(Minghui.org) بیش از 1300 نفر تمرین‌کننده فالون گونگ از 31 کشور اروپایی در 30 سپتامبر 2017 در محل پالاس لا بورس پاریس تجمعی را برگزار و در پی آن یک راهپیمایی با حضور گروه مارش تیان گوئو، گروه طبل کمری، رقص اژدها، دختران آسمانی و نمایش تمرینات فالون گونگ برگزار کردند.
تمرین‌کنندگان همچنین برای پایان دادن به آزار و شکنجه فالون گونگ به‌دست حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) که تا کنون 18 سال به طول انجامیده است، درخواست کمک کردند. بخش‌هایی از راهپیمایی مربوط به بزرگداشت تمرین‌کنندگانی بود که بخاطر اِعمال شکنجه به‌دست رژیم کمونیست درگذشته بودند، بنرهایی که سطح آگاهی مردم درباره برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده در چین با مجوز دولت را ارتقاء می‌داد و بخشی هم مربوط به فراخواندن شهروندان چینی برای خروج از ح.ک.چ بود.
این راهپیمایی دو ساعته از محل پلاس لا بورس شروع شد و پیش از رسیدن به لوور از مقابل سالن اپرای پاریس، کاخ سلطنتی و چند خیابان پر ازدحام گذشت.
بیش از 1300 تن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در 30 سپتامبر 2017 راهپیمایی دو ساعته‌ای را از مقابل پلاس لا بورس شروع کردند و پیش از رسیدن به لوور از مقابل سالن اپرای پاریس، کاخ سلطنتی و چند خیابان پر ازدحام گذشت.
تماشاچیان فلایرهای فالون گونگ را می‌خوانند.
از آنجا که پایان هفته بود، این راهپیمایی جمعیت زیادی را به خود جذب کرد. افراد بسیاری با فالون گونگ آشنا و درباره آزار و شکنجه آن در چین مطلع بودند درحالی‌که عده‌ای دیگر اولین باری بود که درباره آن می‌شنیدند. آنها از شنیدن جنایت برداشت اجباری اعضای بدن شوکه شدند و از تلاش‌های تمرین‌کنندگان علیه آزار و شکنجه ابراز حمایت کردند.
فرانسوا هوستلیر عضو هیئت قانونگذاری ملی فرانسه و آناستازیا لین دختر شایسته کانادا، از آغاز مراسم در کنار یکدیگر راه رفتند. خانم هوستلیر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ که از سایر کشورها در این راهپیمایی شرکت کرده بودند ابراز قدردانی کردند.
«ما به انرژی و ذهنی آرام نیاز داریم»
آقا و خانم کیزل
اکرام دنیل کیزل مدیر پروژه یک شرکت است. او و شوهرش جذب رنگ‌آمیزی زیبای راهپیمایی شدند. او گفت: «این تمرین سودمند است. من درک نمی‌کنم که چرا تحت آزار و شکنجه قرار دارد... این راهپیمایی در چنین زمان ناپایداری، برای پاریس شادی و آرامش به همراه دارد.»
فرانسیس باریو که عکاس است، از تجمع و راهپیمایی عکس گرفت و گفت: «این راهپیمایی بسیار صلح‌آمیز و هوا نیز خوب است.» او گفت که اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری فالون گونگ ارزش‌های خوبی هستند و باعث کاهش استرس و افزایش طول عمر مردم می‌شود. او پس از اطلاع از آزار و شکنجه گفت: «این باید در سراسر جهان آشکار شود. اشتباه است.»
جولی لین مجسمه‌ساز
جولی لین مجسمه‌ساز گفت: «من حیرت‌زده شدم که چیزی درباره این موضوع نشنیده بودم. افرادی که در راهپیمایی هستند خیلی صمیمی به‌نظر می‌رسند. آنها لبخند می‌زنند. حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری ارزش‌های بزرگی هستند. همه باید اینطور فکر کنند.»
تیبو (اولین نفر از راست)، جوسه (دومین نفر از چپ) و آلس (اولین نفر از چپ)
تیبو که مدیریت رویدادها و مراسم را انجام می‌دهد، گفت: «این راهپیمایی فوق‌العاده است. این افراد صمیمی و خونگرم هستند. این یک دلیل خوب است.» جوسه در همان گروه گفت: «ما باید دادخواست را امضاء و کمک کنیم آزار و شکنجه پایان یابد.»
گالا گناشا
گالا گناشا اهل لوس‌آنجلس، کالیفرنیا گفت: «فکر می‌کنم آنها خیلی باوقار هستند. موسیقی و رنگ‌ها را دوست دارم.» او همچنین از بزرگی و مثبت بودن راهپیمایی تمجید کرد.
