(Minghui.org) ادامه قسمت ۱۱
در سال ۲۰۰۶، روزنامۀ اپک تایمز ماجرای تکان‌دهنده‌ای را منتشر کرد که در‌خصوص بی‌شک یکی از خوفناک‌ترین فجایعی است که یک دولت نه‌تنها در عصر مدرن بلکه در طول سراسر تاریخ ثبت شده، مرتکب شده است. همان‌طور که در گزارش تحقیقاتی برداشت خونین اعضای بدن نوشتۀ وکیل برجستۀ حقوق بشر دیوید ماتاس و دیوید کیلگور نمایندۀ سابق پارلمان کانادا در منطقۀ آسیا-اقیانوسیه مستند شده است، شواهد بسیار قوی مبنی بر نقش هراس‌انگیز حکومت کمونیستی چین در قتل‌عام برنامه‌ریزی‌شدۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ، برداشت اعضای بدن آنها در زمانی که در قید حیات بودند و کسب سود بسیار زیاد از انجام این کار موجود است.
در پاسخ به اعتراضات بین‌المللی، حکومت چین تلاش کرده است که یکی از بخش‌های اصلی شواهد جزئی را توجیه کند و آن افزایش نجومی تعداد پیوندهای عضو در سال‌های اخیر و زمان‌های انتظار بسیار کوتاه برای پیوند عضو در فرهنگی است که نسبت به اهدای عضو به‌طور شناخته‌شده‌ای بی‌میل است. حکومت چین این موضوع را این‌چنین توجیه می‌کند که اعضای بدن برداشته شده را از جنایتکاران اعدامی پس از مرگ‌شان به‌دست آورده است. در‌حالی‌که حکومت چین با مدرک انکارناپذیری مواجه است، تلاش کرده تا با اعتراف به جنایتی کوچکتر، از مجازات برای قساوتی هولناک فرار کند.
در این گزارش به ذکر دلایلی خواهیم پرداخت که به‌طور مستقیم این ادعا را تکذیب می‌کند و گواه بر اتهامات جدی‌ای است که علیه حکومت چین وارد شده است.
---
فصل ۱۲. عکس‌العمل‌های دولت کمونیستی چین به اتهامات برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ زنده
۱. پوشش سوجیاتون
در مارس ۲۰۰۶، سه نفر که اطلاعات محرمانه داشتند، اتهامات برداشت اعضای بدن زنده را مطرح کردند. یکی از آنها یک روزنامه‌نگار چینی در ژاپن با نام مستعار «پیتر» بود؛ دیگری زنی با نام مستعار «اَنی» بود که شوهر سابقش در برداشت قرنیه از تمرین‌کنندگان فالون گونگ مشارکت کرده بود؛ و نفر سوم یک پزشک گمنام باتجربۀ ارتش از منطقۀ فرماندهی ارتش شن‌یانگ بود. در آوریل ۲۰۰۶ پیتر و اَنی در یک گردهمایی در واشنگتن دی سی در مقابل عموم ظاهر شدند. در آن گردهمایی ادعا شد که جنایات مشخصی در بیمارستان ترومبوز استانی لیائونینگ طب چینی و غربی در منطقۀ سوجیاتون در شهر شن‌یانگ رخ داده است.
در ۲۸ مارس، حدود ۲۰ روز پس از اینکه اتهامات مطرح شد، چین گانگ، سخنگوی وزارت امور خارجۀ چین، برای اولین بار اتهامات را انکار کرد و از خبرنگاران دعوت کرد که تحقیقاتی در محل به‌عمل آورند. اما این اظهارات در وب‌سایت رسمی وزارت امور خارجه ثبت نشد. در ۱۴ آوریل، سرکنسول کنسولگری ایالات متحده در شهر شن‌یانگ، در‌حالی‌که با مقامات شهر همراهی می‌شد، یک بازدیدِ از‌قبل برنامه‌ریزی‌شده به‌مدت یک ساعت از بیمارستان ترومبوز استانی لیائونینگ طب چینی و غربی به‌عمل آورد. خانم سخنگوی سفارت ایالات متحده در چین متعاقباً بیان کرد که نمایندگان ایالات متحده «هیچ نشانه و مدرکی پیدا نکردند که دلالت بر این داشته باشد که این مکان برای هر منظور دیگری به‌جز یک بیمارستان عمومی عادی استفاده می‌شود.» با‌این‌حال، این بیانیه سوء‌ظن‌های گسترده‌ای را از‌بین نبرد مبنی بر اینکه ح.ک.چ ممکن است در طول این سه هفته بعد از افشای عمومی، زندانیان را منتقل کرده باشد و پوششی بر آن عملیات گذاشته باشد.
