(Minghui.org) «نگهبانان اردوگاه کار مرا کشان‌کشان به داخل اتاقی بردند و شش زندانی داخل شدند. آنها مرا با مشت و لگد مورد ضرب و شتم قرار دادند. از درد خودم را روی زمین جمع کرده بودم. نگهبانان در همان اطراف راه می‌رفتند و انگار چیزی نمی‌دیدند. یکی از گوش‌هایم تغییر شکل داد و از آن به بعد قسمت عمده شنوایی‌ام را از دست دادم.»
«نگهبانان با تخفیف در مدت محکومیت زندانیان آنها را به شکنجه ما ترغیب می‌کردند.»
مطالب بالا گزیده‌ای از شکایت کیفری خانم گنگ لیجوآن است که در ماه اوت ۲۰۱۵ آن را به دادستانی عالی خلق ارسال کرد. او ۶۱ ساله و ساکن نانتونگ در استان جیانگ سو است. دلیل شکایت خانم گنگ علیه جیانگ زمین، رئیس سابق حزب کمونیست چین، مورد آزار و شکنجه قرار گرفت به این دلیل که باور معنوی‌اش، فالون گونگ را رها نکرده بود.
از آنجا که خانم گنگ علیه آزار و شکنجه بی‌پرده صحبت کرد، در سال ۲۰۰۰ به دو سال حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. چراکه او حاضر به نفی تمرینش نشد، مدت محکومیت‌اش در اردوگاه کار اجباری ۱۱ ماه تمدید شد. اما حتی زمانی که مدت تمدیده شده خاتمه یافت، پلیس بازهم او را آزاد نکرد، اما در عوض او را به یک مرکز شستشوی مغزی منتقل کرد.
پس از چهار ماه شکنجه و شستشوی مغزی در مرکز شستشوی مغزی، ادارۀ ۶۱۰ نانتونگ که یک ادارۀ فراقانونی است و به‌طور ویژه برای آزار و شکنجه فالون گونگ ایجاد شده است، او را به دو سال دیگر حبس در اردوگاه کار اجباری محکوم کرد. آنجا او حتی متحمل شکنجه‌های بیشتری شد.
خانم گنگ نوشت: «به‌مدت پنج سال، من بین اردوگاه کار اجباری و مرکز شستشوی مغزی جابه‌جا می‌شدم. مأموران ادارۀ ۶۱۰ سیاست آزار و شکنجۀ جیانگ را به‌دقت دنبال می‌کردند. احساس درماندگی می‌کردم. من فقط می‌خواستم فرد خوبی در تمرین معنوی‌ام باشم. اما دولت از هیچ تلاشی در آزار و شکنجه‌ام دریغ نمی‌کرد. برای جامعه ما چه اتفاقی افتاده است؟ چرا آنها از مردم خوب می‌ترسند؟»
تبدیل شدن به فردی بهتر به‌خاطر تمرین فالون گونگ
خانم گنگ شادی آن زمان را به‌خاطر آورد که در مه ۱۹۹۷ شروع به تمرین فالون گونگ کرد: «من چشم انداز کاملاً جدیدی در زندگی به دست آوردم.»
«قبل از آن، زندگی برایم پر از کشمکش و جدل بود. وقتی پسرم هنوز خیلی کوچک بود شوهرم مرا طلاق داد. به همین دلیل بسیار افسرده بودم. این تمرین تزکیه شجاعت مواجه شدن با چالش‌های زندگی را به من داد. شوهرم را بخشیدم و مسئولیت مراقبت از والدین و نیز خواهرش را به‌عهده گرفتم که فلج شده بود و در بستر افتاده بود.»
تمدید محکومیت و شکنجه
خانم گنگ گفت: «هنگامی که جیانگ آزار و شکنجه را در سال ۱۹۹۹ آغاز کرد، قلبم شکست. نمی‌توانستم بفهمم چرا او می‌خواست چنین تمرین خوبی را مورد آزار و شکنجه قرار دهد.»
در اواخر سال ۱۹۹۹ او برای پژوهش‌خواهی به پکن رفت. پس از اینکه بازگشت، پلیس خانه‌اش را غارت کرد و ترتیبی داد تا در محل کارش نیز تحت نظر باشد. او گفت: «من ناگهان در 'دسته دشمن' قرار گرفتم.»