میشل سیج که یک معلم انگلیسی در پاریس است گفت: «در جوانی وقتی چی‌گونگ را تمرین و مدیتیشن می‌کردم انرژی زیادی احساس می‌کرد. امروزه مردم به‌دلیل فشارهای مختلف تحت استرس هستند و خودخواه شده‌اند. با این حال افرادی که در راهپیمایی هستند از حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری پیروی می‌کنند که جالب توجه است.»
راهپیمایی توجه‌ها را به آزار و شکنجه جلب می‌کند
آرناد آنتونیک
آرناد آنتونیک مدیر مراسم خصوصی، با تمرین‌کنندگان صحبت کرد و گفت: «من به امید ایجاد امنیت برای زندگی همه افراد، دادخواست را امضاء کردم. فکر می‌کنم این راهپیمایی گواهی بر شجاعت این افراد است، پس درک می‌کنم که برای زنده ماندن صدای آنها باید شنیده شود. چیز زیادی درباره فالون گونگ نمی‌دانم اما فکر می‌کنم حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری برای بشر ضروری است. لازم است که به جای مقابله کردن، گفتگوی مدنی صورت گیرد.»
او ادامه داد: «ح.ک.چ آزار و شکنجه را ترتیب می‌دهد زیرا می‌داند که [خود حزب] اشتباه است. چنین راهپیمایی در پاریس که تحت چندین حمله تروریستی قرار گرفته لازم است. مردم متوجه می‌شوند که قدرت نیک‌خواهی در حال گسترش است.»
کلود راس د مولیس
کلود راس د مولیس که یک دلال بازنشسته معاملات املاک است با دیدن راهپیمایی در مقابل لوور گفت: «این راهپیمایی خوب است. گردشگران چینی زیادی اینجا هستند. آنها باید از دیدن چنین راهپیمایی حیرت‌زده شده باشند. مردم باید بتوانند حرفشان را ابراز کنند. هیچ قدرتی نباید مانع آزادی بیان شود.»
«برگزاری این راهپیمایی در فرانسه که مهد حقوق بشر است عالی است. حالا چین به آنچه که در حال روی دادن در فرانسه است توجه می‌کند. از اینرو این راهپیمایی خیلی خوب است و می‌تواند اجازه دهد مردم چینی [از آزار و شکنجه] مطلع شوند. آزار و شکنجه فالون گونگ ناعادلانه است. این عمل انسان‌ها را از حق اولیه‌شان که آزادی بیان است منع می‌کند.»
تمرین‌کننده‌ای فالون گونگ را برای بازدیدکنندگان چینی شرح می‌دهد.
سیلوی که منشی یک شرکت حسابداری است از راهپیمایی عکس گرفت. او گفت: «چنین راهپیمایی خوب است. من اطلاعات کمی درباره آزار و شکنجه دارم. ما باید وارد عمل شویم. این نمی‌تواند ادامه پیدا کند. این خیلی بی‌عدالتی است.»
او با اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری موافق بود و گفت: «این ارزش‌هایی طبیعی و معمول هستند. حیف که در چین تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرد. در واقع بسیاری از مردم فرانسوی از این موضوع بی‌اطلاع هستند.»
تمرین‌کنندگان فلایرها را در میان تماشاچیان توزیع می‌کنند و درباره فالون گونگ توضیح می‌دهند.
سابقه آزار و اذیت
فالون گونگ اولین بار در سال 1992 به عموم آموزش داده شد و طولی نکشید که به سبب تأثیرات سودمند آن در ارتقاء سلامتی و خصوصیات اخلاقی، در سراسر چین گسترده شد. نزدیک 100 میلیون نفر آن را تا سال 1999 تمرین کردند. جیانگ زمین رهبر سابق حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) به دلیل حسادت و پارانویا حاصل از ترس از دست دادن کنترل مردم، در 20 ژوئیه 1999 آزار و شکنجه فالون گونگ را راه‌اندازی کرد.
این آزار و شکنجه در طول 18 سال گذشته منجر به مرگ بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ شده است. بیشتر آنها به‌خاطر باور خود به فالون گونگ تحت شکنجه قرار گرفتند و حتی به علت درآوردن اعضای بدن‌شان به قتل رسیدند. جیانگ زمین به‌طور مستقیم مسئول آغاز و تداوم این آزار و اذیت وحشیانه است.
تحت هدایت شخص جیانگ، حزب کمونیست چین در 10 ژوئن 1999 اقدام به تأسیس اداره ۶۱۰ کرد که خارج از قوانین سازمان امنیت عمل می‌کند. این اداره درخصوص فالون گونگ، نیروهای پلیس و سیستم قضایی را تحت سیطره قرار می‌دهد تا دستورات جیانگ را به انجام برساند: شهرت آنها را لکه‌دار کنید، از نظر مالی آنها را ورشکسته کنید و از لحاظ جسمی نابودشان کنید.
به دلیل سانسور اطلاعات توسط رژیم، شمار وسیعی از تمرین‌کنندگانی که در آزار و شکنجه جان باختند، ناشناس هستند.
