(Minghui.org) تمرین‌کنندگان اسپانیایی زبان از سان دیِگو از سال گذشته با تمرین‌کنندگانی در تیجوآنا شروع به همکاری کردند تا به ترویج هنرهای نمایشی شِن‌یون بپردازند و با استقبال گرمی نیز مواجه شدند.
از طریق تعاملات بیشتر با تمرین‌کنندگان تیجوآنا، متوجه شدیم که تعداد تمرین‌کنندگان آنجا بسیار کم است و در این شهر با یک میلیون و سیصد هزار نفر جمعیت، تنها یک محل تمرین گروهی وجود دارد.
با الهام از استقبالی که از شن‌یون شد، متوجه شدیم این فرصت خوبی است که تمرین فالون دافا را در اختیار مردم مکزیک بگذاریم.
طولی نکشید که پس از آن، به‌لطف دوست یکی از تمرین‌کنندگان توانستیم پارک مناسبی در یکی از محله‌های خوب این شهر پیدا کنیم. در چند هفته اول، تنها کسانی که آنجا حضور داشتند، ما چند نفر بودیم که تمرین‌ها را انجام می‌دادیم و همچنین اهالی آن محل که هنگام قدم زدن ما را می‌دیدند.
با گذشت زمان، اخبار درباره این محل تمرین در رسانه‌های اجتماعی پخش شد و در چند هفته گذشته دست کم هفت نفر برای یادگیری تمرین‌ها به ما پیوستند.
انجام تمرین‌ها در پارک پارگوئه دِ لا اسپیری‌توالیداد.
با اضافه شدن محل تمرین ما، برخی از تمرین‌کنندگان جدیدتر از تیجوآنا، یک خواهر و برادر بودند که توانستند محل تمرین خود را در منطقه پلایاس در امتداد ساحل راه‌اندازی کنند و آنها نیز شاهد نتایج خوبی بودند. یک ایستگاه خبری محلی به تهیه برنامه‌ای درباره محل تمرین آنها علاقه نشان داد.
یک دختر کوچک و پدرش درحال یادگیری تمرین‌ها در محل تمرین پلایاس.
انتظار در صف در محل مرز فرصت‌هایی فراهم می‌کند
با اینکه ورود شهروندان آمریکایی به مکزیک آسان است، روند بازگشت آنها به آمریکا درگیری‌های بیشتری دارد. بنابراین، معمولاً می‌بایست یک تا دو ساعت در مرز خروج از این کشور در صف منتظر ماند. همین امر فرصتی را برای ما فراهم کرده است تا با افراد دیگر در صف گپی بزنیم و درباره روند معرفی فالون دافا در تیجوآنا و همچنین آزار و شکنجه و غیره با آنها صحبت کنیم.
سان دیِگو یکی از جاذبه‌های بزرگ گردشگری است. وقتی تعداد زیادی از گردشگران چینی از این مکان دیدن می‌کنند، تمایل دارند توقف کوتاهی هم در تیجوآنا داشته باشند. آنها برای بازگشت به آمریکا می‌بایست در این صف کنار ما بایستند.
اگرچه نمی‌توانیم به‌خوبی به زبان چینی با آنها صحبت کنیم، اما یکی از ما همیشه لباس زرد فالون دافا را بر تن دارد تا گردشگران چینی هنگام انتظار در خط مرزی متوجه شوند که غربی‌ها هم فالون دافا را تمرین می‌کنند و همین امر نوعی روشنگری حقیقت است.
یک بار وقتی در حال عبور از مرز بودیم، گروهی متشکل از بیش از ۴۰ گردشگر چینی به‌سمت صف آمدند. ما از کنار آنها گذشتیم تا پشت لباس من را ببینند که با حروف چینی نوشته بود «فالون دافا خوب است». از کنار هر دو نفر که می‌گذشتیم می‌شنیدیم که می‌گفتند «فالون دافا هائو! فالون دافا هائو! فالون دافا هائو!» برخی از آنها حتی وقتی از کنارشان می‌گذشتیم این جمله را بلند می‌گفتند.
شهرهای دیگر مکزیک مانند پوئِبلا هم با موفقیت فراوان به ترویج فالون دافا پرداخته‌اند. این شهر ۲۰ محل تمرین دارد. امیدواریم که ما نیز بتوانیم مردم بیشتری را در تیجوآنا با این فای عظیم آشنا کنیم.
