مراکز شستشوی مغزی: شاخه‌ فراقانونی گسترده‌ای از سیستم بازداشت چند رکنی چین برای حبس تمرین‎کنندگان فالون گونگ

خانه > آزار و شکنجه > نگاهی اجمالی به آزار و شکنجه

29 مارس 2019 | اویانگ فِی

(Minghui.org) رژیم کمونیست چین از زمانی که در سراسر کشور علیه فالون گونگ در ژوئیه 1999 کمپینی را راه‎اندازی کرد، از زندان‎ها، اردوگاه‎های کار اجباری، مراکز شستشوی مغزی و سایر مراکز برای حبس تمرین‎کنندگان فالون گونگ استفاده کرده است.

فالون گونگ (فالون دافا)، تمرین معنوی و مدیتیشن بر اساس اصول حقیقت، نیک‎خواهی، بردباری است. بسیاری از تمرین‎کنندگان در چین در طی دو دهه گذشته به‎خاطر امتناع از نفی فالون گونگ دستگیر شده‏‎اند.

سیستم زندان رسمی، برای حبس تمرین‌کنندگان فالون گونگی مورد استفاده قرار می‎گیرد که پس از محاکمه، به‌دلیل حفظ ایمان‎شان محکوم شده‎اند. طبق گزارش وزارت دادگستری چین، در سال 2012، 681 زندان در سراسر چین وجود داشته است. شایان ذکر است که سیستم قضایی چین به‎طور غیر مسئولانه و غیر اخلاقی اقدام به آزار و شکنجه فالون گونگ کرده است: آن فقط به‎طور ظاهری جلسات محاکمه را برپا می‎کند تا حکم‎های از پیش تعیین شده علیه تمرین‎کنندگان را صادر کند.

سیستم اردوگاه کار اجباری که اکنون از صحنه خارج شده است، به مسئولین اجازه می‎داد تا تمرین‎کنندگان را تا 4 سال بدون محاکمه بازداشت کنند. در گزارشی از شورای حقوق بشر سازمان ملل در سال 2009، هیأت نمایندگان چین، سیستم بازآموزی از طریق کار سخت را «مشابه با خدمات اصلاحی در کشورهای دیگر» توصیف کردند که «به افرادی تعلق می‎گیرد که مرتکب جرمی شده‎اند اما شامل مجازات کیفری نمی‎شوند.» این گزارش تخمین زده بود که 320 اردوگاه کار اجباری در سراسر کشور وجود داشته است که 190 هزار نفر در آنها حبس شده‎ بودند.

از آنجاکه اردوگاه‎های کار اجباری اغلب برای حبس زندانیان عقیدتی بود که هیچ جرمی مرتکب نشده بودند، رژیم چین از سوی جامعه بین‌المللی تحت فشار قرار گرفت و سیستم اردوگاه‎های کار اجباری را در اواخر سال 2013 منحل کرد. اما بازداشت تمرین‎کنندگان فالون گونگ متوقف نشد، چراکه رژیم از آن زمان به بعد در عوض، استفاده از مراکز شستشوی مغزی را تشدید کرده است.

برخلافِ زندان‎ها و اردوگاه‎های کار اجباری، مراکز شستشوی مغزی بر اساس قوانین یا مقررات تأسیس نمی‎شوند. اداره 610، سازمانی فراقانونی است که توسط رهبری حزب کمونیست در 10 ژوئن 1999 تأسیس شده و وظیفه انجام آزار و شکنجه فالون گونگ را برعهده داشته و اختیار تام در راه‎اندازی مراکز شستشوی مغزی دارد که بدین وسیله می‎تواند تمرین‎کنندگان را به‌‎طور نامحدود بازداشت و محکوم کند.

تحت دستورات اداره 610، هر سطح از حکومت، کمیته‎های محله، کسب و کار و حتی مدارس می‎توانند در هر کجا که بخواهند، حتی در هتل‎ها یا منازل شخصی، بدون پیروی از مراحل قانونی، مراکز شستشوی مغزی را ایجاد کنند. بدین ترتیب، معین کردن تعداد دقیق مراکز شستشوی مغز دشوار است، و آمار رسمی از آنها نیز وجود ندارد.

گرچه مراکز شستشوی مغزی در حقیقت غیررسمی و غیرقانونی هستند، اما به‎خوبی از حمایت مالی دولت ‎برخوردارند؛ زیرا در تلاش هستند تا تمرین‎کنندگان فالون گونگ را مجبور به رهاکردن ایمان‎شان کنند که اغلب از طریق شکنجه صورت می‎گیرد. بسیاری از مأموران اجرای قانون، کارفرمایان و جوامع مسکونی برای ایجاد مراکز شستشوی مغزیِ خودشان یا فرستادن تمرین‎کنندگان به مراکز موجود مشوق‌هایی دریافت کرده‌اند.

شبکه عظیم مراکز شستشوی مغزی تبدیل به یک بخش حیاتی از نظام چند منظوره رژیم چین برای بازداشت تمرین‎کنندگان فالون گونگ شده است. این گزارش مقیاس، شدت و ویرانیِ ناشی از آن را شرح می‎دهد.

یک شبکه عظیم و تحت حمایت مالی قوی

جستجوی کلمات کلیدی «مرکز شستشوی مغزی» در مقالات وب‎سایت مینگهویی از سال‎های 1999 تا 2019 حدود 65 هزار مقاله را نشان داد که این کلمات در آنها در مجموع بیش از 210 هزار بار استفاده شده است. پس از حذف مراکز شستشوی مغزیِ بدون موقعیت دقیق، و ادغام مراکز اضافی با نام‎های متنوع، برآورد می‎کنیم که حدود 3640 عدد از چنین مراکزی در سراسر چین وجود دارد.

