(Minghui.org) استاد بارها اشاره کرده‌اند که تمرین‌کنندگان دافا باید به‌خوبی با یکدیگر همکاری کنند، اما انجام آن در تزکیه به‌دلیل وابستگی‌های بشری آسان نیست. در موارد بسیاری، تمرین‌کنندگان نسبت به یکدیگر دلخوری و رنجشی را می‌پرورانند و فقط به‌اجبار همکاری میکنند، درحالی که تمایلی به همکاری ندارند. این مسئله سبب شده برای مدتی بیش‌ازحد طولانی در تزکیه‌شان رشد نکنند و در یک سطح باقی بمانند. بسیاری از تمرین‌کنندگان از اینکه در این مسئله پیشرفتی نداشته‌اند، احساس ناراحتی و عذاب میکنند.
دلیل اینکه برخی از تمرین‌کنندگان نمی‌توانند به‌خوبی همکاری کنند این است که فکر میکنند با آنها غیرمنصفانه رفتار شده است و طرف مقابل نمی‌خواهد تغییر کند. اگر پروژه‌ای موفق است، آنگاه تمام این اعتبار به هماهنگ‌کنندگان تعلق می‌گیرد، نه به تک‌تک تمرین‌کنندگانی که در آن مشارکت دارند.
اما انجام کارها هدف تزکیه نیست- وقتی کارها را انجام می‌دهیم، هدف این است که خودمان را تزکیه کنیم. اگر پروژه‌ای موفق است به آن معنا نیست که هماهنگ‌کنندگان خوب تزکیه کرده‌اند. نکته کلیدی این است که تمرین‌کنندگان افکار و عقاید بشری‌شان را رها کرده و به‌خوبی با یکدیگر همکاری میکنند.
در یک ناحیه بخصوص، پروژه‌ها به‌خوبی پیش می‌رفتند و هماهنگ‌کنندگان مورد تعریف و تمجید بسیاری قرار می‌گرفتند، اما بعداً برخی از آن هماهنگ‌کنندگان با آزار و اذیت یا کارمای شدید بیماری مواجه شدند و به‌تدریج مشکلاتی در تزکیه‌شان ظاهر شد.
اخیراً تمرین‌کنندگان دریافتند که این پروژه‌ها در آن منطقه به‌خوبی انجام می‌شدند، زیرا تمرین‌کنندگان تمام تلاش‌شان را به‌کار می‌گرفتند تا از یکدیگر و این پروژه‌ها حمایت کنند. آنها مانند بدنی واحد به‌خوبی همکاری کرده و درحین انجام کارها، در تزکیه رشد کردند.
آنگاه هماهنگ‌کنندگان فریب خوردند و فکر کردند که آن موفقیتِ «خودشان» بوده است. آنها به‌جای بهبود و تزکیه خودشان درحین انجام کارها، بر این تمرکز کردند که چگونه پروژه‌ها را به موفقیت برسانند. بنابراین در طول این روند تسلیم وابستگی‌های خود شدند، اجازه دادند وابستگی‌های‌شان رشد کنند و محنت‌های بیشتر و بیشتری را روی هم انباشته کردند.
اگر یک تمرین‌کننده بتواند منیت را رها کرده و در هر شرایطی و بدون شکایت به‌خوبی همکاری کند، آنگاه درنظر موجودات الهی، تزکیه‌کننده‌ای واقعی است.
برعکس، اگر نخواهیم همکاری کنیم، به این معنا است که نمی‌خواهیم تزکیه کنیم و سطح تزکیه‌مان سقوط می‌کند یا در همان سطح باقی می‌مانیم و مانع پیشرفت‌مان در مسیر تزکیه‌مان می‌شویم.
ما از میان سختی‌های بی‌شماری عبور کرده‌ایم تا به این جهان بشری بیاییم و به استاد در اصلاح فا کمک کنیم. اگر برای زمانی بیش‌ازحد طولانی تزکیه‌مان در یک سطح باقی بماند، تزکیه‌مان بیهوده خواهد بود.
تمرین‌کنندگان واقعی بدون توجه به اینکه چه اتفاقی برای‌شان می‌افتد یا چگونه مورد بی‌انصافی قرار می‌گیرند، در تزکیه‌شان تحت‌تأثیر قرار نمی‌گیرند. این تزکیه واقعی است.
موجودات الهی در کیهان‌های فراوان همگی نظاره‌گر هستند که چه کسی تزکیه می‌کند، چه کسی رشد کرده و چه کسی منیتش را رها می‌کند. باید طوری عمل کنیم که شایسته نجات نیک‌خواهانه استاد باشیم- موجودات ذی‌شعورمان به ما تکیه کرده‌اند و به ما امید بسته‌اند تا نجات‌شان دهیم.
مجموعه رشد و اصلاح خود
