(Minghui.org) تمایل دارم برخی از درک‌هایم درباره وابستگی به غرور را به‌اشتراک بگذارم. آن‌طور که آن را می‌بینم، غرور یک احساس سطحی از فخر یا مباهات است. آن یک تصور بشری بوده که به هدف کسب شهرت و افتخاری است که سزاوارش نیستیم. همانطور که آن را می‌ببینم، غرور در بسیاری از تمرین‌کنندگان وجود دارد.

برای مثال، ما اغلب هیچ تلاشی نمی‌کنیم که نقاط قوت‌مان را به دیگران نشان دهیم. از سوی دیگر، برای مخفی کردن یا کمتر نشان دادن کاستی‌های‌مان هر کاری انجام می‌دهیم. زمانی که به‌خاطر ایمان‌مان در زندان بودیم خیلی متفاوت از دیگران رفتار نکردیم. زمانی که از زندان بیرون آمدیم، نقش قهرمانان را بازی کردیم و درباره تجربیات‌مان در زندان صحبت کردیم که چطور داشتن اعمال درست به ما کمک کرد که از آن مکان بیرون بیاییم.

در جنبش شکایت از جیانگ زمین، به افراد گفتیم که چطور قصد داریم این کار را به‌ روشی بسیار صالح انجام دهیم، با این‌حال برخی از ما حاضر نشدیم از اسم واقعی‌مان استفاده کنیم یا اطلاعات خاصی را ارائه دهیم.

بسیار تمایل داریم که به دیدن سایر تمرین‌کنندگان برویم. هر جایی که ‌رفتیم، درباره این فخرفروشی ‌کردیم که چطور کارهای بسیار زیادی انجام دادیم و چه مقدار اطلاعات به‌دست آوردیم. ما به‌دنبال ستایش و شهرت در میان تمرین‌کنندگان بودیم.

حقیقت این است که آنچه فرد می‌گوید بازتابی از شخصیت و سطح اخلاقی‌اش است.

زمانی که کار می‌کنیم باید بیشترین تلاش‌مان را بکنیم که صادق، مفید و سخت‌کوش باشیم. زمانی که با افراد تعامل داریم، باید فروتن باشیم و اغراق نکنیم. متواضع و فروتن بودن خصوصیات یک فرد بافضیلت و آگاه است، در‌حالی‌که خودنمایی و فخرفروشی کردن از کارهایی است که یک فرد بی‌اعتبار و سطحی انجام می‌دهد.

اگر یک فرد خوش‌تیپ طوری عمل کند که انگار از آن آگاه نیست یا به این اهمیت ندهد که چقدر خوب به‌نظر می‌رسد؛ اگر یک فرد بسیار بااستعداد آرام و بی‌سر‌و‌صدا به جامعه خدمت کند بدون اینکه ردپایی از خود برجای بگذارد، آنها افرادی هستند که به‌خوبی تزکیه کرده‌اند و از نظر اخلاقی افراد خوبی هستند. زمانی که فردی نتواند صحبت درباره خودش را متوقف کند و به‌طور مداوم فخرفروشی کند، حتی اگر واقعاً بااستعداد باشد، استعدادش تحت‌الشعاع قصد خودنمایی‌اش قرار خواهد گرفت.

ما به‌عنوان تمرین‌کنندگان فالون دافا، مزایایی داریم که هیچ فرد دیگری ندارد، اما باید نگرش‌هایی داشته باشیم که هیچ فرد دیگری ندارد. همانطور که به معلم کمک می‌کنیم فا را اصلاح کنند، کمک به شکل دادن این امر می‌کنیم که یک فرد بسیار بافضیلت به چه معنی است. ما در زمان فوق‌العاده‌ای از تاریخ زندگی می‌کنیم و موجودات بی‌شماری در کیهان به‌دقت در حال تماشای هر فکر ما هستند. در‌حالی‌که همه در حال نظاره هستند، آیا هنوز نیازی هست که فخرفروشی یا خودنمایی کنیم؟