سوجیاتون قبلاً یک مکان نظامی مهمی بود. در سال‌های دهۀ ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰، بزرگ‌ترین انبارهای تجهیزات نظامی ارتش کوان‌تونگ ژاپن در آنجا مستقر بود و یک سیستم دژ دفاعی زیرزمینی پیشرفته در آنجا قرار داشت. زنگ کلین که به‌عنوان فرماندۀ منطقۀ نظامی ۱۶ فرعی از مسیر هشتم ارتش خدمت می‌کرد، به‌یاد آورد که در موقعیتی که آنها انبارهای سوجیاتون را بازگشایی کردند، جنگ‌افزار لازم برای تجهیز یک ارتش با چند صد هزار سرباز را پیدا کردند. در یکی از چنین سیستم‌های زیرزمینی‌ای که در منطقۀ سوجیاتون یافت شد، تونل‌هایی به عرض حدود ۲ متر و ارتفاع ۱۸۰ سانتی‌متر و به‌طول در‌مجموع حدود ۲ کیلومتر وجود داشتند.(۸۴) بازدید از ساختمان‌های روی زمین وجود این تونل‌های زیرزمینی را رد نمی‌کرد. آنچه جهان خارج به آن علاقه‌مند است، آن بازدیدی نیست که سه هفته بعد رخ داد. آنها به آنچه ح.ک.چ در آن سه هفته انجام داد و همچنین به آنچه قبل از طرح اتهامات عمومی علیه بیمارستان روی داد علاقه‌مند هستند.
اتهامات سوجیاتون از برداشت اعضای بدن زنده پرده‌برداری می‌کند
عقل سلیم به ما می‌گوید فردی که موردی را گزارش می‌کند لازم نیست همان فردی باشد که آن را حل می‌کند. درخواست از گزارشگر تا تمام مدارک و شواهد را بیاورد و مسئله را حل کند، مانند این است که گاری را جلوی اسب قرار دهید (اشاره بر انجام کاری برخلاف معمول). اتهامات سوجیاتون صرفاً سرنخی است که توسط سه نفر با اطلاعات محرمانه پیشتیبانی شده است. اهمیت آن در دقت مطلق توصیفات‌شان نیست. آنچه مهم است احتمال این است که برداشت اعضای بدن زنده عملاً انجام شده باشد. برای مثال فردی از محلی عبور می‌کند که یک قتل در‌حال وقوع است. او با محل قتل فاصله دارد و چیزی نمی‌بیند. براساس آنچه او می‌بیند، باور دارد که قتلی انجام شده است بنابراین عجله می‌کند تا آن را به مسئولین گزارش دهد که منجر به تحقیقات کاملی از یک سازمان جنایی می‌شود. آیا آن فرد قادر بود که صحنۀ وقوع جرم را ۱۰۰ در‌صد دقیق توصیف کند؟ آیا می‌دانست که چند نفر درگیر بودند، قاتلین چه‌کسانی بودند، چند نفر کشته شدند و چه سلاح‌هایی استفاده شدند؟ احتمال اینکه همه‌چیز را دیده باشد کم است، با‌این‌حال او هنوز به‌خاطر گزارش آن پرونده، مستحق ستایش است.
اتهامات سوجیاتون از این عملیات شرورانه پرده‌برداری کرده است. مردم شروع به توجه به ده‌ها هزار تمرین‌کنندۀ فالون گونگی کرده‌اند که به‌طور غیرقانونی در صدها اردوگاه کار و دیگر اردوگاه‌های متمرکز بزرگ حبس شده‌اند. چه بر سر آنها آمد؟ این سری گزارش‌ها افزایش ناگهانی در اعضای بدن موجود برای بازار پیوند عضو چین از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ را بررسی کرده است و تلاش کرده است تا دریابد که این اعضاء احتمالاً از کجا می‌توانند تأمین شده باشند. آمار موجود این اتهامات را تأیید می‌کند مبنی بر‌اینکه برداشت اعضاء از تمرین‌کنندگان زندۀ فالون گونگ حقیقتاً انجام شده است.
در ۴ آوریل ۲۰۰۶، انجمن فالون دافا و وب‌سایت مینگهویی اطلاعیه‌ای را منتشر کردند که تأسیس ائتلاف بررسی آزار و شکنجۀ فالون گونگ در چین (CIPFG) را اعلام کرد. دولت‌ها، سازمان‌های غیردولتی، رسانه‌ها و اشخاص دعوت شدند تا یک بررسی مستقل درمحل انجام دهند تا، بدون مداخله، شواهد و مدارکی را در چین جمع‌آوری کنند تا حقایق پیرامون حبس و نگهداری تمرین‌کنندگان فالون گونگ برای آزار و شکنجه را در اردوگاه‌های کار و اردوگاه‌های مخفیانه متمرکز به‌طور جامع مورد بررسی قرار دهند.
