درک‌هایم در رابطه با کارمای بیماری

(Minghui.org) تمایل دارم که در رابطه با تجربیات شخصی‌ام در مورد کارمای بیماری و اینکه چطور به این مسئله با افکار درست نگاه کنیم، گفتگو کنم.

نگاه کردن به هر فکر

اگرچه یک تمرین‌کننده فالون دافا با کارمای بیماری همان علائم بیماری یک فرد عادی را تجربه خواهد کرد، حفظ افکار درستش بسیار حیاتی است.

استاد بیان کردند:

«ما گفته‌ایم که یک پیامد خوب یا بد از یک فکر آنی می‌آید. تفاوت در یک فکر به نتایج مختلفی منجر می‌شود.» (جوآن فالون)

اولین فکر یک تمرین‌کننده زمانی که با کارمای بیماری مواجه می‌شود باید درست باشد: «من یک تمرین‌کننده هستم، بنابراین هیچ بیماری ندارم!» هرگونه تردید یا افکار ناپاک می‌تواند علائم کارمای بیماری و سختی را تشدید کند.

حدود سه سال پیش، روزی به‌محض اینکه از خواب بیدار شدم که تمرین‌های فالون گونگ را انجام دهم، احساس سرگیجه داشتم. متوجه شدم که این طبیعی نیست. همانطور که روی تخت دراز کشیده بودم، به خودم گفتم: «من یک تمرین‌کننده هستم. استاد لی همواره کنارم هستند. شما نیروهای کهن لایق این نیستید که مداخله کنید! در عرض چند ثانیه دوباره احساس خوبی داشتم.

این ماجرا در عرض دو هفته‌ چند بار اتفاق افتاد، سپس کاملاً متوقف شد.

باور محکم و استوار به استاد و فا

هر زمان احساس ناخوشی داری، ایمان‌مان به استاد و فا در حال آزمایش شدن است. برای مثال، سابقاً قبل از تمرین فالون گونگ عینک می‌زدم. یک چشمم نزدیک‌بین، و چشم دیگر آستیگمات بود.

یک روز درحالی‌که منتظر اتوبوسی بودم، عینکم به زمین افتاد و هردو شیشه آن شکست. متوجه شدم که استاد در حال تذکر دادن به من هستند که دیگر نیازی ندارم عینک بزنم.

بعد از این اتفاق می‌دانستم که بینایی‌ام کاملاً طبیعی است. هرگز به فکر خریدن عینک دیگری نیفتادم و در طول دو سال بعدی بینایی‌ام به‌طور قابل توجهی بهبود یافت.

رها کردن خودمان از تصورات بشری

زمانی که کارمای بیماری ظاهر می‌شود، اینکه چگونه به آن نگاه کنیم و با آن برخورد کنیم، فوق‌العاده حیاتی است. هنگامی که با این شرایط مواجه شدم حالتی آرام، تکان نخورده و بدون ترس را حفظ کردم.

استاد بیان کردند:

یک فرد دارای یک روح اصلی و روح(های) کمکی است، او همه‌ انواع نگرش‌هایی را که پس از تولد شکل گرفته‌اند دارد و خوبی و اهریمنی هر دو بخشی از طبیعت او هستند. همچنین عواملی بیرونی وجود دارند که قسمتی را به عهده دارند. اعمال یک شخص انعکاس‌های حقیقی آن فرد هستند. («آموزش فا در كنفرانس فای بین‌المللی ۲۰۰۵ منهتن»)

اگر آن کارما نمی‌خواهد که تمرین‌ها را انجام دهم، آنها را حتی بیشتر انجام می‌دهم؛ اگر نمی‌خواهد من حرکت کنم، بیرون می‌روم و هرآنچه را که باید، انجام می‌دهم؛ اگر از من می‌خواهد احساس بدبختی کنم، افکار درست می‌فرستم که آنها را ازبین ببرم؛ اگر به من اجازه نمی‌دهد بخوابم، به تختخواب می‌روم و افکار درست می‌فرستم که مداخله را ازبین ببرم.

به‌علاوه، هیچ احساسی از ترحم به خود شکل نمی‌دهم یا در ظاهر نشان نمی‌دهم که احساس ناخوشی دارم. قدم زدن در اطراف با چهره‌ای درمانده فقط کارمای بیماری را طولانی خواهد کرد.

همچنین افکار درست قدرتمند را حفظ می‌کنم: «سلول‌های بدنم با ماده با انرژی بالا پر می‌شود. هیچ‌یک از چیزهای مادی درون سه قلمرو تأثیری روی من ندارند. استاد لی همیشه در حال محافظت از من هستند. هیچ شکلی از کارما استحقاق مداخله را نیست.

