(Minghui.org) یک تحقیق مستقلِ ده ساله ادعا می‌کند که از زمانی‌که برداشت عضو برای اولین بار در سال ۲۰۰۶ توجه بین‌المللی را به‌خود جلب کرد، حکومت کمونیست چین تعداد اعضای بدنی که به‌زور از زندانیان عقیدتی از جمله تمرین‌کنندگان فالون گونگ برداشته شده را افزایش داده است. این تحقیقات دقیق و کامل که به‌تازگی به‌روز رسانی و منتشر شده است، توجه بسیار زیادی را در جهان به‌خود جلب کرد.
تمرین‌کنندگان فالون گونگ در ۱۵ ژوئن ۲۰۰۶ در مقابل کمیسیون اروپا، به برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان در قید حیات از سوی حکومت کمونیستی چین اعتراض می‌کنند.
صدای آمریکا در ۲۳ ژوئن گزارش داد که دیوید ماتاس وکیل کانادایی حقوق بشر و دیوید کیلگور وزیر سابق کانادا در امور آسیا- اقیانوسیه تحقیقات مستقل خود را در سال ۲۰۰۶ شروع کردند. اولین گزارش منتشر شده توسط آنها در سال ۲۰۰۹، موضوع برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ در قید حیات در چین را روشن ساخت، کشوری که میلیون‌ها تمرین‌کننده در آن بازداشت یا به‌خاطر باورشان زندانی شدند.
دیوید ماتاس وکیل کانادایی حقوق بشر
آقای ماتاس گفت که تحقیقات گسترده‌شان براساس گزارشات رسانه‌ها، مجلات پزشکی، وب‌سایت بیمارستان‌ها و آرشیو سایت‌های اینترنتی بنا نهاده شده است. بیش از ۹۰۰ بیمارستان در چین وجود دارد که عمل پیوند عضو انجام می‌دهند. اگرچه آنها آمار دقیقی ندارند، اما به این نتیجه رسیدند که چین سالانه حداقل ۶۰ هزار عمل پیوند عضو انجام می‌دهد.
هوانگ جیفو وزیر بهداشت سابق چین گفته است که اکثر اندام‌ها از زندانیان اعدامی تأمین شده‌اند. با این حال چین هر سال فقط چند هزار زندانی اعدامی دارد که منجر به ایجاد ابهاماتی در رابطه با منابع این اعضای پیوندی می‌شود.
این گزارش براساس ناپدید‌شدن‌ها و آزمایشات پزشکی اجباری که از تمرین‌کنندگان فالون گونگ تحت بازداشت دولت به‌عمل آمده است، تا حدی نتیجه‌گیری کرد که یک منبع اصلی این اندام‌ها زندانیان عقیدتی هستند.
آقای دیوید کیلگور، وزیر امور خارجۀ سابق کانادا در امور آسیا- اقیانوسیه
آقای کیلگور گفت که این غم‌انگیز است که کشتار تمرین‌کنندگان فالون گونگ، ایغورها، تبتی‌ها و مسیحیان هنوز در چین انجام می‌شود. او از بقیۀ کشورهای جهان خواست که پاسخ بدهند و فشار بیشتری بر چین بگذارند تا این رژیمِ استبدادی را مجبور به توقف این اقدام کنند.
مستندی که این تحقیقات را روشن می‌سازد
«برداشت اعضای بدن انسان: تجارت غیرقانونی عضو در چین» به کارگردانی لئون لی، یک چینی مقیم کانادا، موفق به کسب جایزه پی‌بادی در سال ۲۰۱۵ شد.
این فیلم مستند براساس مصاحبه‌های آقای ماتاس و آقای کیلگور با بیماران و بستگان‌شان تهیه شده است که در چین تحت عمل پیوند عضو قرار گرفتند و شواهد بسیاری را یافت که حاکی از برداشت عضو است.
آقای لئون لی، کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده
آقای لی اظهار داشت که یک بیمار در خارج از چین معمولاً باید دو تا سه سال منتظر باشد تا کلیه یا کبد سازگار را پیدا کند. با این حال، بیمارانی که به آنجا سفر کردند فقط بین دو هفته تا یک ماه در انتظار بودند. هزاران بیمار توانستند بعد از چنین مدت انتظار کوتاهی در چین، یک عضو با بافت سازگار بیابند.