۲. عدم صدور ویزا برای بازپرسان مستقل
در پاسخ به دعوت از سوی چین گانگ، سخنگوی وزارت امور خارجۀ چین، روزنامه‌نگاران از رسانه‌های مستقل خارج از چین به‌منظور بررسی این موضوع، شروع به اقدام برای سفر به چین کردند.
در صبح ۱۹ آوریل ۲۰۰۶، شو لین، یک روزنامه‌نگار ارشد از رادیو صدای امید که مسئول گزارش‌های خبری در چین است، به‌منظور درخواست ورود به چین برای بررسی و تحقیق این موضوع به سرکنسولگری رفت. ویزا به او داده نشد.
روز بعد، ژو لی، ویرایشگر ارشد اپک تایمز، به سفارت چین در برلین رفت. درخواست ویزای او رد شد.
در ۲ مه ۲۰۰۶، ژنگ فن، رئیس دفتر سان فرانسیسکوی تلویزیون ان‌تی‌دی برای ورود به چین اقدام کرد. درخواست ویزای او رد شد.
در ژوئن ۲۰۰۶، دیوید کیلگور و دیوید ماتاس به‌منظور انجام یک تحقیق برای ویزای ورود به چین اقدام کردند. درخواست‌های آنها رد شد.
۳. انکار اعتبار شواهدی که تاکنون جمع‌آوری شده است
در پاسخ به اتهامات برداشت اعضای بدن زنده، ح.ک.چ به هیچ تحقیقات خارجی اجازه فعالیت نداده است و اتهامات را به‌طور مطلق انکار کرده است.
تجارت سرخ نوشتۀ کیلگور و ماتاس گزارش‌های بسیاری از شواهد محکم ارائه می‌کند که شامل متن تماس‌های تلفنی است که در آن پزشکانی از بیمارستان‌های مختلف چین، تأمین اعضاء از تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تصدیق می‌کنند. پس از یک دورۀ سکوت، ح.ک.چ این اتهامات را در برنامه‌ای با عنوان «بررسی تحقیق [دو] دیوید» در تلویزیون فینیکس که رسانه‌ای هوادار ح.ک.چ است انکار کرد. این ویدیو پزشکانی را نشان می‌دهد که در تجارت سرخ فهرست شده‌اند و آنها اظهاراتی بیان می‌کنند که عملاً دلایل ارائه شده در آن کتاب را ثابت می‌کند و علاوه بر آن اظهارات ضد‌و‌نقیضی ارائه می دهند. در ادامه دو نمونه می‌آوریم.
اطلاعات شی بینگ‌یی
تجارت سرخ از اطلاعاتی استفاده می‌کند که توسط شی بینگ‌یی، رئیس مرکز پیوند عضو ارتش آزادی‌بخش خلق، ارائه شده است. مقالۀ «موانع برای پیوند عضو باید افزایش داده شوند» که در ۲ مارس ۲۰۰۶ در [روزنامۀ سلامتی] جیان‌کانگبائو منتشر شد، تخمین شی را نقل‌قول کرد که در‌مجموع ۹۰،۰۰۰ مورد پیوند عضو [تا سال ۲۰۰۵] در چین انجام شده است. در تلویزیون فینیکس از او خواسته شد که آن گفته را انکار کند و او اعلام کرد: «من آن را نگفتم. چرا؟ زیرا چنین عددی در ذهنم نبوده است.» می‌دانیم که جیان‌کانگبائو سخنگوی سازمانی و مورد تأیید وزارت بهداشت چین است. اگر شی آن عدد ۹۰،۰۰۰ مورد پیوند عضو تا سال ۲۰۰۵ را نگفته باشد، به‌جای رد استدلال کیلگور و ماتاس، می بایست با جیان‌کانگبائو بحث کرده باشد. در‌واقع، شی می‌داند که آمار رو به‌افزایش بوده است و در‌نتیجه در مصاحبه با رسانه‌ها فعال بوده است. در این گزارش همچنین آماری را نقل‌قول کرده‌ایم که مربوط به زمانی است که ساینس تایمز و همچنین Xianhuanet.com با او مصاحبه کرده بودند.
