(Minghui.org) ادامه قسمت ۵
در سال ۲۰۰۶، روزنامۀ اپک تایمز ماجرای تکان‌دهنده‌ای را منتشر کرد که درخصوص بی‌شک یکی از خوفناک‌ترین فجایعی است که یک دولت نه‌تنها در عصر مدرن بلکه در طول سراسر تاریخ ثبت شده، مرتکب شده است. همان‌طور که در گزارش تحقیقاتی برداشت خونین اعضای بدن نوشتۀ وکیل برجستۀ حقوق بشر دیوید ماتاس و دیوید کیلگور نمایندۀ سابق پارلمان کانادا در منطقۀ آسیا-اقیانوسیه مستند شده است، شواهد بسیار قوی مبنی بر نقش هراس‌انگیز حکومت کمونیستی چین در قتل‌عام برنامه‌ریزی‌شدۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ، برداشت اعضای بدن آنها در زمانی که در قید حیات بودند و کسب سود بسیار زیاد از انجام این کار موجود است.
در پاسخ به اعتراضات بین‌المللی، حکومت چین تلاش کرده است که یکی از بخش‌های اصلی شواهد جزئی را توجیه کند و آن افزایش نجومی تعداد پیوندهای عضو در سال‌های اخیر و زمان‌های انتظار بسیار کوتاه برای پیوند عضو در فرهنگی است که نسبت به اهدای عضو به‌طور شناخته‌شده‌ای بی‌میل است. حکومت چین این موضوع را این‌چنین توجیه می‌کند که اعضای بدن برداشته شده را از جنایتکاران اعدامی پس از مرگ‌شان به‌دست آورده است. در‌حالی‌که حکومت چین با مدرک انکارناپذیری مواجه است، تلاش کرده تا با اعتراف به جنایتی کوچکتر، از مجازات برای قساوتی هولناک فرار کند.
در این گزارش به ذکر دلایلی خواهیم پرداخت که به‌طور مستقیم این ادعا را تکذیب می‌کند و گواه بر اتهامات جدی‌ای است که علیه حکومت چین وارد شده است.
فصل ۶. وضعیت بی‌سابقۀ بازار پیوند عضو بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶
اکنون خوانندگان ممکن است بپرسند: این تعداد اعضای بدن اضافی از کجا تأمین شدند؟ بگذارید نگاهی به برخی از خصوصیات منحصر‌به‌فرد بازار پیوند عضو در چین بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ بیندازیم.
۱. زمان‌های انتظار بسیار کوتاهی که قبلاً دیده نشده بودند
براساس آماری که از سوی وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده منتشر شد، میانگین زمان انتظار اعضای بدن در ایالات متحده برای کبد دو سال و برای کلیه سه سال است.(۲۶) در چین زمان انتظار برای این اعضاء در برخی از بیمارستان‌ها چند هفته محاسبه شده است.
میانگین زمان انتظار برای اعضای بدن در ایالات متحده و در چین
آمار زیر میانگین زمان انتظار برای اعضای بدن در دورۀ بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ را که توسط سه مرکز اصلی پیوند عضو در چین منتشر شده است در مقایسه با آمار مشابه در ایالات متحده نشان می‌دهد. چنین زمان‌های انتظار فوق‌العاده کوتاهی اشاره به منبع سرشاری از اعضای بدن می‌کند.
* مرکز پیوند عضو اورینتال (بیمارستان مرکزی شمارۀ ۱ تیانجین): میانگین زمان انتظار ۲ هفته است.
* مؤسسۀ پیوند عضو ارتش آزادی‌بخش خلق (بیمارستان چانگ‌ژنگ شانگهای): ۱ هفته برای یک پیوند کبد.
* مرکز دستیاری شبکۀ پیوند‌زنی بین‌المللی چین، CITNAC، (اولین بیمارستان دانشگاه پزشکی چین در شن‌یانگ): ۱ تا ۲ ماه برای کبد؛ ۱ هفته تا ۱ ماه برای کلیه. اگر اولین عمل جراحی موفقیت‌آمیز نباشد، دومین عمل جراحی طی مدت ۱ هفته.
