(Minghui.org) ادامه قسمت ۱
در سال ۲۰۰۶، روزنامۀ اپک تایمز ماجرای تکان‌دهنده‌ای را منتشر کرد که در‌خصوص بی‌شک یکی از خوفناک‌ترین فجایعی است که یک دولت نه‌تنها در عصر مدرن بلکه در طول سراسر تاریخ ثبت شده، مرتکب شده است. همان‌طور که در گزارش تحقیقاتی برداشت خونین اعضای بدن نوشتۀ وکیل برجستۀ حقوق بشر دیوید ماتاس و دیوید کیلگور نمایندۀ سابق پارلمان کانادا در منطقۀ آسیا-اقیانوسیه مستند شده است، شواهد بسیار قوی مبنی بر نقش هراس‌انگیز حکومت کمونیستی چین در قتل‌عام برنامه‌ریزی‌شدۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ، برداشت اعضای بدن آنها در زمانی که در قید حیات بودند و کسب سود بسیار زیاد از انجام این کار موجود است.
در پاسخ به اعتراضات بین‌المللی، حکومت چین تلاش کرده است که یکی از بخش‌های اصلی شواهد جزئی را توجیه کند و آن افزایش نجومی تعداد پیوندهای عضو در سال‌های اخیر و زمان‌های انتظار بسیار کوتاه برای پیوند عضو در فرهنگی است که نسبت به اهدای عضو به‌طور شناخته‌شده‌ای بی‌میل است. حکومت چین این موضوع را این‌چنین توجیه می‌کند که اعضای بدن برداشته شده را از جنایتکاران اعدامی پس از مرگ‌شان به‌دست آورده است. در‌حالی‌که حکومت چین با مدرک انکارناپذیری مواجه است، تلاش کرده تا با اعتراف به جنایتی کوچکتر، از مجازات برای قساوتی هولناک فرار کند.
در این گزارش به ذکر دلایلی خواهیم پرداخت که به‌طور مستقیم این ادعا را تکذیب می‌کند و گواه بر اتهامات جدی‌ای است که علیه حکومت چین وارد شده است.
فصل ۲. موضوع سازگار بودن اعضاء
یک موضوع مهم در پیوند عضو، نپذیرفتن عضو پیوندی از سوی دریافت کننده است. سیستم ایمنی بدن انسان از بدن محافظت می‌کند و از ورود چیزهای ناشناخته جلوگیری می‌کند. اگر آن چیز به‌نظر یک «مهمان ناخوانده» یا «دشمن» باشد، سیستم ایمنی حداکثر تلاش خود را می‌کند تا آن را بیرون کند. برای نمونه، یک کلیه‌ای که به‌تازگی پیوند شده، میتواند در دفع مواد زاید به بیمار کمک کند، اما سیستم ایمنی برای همیشه کلیۀ پیوند شده را به‌عنوان جسمی خارجی در‌نظر می‌گیرد.
۱. سازگاری بافت
هدف از سازگار بودن بافت این است که نپذیرفتن عضو پیوندی را کاهش دهد. برخی از نگرانی‌های اصلی در اندازه‌گیری انطباق‌پذیری بافت عبارتند از:
نوع گروه خونی A، B و O – وضعیت مطلوب این است که گروه خون یکی باشد. دو نوع خون دست‌کم باید یکدیگر را تحمل کنند و الزامات برای انتقال خون را برآورده سازند.
آزمایش تطابق خون – یک آزمایش از سِرم دریافت کننده و گلبول‌های قرمز اهداءکننده (آزمایش اصلی) و یک آزمایش از گلبول‌های قرمز دریافت‌کننده و سِرم اهداءکننده (آزمایش ثانویه). حتی وقتی که گروه‌های خونی یکی باشند، قبل از انجام پیوند کلیه، آزمایش تطابق خون الزامی است. نتیجۀ منفی این آزمایش مشخص می‌کند که عضو پیوندی پذیرفته نخواهد شد.
آزمایش معرف مسمومیت با لنفوسیت – برای اینکه عمل پیوند موفقیت‌آمیز باشد، نتیجۀ این آزمایش باید منفی باشد. این آزمایش نشان می‌دهد که چگونه سِرم دریافت‌کنندۀ عضو با لنفوسیت اهداءکننده سازگار خواهد بود.