او بار دوم برای پژوهش‌خواهی در ژوئیه سال ۲۰۰۰ به پکن رفت و در میدان تیان‌آن‌من، بازداشت شد. مأموران پلیس او را در ادارۀ پلیس مورد ضرب و شتم قرار دادند. پس از اینکه به خانه فرستاده شد، پلیس محلی ظرف سه ماه، دو بار منزلش را غارت کرد و او را در مرکز بازداشت به مدت دو ماه حبس کرد.
یک شب در دسامبر سال ۲۰۰۰ پلیس به‌طور ناگهانی به منزلش هجوم برد. او به یک مکان مخفی منتقل شد. در آنجا به او اجازه داده نمی‌شد بخوابد و در تمام مدت شبانه‌روز مورد بازجویی قرار می‌گرفت. از آنجا که او حاضر به نفی تمرینش نبود، به دو سال کار اجباری محکوم شد.
او در ژانویه سال ۲۰۰۱ به اردوگاه کار اجباری زنان جودونگ منتقل شد. او در شکایتش نوشت: «آن مکانی جهنمی است. به دستور نگهبانان، زندانیان تمامی تمرین‌کنندگان فالون گونگ را کتک می‌زدند. ما اجازه صحبت نداشتیم و گاهی اجازه نداشتیم بخوابیم.»
«یک بار نگهبانان به شش زندانی دستور دادند تا با داروهای نامعلوم به مدت یک ماه مرا تحت خوراندن اجباری قرار دهند که باعث شد بسیار ضعیف و رنجور شوم. اما با این حال، زندانیان بازهم مرا مجبور می‌کردند تا برای مدت طولانی هرروز بایستم و غالب اوقات مرا می‌زدند.»
از آنجا که به‌رغم شکنجه او حاضر به رها کردن باورش نشد، اردوگاه کار اجباری مدت محکومیت او را ۱۱ ماه افزایش داد. زمانی که مدت محکومیت‌اش در سپتامبر ۲۰۰۳ به پایان رسید، به جای این که او را آزاد کنند، مأموران ادارۀ ۶۱۰ محلی او را به مرکز شستشوی مغزی لانگ‌شان بردند.
خانم گنگ به توصیف شکنجه‌هایی پرداخت که در مرکز شستشوی مغزی روی او اعمال شد: «نگهبانان مرا کتک می‌زدند، کاری می‌کردند که حالت خفگی به من دست می‌داد و یک صندلی را به من می‌کوبیدند تا بشکند. برای تحقیر من، آب بر روی صورتم می‌ریختند. مدت چهار ماه، مرا مجبور می‌کردند تا برای مدت طولانی بایستم و هرروز تحت شستشوی مغزی شدید بودم.»
او گفت: «بدون توجه به اینکه چقدر مرا محکم کتک می‌زدند یا تحقیرم می‌کردند، به‌وضوح در قلبم می‌دانستم که انجام این تمرین کار اشتباهی نیست و معلمم از من می‌خواهند که فرد خوبی باشم. من نمی‌توانستم کاری را برخلاف وجدانم انجام دهم.»
خانم گنگ در فوریه سال ۲۰۰۴ به اردوگاه کار اجباری زنان جودانگ بازگردانده شد و به دو سال حبس بیشتر در آنجا محکوم شد. آزار و اذیت و شکنجه علیه او افزایش یافت.
او گفت: «من از خواب محروم شدم و اجازه نداشتم به توالت بروم. گاهی اوقات آنها نور بسیار شدیدی را مقابل چشمانم قرار می‌دادند که باعث درد بسیار شدیدی می‌شد. برای تحقیرم، مرا مجبور می‌کردند تا بدون لباس برای ساعت‌ها بایستم. گاهی اوقات هم مرا مجبور می‌کردند تا روی یک نیمکت باریک و بلند بایستم که به‌راحتی از روی آن به زمین می‌افتادم.
سابقه آزار و اذیت
در سال ۱۹۹۹، جیانگ زمین، در مقام رئیس حزب کمونیست چین، سایر اعضای کمیته دائمی دفتر سیاسی را تحت سیطره قرار داد و سرکوب خشونت‌باری را علیه فالون گونگ راه‌اندازی کرد.
این آزار و شکنجه که مدت آن به ۱۶ سال می‌رسد، منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.
تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.
قانون چین این اجازه را به شهروندان چینی می‌دهد که درخصوص نمونه‌های حاکی از جنایت اقامه دعوی کنند و بسیاری از تمرین‌کنندگان درحال‌حاضر از این حق قانونی خود استفاده می‌کنند و علیه دیکتاتور سابق درخواست دادخواهی ارائه می‌دهند.