* آمار ایالات متحده از وب‌سایت www.organidonor.gov: ۲۳۰ روز برای قلب، ۵۰۱ روز برای لوزالمعده، ۷۹۶ روز برای کبد، ۱۰۶۸ روز برای ریه و ۱۱۲۱ روز برای کلیه.
۲. نرخ‌های بالا، پیوند اعضاء را فوق‌العاده سودآور می‌کند
با‌این‌که بهای انجام پیوند عضو در بیمارستان‌های مختلف متفاوت است، اما هزینۀ این خدمات در کل زیاد است. در اینجا مثالی از نرخ‌هایی (به دلار ایالات متحده) که برای عمل‌های مختلف پیوند عضو از سوی CITNAC منتشر شده است را ذکر می‌کنیم:
* پیوند کلیه: ۶۲،۰۰۰ دلار
* پیوند کبد: ۹۸،۰۰۰ تا ۱۳۰،۰۰۰ دلار
* پیوند کبد و کلیه: ۱۶۰،۰۰۰ تا ۱۸۰،۰۰۰ دلار
* پیوند کلیه و لوزالمعده: ۱۵۰،۰۰۰ دلار
* پیوند ریه: ۱۵۰،۰۰۰ تا ۱۷۰،۰۰۰ دلار
* پیوند قلب: ۱۳۰،۰۰۰ تا ۱۶۰،۰۰۰ دلار
براساس گزارشی که در سال ۲۰۰۶ در هفته‌نامۀ فینیکس منتشر شد، در‌حالی‌که بیماران بیشتر و بیشتری برای عمل پیوند عضو به چین آمدند، هزینۀ انجام این پیوندها به‌تدریج افزایش یافت. در سال ۲۰۰۴، هزینۀ پیوند کبد در مرکز پیوند عضو اورینتال ۳۲،۰۰۰ دلار آمریکا (حدود ۲۵۰،۰۰۰ یوآن) بود. در سال ۲۰۰۵، این هزینه بیش از ۴۰،۰۰۰ دلار آمریکا (حدود ۳۳۰،۰۰۰ یوآن) بود.(۲۷)
هزینه‌های گزاف همراه با عرضۀ ارزان اعضای بدن، عمل‌های پیوند عضو را بسیار سودآور کرد. مرکز پیوند عضو بیمارستان ۳۰۹ ارتش آزادی‌بخش خلق بیان کرد: «مرکز پیوند عضو یکی از سودآورترین بخش‌ها است. درآمد ناخالص آن ۱۶،۰۷۰،۰۰۰ یوآن در سال ۲۰۰۳ و ۱۳،۵۷۰،۰۰۰ یوآن برای ژانویه تا ژوئن در سال ۲۰۰۴ بود. انتظار می‌رود که درآمد ناخالص این مرکز در سال ۲۰۰۵ از ۳۰،۰۰۰،۰۰۰ یوآن فراتر رود.»(۲۸)
هفته‌نامۀ ساوترن گزارش داد: «رشد سریع مرکز پیوند عضو اورینتال، درآمد و سود بسیار زیادی ایجاد کرده است. براساس گزارش‌های قبلی رسانه‌ها، عمل‌های پیوند کبد به‌تنهایی درآمد سالیانه‌ای معادل ۱۰۰ میلیون یوآن برای این مرکز ایجاد می‌کند.» در سپتامبر ۲۰۰۶، این مرکز استفاده از یک ساختمان جدید با بهای ۱۳۰ میلیون یوآن را شروع کرد. این ساختمان جدید ۵۰۰ تخت‌خواب دارد. مرکز جراحی در این ساختمان جدید می‌تواند به‌طور همزمان نه پیوند کبد و هشت پیوند کلیه را انجام دهد. این بزرگ‌ترین مرکز یکپارچۀ پیوند عضو در آسیا است.
چنین سود حاصله از پیوندهای عضو تبعات وخیمی را با خود دارد. از یک سو، افراد ثروتمند حاضر هستند که اعضای بدن را به قیمت بالایی خریداری کنند. از سوی دیگر، این سود بسیار زیاد، بیمارستان‌ها را به دنبال کردن منابع جدید اعضاء به هر طریق ممکن سوق می‌دهد. با توجه به محیط سیاسی و حقوقی چین، گروه‌های مشخصی از افراد ممکن است اهداف مستعد برای این کار شوند.
