سه سال شکنجه آقای ما فوجیان را تقریباً تا سرحد مرگ پیش برده است

(Minghui.org) آقای ما فوجیان اکنون پس از شکنجه وحشیانه در طول سه سال حبسش، در شرایط بحرانی قرار دارد.

آقای ما، تمرین‌کننده فالون گونگ از شهرستان هوانتای، استان شاندونگ، 46 سال دارد. او برای اولین بار در 1 مه 2015 به‎دست مأموران اداره پلیس شهر گوالی به‎خاطر صحبت درباره فالون گونگ دستگیر شد.

پلیس پس از دستگیری‎ آقای ما، پنگ یونفن، رئیس امنیت داخلیِ اداره پلیس شهرستان هوانتای را مطلع کرد. وقتی پنگ به اداره رسید، ‎به‎صورت آقای ما سیلی زد و او را تحت ضرب و شتم قرار داد. درحالی‌که آقای ما دچار سرگیجه و خونریزی شده بود، پنگ و یکی دیگر از مأموران به خانه‎اش رفتند و آنجا را غارت کردند. پنگ 500 یوآن را در کیفی یافت و آن را در جیبش گذاشت و ادعا کرد که متعلق به محل کارش بود.

روز بعد پلیس آقای ما را به بازداشتگاه هوانتای برد، جایی که او را از ۲ مه تا 5 مه به تخت مرگ بستند و در طول آن زمان چیزی برای خوردن به او ندادند. آنها از همسرش خواستند به بازداشتگاه بیاید و او را به پرداخت ۲ هزار یوآن فریب دادند.

آقای ما در 10 ژوئیه 2015 برای دریافت مراقبت‎های پزشکی به‎خاطر وضعیت سلامتی‎اش آزاد شد. او در 15 سپتامبر دوباره دستگیر شد، اما همسرش تا ساعت 4 بعدازظهرِ روزِ برگزاری جلسه دادگاه، توسط دادگاه مطلع نشد. در روز محاکمه او به چهار سال حبس محکوم و به بازداشتگاه شهرستان هوانتای منتقل شد.

هنگامی که آقای ما در زندان دست به اعتصاب غذا زد، با بدرفتاری شدیدی مواجه شد که او را تا سرحد مرگ برد. در 30 سپتامبر 2015، مسئولین بازداشتگاه آقای ما را با عجله به زندان شاندونگ منتقل کردند تا از بار مسئولیت وضعیت آقای ما شانه خالی کنند. کارکنان زندان با همسرش تماس گرفتند و گفتند که زندگی آقای ما در معرض خطر است.

در 12 اکتبر 2015، همسر و برادرش برای ملاقات آقای ما به بیمارستان زندان رفتند، اما فقط همسرش اجازه دیدن او را پیدا کرد. حتی پس از آن، او فقط مجاز بود تا آقای ما را از فاصله‌ای برای پنج دقیقه ببیند و سپس به او گفتند آنجا را ترک کند.

هنگامی که برادرش توانست او را در مارس 2016 دوباره ببیند، آقای ما تا حدی که چهره‎اش قابل شناخت نبود، لاغر شده بود. با ۱ متر و ۷۰ سانت قد، او حدوداً ۳۰ کیلو وزن داشت. کاسه چشمانش گود رفته بود، و پرستارانی که از او مراقبت می‎کردند، به سختی می‎توانستند رگ‎هایش را برای گرفتن خون یا تزریقات پیدا کنند.

در آوریل 2016 مادر 81 ساله‎اش با قطار از شاآنشی به شاندونگ آمد تا او را ببیند. او بیهوده بیرون از زندان در انتظار ماند و امیدوار بود که آقای ما را ببیند و به خانه بازگرداند.

برادرش او را در دسامبر 2016 دوباره دید. در آن لحظه، آقای ما شبیه به اسکلت شده بود و نمی‎توانست چشمانش را باز کند. سرمی به دستش و یک لوله تغذیه در سوراخ‌های بینی‌اش بود. انگشتان پا و پاهایش به‎طور قابل توجهی مجروح شده بودند.