(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون گونگ از مناطق اطراف فرانکفورت آلمان و کشورهای مجاور در تاریخ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۶ یک راهپیمایی و فعالیت‌های دیگری را برگزار کردند. این رویداد به‌منظور افزایش آگاهی دربارۀ فالون گونگ و آزار و شکنجه در چین انجام شد.
گروه مارش سرزمین الهی جلودار راهپیمایی
تمرین‌کنندگان حامل عکس‌های مربوط به هم‌تمرین‌کنندگانی که تحت آزار و شکنجه در چین درگذشته‌اند
آگاه شدن مردم دربارۀ فالون دافا
عکس گرفتن رهگذران از راهپیمایی
امضای دادخواست برای حمایت از تمرین‌کنندگان و پایان دادن به آزار و شکنجه
گردشگر چینی: «فهمیدم. متشکرم.»
تمرین‌کنندگان در حال توضیح درباره فالون گونگ و آزار و شکنجه
گردشگری از شانگهای به یک تمرین‌کننده گفت: «فکر می‌کردم که این آزار و شکنجه تمام شده است چون در رسانه‌ها در چین دیگر هیچ اشاره‌ای به فالون گونگ نمی‌شود.» [در سال‌های اولیه آزار و شکنجه، رسانه‌های دولتی چین دائماً گزارش‌های جعلی افتراآمیز نسبت به فالون گونگ را ارائه می‌کردند.] آن تمرین‌کننده به او گفت: «آزار و شکنجه هنوز در جریان است. هر روز تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت می‌شوند و مورد ضرب و شتم قرار می‌گیرند یا حتی تا سرحد مرگ شکنجه می‌شوند. وب‌سایت مینگهویی روزانه این اخبار را ارائه می‌کند.»
توریست گفت که برای کسب اطلاعات بیشتر به Minghui.org مراجعه می‌کند.
آن تمرین‌کننده توضیح داد که حزب کمونیست چین حادثه خودسوزی در میدان تیان آن من را در طول سال نوی چینی ۲۰۰۱ صحنه سازی کرد. توریست پس از توضیح تمرین‌کننده در خصوص نکات مشکوک در فیلم ویدیویی پخش شده، ناگهان متوجه موضوع شد. او گفت که می‌دانست حقایق پنهان بسیاری در این خصوص وجود دارد و بسیاری از مردم مورد آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند. او قبل از رفتن به تمرین‌کننده گفت: «فهمیدم. متشکرم!»
یک رهگذر: «من از این راهپیمایی حمایت می‌کنم»
بِرگ، خانم ۷۹ ساله، در خارج از یک کافی شاپ راهپیمایی را تماشا می‌کرد.
او گفت: «اطلاعات زیادی دربارۀ آزار و شکنجه در چین ندارم. اما واژۀ 'بردباری' نوشته شده روی بنر توجه مرا جلب کرد. این کلمه بسیار خوب است. اگر مردم بتوانند نسبت به هم بردبار و بخشنده باشند، جهان بسیار بهتر خواهد بود. آنها (تمرین‌کنندگان فالون گونگ) قابل‌توجه است. من موسیقی‌شان را دوست دارم و از آنها حمایت می‌کنم.»
جان (سمت چپ)، همسرش،گریس و دخترش، مونیکا در حال تماشای راهپیمایی فالون گونگ.
جان، همسرش گریس و دخترش مونیکا در فرانکفورت زندگی می‌کنند. او و همسرش در لهستان بزرگ شده‌اند. او گفت: «فکر می‌کنم این راهپیمایی خوب است. وقوع چنین جرمی (برداشت اعضای بدن از افراد زنده) در این جهان باور نکردنی است. مردم باید در مورد آن بدانند. من از یک کشور سابقاً کمونیستی می‌آیم و می‌دانم که آن نظام خوبی نیست.»