۳. چین تبدیل به مرکزی برای توریسم جهانی پیوند عضو شد
با توجه به هزینه‌هایی که این کار دربردارد، اکثریت بیماران پیوند عضو در چین را افراد زیر تشکیل می‌دهند:
* بیماران خارج از کشور (گردشگران جهانی پیوند عضو)
* صاحبان ثروتمند کسب‌و‌کار، هنرپیشه‌ها و مقامات دولت کمونیستی در سرزمین اصلی چین
* گروه کوچکی از بیماران عادی و مستأصل که تمام منابع مالی‌شان را برای یک پیوند عضو مصرف می‌کنند
براساس گزارشی که در سال ۲۰۰۴ در مجلۀ هفتۀ زندگی منتشر شد، بیشتر بیماران داخلی کسانی هستند که «کسب‌و‌کار یا شرکت خودشان را دارند»، یا کسانی که «جایگاهی در دولت دارند.» این گزارش همچنین بیان کرد که پس از گذشت چند سال، هزاران بیمار خارجی برای عمل پیوند عضو به چین آمدند و این کشور را به «مرکزی برای توریسم جهانی پیوند عضو» تبدیل کرده‌اند. «علاوه‌بر ساکنان کرۀ جنوبی، بیمارانی از بیش از ۲۰ کشور و منطقه در آسیا ازجمله ژاپن، مالزی، مصر، پاکستان، هندوستان، عربستان صعودی، عمان، هنگ کنگ، ماکائو و تایوان نیز هستند. آنها برای عمل‌های پیوند عضو به بیمارستان مرکزی شمارۀ ۱ تیانجین (که مرکز پیوند عضو اورینتال نیز نامیده می‌شود) می‌آیند. کافه‌تریای بخش بیمارستان شبیه یک مرکزی کنفرانس بین‌المللی است که بیماران از نژادها و اقوام مختلف جمع می‌شوند تا تجربیات پزشکی‌شان را به‌اشتراک بگذارند.»(۲۹) (در ژوئیۀ ۲۰۰۷، وزیر بهداشت چین بیمارستان‌های چین را از انجام عمل‌های جراحی پیوند عضو بر روی بیماران خارجی منع کرد.)
۴. اوج‌گیری بازاری مناسب در داخل بازار محدود اعضای بدن چین
هزینه‌های گزاف، بازار اعضای بدن را دست‌نیافتنی نکرد. برعکس، از سال ۲۰۰۳ رشدی غیرمنتظره و سریع در بازار پیوند عضو چین به‌وجود آمد که رشد سالیانۀ آن ۵۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ یا حتی تعداد بیشتری پیوند عضو بوده است.
هر سال حدود ۵/۱ میلیون نفر در چین به‌علت مراحل پایانی نارسایی‌های اعضای بدن، نیاز به پیوند عضو دارند. نسبت به ایالات متحده و دیگر کشورهایی که شیوه‌های پیشرفتۀ پیوند عضو دارند، کمبود عضو در چین بدتر است. . با‌این‌وجود از سال ۲۰۰۳ چین به‌علت منبع سرشار اعضای بدن خود، تبدیل به مرکزی برای توریسم چهانی پیوند عضو شد. ژنگ هونگ، معاون رئیس مرکز پیوند عضو اورینتال، در مصاحبه‌ای که در سال ۲۰۰۴ با مجلۀ هفتۀ زندگی داشت با افتخار بیان کرد: «در دسترس بودن اعضای بدن در چین درواقع بسیار بهتر از سایر کشورها است.» (۲۹)
پس چه اتفاقی روی می‌داد؟
در کشور چین که بازار اعضای غیرقانون‌مند و به‌طورکلی محدودی (بازار کوچک) دارد، بازار مناسبی با دسترسی به اعضای بدن برای بیماران مخصوص (بازار بزرگ) وجود دارد. قبل از اینکه بتوانیم وضعیت حقیقی بازار اعضای بدن در چین را درک کنیم، باید پدیدۀ «بازار بزرگ درون بازار کوچک» را به‌طور کامل درک کنیم.