آقای لی پرسید: «قبل از سال ۲۰۱۰ هیچ سیستم اهدای عضوی وجود نداشت. این اندام‌ها از کدام منابع تأمین شدند؟»
محققانِ آقای لی با بیش از ۱۰۰ بیمارستان چین تماس گرفتند و مکالمات را ضبط کردند. آنها وانمود کردند که یک بیمار نیازمند عضو هستند. آنها متوجه شدند که در حدود ۱۵ درصد پزشکان اعتراف کردند که این اعضای بدن اساساً از تمرین‌کنندگان فالون گونگ زندانی تأمین می‌شود. آنها به این نتیجه رسیدند که برداشت عضو به احتمال بسیار زیاد توسط دولت هدایت می‌شود یا اینکه دست‌کم با مجوز دولت انجام می‌شود.
آنها همچنین افزایش سریعی در تعداد پیوندهای عضو انجام شده بعد از سال ۲۰۰۰ مشاهده کردند و باور پیدا کردند که این یک اقدام کنترل‌شده از سوی دولت در سراسر کشور است و تنها توسط تعداد کمی از پزشکان و افراد در دستگاه قضایی انجام نمی‌شود.
حتی در سال ۲۰۱۴، زمانی‌که پزشکان چینی به احتمال زیاد از تحقیقات بین‌المللی درباره برداشت عضو آگاه بودند، محققان هنوز چندین مکالمه تلفنی را ضبط کردند که تأیید می‌کرد که منبع تأمین عضو تمرین‌کنندگان فالون گونگ زندانی بوده است.
یک کارت شناسایی که تمرین‌کننده فالون گونگ، چن هوا، هنگام کار در یک مؤسسه کار اجباری در گوانگ‌ژوی چین از آن استفاده می‌کرد.
خانم چن هوا قبل از اینکه به ایالات متحده آمریکا بگریزد دوبار به اردوگاه کار اجباری فرستاده شده بود. او به‌خاطر می‌آورد که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در اردوگاه‌های کار اجباری شکنجه می‌شدند اما همچنین تحت «توجه ویژه پزشکی» و آزمایشات منظم خون قرار می‌گرفتند. انجام آزمایشات خون فقط محدود به تمرین‌کنندگان فالون گونگ بود.
ما چونمئی در یک جلسۀ استماع کنگره ایالات متحده در ۲۶ مه ۲۰۱۶ شهادت می‌دهد
تمرین‌کننده‌ای به اسم ما چونمئی در یک جلسه استماع کنگرۀ ایالات متحده در ۲۶ مه ۲۰۱۶ شهادت داد. او قبل از اینکه در سال ۲۰۰۴ به آمریکا بیاید، دو بار در اردوگاه کار اجباری زنان هیزویی‌زی در استان جیلین زندانی شده بود.
در سال ۲۰۰۲ به بیمارستان استانی جیلین منتقل شد که در آنجا یک نمونه مغز استخوان از او گرفته شد. او در آن زمان به هیچ بیماری‌ای مبتلا نبود.
وقتی‌که آزاد شد، تمرین‌کننده فالون گونگ دیگری که یک پزشک بود برای او توضیح داد که آن نمونه‌گیری برای یافتن یک کلیه سازگار برای پیوند بوده است.
آقای ژانگ اِرپینگ سخنگوی داوطلب فالون گونگ
آقای ژانگ اِرپینگ سخنگوی فالون گونگ گفت که در پشت استفادۀ دولت چین از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به‌عنوان منبع اعضای بدن، دلیلی وجود دارد.
ژانگ گفت: «زمانی‌که یک گزارشگر رسانه غربی وانمود کرد که بیمار است و درباره منابع عضو پرسید، برخی بیمارستان‌ها به او گفتند که اهداء‌کنندۀ عضو یک تمرین‌کننده فالون گونگ است، به‌دلیل اینکه آنها ]تمرین‌کنندگان فالون گونگ[ تمرین‌ها را انجام می‌دهند و در وضعیت سلامتی خوبی هستند، بنابراین کیفیت عضو می‌تواند تضمین شود.»
دکتر سابق ایغور، اِنور توهتی در تبعید در انگلستان
اِنور توهتی، جراحی از قوم ایغور، در سال ۱۹۹۸ به لندن گریخت. او در دسامبر ۲۰۱۳ مقابل پارلمان اروپا شهادت داد که به او دستور داده شده بود که اندام‌هایی را از بدن یک زندانی در حال مرگ بیرون بیاورد.
در سال ۱۹۹۵ رئیس جراحان به او دستور داده بود که کبد و دو کلیه یک زندانی اعدام‌شده را در شین‌جیانگ بیرون بیاورد.
مجلس نمایندگان ایالات متحده به‌اتفاق آراء قطعنامۀ ۳۴۳ را در ۱۳ ژوئن صادر کرد که به‌موجب آن برداشت عضو از زندانیان عقیدتی از‌جمله تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ و اعضای سایر گروه‌های اقلیت مذهبی و قومی را که بدون کسب رضایت‌شان و با مجوز حکومت در چین صورت می‌گیرد، محکوم کرد.
