(Minghui.org) روزنامه دلاویر کانتی دیلی تایمز در تاریخ 4 اوت 2017، نامه‌ای را تحت عنوان «نامه به سردبیر: اعمال باورنکردنی چین پشت درهای بسته» منتشر کرد که چند پزشک برای سردبیر این روزنامه ارسال کرده بودند. این پزشکان دکتر جسیکا دی روسو، دکتر روانشناس، تورستن تری، دکترای تخصصی، پزشک و آن کورسون، پزشک از سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (DAFOH) هستند.
این نامه به تاریخچۀ طولانیِ برداشت اعضای بدن افراد زنده با مجوز دولت چین از تمرین‌کنندگان فالون گونگ در این کشور اشاره می‌کند. رژیم کمونیستِ چین آزار و شکنجه وحشیانه فالون گونگ را از 20 ژوئیه 1999 راه‌اندازی و هدایت کرده است. تعداد زیادی از تمرین‌کنندگان این روش، طی این آزار و شکنجه، براثر خشونت پلیس جان خود را ازدست دادند. صدها هزار تمرین‌کننده را زندانی کرده‌اند تا به اجبار باور خود را رها کنند. طی این سلسله مبارزات علیه این تمرین‌کنندگان بی‌گناه، ارتش ح.ک.چ، سیستم قضایی، پلیس و متخصصان پزشکی در برداشت اعضای بدن افراد زنده برای کسب منافع غیرقانونی، با یکدیگر همکاری می‌کنند.
عکسی از نامه به سردبیر روزنامه دلاور کاونتی دیلی تایمز در اینترنت.
این نامه بحث خود را با اشاره به دادگاه نورنبرگ شروع کرد: «20 اوت مصادف است با هفتادمین سالروز "دادگاه پزشکان" در نورنبرگ. از آن زمان چند سال سپری شده است؟»
«دادگاه پزشکان، یا همان ایالات متحده آمریکا علیه کارل برانت و سایرین، اولین محاکمه از بین 12 محاکمه‌ای بود که مسئولین آمریکا برای جنایات جنگی پزشکانِ آلمانی در طول جنگ جهانی دوم برگزار کردند. کارل برانت پزشک شخصی هیتلر و یکی از قابل توجه‌ترین جنایتکارانی بود که محاکمه شد. این محاکمه‌ها بعد از پایان جنگ جهانی دوم، در منطقه‌ای از نورنبرگِ آلمان که به اشغال آمریکا درآمده بود، برگزار شدند.
«این محاکمه در 9 دسامبر 1946 آغاز شد و حکم آن در 20 اوت سال بعد اتخاذ شد. بیست تن از 23 متهم، پزشکانی بودند که به مشارکت در قتل‌عام و آزمایش‌های انسانی نازی متهم شده بودند. از این 23 متهم، 7 نفر تبرئه و 7 نفر به مرگ محکوم شدند. سایرین محکومیت‌های بین 10 سال تا حبس ابد را در زندان سپری کردند.
«دادستان کل ژنرال تلفورد تیلور اشاره کرد که دادگاه پزشکان "محاکمه قتل صرف نبود"، چراکه متهمان پزشکانی بودند که به پیروی از سوگندنامه بقراط و اینکه "هیچ گونه آسیبی به بیماران نزنند" متعهد بودند، اما تحت حاکمیت رژیم نازی، پزشکان، دیگر شفادهندگانی نبودند که مراقبت‌های بهداشتی را به مردم ارائه دهند. آنها عوامل دولت بودند که افرادی که نفرت‌انگیز و در نتیجه بی‌ارزش تلقی می‌شدند را غربال می‌کردند.«جرایم پزشکی مشاهده شده در هولوکاست آنقدر فاحش بودند که بسیاری مطمئن بودند با اصول اخلاقی سرسختانه و اجرای مقررات قانونی، چنین رویدادهایی، مخصوصاً در چنین مقیاس بزرگی، هرگز دوباره اتفاق نخواهند افتاد؛ مخصوصاً با اصول و مقرراتی که در آئین‌نامه نورنبرگ که متعاقباً تصویب شد، به‌تفصیل شرح داده شد.»
در ادامه این نامه آمده است: «اما امروز، با وجود استانداردهای تصدیق‌شده بین‌المللی، متأسفانه این مسأله به ما یادآوری می‌شود که چگونه یک سیستم غیر‌شفاف و غیرمسئول که تحت نظارت دولتی قدرتمند است، می‌تواند سبب ایجاد نتایجی شود که به‌طرزی وحشتناک ویرانگر هستند.»