حکومت کمونیستی چین در انکار اتهامات برداشت اعضای بدن از افراد زنده، ادعا کرد که در چین بیش از یک میلیون نفر در‌انتظار عضو هستند. حکومت کمونیستی چین از این ادعا استفاده کرد تا دلیل بیاورد که این امکان ندارد که اعضای سازگار را طی مدت زمان کوتاهی به‌دست آورد. اما این انکار در تضاد با ادعاهای بیمارستان‌های مختلف پیوند عضو است.
در زیر چند نمونه را می‌آوریم:
* بیمارستان ۳۰۹ ارتش آزادی‌بخش چین ۱۲ عمل پیوند کلیه را در یک شب انجام داد.(۳۰)
* دانشکده شین‌چیائوی دانشگاه سوم نظامی پزشکی که در چونگ‌چینگ واقع است، یکبار ۲۴ عمل پیوند کلیه را در یک روز انجام داد. این بیمارستان ادعا کرد که از سال ۲۰۰۲ بیش از ۲۵۹۰ پیوند کلیه انجام داده است.(۳۱)
* مرکز پیوند عضو اورینتال تیانجین در یک روز ۲۴ پیوند کبد و کلیه انجام داد. این مرکز همچنین رکورد انجام ۴۴ پیوند کبد را در دسامبر سال ۲۰۰۴ دارد.(۲۷)
* دو یینگ‌دونگ، معاون رئیس مرکز پیوند عضو در بیمارستان ۱۰۷ ارتش آزادی‌بخش خلق در جینان واقع در استان شان‌دونگ، گفت که آنها عمل‌های پیوند عضو بسیاری انجام داده‌اند: «یک عمل پیوند کبد می‌تواند چهار تا پنج ساعت به‌طول انجامد. و گاهی در روز سه یا چهار عمل جراحی مشابه این داریم.»(۳۲)
* براساس گزارش‌هایی که توسط شبکۀ خبری شبانگاهی چانگشا و خبررسان صبح‌گاهی شیائوشیانگ، منتشر شده است در ۲۸ آوریل ۲۰۰۶، بیمارستان خلق استانی هونان ۲۰ پیوند عضو رایگان، ۱۰ پیوند کبد و ۱۰ پیوند کلیه، را پیشنهاد کرد. نگرانی‌های گسترده‌ای درخصوص منبع تأمین چنین اعضای بدنی به‌وجود آمد.(۳۳)
* بیمارستان گائوشین در منطقۀ فن‌آوری پیشرفتۀ شی‌آن واقع در استان شان‌شی مرکز پیوند عضو خود را در سال ۲۰۰۳ راه‌اندازی کرد. معاون رئیس، فا یوهویی، اظهار داشت که این مرکز دارای منبع بسیار گسترده‌ای برای تأمین اعضای بدن است که سازگاری سریع بافت و زمان کوتاه بیرون ماندن عضو از بدن را میسر می‌سازد.(۳۴) این گفته نه‌تنها بیماران داخلی و خارجی را به‌خود جذب کرد، بلکه درآمد بسیار زیادی ایجاد کرد که بیش از درآمد بخش‌های جراحی اورولوژی تمام دیگر بیمارستان‌های شی‌آن بود.(۳۵)
* بیمارستان مرکزی گونگ‌یی، بیمارستانی کوچک در استان هنان است. پس از اینکه این بیمارستان در سال ۲۰۰۱ یک مرکز پیوند کلیه را راه‌اندازی کرد، قادر بود تا ۱۲ بیمار را به‌طور همزمان بپذیرد. هشت عمل پیوند کلیه در یک روز انجام می‌شد. لی هونگ‌دائو، رئیس بخش جراحی اورولوژی، تا سال ۲۰۰۶ بیش از ۵۰۰ پیوند کلیه را اجرا و سرپرستی کرد.(۳۶)
* روزی هوآنگ جیه‌فو به روزنامۀ گوآنگ‌ژو گفت که او بیش از ۵۰۰ عمل پیوند کبد در یک سال انجام داده است.(۳۷) این بهره‌وری بالا، شک و تردید‌هایی را درخصوص منبع این اعضاء برانگیخت.