بدین ترتیب، می‌توانم گاهی اوقات در عرض چند دقیقه یا چند ساعت هر آزمایشی را که سر راهم می‌آید به‌سرعت پشت سربگذارم- تمرین‌کنندگان حقیقی هیچ بیماری ندارند!

استاد بیان کردند:

«لحظه‌‌ای که بگویید "بیماری"، نمی‌خواهم به آن گوش کنم.» (از جوآن فالون)

برخی از تمرین‌کنندگان سالخورده با کارمای بیماری «کفن» خود را آماده می‌کنند یا آخرین وصیتنامه و خواسته‌شان را می‌نویسند. این افراد تصورات و وابستگی‌های بشری بسیار زیادی را با خود حمل می‌کنند.

بجای اینکه از استاد درخواست کنند که به آنها کمک کند که افکار درست‌شان را تقویت کنند، از اعضای خانواده خود می‌خواهند که برای‌شان آمبولانس خبر کنند.

برخی از تمرین‌کنندگان نگران مبتلا شدن به بیماری‌های ارثی هستند درحالی‌که برخی دیگر هیچ تردیدی در پذیرفتن توصیه‌های پیشگویان ندارند. ازآنجاکه نمی‌توانند این تصورات و وابستگی‌های‌شان را شناسایی کنند، در نهایت تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند.

برخی از تمرین‌کنندگان مقدار زیادی از زمان خود را صرف تماشای تلویزیون، خواندن رمان یا فعالیت‌های اجتماعی می‌کنند. برخی اختلافات طولانی مدت با اعضای خانواده یا هم‌تمرین‌کنندگان دارند و رنجش عمیقی نسبت به آنها در خود شکل داده‌اند. آنها خود را به زحمت نمی‌اندازند که به درون نگاه کنند و با مسائل خود مقابله کنند.

برخی از تمرین‌کنندگان همیشه به دنبال راحتی هستند و اغلب تمرین‌ها را انجام نمی‌دهند. بعضی توجه زیادی به مصرف محصولات غذایی دارند. برخی زمانی که هوا کمی سرد می‌شود از پتوی برقی یا بطری‌های آب داغ استفاده می‌کنند. برخی از خواندن افسانه‌ها یا گوش دادن به توصیه‌هایی که از موجودات در بُعدهای دیگر دریافت می‌کنند، لذت می‌برند.

همانطور که شکاف بزرگی در سقف به باد و باران اجازه ورود خواهد داد، داشتن شکاف‌های بسیار زیاد در تزکیه به نیروهای کهن این بهانه را خواهد داد که ما را تحت آزار و شکنجه قرار دهد.

استاد نمی‌خواهند ببینند که مریدانشان تحت آزار و شکنجه قرار می‌گیرند، اما اگر ما دائماً افکارمان را اصلاح نکنیم، استاد چه کاری می‌توانند انجام دهند؟ احساس می‌کنم بهترین راه برای جلوگیری از تحت آزار و شکنجه قرارگرفتن تزکیه خوب خودمان است. موجودات الهی بیشماری در حال تماشای هر فکر ما هستند!

برخی از تمرین‌کنندگان ممکن است نقاط ضعف آشکاری در تزکیه‌شان نداشته باشند، با این حال آنها زمان زیادی را صرف تأسف خوردن و پشیمانی برای اعمال گذشته یا سرزنش خودشان می‌کنند. این تفکر منفی و وسواسی می‌تواند پیشرفت در تزکیه را برای آنها سخت سازد. نگه‌داشتن این وابستگی، عامل دیگری است که می‌تواند به ایجاد شکل‌های مختلف آزار و شکنجه کمک کند.

استاد بیان کردند:

«اشتباهات گذشته‌تان را شرح و بسط ندهید- اگر اشتباهاتی کرده‌اید، پس، از حالا به بعد خوب عمل کنید. به چیزهایی که اتفاق افتاده است فکر نکنید. به این فکر کنید که از حالا به بعد خوب عمل کنید، و واقعاً نسبت به خودتان و موجودات ذی‌شعور مسئول باشید.» (از سفر به شمال آمریکا برای آموزش فا)

بجای اینکه بخاطر اشتباهات گذشته احساس دلسردی کنیم، باید فکر کنیم: «قبلاً بخوبی عمل نکردم اما در حال حاضر که متوجه نقاط ضعفم شدم بهتر عمل خواهم کرد. مصمم هستم که الزامات فا را برآورده سازم!»

هیچ چیز کوچک و بی‌اهمیتی در تزکیه وجود ندارد. در طول زمان محدودی که داریم، باید با تمام وجود خوب عمل کنیم و نه فقط درباره آن صحبت کنیم.

به‌منظور برآورده ساختن الزامات فا در سطح مختلف و دوری از آزار و شکنجه، مهم است که صادقانه خودمان را تزکیه کنیم و باورهای صالح‌مان را حفظ کنیم!