«برای بیش از 15 سال، دولت چین درحال اداره پزشکان خود بوده است تا تمرین‌کنندگان بازداشت‌شده فالون گونگ را درحالی که هنوز زنده هستند، براساس تقاضا و به‌زور تحت برداشت اندام‌های حیاتی‌شان قرار دهد. این افراد آرام و صلح‌جو مانند افرادی در اروپا در ده‌ها سال پیش، افرادی خطرناک محسوب می‌شوند که ارزش زنده ماندن را ندارند. هرچه باشد، با 70 میلیون نفر در چین که حقیقت، نیکخواهی و بردباری، اصول مرکزی فالون گونگ، را تمرین می‌کنند، چگونه دولت می‌تواند برای پیش بردن برنامه خود در راستای انتشار اطلاعات نادرست، فساد و تعصب به اطاعت مردم تکیه کند؟»
«جراحانی که این اعمال وحشتناک را انجام می‌دهند، گواهی بر برنامه دولت هستند: برخی از این قاتلان را می‌توان نوع دیگری از قربانی محسوب کرد که نه با مرگ، بلکه با تبلیغات بی‌حس‌کننده ذهنی، ساکت شده‌اند؛ تبلیغاتی که به آنها می‌گویند چه کسی ارزش زندگی کردن دارد و چه کسی باید بمیرد. انور تهتی، یکی از معدود جراحانی که حاضر شده تجربه‌اش در زمینه برداشت اعضای بدن از یک زندانیِ زنده در چین را به‌اشتراک بگذارد، می‌گوید: «آنها [مسئولین دولت] کاری می‌کنند که شما قادر نباشید [برای] خودتان فکر کنید. کل بدنم واقعاً تبدیل به ربات می‌شد ... فقط قادر به انجام کاری بود که برنامه‌ریزی شده بود تا انجام دهد. بنابراین هر کسی، اگر خودش را به‌غیر از کمونیسم، حزب کمونیست یا عضو کمونیست بنامد، با او مانند دشمن کشور رفتار خواهد شد. بنابراین آنها حتی شایسته عنوان [یک] موجود بشری نیستند و در معرض هر گونه مجازات ممکنی قرار می‌گیرند. آنها وادارتان می‌کنند واقعاً باور کنید که پشت آنچه در حال انجام آن هستید، دلیل خوبی نهفته است.
«دادگاه پزشکان، پزشکان متهم را به‌خاطر سوء‌استفاده از دانش پزشکی تحت پیگرد قانونی قرار داد و محکوم کرد. اگرچه پزشکان نازی قوانین موجود را نقض نکردند، اما تصمیمات اتخاذشده، نقض دستورالعمل‌های ذکر شده در سوگندنامه بقراط بودند. وجود یک چارچوب قانونی می‌توانست مانع آزمایش‌های انسانی غیر‌اخلاقی شود، اما فقدان چنین چارچوبی احتمالاً به باز بودن نسبی‌‌ای که در آن جنایات در اردوگاه‌های کار اجباری رخ دادند، کمک کرد.
«امروز، موضوعات پایه‌ای و اولیه حقوق بشر و بیماران که قبل از هر چیزی در سوگندنامه بقراط بنیان گذاشته شدند، تغییر نکرده‌اند، اما آگاهی از ارتکاب جنایات علیه بشریت تغییر کرده است. درحالی که در مورد خطر بالقوۀ پیگرد قانونی برای چنین جنایاتی آگاهی داریم، شفافیت به تنها و مهم‌ترین عامل برای جلوگیری از سوء‌استفاده‌های پزشکی تبدیل شده است. چین قادر به انجام اعمالی باورنکردنی شده است و این تنها به‌خاطر یورش شدید تبلیغات نیست. آن به این دلیل نیز است که این جنایات پشت درهای بسته صورت می‌گیرند. 70 سال پس از محاکمات نورنبرگ، پزشکان مدرن روز باید به‌یاد داشته باشند که شفافیتِ کامل بهترین راه برای جلوگیری و توقفِ سوء‌استفاده از اقدامات پزشکی است.
«وقتی هیچ تحقیقات مستقلی در چین صورت نمی‌گیرد و این کشور نمی‌پذیرد که زندانیان عقیدتی را به‌خاطر اعضای بدن‌شان به قتل می‌رساند، نمی‌توانیم مطمئن باشیم که تغییرات لازم واقعاً اجرا می‌شوند.»این پزشکان خواستار اقدام علیه چنین جنایتی هستند: «اگر می‌خواهیم جوهر و سرشت دادگاه پزشکان را حفظ کنیم، نباید منتظر شفاف‌سازی از سوی چین باشیم، بلکه درعوض باید بر آن اصرار ورزیم. این هم مسئولیت ما به‌عنوان یک انسان و هم یک ضرورت اخلاقی برای افرادی از ما است که در حوزه پزشکی مشغول به‌کاریم. علاوه بر این، ما باید از مقاصد خوب آن دولت‌ها و سازمان‌های پزشکی‌ای حمایت کنیم که به‌طور خستگی‌ناپذیری تلاش کرده‌اند تا اطمینان حاصل کنند که در سراسر جهان درمان مطابق اصول اخلاقی انجام می‌شود.
«زمان آن است که به مسئولین منتخب و رهبران‌مان در جامعه پیوند اعضاء و پزشکی بگوییم: دوباره هرگز. نباید هرگز دوباره شاهد چنین وحشیگری‌ای توسط هیچ ساختار دولتی باشیم. در حالی که آنهایی که آموزش دیده‌اند تا درمان کنند، درحال نسل‌کشی هستند، نباید هرگز دوباره در گوشه‌ای بایستیم و سکوت اختیار کنیم.»
جسیکا دی. روسو، پزشک روانشناس، مشاور DAFOH؛ تورستن تری، پی‌اِچ‌دی، پزشک، مدیرعامل DAFOH، آن کورسون، پزشک، ویراستار ارشد DAFOH، روسو و کورسون ساکن منطقه فیلادلفیا هستند.
یادداشتی از DAFOH: سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن، مستقر در واشنگتن دی‌سی، را پزشکانی متخصص در رشته‌های مختلف از سراسر جهان تأسیس و سازماندهی کرده‌اند. عضویت کامل در این سازمان به پزشکان و متخصصان پزشکی‌ای تعلق می‌گیرد که ضرورت توقف عمل‌های برداشت عضو غیرقانونی را تصدیق می‌کنند و پس از تأیید، این عضویت به آنها اعطا می‌شود. متخصصان در حوزه‌های غیرپزشکی می‌توانند به‌عنوان حامی در این سازمان ثبت‌نام کنند.