۵. اعضای بدن با کیفیت بالا برای دریافت‌کنندگان خارجی کنار گذاشته می‌شوند
در دورۀ زمانی بین سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶، پدیده‌های غیرعادی بسیاری در بازار اعضای بدن چین روی داد. علاوه بر خصوصیاتی که در بالا مورد بحث قرار گرفت، موضوع دیگری هست که بهتر است به آن اشاره کنیم. در‌حالی‌که تعداد اعضای بدن زیاد می‌شد، کیفیت اعضاء تحت تأثیر قرار نمی‌گرفت. برعکس، کیفیت اعضایی که بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ عرضه شدند، عالی بود. در زمان اوج توریسم جهانی پیوند عضو چین، اکثریت دریافت‌کنندگان اعضای پیوندی چین، بیماران خارجی بودند. اعضایی که برای این بیماران استفاده می‌شدند، مشابه کالاهای صادراتی از الزامات و شرایط بسیار بالاتری برخوردار بودند.
در بخش پرسش و پاسخ وب‌سایت مرکز دستیاری شبکۀ پیوند‌زنی بین‌المللی چین، CITNAC، درخصوص کیفیت عضو پاسخی ارائه شده است: «کلیۀ پیوندی اهداءکنندۀ زنده‌ای که در چین تأمین می‌شود کاملاً متفاوت از کلیۀ اهداکنندۀ جسدی است که در بیمارستان‌ها و مراکز دیالیز ژاپن تأمین می‌شود.» «نکتۀ کلیدی در پیوندهای کلیه، سازگاری بافت است. پیش از عمل جراحی پیوند کلیه که از سوی اهداءکنندۀ زنده تأمین شده است، عملکرد کلیۀ اهدایی را و همچنین گلبول‌های سفید خون اهداء‌کننده را آزمایش می‌کنیم تا از ایمنی کلیۀ اهدایی مطمئن شویم. می‌توانیم با اطمینان بگوییم که در مقایسه با کلیۀ پیوندی از اهداءکنندۀ جسد در ژاپن، پیوندهای کلیه در اینجا ایمن‌تر و قابل اطمینان‌تر هستند.» خصوصیات «اهداءکنندۀ زنده» نکته‌ای برای فروش و جذب بیماران خارجی است.
برخی از بازرسان مستقل خارج از کشور با بیمارستان‌های پیوند عضو در سرزمین اصلی چین تماس تلفنی گرفته‌اند و خود را به‌عنوان بیمار یا اعضای خانوادۀ بیمار معرفی کرده‌اند تا جویای اطلاعاتی درخصوص پیوند عضو شوند. پاسخ‌هایی که دریافت کردند مشابه بود: «اهداء‌کنندگان همگی سالم هستند.» «اهداء‌کنندگان حدود ۳۰ ساله هستند.» «بهترین کیفیت تضمین می‌شود.» (۳۸)
۶. ناپدید شدن ناگهانی منابع فراوان اهدای عضو پس از سال ۲۰۰۶
در شرایط عادی، میزان دسترسی به اعضای بدن نسبتاً بدون تغییر است و همان‌طور که پیشتر مورد بحث قرار دادیم وضعیت کانادا و ایالات متحده به این صورت است، به‌طوری‌که هیچ افزایش یا کاهش شدید و ناگهانی در ده سال گذشته روی نداده است. در چین افزایش شدید اعضاء بین سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ دیده شد. اما پس از اینکه در مارس ۲۰۰۶ اتهامات برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در قید حیات ایجاد شد و توجه بین‌المللی را به‌خود جلب کرد، در سال ۲۰۰۷ کاهش ناگهانی در پیوندهای عضو در چین روی داد.
در‌حالی‌که رژیم کمونیستی چین اتهامات برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در قید حیات را انکار می‌کرد، این رژیم سازمان‌دهی مجدد بازار پیوند عضو خود را تسریع بخشید. چندین قانون را به‌تصویب رساند که پیوند عضو را سامان دهد و تعداد بیمارستان‌های دارای مجوز برای پیوند عضو را محدود کرد. از بیش از ۶۰۰ بیمارستان پیوند عضو که پیش از این وجود داشت، تنها ۱۶۰ بیمارستان مجوز برای ادامه فعالیت دریافت کردند.
