(Minghui.org) مجلس شورای ملی فرانسه در سپتامبر و اکتبر۲۰۱۹ بازنگری در قانون اخلاق پزشکی را آغاز کرد، یک دوره برنامه‌ریزی شده اجرایی که هر هفت سال یک بار انجام میشود. اعضای استان، ساین آندره گاتولین و لائوریان روسی، مقاله‌ای را در تاریخ ۲اکتبر در وب‌سایت روزنامه لیبراسیون با عنوان «فرانسه باید متعهد شود که با برداشت اجباری اعضای بدن مخالفت کند» منتشر کردند.
در این مقاله بر فقدان قوانین اخلاقی در زمینه پیوند عضو به‌عنوان یک تجارت بین‌المللی تأکید شده است، تجارتی که به‌بندرت برای عموم شناخته شده است اما سودآوری سرشاری را به دنبال دارد. این اتحادیه درخواست کرد که برای محافظت از بیماران فرانسوی و همچنین قربانیان، الحاقیه‌ای بر قانون اخلاق پزشکی اضافه شود تا هر یک از اعمال جراحی پیوند عضو قابل ردیابی باشد.
مقاله منتشرشده در وب‌سایت روزنامه لیبراسیون.
در این مقاله ذکر شده است که قاچاق اعضای بدن برای مدت طولانی پدیده‌ای شناخته‌شده و جهانی بوده است. این کار بیشتر به دست سازمان‌های جنایتکار و گروه‌های یاغی در برزیل، هند و برخی از کشورهای اروپای شرقی انجام میشود. اما، گزارش‌ها و تحقیقات نشان می‌دهد که بیش از یک دهه است که یک سیستم برداشت اجباری اعضای بدن با همدستی دولت چین در چین وجود داشته است.
در این مقاله به گزارش دیوید ماتاس و دیوید کیلگور، دو كانادایی، استناد شد که در سال ۲۰۰۶، منتشر شد و براساس آن بیشتر قربانیان برداشت اجباری اعضای بدن، هزاران زندانی عقیدتی، عمدتاً تمرین‌كنندگان فالون گونگ و زندانیان تبتی و اویغورها هستند.
در این مقاله همچنین به داده‌های در دسترس عموم از بیمارستان‌های چین اشاره شده است که می‌گوید سالانه بیش از ۹۰هزار پیوند عضو در آن کشور انجام میشود، اما منبع این اندام‌ها ناشناخته است و بر تعداد زندانیان عقیدتی که به اعدام محکوم می‌شوند به‌عنوان یک راز ملی سرپوش گذاشته میشود.
تشدید آزار و شکنجه فالون گونگ، تمرینی مشهور که می‌تواند باعث بهبود سلامتی شود، بین عرضه زیاد اعضای بدن سالم و تعداد زیاد اعمال جراحی پیوند ارتباط برقرار کرد.
در فرانسه بیماران باید سال‌ها منتظر یک اندام مناسب از نظر تطابق بافتی باشند، اما در چین فقط چند هفته طول می‌کشد. این سرعت سریع غیرمنتظره توجه بسیاری از بیماران ثروتمند را که منتظر اندام بودند، جلب کرد. تعداد شهروندان فرانسوی که برای دریافت عضو پیوندی به خارج از کشور سفر کرده‌اند، افزایش می‌یابد، زیرا به‌عنوان گردشگر برای دریافت خدمات پزشکی، مقصد‌شان برای ورود به بیمارستان‌های چین در نظر گرفته میشود.
دکتر الکسیس جِنین، پزشک مغز و اعصاب، از بیمارستان پیته سالپتریایر در پاریس، همچنین عضو سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (دافو)، گفت که برخی پزشکان چینی به اعتماد سیستم پزشکی فرانسه خیانت کرده‌اند که بهترین جراحان آنها در طول۲۰ سال گذشته به پزشکان چینی آموزش داده‌اند. او اظهار داشت که پذیرفتنی نیست که دانش به قدری پلید شده باشد که بتواند اعضای بدن انسانی را در بازار تجارت کند.
بسیاری از کشورهای جهان، ازجمله اسپانیا، ایتالیا، نروژ و تایوان، برای مقابله با برداشت اجباری غیرانسانی و غیراخلاقی اعضای بدن قوانینی را تنظیم کرده‌اند. کشورهای دیگر مانند بلژیک، انگلیس و کانادا در پارلمان‌های مربوطه بحث و گفتگو دراین‌خصوص را آغاز کرده‌اند.
ایالات متحده، بازار مشترک اروپا و استرالیا قبلاً آشکارا برداشت اجباری اعضای بدن و قاچاق اعضای بدن را محکوم کرده‌اند.
در فرانسه، هر سال حدود ۳۰۰ بیمار که منتظر پیوند عضو هستند از لیست خارج می‌شوند. آنها فوت نکردند، عضو پیوندی به‌ویژه در فرانسه دریافت نکردند و شرایط آنها وخیم‌تر نمی‌شود. بنابراین سؤال اینجاست که آنها کجا رفتند و برای بیماری‌های آنها چه اتفاقی رخ داد؟ روشی برای پاسخ به این سؤال لازم است.
در پایان این مقاله گفته شد که فرانسه، به‌عنوان آغازگر اعلامیه بین‌المللی حقوق‌بشر، باید با قاطعیت و به‌عنوان یک نمونه به نبردی اخلاقی بپردازد. در غیر این صورت، فرانسه به یک همکار بازار پنهان و کنترل‌نشده پیوند عضو تبدیل خواهد شد. سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (دافو) اعلام کرد که این یک جنایت نسل‌کشی، یک نسل‌کشی نامرئی است.
مجموعه برداشت اعضای بدن