آزمایش آنتی‌بادی واکنشی پانل (PRA) – روشی برای اندازه‌گیری آنتی‌بادی‌های پادبشری در خون است. شاخص PRA در یک شخص، درصد اهداء‌کنندگانی را تعیین می‌کند که بافت آنها میتواند به آنتی‌بادی‌های خون دریافت‌کنندۀ عضو متصل شود.
سازگاری پادگن گلبول سفید انسانی (HLA) – این شاخص، نوع آنتی‌ژن‌هایی که در گلبول‌های سفید خون و دیگر بافت‌های بدن یافت می‌شود را تعیین می‌کند. در زیست‌شناسی انسان، آنتی‌ژن‌های HLA «کارت هویت شخصی» هستند. دو هاپلوتیپ، متشکل از یک جفت آنتی‌ژن‌های سه‌تایی است (در مجموع شش آنتی‌ژن) که HLA هر شخص را تشکیل می‌دهد. یک هاپلوتیپ از پدر می‌آید و یک هاپلوتیپ از مادر می‌آید. بنابراین، احتمال اینکه دو فرزند HLA همانند داشته باشند (دو هاپلوتیپ عین هم) یک به چهار است. احتمال اینکه افراد غیرخویشاوند HLA همانند داشته باشند، تقریباً صفر است. یک آزمایش HLA برای اثبات تطابق بافت استفاده می‌شود و برای پیوند کلیه، مغز استخوان، کبد، پانکراس و قلب انجام می‌شود. احتمال اینکه عمل پیوند عضو موفقیت‌آمیز باشد با افزایش تعداد آنتی‌ژن‌های همانند افزایش می‌یابد.
۲. احتمال سازگاری پادگن گلبول سفید انسانی (HLA)
برخی از آنتی‌ژن‌های HLA رایج هستند، برخی نادر و برخی بسیار نادر هستند. برای یک HLA رایج، عضو سازگار را می‌توان در بین ۳۰۰ تا ۵۰۰ نفر پیدا کرد. احتمال پیدا کردن یک عضو سازگار برای یک نوع نادر آن یک در ده هزار است و احتمال پیدا کردن یک عضو سازگار برای یک نوع بسیار نادر آن یک در چند ده یا صد هزار است.(۱۴)
از نقطه‌نظر پزشکی، احتمال سازگار شدن دو فرد غیرخویشاوند در مرحلۀ نهایی پیوند عضو یک در چند میلیون است.
براساس وب‌سایت برنامۀ ملی اهدای مغز استخوان (bethematch.org)، در بین ۴۰۰۰ داوطلب بالقوه، تقریباً ۲۰۰ نفر یا ۵ درصد می‌توانند اهداء‌کنندۀ بالقوه باشند و از هر ۵/۴ نفر از این داوطلبان بالقوه، در انتها فقط یک نفر میتواند واجد شرایط باشد. به بیان دیگر، تنها ۱/۱% از کل داوطلبان نهایتاً می‌توانند با یک دریافت‌کننده فرضی سازگار شوند.
اختراع و گسترش استفاده از داروهای مهارکنندۀ ایمنی تا اندازه‌ای پس زدن عمل پیوند بر اثر سازگاری ناکافی HLA را کاهش داده است. پیوندهای کلیه نیاز به شش آنتی‌ژن سازگار HLA دارند. در حال حاضر، در سرزمین اصلی چین رایج است که چهار آنتی‌ژن HLA را مطابقت داد. تعداد آنتی‌ژن‌های سازگار احتمال پس زدن پیوند و نیاز به دارو در مراحل نهایی پیوند عضو را تعیین می‌کند. نتیجۀ مطلوب این است که تمام شش آنتی‌ژن HLA مطابقت داشته باشند. براساس گزارش‌های رسانه‌ها، احتمال اینکه افراد غیرخویشاوند چهار آنتی‌ژن HLA سازگار داشته باشند بین ۲۰ تا ۳۰ درصد است.(۱۵) فان یی، معاون رئیس اورولوژی و پیوند عضو در بیمارستان عمومی شانگهای طی مصاحبه‌ای با اخبار صبحگاهی درصد مشابهی را اعلام کرد.(۱۶)
۳. احتمال سازگاری گروه خونی
در چین توزیع فراوانی گروه‌های خونی A، B و O در مناطق مختلف متفاوت است. برای مثال بر اساس آمار منتشر شده، مردم از استان گوانگ‌دونگ در جنوب چین (۴۶% O، ۲۳% A، ۲۵% B، ۶% AB) از آنهایی که از پکن در شمال چین هستند (۲۹% O، ۲۷% A، ۳۲% B، ۱۳% AB) متفاوت هستند.(۱۷)
با استفاده از این داده‌ها می‌توانیم احتمال مطابقت گروه‌های خون همانند را محاسبه کنیم. این احتمال برای منطقۀ گوانگ‌دونگ ۳۳% و برای منطقۀ پکن ۲۸% است. معنایش این است که به‌طور‌کلی احتمال مطابقت گروه‌های خون همانند در بین جمعیت چین حدود ۳۰% است.