آیا کاهش تعداد بیمارستان‌های پیوند عضو دلیلی بر کاهش عمل‌های پیوند عضو است؟ قطعاً اینطور نیست. حداقل این دلیل ریشه‌ای آن نیست. کاهش تعداد بیمارستان‌های دارای مجوز، می‌بایست رقابت برای اعضاء را کاهش دهد. اگر تغییر عمده‌ای در منبع اعضاء ایجاد نشود، اکنون باید اعضای بیشتری در دسترس این بیمارستان‌های اصلی باشد. با این‌حال تعداد پیوند عضو در این بیمارستان‌های اصلی به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای کاهش یافته است. درنتیجه، این موضوع در ناپدید شدن منابع اهداء‌کننده نهفته است و نه اینکه دلیلش تعداد بیمارستان‌های پیوند عضو باشد.
شی بینگ‌یی، رئیس مرکز پیوند عضو ارتش آزادی‌بخش خلق و عضو کمیتۀ دائمی جامعۀ پیوند عضو انجمن پزشکی چین در مصاحبه‌ای که با مجلۀ ساینس تایمز در مه سال ۲۰۰۷ انجام داد، گفت: «تعداد پیوند اعضاء در چین در سال ۲۰۰۶ به یک اوج تاریخی رسید که در آن مقطع نزدیک به ۲۰،۰۰۰ عمل پیوند عضو انجام شد. در پنج ماه اول سال ۲۰۰۷، تعداد پیوندهای عضو در مقایسه با همین مدت در سال ۲۰۰۶ کاهش یافته است که عمدتاً به‌دلیل کمبود اهداء‌کنندگان عضو بوده است.»(۳۹)
مقاله‌ای که در ژوئیۀ ۲۰۰۷ در هفته‌نامۀ ساوترن منتشر شد، به توضیح بیشتر این موضوع می‌پردازد: «جراحان پیوند عضو از کمبود اعضای اهدایی شکایت کردند.» «ژو ژی‌جوآن معاون رئیس مرکز پیوند عضو اورینتال است. ژو در دفترش که در طبقۀ دوم این مرکز است، نگران به‌نظر می‌رسید. او به گزارشگر گفت که این مرکز که بزرگ‌ترین تشکیلات پیوند عضو در چین است، از سال نو چینی تنها ۱۵ عمل پیوند عضو در نزدیک به شش ماه انجام داده است، در‌حالی‌که در سال ۲۰۰۶، این مرکز رکورد انجام بیش از ۶۰۰ پیوند کبد را در یک سال ثبت کرده است.»(۲۵)
عرضۀ نسبتاً ثابت اعضای بدن محکومین به مرگ
پیشتر فرض کردیم که تعداد اعضای بدن از زندانیان محکوم به مرگ نسبتاً ثابت است. پیش از سال ۲۰۰۳ و پس از سال ۲۰۰۶، این تعداد حدود ۶۰۰۰ عدد بود. چندین عامل به این ثبات کمک کردند:
۱) فن‌آوری پیوند عضو و استفاده از فرونشان‌های سیستم ایمنی در اواخر دهۀ ۱۹۹۰ تکامل یافت. درنتیجۀ پیشرفت‌های تکنولوژیکی، هیچ افزایش ناگهانی در تعداد پیوندهای عضو اتفاق نیفتاد.
۲) الزامات سازگاری برای پیوندهای عضو کماکان بالا بود؛ فن‌آوری این الزامات را کاهش نداد و باعث شد که همان منبع تأمین عضو ثابت بماند.
۳) فقدان یک شبکه برای به‌اشتراک‌گذاشتن اعضای بدن در چین که به این معنی است که بیشتر سازگاری‌ها بین یک بیمارستان محلی و زندانیان محکوم به اعدام محلی انجام می‌شد. این موضوع و سیاست حمایت از تشکیلات محلی، میزان سازگاری را محدود کرده است.
۴) صدور احکام اعدام همگام با جهت‌گیری‌های سیاسی پیش می‌رود. در‌حالی‌که اخیراً هیچ عملیات سرکوب‌گرانه شدیدی نداشته‌ایم، تعداد اعدام‌های محکومین به مرگ نسبتاً ثابت است.
