(Minghui.org) خانم لی یان، معلم مدرسه راهنمایی و تمرین کننده فالون دافا، در طرح دعوی‌اش علیه رئیس سابق حزب کمونیست چین جیانگ زمین، به تشریح شکنجه و تحقیرهایی پرداخت که در طول شش بازداشت و مدت محکومیتش در اردوگاه کار اجباری متحمل شده بود. اما بدتر از همه جدایی از دخترش در سنین بسیار پایین بود.
جدایی مادر و دختر
زمانی که حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) در ماه ژوئیه سال ۱۹۹۹ آزار و شکنجه فالون دافا را آغاز کرد، خانم لی یانِ ۳۹ ساله به میدان تیان‌آن‌من رفت تا به پشتیبانی از دافا صحبت کند و در آنجا بازداشت شد. او را از کار تدریس برکنار کردند و مجبورش کردند تا در کتابخانه کار کند.
در اول ژانویه سال ۲۰۰۰ او دوباره برای دادخواهی از فالون دافا به میدان تیان‌آن‌من رفت. وقتی به تمرین‌کنندۀ دیگری کمک کرد تا بنری را نگه دارد، یک مأمورپلیس او را با لگد به زمین انداخت و هنگامی که او فریاد زد: «من باردار هستم!» آن مأمور با لگد به شکمش ضربه زد.
خانم لی به‌مدت هفت روز در بازداشتگاه فنگ‌تای در پکن بازداشت شد. اتاق حبس چنان از تمرین‌کنندگان فالون دافا پر شده بود که حرکت در آن فضا دشوار بود. بارداری‌اش باعث شد که آن به تجربه وحشتناک خاصی برای او تبدیل شود و او نتوانست بچه را تا زمان زایمان نگه دارد.
بازداشت سوم او به‌دلیل توزیع اعلامیه‌های فالون دافا و آزار و شکنجه در محل سکونتش در ماه مارس سال ۲۰۰۱ انجام شد. آن منطقه ساختمان‌های مسکونی بخش لجستیک عمومی ارتش آزادیبخش خلق بود.
هرچند دوباره شش ماهه باردار بود، اما از محل سکونتش اخراج شد. شوهر و پدر شوهرش توبیخ شدند و این اقدام انضباطی برای آنها ثبت دائم شد.
مدرسه خانم لی ترتیبی داد تا او در محوطه آنجا زندگی کند. بنا به درخواست مقامات، مدرسه یک معلم را فرستاد تا خانم لی را تحت نظارت شبانه‌روزی قرار دهد. مأموران امنیتی اجازه نمی‌دادند که آن محل را ترک کند. او به این بازداشت خانگی اعتراض و شکایت کرد، چون دوران بارداری‌اش را سخت می‌کرد، اما هیچ چیز تغییر نکرد.
هنگامی که خانم لی دوباره در ۲۸ آوریل ۲۰۰۵ بازداشت شد، دخترش را از او جدا کردند. دختر کوچک، هنوز چهار سالش هم نشده بود. همانطور که او را کشان‌کشان دور می‌کردند سرش را برگردانده بود و به مادرش نگاه می‌کرد. خانم لی هرگز آن نگاه درمانده و دل‌شکسته را در چشمان دختر بی‌گناهش فراموش نکرده است.
خانم لی برای دو سال بعد در یک اردوگاه کار اجباری محبوس شد.
زمانی که دخترش شش ساله بود، آنها دوباره پیش هم بودند تا اینکه یک سال بعد از هم جدا شدند: خانم لی در ژوئن ۲۰۰۸ بازداشت و در اردوگاه کار اجباری به‌مدت دو سال و نیم حبس شد.
او به‌طور وحشیانه‌ای در اردوگاه کار اجباری شکنجه شد. پس از آزادی در دسامبر ۲۰۱۰، اغلب به یک جا خیره می‌ماند. فرزند ۹ ساله‌اش مجبور بود تا دست‌های کوچکش را مقابل چشمان مادرش حرکت دهد تا توجه او را برگرداند.
