(Minghui.org) تمرین‌کنندگان فالون دافا در روز 3 اکتبر 2018 گروه مارش تیان گوئو را به مراسم جشن اتحاد آلمان در مونیخ بردند. این فعالیت‌ها مقارن با جشن اکتبر ۲۰۱۸ بودند و اجرای برنامه‌ها در مرکز شهر توجه ساکنین و گردشگران محلی را به خود جلب کرد.
فعالیت‌ها شامل راهپیمایی و دو تجمع، یکی در مارین‌پلاتز و دیگری در ماکس-ژوزف پلاتز، یک میدان بزرگ مجاور مونیخ رزیدنس و خانه تاریخی اپرا برگزار شدند. مردم بخاطر شنیدن درباره این تمرین مدیتیشن باستانی خوشحال بودند و بسیاری از آنها دادخواست خواستار توقف آزار و شکنجه در چین را امضاء کردند.
راهپیمایی تمرین‌کنندگان فالون دافا در شهر مونیخ در 3 اکتبر 2018.
ورود تمرین‌کنندگان به مارین‌پلاتز، مکانی که قرن‌ها است میدان اصلی شهر مونیخ است.
بازگرداندن سنت
کسینا اهل آلمان شرقی است و او در حال حاضر در مونیخ زندگی می‌کند. پس از خواندن اطلاعات در مورد پوسترها و بنرها در مارین‌پلاتز، تحت تأثیر خشونت آزار و شکنجه در چین قرار گرفت.
او گفت: «فکر می‌کردم که از قبل درباره بلایایی که کمونیسم مسبب ایجاد آن در جامعه بوده مطلع هستم، اما نمی‌توانم تصور کنم کارهایی مانند برداشت اجباری اعضای بدن ممکن است اتفاق بیفتد. امروز ما در حال جشن گرفتن روز اتحاد آلمان هستیم و دیوار برلین قبلاً در سال 1989 فرو ریخت. فکر می‌کنم افراد بیشتری در مونیخ و سراسر آلمان باید در این مورد بدانند.»
او انتظار داشت رسانه‌های خبری پوشش بیشتری در این خصوص بدهند. «این همان کاری است که کمونیسم انجام می‌دهد - زمانی که به آن گوش ندهید، شما را سرکوب و زندانی می‌کند.» او گفت افرادی که در جوامع کمونیست زندگی می‌کنند محترم شمرده نمی‌شوند، زیرا آنها هیچ گونه آزادی بیان و عقیده ندارند.
او گفت که اصول فالون دافا، حقیقت، نیکخواهی، بردباری، به مردم کمک می‌کند تا به سنت بازگردند. او افزود: «صلح و مهربانی مثل این برای همه ما مهم است و به ما کمک می‌کند با شرارت مبارزه کنیم.
رهگذران برای آشنایی با فالون دافا می‌ایستند.
«من به راهپیمایی شما ملحق می‌شوم»
هلگا از زوریخ، سوئیس، می‌گوید که این رویداد پیام مهمی به مردم می‌دهد.
هلگا در باواریا متولد شد و در حال حاضر در زوریخ سوئیس زندگی می‌کند. گرچه این اولین بار است که درباره فالون دافا شنید، بخاطر این آزار و شکنجه در حال وقوع در چین ناراحت شد.
«ما از وحشتی که نازی‌ها در دهه 1930 ایجاد کردند، رنج بسیاری برده‌ایم. این که امروزه در قرن بیست و یکم این پدیده همچنان ادامه دارد، بی‌معنی است. مردم بی‌گناه برای اعتقادشان سرکوب می‌شوند. خوشحالم که رویدادهایی مثل این می‌توانند آگاهی آنها را افزایش دهند.»
کسیا تحت تأثیر انرژی قوی نمایش تمرینات و اجرای گروه مارش تیان گوئو گفت که این فعالیت‌ها به‌خوبی سازمان‌دهی شده است. او ابراز امیدواری کرد که افراد بیشتری به آن توجه کنند. پس از اینکه شنید رویداد مشابه‌ای قرار است دو روز بعد در زوریخ برگزار شود بسیار هیجان‌زده شد و گفت: «من به راهپیمایی شما ملحق می‌شوم و به دیگران این اطلاعات مهم را می‌گویم.»
عدالت و حقوق بشرچهار هنرمند جوان ضمن توقف خواستار کسب اطلاعات بیشتری شدند. یکی از آنها، مازر جانسن، از این سوء‌رفتارها با تمرین‌کنندگان فالون دافا شوکه شد و گفت: «من دوستی اهل شنجیانگ دارم و او ماجراهای بسیاری درباره برداشت اعضای بدن به من گفته است. وقتی برگردم بیشتر در مورد آن مطالعه خواهم کرد.» او دادخواست را ملاحظه و امضاء کرد.
جاواد راجپوت یکی دیگر از هنرمندان گفت که از حقوق اولیه بشر باید حمایت شود: «هیچ شخصی و هیچ حکومتی حق ندارد شما را بخاطر اعضای بدن‌تان بکشد. وحشتناک‌ترین چیز این است که برداشت اعضای بدن در چین از سوی دولت حمایت می‌شود. ما هیچ گزینه‌ای نداریم، جز اینکه برای رسیدن به عدالت و حقوق بشر قدم پیش بگذاریم.»