تحقیقات تلفنی که لو گوئوپینگ از بیمارستان مینزوی شهر نان‌نینگ در منطقۀ خودمختار گوآن‌شی در آن دخیل بوده است
در میان متون مکالمات تلفنی که در تجارت سرخ منتشر شد، یکی از آنهامکالمه‌ای بالو گوئوپینگ بود که در بیمارستان مینزوی شهر نان‌نینگ کار می‌کرد. او استفاده از اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ را تصدیق کرد. (به فصل ۱۱ مراجعه کنید.) در برنامه‌ای در تلویزیون فینیکس، از لو خواسته شد که آنچه گفته بود را انکار کند. اما لو در ابتدا اظهار داشت که این او بود که در ۲۲ مه ۲۰۰۶ تلفن را پاسخ داد. کیلگور و ماتاس این تأیید را مدرکی برای مکالمۀ تلفنی ضبط‌شده دانستند. پیش از آن زمان، شبهۀ اصلی مردم این بود که آیا واقعاً دکتر لو گوئوپینگ روی خط بوده است. اکنون هویت او از سوی دولت چین تأیید شده است.
در یک گزارش مکمل توسط تلویزیون ان‌تی‌دی، بخش کوچکی از سخنرانی لو گوئوپینگ در تلویزیون فینیکس نشان داده شد.(۸۵) بینندگان توانستند صدا در تلویزیون فینیکس را با مکالمۀ تلفنی اصلی پژوهشگر مطابقت دهند (برای لینک به فصل ۱۱ مراجعه کنید)؛ هر دو لهجۀ تلفظ یکسانی دارند که جعل کردنش با تکنولوژی فعلی کامپیوتری مشکل است.
۴. تسریع ناگهانی در بازبینی اساسی بازار عضو
پس از مارس سال ۲۰۰۶، ح.ک.چ روند بازبینی اساسی در بازار پیوند عضو چین را سرعت داد. یک قانون صلاحیت وضع شد که تعداد بیمارستان‌های پیوند عضو را از بیش از ۶۰۰ عدد به ۱۶۴ عدد کاهش داد. مقررات موقت در‌خصوص پیوند اعضای بدن انسان در ۱ ژوئیۀ ۲۰۰۶ به‌اجرا گذاشته شد. در ۱ مه ۲۰۰۷، مقررات (دائمی) در‌خصوص پیوند عضو بدن انسان به‌اجرا گذاشته شد.
جامعۀ بین‌المللی از این مقررات و مدیریت بازار عضو چین استقبال کردند. اما، شروعِ به‌کارگیری این مقررات، جنایاتی که در سال‌های قبل از آن روی داده است را انکار نمی‌کند. صرفاً از‌سر‌باز‌کردن دورۀ گذشته و آن را «نابسامان» توصیف کردن و تعریف از مقررات جدید، چیزی کمتر از کمک به پوشاندن آن نیست.
هم‌زمان، ح.ک.چ وب‌سایت برخی از بیمارستان‌های پیوند عضو و سازمان‌های وابسته را تعطیل کرد. وب‌سایت جامعۀ چینی پیوند عضو که وابسته به انجمن پزشکی چین است، یکی از آن وب‌سایت‌هایی است که ناپدید شد. این وب‌سایت در مارس ۲۰۰۶ از روی اینترنت برداشته شد و تا نوامبر ۲۰۱۵ غیرقابل دسترس بوده است. همچنین بیمارستان‌های اصلی اظهاراتی مبنی بر زمان‌های انتظار بسیار کوتاه (به‌کوتاهی یک یا دو هفته) را از وب‌سایت‌های‌شان حذف کردند. و ح.ک.چ تورهای پیوند عضو را که دریافت‌کنندگان خارجی پیوند عضو را هدف قرار می‌داد، موقوف کرد.
نمی‌توانیم نپرسیم که هدف از برداشتن یا تغییر محتوای این وب‌سایت‌ها چیست؟ چه چیزی پوشش داده می‌شود؟
یادداشت: بیشتر اطلاعات و آمار مرتبطی که در این گزارش به آنها استناد شده است از آرشیوهای اینترنی در وب‌سایت http://www.archive.org برداشته شده است که شواهدی است که خارج از کنترل ح.ک.چ برای پاک کردن یا تغییر آنها است.
۵. استفاده از اعضای بدن محکومین به‌مرگ: از انکاری آشکار تا پذیرشی سطح بالا
ح.ک.چ در انکار استفاده از اعضای محکومین به‌مرگ کاملاً واضح و استوار بوده است.
در مارس ۲۰۰۶، چین گانگ در یک مصاحبۀ مطبوعاتی ادعا کرد که گزارش‌های اعضای بدن برداشته شده از زندانیان محکوم به‌مرگ در چین کاملاً دروغ بوده که برای گمراه کردن عموم درست شده است.
