(Minghui.org) طی ۱۶ سال گذشته، خانم ۶۶ ساله‌ای را که مالک کارخانه رزینی در استان هیلونگ‌جیانگ بود، سه بار به‌زور به بازداشتگاه بردند، او را دو بار زندانی کردند و به‌مدت پنج سال در زندان حبس شد. وی فقط به‌دلیل خودداری از رها کردن باورش به فالون گونگ، متحمل بدرفتاری‌های شدیدی شد. فالون گونگ باوری معنوی است که از سال ۱۹۹۹ در چین تحت آزار و شکنجه قرار گرفته است.
خانم وانگ شولون (王淑兰) از شهر هاربین، تمرین فالون گونگ را در سال ۱۹۹۴ شروع کرد. قبل از شروع این تمرین، به مشکلات قلبی، کمردرد و سردردهای میگرنی مبتلا بود. کمی بعد از یادگیری این تمرین، علائم بیماری‌اش ناپدید شد.
در مارس ۲۰۰۳، دو مأمور پلیس محلی به‌زور وارد خانه خانم وانگ شدند. بدون ارائه دلیلی او را به اداره پلیس بردند و قبل از اینکه حکم بازداشتش را صادر کنند، او را به یک صندلی آهنی دست‌بند زدند. سپس پلیس خانه‌اش را غارت کرد و جزوات فالون دافا و وسایل شخصی‌اش را مصادره کرد. درحالی‌که در بازداشتگاه شماره ۲ هاربین بازداشت بود، مأموران با ادعاهای دروغین از خانواده‌اش پول اخاذی کردند.
خانم وانگ بعد از سه ماه حبس در بازداشتگاه، به‌طور رسمی بازداشت و در دادگاه محاکمه شد. به او اجازه ندادند تا وکیلی قانونی داشته باشد و به خانواده‌اش اجازه حضور در دادگاه داده نشد. قاضی او را به پنج سال حبس محکوم کرد و در دسامبر ۲۰۰۳ در زندان زنان هیلونگ‌جیانگ محبوس شد.
در ابتدا که وارد زندان شد، وقتی با او مانند یک جنایتکار رفتار کردند، مقاومت کرده و از پیروی از دستورات تحقیرآمیزشان امتناع کرد. رئیس زندان به صورتش سیلی زد، سپس مأموری به او لگد زد و با باتوم او را تحت ضرب‌وشتم قرار داد.
یک زندانی را اختصاص داده بودند تا در تمام مدت شبانه‌روز خانم وانگ را تحت نظر بگیرد. خانم وانگ با آن زندانی با مهربانی رفتار کرد و برایش توضیح داد که چرا این آزار و شکنجه اشتباه است. سه ماه بعد آن زندانی به بخش دیگری منتقل شد، اما همچنان به‌منظور ابراز قدردانی‌اش، برای خانم وانگ غذا می‌فرستاد.
دو زندانی دیگر نیز گماشته شده بودند تا خانم وانگ را تحت نظر بگیرند. آنها هر روز وی را مجبور می‌کردند تا برنامه‌های ویدئویی افتراآمیز درباره فالون گونگ را تماشا کند. به زندانیان وعده داده شده بود که اگر موفق شوند تمرین‌کنندگان را مجبور به رها کردن باورشان کنند، مشمول کاهش محکومیت خواهند شد، بنابراین زندانیان اغلب تمرین‌کنندگان را در یک سلول انفرادی تحت شکنجه قرار میدادند. تمرین‌کنندگان را در وضعیت به‌شدت دردناکی به زمین می‌بستند، درحالی‌که دهان‌شان را با نوار می‌بستند یا آنها را از خواب محروم می‌کردند.
خانم وانگ در فوریه ۲۰۰۶، به‌منظور حفظ سلامتی‌اش، انجام تمرین‌های فالون گونگ را در زندان شروع کرد. سپس رئیس زندان او را در یک سلول انفرادی حبس کرد. در آنجا با زنجیر وی را به زمین بستند و در سرما بدون لباس مناسب یا وسیله گرمایشی مناسب رهایش کردند. یک ماه بعد به سلولش بازگشت، اما او را به اتاق دیگری بردند و تحت شکنجه قرار دادند. او را به میزی دست‌بند زدند و بازوانش را به‌مدت یک هفته از ساعت ۶ صبح تا ۹ شب می‌کشیدند و در حالت جدا از هم نگه می‌داشتند.
مسئولین در تلاشی شدید برای اینکه تمرین‌کنندگان را به رها کردن باورشان مجبور کنند، برای هر تمرین‌کننده چهار زندانی را گماشتند تا وی را تحت نظر بگیرند و از صحبت وی با سایر تمرین‌کنندگان جلوگیری کنند. تمرین‌کنندگان هر روز برای مدتی طولانی مجبور بودند که روی چارپایه کوچکی ساکن بنشینند. اگر تمرین‌کننده‌ای مرتکب «حرکت اشتباهی» می‌شد، او و چهار زندانی که وی را تحت نظر داشتند، همگی مجازات می‌شدند. این امر موجب رفتار خشن‌تر زندانیان با آن تمرین‌کننده می‌شد.
خانم وانگ در مارس ۲۰۰۸ آزاد شد.
مجموعه شرح آزار و شکنجه