۵) قانون‌مند بودن استفاده از اعضای بدن محکومین به مرگ و همچنین پذیرش اخلاقی مردم چین پس از سال‌ها تلقین به این موضوع که اهدای عضو ناچیزترین کمکی است که زندانیان محکوم به مرگ می‌توانند به جامعه بکنند، به بیمارستان‌های پیوند عضو در چین اجازه داده است که اهمیت کمتری به فشارهای جوامع بین‌المللی بدهند.
براساس دلایل فوق می‌توان نتیجه‌گیری کرد که اعضایی که از زندانیان محکوم به مرگ اعدام‌شده به‌دست می‌آیند یک منبع نسبتاً بدون تغییری برای اعضای بدن است و موجب جهش در دورۀ زمانی بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ و کاهش ناگهانی بعد از آن نیست.
تأثیر حاکمیت دادگاه عالی خلق در اعضای بدن محکومین به مرگ
در ۱ ژانویۀ ۲۰۰۷، دادگاه عالی خلق حق اختیار بازبینی احکام اعدام را از دادگاه‌های عالی استانی پس گرفت که منجر به کاهش احکام اعدام شد. آیا این دلیل کمبود شدید اهداء‌کنندگان عضو در سال ۲۰۰۷ بود؟ این تغییر مؤثر بود اما دلیل اصلی نبود. براساس گزارش آژانس خبری شین‌هوا در ۱۰ مارس ۲۰۰۸، پس از بازپس‌گیری بررسی احکام اعدام از سوی دادگاه عالی خلق، ۱۵% احکام اعدام در سال ۲۰۰۷ لغو شد.(۴۰) این درصد (که احتمالاً دست بالا تخمین زده شده است) بیانگر این است که این بازستانی تأثیر زیادی بر اعضای بدن به‌دست‌آمده از زندانیان محکوم به مرگ اعدام‌شده نداشته است. تعداد واقعی پیوندهای عضو انجام شده می‌تواند این موضوع را تأیید کند. در بخش، «رجوع به آمار تاریخی» در فصل ۱، ما از روزنامۀ چاینا دیلی نقل قول کردیم که در سال ۲۰۰۸ و ۲۰۰۹، میزان ۶۵% اعضای بدن از زندانیان محکوم به مرگ تأمین شدند که در این مدت نزدیک به ۱۰،۰۰۰ پیوند عضو در هر سال انجام شده است. به این معنی که حدود ۶۰۰۰ عضو از زندانیان محکوم به مرگ تأمین شده است که نزدیک به میزان بین سال ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ است.
درنتیجه کاهش ناگهانی در اعضاء در سال ۲۰۰۷ می‌بایست براثر ناپدید شدن ناگهانی دیگر منابع تأمین عضو بوده باشد.
نتیجه‌گیری: رشد سریع بین سال ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ در منابع اعضای بدن در چین و ناپدید شدن سریع متعاقب آن، در تاریخ بی‌سابقه است و خصوصیات منحصربه‌فردی دارد که تئوری «زندانیان محکوم به مرگ منبع اصلی اعضای بدن در این سال‌ها بوده‌اند»، آن را تأیید نمی‌کند.
از سال ۲۰۰۷، به‌علت کمبود اهداء‌کنندگان عضو، اهداء‌کنندگان زندۀ خویشاوند تبدیل به منبع جدید برای اعضای بدن شدند. رسانه‌های چینی نیز در تلاش برای افزایش آگاهی در این خصوص، تبلیغات گسترده‌ای را انجام داده‌اند. براساس یک گزارش شبکۀ مردم، مرکز پیوند عضو اورینتال در تیانجین در سال ۲۰۰۷، تعداد ۸۴ مورد پیوند کبد از اهداء‌کنندگان زنده انجام داده است (که یک خویشاوند بخشی از کبد را اهداء کرده است).(۴۱) اما از آنجا که اهداء‌کنندگان زنده تا بعد از سال ۲۰۰۶ تبدیل به منبع اصلی برای اعضاء نشدند، این موضوع به توضیح دورۀ بین سال‌های ۲۰۰۳ و ۲۰۰۶ کمکی نمی‌کند که در آن زمان بازار اعضای بدن چین رشد نجومی داشته است.
ادامه دارد....