در ۱۰ آوریل ۲۰۰۶، مائو چونان، سخنگوی وزارت بهداشت گزارش‌های رسانه‌های خارج از کشور را انکار کرد که اعلام می‌کردند که چین به‌طور مستبدانه اعضاء را از زندانیان محکوم به‌مرگ برداشته است. او اعلام کرد که منبع اصلی تأمین عضو در چین اهداء‌کنندگان داوطلب پس از مرگ‌شان هستند.
در ۱۰ اکتبر ۲۰۰۶، در پاسخ به مقالۀ روپرت وینگ‌فیلد هایس، گزارشگر بی‌بی‌سی با عنوان «"رونق" فروش اعضاء در چین»، چین گانگ، سخنگوی وزارت امور خارجۀ چین، گفت: «برخی از رسانه‌های خارجی به‌منظور حمله به نظام حقوقی چین، هنگامی‌که در‌خصوص پیوند اعضای بدن در چین گزارش می‌دهند، اخبار را جعل می‌کنند.»
اما در ۲۶ اوت ۲۰۰۹، چاینا دیلی، روزنامۀ رسمی چین به زبان انگلیسی، برای اولین بار اظهاریه سطح بالایی بیان کرد که در‌حال حاضر زندانیان اعدامی دو-سوم نیاز تمام پیوندهای عضو را تأمین می‌کنند. جامعۀ بین المللی این را به‌عنوان تعداد رسمی مورد تأیید دولت چین تفسیر کردند.
اما تغییر ح.ک.چ از انکار مطلق استفادۀ گسترده از اعضای زندانیان محکوم به‌مرگ تا یک اظهاریۀ سطح بالا در‌حالی به‌وقوع پیوست که اتهامات جدی در‌خصوص تأمین اعضاء از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در قید حیات علیه آن وارد می‌شد. امروزه مردم چطور می‌توانند انکار ح.ک.چ را در‌خصوص این اتهامات جدید جدی، بیشتر از انکار دائمی استفاده از اعضای زندانیان اعدام‌شده باور کنند؟
موضع فعلی ح.ک.چ این است: پذیرش استفادۀ گسترده از اعضای محکومین به‌مرگ و انکار راسخ اتهامات برداشت اعضاء از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در قید حیات و در‌ضمن مخالفت با هر تحقیق مستقلی در رابطه با این اتهامات. کمپین بسیار سطح بالای آن در اصلاح فرآیند تأمین اعضاء از زندانیان محکوم به‌مرگ و رفتار بیش‌از‌حد آسیب‌پذیر آن نسبت به اتهامات برداشت اعضای بدن زنده، حقیقتاً سوء‌ظن‌هایی را در‌خصوص یک پوشش سیستماتیک برمی‌انگیزاند.
۶. نقطۀ اوج دیگری در عمل‌های پیوند عضو؟
تأسیس یک سیستم اشتراک اعضاء در سراسر چین، قانونی که اهدای عضو را از بیماران مرگ مغزی مجاز می‌داند، افزایش آگاهی در‌خصوص اهدای عضو داوطلبانه و تشویق اهدای عضو در بین اعضای خانواده، ممکن است به توسعۀ بازار عضو چین به فراتر از ارقام بزرگ سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ بینجامد. با در نظر گرفتن یک و نیم میلیون نفر بیماری که در چین در انتظار عضو هستند، پیوند عضو کماکان خبرساز خواهد بود. از متخصصین و فرهیختگان انتظار می‌رود که به تلاش‌های رسانه‌ها در ترویج و تجلیل از قوانین و مقررات جدید بپیوندند. از طریق این تلاش‌های ح.ک.چ، آیا جنایات علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگی که به‌خاطر اعضای‌شان کشته شدند پوشش داده شده و فراموش می‌شود؟
در جریان تهیه این گزارش، نویسندگان آگاه هستند که ممکن است ح.ک.چ اطلاعاتی که به‌دقت دست‌کاری شده‌اند را منتشر کند تا از رشد نجومی بازار عضو چین در سال‌های بین ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ دفاع کند. در هر صورت، با فرض این واقعیت که ح.ک.چ آزار و شکنجه فالون گونگ را در‌ابتدا - در چنین مقیاس بی‌سابقه‌ای و با چنین بی‌رحمی‌ای – برانگیخت که منجر به اتهامات برداشت اعضای زنده شد، هر اقدام دیگری که ح.ک.چ انجام دهد تنها می‌تواند اعتبارش را در چشم چینی‌ها و سراسر دنیا کاهش دهد و نهایتاً فنایش را سرعت بخشد.
ادامه دارد...
