(Minghui.org) در ماه سپتامبر 2016 طی دیدار دانشجویان برجستۀ چینی از کانادا، تعدادی پرچم قرمزرنگ و بزرگ چین متعلق به دانشجویان عمداً طوری قرار داده شده بود که مانع دیده شدن بنرهای تمرین‌کنندگان فالون گونگ شود. به‌نظر می‌رسید که از طرف سفارت چین ترتیبی داده شده بود که این دانشجویان در این مکان حضور پیدا کنند.
تعدادی از تمرین‌کنندگان از دانشجویان خواستند که مانع دید بنرهای سایرین نشوند. زیرا آنها می‌خواهند با این بنرها خواسته‌های‌شان را که توقف آزار و شکنجه است ابراز کنند. اما برخی از دانشجویان سؤالات مشابهی را مطرح کردند که از قبل برایشان تعیین شده بود، مانند:
دانشجو: شما چگونه دریافتید که آزار و شکنجه رخ داده است؟
تمرین‌کننده: اگر آزار و شکنجه اتفاق نمی‌افتاد، ما اینجا نبودیم.
دانشجو: چطور ما چیزی درباره آن نشنیده‌ایم؟
تمرین‌کننده: حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) مسئله را مخفی نگه داشته است.
دانشجو: چگونه می‌توانید ما را متقاعد کنید که آزار و شکنجه وجود دارد؟
تمرین‌کننده: این خانم مسنی که بنر را نگهداشته و درمقابل شما ایستاده است، به اردوگاه کار اجباری برده شده و تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است.
دانشجو: چه کسی حرف‌های شما را باور می‌کند؟! برداشت اجباری اعضای بدن دروغی بیش نیست که شما بچه‌ها آن را درست کرده‌اید!
تمرین‌کننده: شواهد و گزارش‌های تحقیقی در این زمینه وجود دارد.
نیرنگ حزب کمونیست چین
حزب کمونیست، دانشجویان چینی را فریب داده است، بنابراین نمی‌توانم آنها را به‌خاطر اعمال‌شان سرزنش کنم. متولدینِ دهه 1990 یا حتی دهه 1980 هنگامی که آزار و شکنجه آغاز شد، هنوز کودک بودند. و در طول روند بزرگ شدن‌شان، تبلیغات افتراآمیز حزب درباره فالون گونگ، آنها را شستشوی مغزی می‌داد. ذهن‌شان خالی از حقیقت است.
حدس می‌زنم که سایر تمرین‌کنندگان نیز هنگام روشنگری حقیقت درباره فالون دافا، با سؤالات مشابهی از طرف چینی‌ها مواجه شده‌اند که متقاعد کردن چینی‌ها را مشکل کرده است.
افشای آزار و شکنجه خرد را بیدار می‌کند
زمانی را به‌خاطر می‌آورم که آزار و شکنجه تازه شروع شده بود. تمرین‌کنندگان بسیار مشتاق بودند که آزار و شکنجه را افشاء کنند، برخی از آنها تلویزیون را به مناطق گردشگری می‌آوردند تا به مردم نشان دهند که در چین چه وقایعی اتفاق می‌افتد. بیشتر تمرین‌کنندگان به میادین و سایر مکان‌های پرجمعیت می‌رفتند تا پوسترهایی پر از عکس‌های دلخراشی را به معرض نمایش بگذارند تا مردم را از وحشیگری آزار و شکنجه آگاه سازند.
رهگذران بی‌شماری تحت‌تأثیر قرار می‌گرفتند و بسیاری با دیدن تصاویر اشک‌شان سرازیر می‌شد. برخی از آنها گزارشگر بودند و برای اطلاعاتی که در اختیارشان گذاشته بودیم، سپاسگزار بودند. مردم برای نشان دادن حمایت‌شان، فعالانه دادخواست‌ها را امضاء می‌کردند.
اما درحال حاضر، بنرهای اصلی‌مان حاوی این مطالب هستند: «جیانگ را به‌دست عدالت بسپارید!»، «فالون دافا خوب است!» و «آزار و شکنجه فالون گونگ را متوقف کنید!» ما نشان نمی‌دهیم که چگونه گروه جیانگ به‌طور وحشیانه‌ای در آزار و شکنجه فالون گونگ شرکت داشته یا چقدر این روش‌های شکنجه غیرانسانی هستند.
با توجه به اینکه، ح.ک.چ جنایاتی را که مرتکب شده مخفی نگهداشته است، بدون نشان دادن حقایق به افرادی که تازه از چین آمده‌اند، چگونه آنها باید حقیقت را بفهمند؟
از این‌رو به درک من، فقط زمانی که تصاویر آزار و شکنجه ارائه شود، افکار درست مردم می‌تواند بیدار شود. حقیقتی که با زندگی، خون و اشک نشان داده شود، می‌تواند مردم را تکان داده و وجدان‌شان را بیدار کند. نمی‌توان آن را فقط با کلمات ادا کرد.
هزاران تصویر در وب‌سایت مینگهویی وجود دارد که می‌توانیم از آنها استفاده کنیم. اگر بتوانیم از تصاویر آزار و شکنجه در نقاط گردشگری در سراسر جهان استفاده کنیم، می‌توانیم به گردشگران چینی کمک کنیم که وسعت و عمق آزار و شکنجه را درک کنند، به آنها کمک کنیم که وحشیگری ح.ک.چ را ببینند و از آن جدا شوند، تا بتوانند آینده روشنی را برای خودشان انتخاب کنند.
مجموعه روشنگری حقیقت