۴. الزامات سازگاری برای پیوند کبد
از دیدگاه ایمنی بدن که نگاه کنیم، کبد به‌عنوان یک عضو برخوردار از ایمنی به‌حساب می‌آید و درنتیجه برخلاف سایر اعضای بدن، الزامات سازگار بودن بین اهداءکننده و دریافت‌کننده عضو آنقدر سختگیرانه نیست. ایده‌ال این است که اهداءکننده و دریافت‌کننده باید گروه خونی سازگاری داشته باشند یا دست‌کم الزامات برای انتقال خون را برآورده سازند، اما الزامات سختگیرانهای در‌خصوص آزمایش معرف مسمومیت با لنفوسیت وجود ندارد. با اینکه سازگاری HLA کماکان انجام می‌شود، هیچ کدام از آزمایش‌های معرف مسمومیت با لنفوسیت و سازگاری HLA، اهمیت بالینی حقیقی برای پیوندهای کبد ندارد. با این‌حال، الزامات دیگری برای یک اهداء‌کنندۀ بالقوۀ کبد وجود دارد: ۱) سن – زیر ۵۰ سال. ۲) کبد سالم – عاری از امراض کبدی؛ آنتی‌ژن سطحی ویروس هپاتیت ب (HBsAg) منفی باشد؛ هپاتیت فعال وجود نداشته باشد؛ فشار خون بالا، ضخیم شدن و سفتی دیوارۀ سرخ‌رگ (آرتریواسکلروز) یا دیگر امراضی که ممکن است در کیفیت کبد تأثیر داشته باشد، موجود نباشد. ۳) سل نداشته باشد. ۴) مبتلا به سرطان نباشد. ۵) هیچ عفونت شدیدی نداشته باشد. ۶) زمان زیادی بین بیهوش شدن اهداءکننده و مرگ او سپری نشده باشد، به این معنی که اهداءکننده قبل از مرگ، گردش خون کافی در کبدش داشته باشد. ۷) اندازۀ کبد تقریباً برابر یا کمی کوچکتر از کبد دریافت‌کننده باشد.
در چین افراد زیادی حامل هپاتیت هستند. ژائو وِی، نایب رئیس دومین بیمارستان نان‌جینگ و یک متخصص در زمینۀ هیاتیت ب در مصاحبه‌ای که با اخبار شبانگاهی یانگ‌زی داشت بیان کرد که ویروس هپاتیت ب میزان عفونت بالایی دارد: حدود ۶/۵۷% جمعیت چین زمانی آلوده شده‌اند و در‌حال حاضر حدود ۱۲۰ میلیون حامل هپاتیت ب وجود دارد.(۱۸) مادۀ ۳۱ «شرایط موقت استعمال بالینی فن‌آوری‌های پیوند اعضای بدن انسان»، خط‌مشی‌ای که از سوی وزارت بهداشت چین منتشر شد، نیز تصریح می‌کند که حاملان هپاتیت و سایر بیمارانی که عفونت خونی دارند نمی‌توانند واجد صلاحیت برای اهدای اعضای بدن باشند.
معنایش این است که با اینکه الزامات سختگیرانهای برای سازگاری HLA در پیوند کبد وجود ندارد، اما به‌علت الزاماتی که در بالا اشاره شد، کمبود شدید اهداء‌کنندۀ کبد کماکان وجود دارد.
ادامه دارد...
