(Minghui.org) مستند «غیرقابل باور» که برنده جایزه فیلم مستند را برده است و برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت آزار و شکنجه در چین را افشا می‌کند، برای اولین بار در چهارم ژوئن در جشنواره بین‌المللی فیلم هوبوکن در شهر نیویورک به نمایش گذاشته شد.
این فیلم به کارگردانی کِن استون که برنده جایزه امی شده است، به‌خاطر بررسی و تحقیق گسترده و بنیادی‌اش، تأثیر عمیقی بر حضار تماشاچی در تئاتر پارامونت گذاشته است.
پس از پایان نمایش، مردم با سازنده فیلم صحبت می‌کنند، برای کسب اطلاعات بیشتر درباره آزار و شکنجه فالون گونگ در چین پرس و جو می‌کنند.
طبق اظهارات «کی روباسِک» یکی از تولید‌کنندگان این مستند، بازخورد افراد بسیار مهم در نمایش سوم ژوئن بسیار مشتاقانه بود و نمایش همگانی در روز بعد شرکت‌کنندگان بسیار زیادی داشت به‌طوری که مسئولان تئاتر مجبور شدند صندلی‌های سالن نمایش را اضافه‌کنند.
حضار به گریه افتادند
خانم روباسِک دلیل ساخت این فیلم را توضیح داد: «این جرمی بسیار جدی است که جهان به اندازه کافی آن را مورد توجه قرار نداده است. در این فیلم، ما نه تنها به بررسی جرم پرداختیم تا وقوع آن را اثبات کنیم [...] ، بلکه مرحله بعد را نیز مورد تحقیق قرار دادیم، یعنی علت اینکه چرا تعداد کمی از مردم به آن توجه کرده‌اند و این موضوع حتی تکان‌دهنده‌تر است.
«این جنایت برای مدت طولانی ادامه داشته است. [حضار تماشاچی] پس از تماشای فیلم به گریه افتاده بودند. وی افزود که برخی از بینندگان اظهار پشیمانی می‌کردند از اینکه تمرین‌کنندگان فالون گونگ را که به‌منظور بالا بردن سطح آگاهی مردم درباره خشونت آزار و شکنجه، در خیابان بروشور می‌دادند، نادیده گرفتند.
اوریانا آگوستینو، دستیار مدیر جشنواره بین‌المللی فیلم هوبوکن، اشاره کرد: «مستند «غیرقابل باور» بسیار برجسته و درخشان است. واقعاً قلبم را تحت تأثیر قرار داد. نمی‌توانم درد و رنجی را که مردم چین در طول زندگی‌شان متحمل شده‌اند را باور کنم. این مسئله بسیار بسیار مأیوس‌کننده است، اما در عین‌حال، باعث می‌شود که [دست به حرکتی بزنم] بخواهم در مقابل آن ایستادگی کنم.»
اوریانا دآگوستینو راه‌یافتن مستند به جشنواره فیلم را خوشامد می‌گوید و امیدوار است که ابزاری برای بالا بردن سطح آگاهی درباره آزار و شکنجه شود.
خانم دی‌آگوستینو گفت: «نقض حقوق بشر در میان بزرگترین جنایات قرار دارد. افرادی که در حال انجام این کار هستند پزشکانی اهریمنی محسوب می‌شوند. همانند نازی‌ها هستند. نمی‌توانم آنچه را که روی صفحه نمایش بزرگ دیدم، باور کنم. می‌خواهم به سلسله فعالیت‌ها در این خصوص ملحق شوم و آن را گسترش داده و به تغییر این وضعیت کمک کنم.»
در مقایسه با جنایات نازی‌ها
پنی اِستویل، بنیانگذار شرکت پروجکت پلاس که از سال ۱۹۷۲، بودجه برای بیش از ۸۰۰ سازمان خیریه را تأمین کرده است، اظهار داشت: «فکر می‌کنم این مستند قدرتمند است، به‌زیبایی و صادقانه به نمایش گذاشته شد و بسیار پویا است.»
پنی اِستویل (نفر دوم از سمت چپ) آزار و شکنجه فالون گونگ را با جنایات نازی‌ها مقایسه کرد.
خانم اِستویل گفت: «همه چیز (در این فیلم مستند) برایم تکان‌دهنده بود، اما هرگز نفهمیدم که آنها درواقع این اعضای بدن را در‌حالی از بدنشان برداشت می‌کردند که هنوز زنده بودند. این غیرقابل تحمل‌ترین موضوع برای من است. این تکان‌دهنده است که ما توجه بیشتری به این کشور نکرده‌ایم. ما به دموکراسی جهان و به این نماد حقوق بشر توجه کرده‌ایم، اما به حقایق درباره آنها نپرداخته‌ایم.»
مردم از تمامی اقشار جامعه از جنایات مربوط به پیوند اعضای بدن شوکه شدند
مخاطبان از تمام سنین و پیشینه‌های اجتماعی از جنایاتی که در چین در حال وقوع هستند مبهوت شدند. بسیاری از آنها به‌منظور پایان دادن به برداشت اجباری اعضای بدن، طوماری را امضا کردند و برخی نیز پس از نمایش، برای کسب اطلاعات بیشتر درباره آزار و شکنجه با تمرین‌کنندگان فالون گونگ صحبت کردند.
دِب وِندولوسکی از ایالت رد آیلند اظهار داشت که برای ۶۵ هزار نفر در مدت یک سال بسیار ظالمانه است که درحالی‌که هنوز زنده بودند، اعضای بدنشان برداشته شدند.
او از کسانی که نیازمند پیوند عضو هستند درخواست کرد که عضو مورد نیاز را از چین تهیه نکنند. او گفت: «همه موجودات به یک اندازه مهم هستند و نباید برای زنده ماندن یک نفر، یک نفر دیگر کشته شود.»
مجموعه برداشت اعضای بدن
