از واحد دانشجویی دانشگاه تورنتو تشکر می‌کند

چوز هیومنیتی، یک سازمان دانشجویی در دانشگاه تورنتو، اسپانسر نمایش این فیلم بود و واحد دانشجویی دانشگاه تورنتو نیز از این برنامه حمایت کرد. چن شی، رئیس چوز هیومنیتی گفت که او درباره برداشت اعضای بدن افراد زنده در چین می‌دانست و اظهار امیدواری کرد که کانادا نیز مشابه سایر کشورها، مانع از این شود که شهروندانش، در چین عمل پیوند عضو انجام دهند.

چن گفت: «وقتی به واحد دانشجویی درباره آزار و شکنجه وحشیانه فالون گونگ در چین گفتم، آنها گفتند که تعداد بیشتری از مردم باید درباره این موضوع جدی بدانند و ما متعهدیم که این کار را انجام دهیم.»

نورام، منشی چوز هیومنیتی گفت: «برای آنچه در چین اتفاق می‌افتد، اندوهگینم. می‌دانستم تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت آزار و شکنجه قرار دارند، اما تصور نمی‌کردم آن اینقدر وحشیانه باشد.»

رئیس چوز هیومنیتی، چن شی (سمت راست) و منشی نورام. سازمان آنها اسپانسر نمایش این فیلم بود.

فیلم لبه خونین، برنده جایزه بهترین درام در زیرگروه فیلم، در پنجاه‌و‌یکمین مراسم جایزه گابریل در ایالات متحده آمریکا شد.

خانم آناستازیا لینِ کانادایی، برنده جایزه انتخاب مردمی برای بهترین اجرا در جشنواره فیلم آسیایی ونکوور و برنده جایزه لئو در کانادا برای نقش اولش در این فیلم شد.

این فیلم به تقاضای سخنگوی مجلس عوام، در ماه سپتامبر، در پارلمان اروپا و همچنین در بیستمین کنفرانس فروم 2000: جرأت قبول مسئولیت در پراگ، جمهوری چک، به نمایش درآمد.