مادر و دختر دوباره در مارس ۲۰۱۲ از هم جدا شدند، زمانی که خانم لی بازداشت شد و برای بار سوم به حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد.
تغییرات دخترش
هنگام حبس در اردوگاه کار اجباری، پدر خانم لی از دختر کوچک نگه‌داری کرد.
از هم پاشیدگی خانواده ضربه جبران‌ناپذیری را به دختر کوچک وارد کرد. او در مدرسه نمرات پایین می‌گرفت و به حرف بزگترها گوش نمی‌داد. پدر بزرگش می‌ترسید که به تماس‌های تلفنی از طرف مدرسه پاسخ دهد. چون معلمان می‌خواستند او را احضار کنند و به او گزارش دهند که نوه‌اش در مدرسه مشکلاتی دارد.
پس از آزادی در ژوییه ۲۰۱۳، خانم لی سعی کرد تا دوباره با دخترش رابطه برقرار کند و به دخترش کمک کند تا نگرش و رفتار مثبتی را رشد دهد و نشان داد که به او اعتماد دارد و افکارش را با او مطرح کرد. دربارۀ کارهای روزانه، از جمله مطالعه، غذا خوردن درست و رفتار و منش به او گفت که آنچه انجام می‌دهد پیروی از اصول فالون دافا است.
در این زمان، دختر تغییر کرد. در خواندن درس‌هایش جدی‌تر شد و نمراتش بهتر شد. طی سه ماه بعد، او از رتبۀ دهم در کلاس به رتبه چهارم ارتقا پیدا کرد و پس از آن رتبه اول و سپس در کل پایه تحصیلی نفر اول شد! دیوار خانه‌شان پر از جایزه‌های مدرسه شد که در طول دو سال گذشته دریافت کرده بود.
او بیشتر ملاحظه دیگران می‌کرد و اجازه می‌داد افراد مسن‌تر ابتدا غذا بخورند، مراقب همه چیز خود بود و برای خرید چیزهای گران تقاضا نمی‌کرد. او همچنین آنچه برای ارائه حمایت در توان داشت را برای مادرش فراهم می‌کرد.
شکنجه در اردوگاه‌های کار اجباری
خانم لی مجبور بود در اولین اردوگاه کار اجباری کارهای سخت انجام دهد.
بار دوم که در اردوگاه کار محبوس شد، شدیداً مورد شکنجه و تحقیر قرار گرفت. در هوای سرد، نگهبانان از دادن لباس گرم به او امتناع می‌کردند و او را با یک پیراهن رها می‌کردند تا بلرزد. وقتی او لباس‌های گرم پاره‌ای را یافت و آنها را پوشید، نگهبانان او را مجبور کردند که لباس‌ها را دربیاورد و تمام شب را بایستد.
در تابستان، نگهبانان یک پنجره را باز می‌کردند تا پشه‌ها به داخل بیایند و خانم لی و سایر تمرین‌کنندگان را نیش بزنند. آنها همچنین مجبورش می‌کردند در اتاقی که در آن دمای هوا ۴۲ درجه بود، به مدت ۱۸ ساعت روی یک صندلی بلند برای چند روز بنشیند.
نگهبانان زن هر روز لباس‌هایش را از تنش خارج می‌کردند و ضمن هرزه‌گویی سلولش را بررسی می‌کردند.
سابقه آزار و اذیت
در سال ۱۹۹۹، جیانگ زمین، در مقام رئیس حزب کمونیست چین، سایر اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی را تحت سیطره قرار داد و سرکوب خشونت‌باری را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد.
این آزار و شکنجه که مدت آن به ۱۶ سال می‌رسد، منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.
تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.
قانون چین این اجازه را به شهروندان چینی می‌دهد که درخصوص نمونه‌های حاکی از جنایت اقامه دعوی کنند و بسیاری از تمرین‌کنندگان درحال‌حاضر از این حق قانونی خود استفاده می‌کنند و علیه دیکتاتور سابق درخواست دادخواهی ارائه می‌دهند.
