(Minghui.org) نسخه جهانی آنلاین نیوزویک، در ۱۵ ژوئن ۲۰۱۶، گزارشی به قلم جسیکا فیرگر با عنوان «آیا چین هنوز اعضای بدن زندانیان سیاسی را برمی‌دارد؟» را منتشر کرد.
در این مقاله گزارش داده شد که قطعنامه ۳۴۳ مجلس ایالات متحده، که به اتفاق آرا در شب ۱۳ ژوئن ۲۰۱۶ به تصویب رسید، از رژیم کمونیستی چین درخواست کرد که فوراً برداشت اجباری اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی را متوقف کند. این قطعنامه همچنین از وزارت امور خارجه درخواست می‌کند که درخصوص نتایج حاکی از اعمال یک قانون گزارش ارائه دهد مبنی‌بر اینکه هر کسی که در سیستم اهدا اجباری اعضای بدن در این کشور دست دارد از اخذ ویزا محروم شود.
نماینده حزب جمهوریخواه، ایلینا راس لتینن، رئیس کمیته فرعی در شرق میانه و شمال آفریقا و یکی از مبتکران قطعنامه ۳۴۳ مجلس، این هفته در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: «چین شاید برخی از وحشتناک‌ترین و فاحش‌ترین موارد نقض حقوق بشر علیه فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی را تداوم بخشیده است، اما به‌ندرت با هر گونه انتقادی مواجه شده است، چه رسد به اینکه به‌خاطر این این سوءاستفاده مورد تحریم قرار گیرد.
«عمل فرومایه و غیرانسانی رژیم در ربودن حق آزادی افراد، انداختن آنها در اردوگاه‌های کار اجباری یا زندان و سپس اجرای حکم اعدام برای آنها و برداشت اعضای بدن‌شان برای پیوند، شیوه‌ای فراتر از محدوده ادراک آدمی است و باید در سطح جهانی با آن مخالفت شود و بدون قید و شرط به پایان برسد.»
در گزارش نیوزویک اشاره شد: «با توجه به این لایحه، مقامات چینی در سال ۲۰۱۱ گزارش دادند که اکثر اعضای بدن برای پیوند در کشور به‌طور مستقیم از زندانیان اعدام‌شده تأمین می‌شود. این شامل تعداد قابل‌توجهی از اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ (فالون دافا) می‌شود.»
این گزارش همچنین ذکر کرده است که در اواخر سال ۲۰۱۴، مقامات دولتی چین اعلام کردند که در این کشور طوری برنامه‌ریزی می‌شود که شیوه مذکور تا ژانویه ۲۰۱۵، پایان یابد. بااین‌حال بسیاری از فعالان حقوق بشر می‌گویند که تهیه اندام از زندانیان بدون رضایت آنها همچنان ادامه دارد.
این گزارش ادامه داد: «کمیسیون ایالات متحده درخصوص آزادی مذهبی بین‌المللی، در اوایل سال جاری گزارش داد که در سال ۲۰۱۵، هزاران نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت شده و به مراکز بازداشت منتقل شدند، یعنی جایی که در آن تحت شکنجه قرار گرفتند و در‌نهایت اعدام شدند. و کارشناسان می‌گویند که با وجود سال‌ها تحقیق و بررسی عمیق و گزارش نمونه‌هایی درخصوص این موضوع، از جزئیات یک سیستم اهدا عضو مطلع شده‌اند که ظاهراً در آن زندانیان براساس سفارش‌هایی که برای اندام‌ها ارائه می‌شوند اعدام می‌شوند.
«برای مثال، تحقیقات انجام‌شده توسط انجمن فالون دافا، مدت انتظار فوق‌العاده کوتاه بیماران متقاضی پیوند اعضای بدن در چین را در مقایسه با سایر کشورها، از جمله ایالات متحده نشان می‌دهد. در ایالات متحده، به‌طور متوسط زمان انتظار برای کبد دو سال و برای کلیه سه سال است. بااین‌حال، در چین، بیماران به‌طور معمول باید تنها چند هفته برای یک عضو اهدایی صبر کنند. براساس گزارشات، این زمان انتظار کوتاه همچنین درخصوص خارجی‌هایی صدق می‌کند که تحت عنوان "توریسم پیوند" به این کشور سفر کرده و برای دریافت یک عضو، به مبلغ بالایی دلار پرداخت می‌کنند. انجمن فالون دافا استدلال می‌کند که در چین بیماران در انتظار عضو پیوندی باقی نمی‌مانند. برعکس، اندام‌ها در انتظار بیماران هستند.»
این گزارش همچنین مستنداتی از پاسخ جامعه پزشکی درخصوص برداشت اجباری اعضای بدن در چین ارائه می‌دهد: «در سال ۲۰۱۱، آرتور کاپلان، رئیس اخلاق پزشکی دانشگاه نیویورک، در بخش گروه بهداشتِ مرکز پزشکی لانگون، تحقیقات مرتبط با پیوند اعضا از چین را تحریم کرد. کاپلان در مقاله‌ای که برای لانست نوشت، به جامعه پزشکی بین‌المللی پیشنهاد داد از ارائه تحقیقات دانشمندان در جلسات، چاپ مقاله آنها در مجلات و همکاری آنها در تحقیقات مربوط به پیوند ممانعت شود، مگر اینکه به‌وضوع تأیید شود که منابع اندام‌ها برای تحقیق از زندانیان اعدامی نباشند. کاپلان می‌گوید که هشت مجله اصلی موافقت کردند که از پذیرش هرگونه مقاله که پژوهشگران چین درباره پیوند عضو ارائه می‌دهند خودداری کنند.
«کارشناسان می‌گویند سیستم چین با معیارهای سازمان بهداشت جهانی مطابقت ندارد که لازمه آن شفافیت و قابلیت ردیابی تمام اندام‌های پیوندی و تمامی اهداهای داوطلبانه است و هیچ‌گونه معاوضه پولی صورت نمی‌گیرد.»
مجموعه برداشت اعضای بدن