این مراکز شستشوی مغزیِ تأیید شده در سراسر 30 واحد اداری در سطح استانی، از جمله 26 استان و 4 شهر مهم (پکن، تیانجین، شانگهای، چونگ‌چینگ) توزیع شدند. اکثر این مراکز در استان هبی (439)، و پس از آن در شاندونگ (383)، هوبئی (336)، سیچوان (301) و جیلین (272) گزارش داده شده است. تعداد مراکز شستشوی مغزی در هشت واحد اداری دیگر نیز سه رقمی گزارش شده است، در حالی که تعداد مراکز در 15 واحد دو رقمی بودند. چینگهای و نینگشیا تنها استان‎هایی بودند که کمتر از ده مراکز شستشوی مغزی در آنها گزارش شده بود.

تعداد واقعیِ این مراکز می‎تواند با توجه به سانسور و آزار و شکنجه در حال وقوع در چین بسیار بیشتر باشد. علاوه‌براین، با توجه به تعطیلی اردوگاه‌های کار اجباری در سال 2013، بسیاری از تمرین‎کنندگان به زندان‎ها و مراکز شستشوی مغزی منتقل شدند. این مکان‌ها شامل آنهایی می‎شوند که از قبل موجود بودند یا آنهایی که به تازگی راه اندازی شده‎اند.

در حالی که مراکز شستشوی مغزی توسط سطوح مختلف اداره 610 راه‎اندازی شده است، آنها عمدتاً با انگیزه‎های مالی هدایت می‎شوند و بخشی از هزینه‎های پرداخت شده، از کارفرمایان یا از طریق اخاذی از تمرین‎کنندگان کسب شده است.

براساس اطلاعات کسب شده از منابع متعدد، وب‌سایت مینگهویی گزارش موثقی را در سال 2014 درباره گستردگی مراکز شستشوی مغزی منتشر کرد. در این گزارش آمده است: «تخمین می‌زنیم که در طول پانزده سال گذشته، شهریه مطالبه شده از کارفرمایان برای بازداشت‌شدگان، تقریباً درمجموع ۳.۳۷ میلیارد یوان بوده است. پاداش‌های دولت برای «تبدیل موفقیت‌آمیز» تمرین‌کنندگان بازداشت شده نیز بیش از ۲۲۶ میلیون یوان بوده است. علاوه بر آن دولت بودجه‌ای حدود ۱.۱۸ میلیارد یوان برای تعمیر و بازسازی ساختمان‌ها و امکانات مراکز شستشوی مغزی اختصاص داده است.»

مراکز فرا قانونی به‌منظور از بین بردن ایمان

در حالیکه زندان‌ها و اردوگاه‌های کار پیش از آزار و شکنجه فالون گونگ وجود داشتند، مراکز شستشوی مغزی منحصراً و تنها هدفشان این است که تمرین‌کنندگان را وادار کنند تا باورشان را رها کنند. برای رسیدن به این هدف، مراکز شستشوی مغزی اغلب دارای ویژگی‌های زیر هستند.

شرایط بازداشت خودسرانه

ازآنجا که حبس در مراکز شستشوی مغزی نیازی به طی کردن هیچ روال قانونی ندارد، این امکان وجود دارد که تمرین‌کنندگان تا زمانی که ایمان خود را رها نکنند در بازداشت نگه داشته شوند.

خانم لی شیهوی، کارمند سابق ایستگاه رادیویی سیچوان، در سال 2006 دستگیر شد و به‌مدت هفت سال در مرکز شستشوی مغزی شینجین در شهر چنگدو، استان سیچوان محبوس شد. مقامات مخفیانه او را در سال 2013 به مرکز شستشوی مغزی ارهو در شهر زییانگ انتقال و به شستشوی مغزی او ادامه دادند. مشخص نیست که آیا او در زمان نوشتن این گزارش آزاد شده است یا خیر.

یکی دیگر از تمرین‌کنندگان در استان گوانگدونگ، خانم شیه یو 32 ساله، درست بعد از خاتمه دو سال حبسش به‌دلیل توزیع مطالب فالون گونگ، در ماه ژانویه 2019، به مرکز شستشوی مغزی برده شد. خانواده‌اش متوجه شدند که مقامات تصمیم گرفتند او را به مرکز شستشوی مغزی بفرستند، زیرا پس از اتمام دوره حبسش، بازهم از رها کردن باورش امتناع کرد.

به‌شدت محرمانه

ماهیت غیرقانونی مراکز شستشوی مغزی، عملکرد آنها را بسیار خودسرانه و محرمانه کرده است. به‌عنوان مثال، پس از آنکه سیستم اردوگاه کار در سال 2013 منحل شد، بسیاری از مراکز شستشوی مغزی در ووهان شهر، استان هوبئی، تابلوها و نشانه‌های قابل مشاهده روی ساختمان را برداشتند تا از ردیابی و پاسخگویی در امان بمانند. گاهی اوقات بعضی از مراکز بسته شدند، در حالی که مراکز جدیدی برای اجرای شستشوی مغزیِ تمرین‌کنندگان در جای دیگری راه‌اندازی شدند.

یک تمرین‌کننده در استان هوبئی به‌دلیل امتناع از نفی باورش در اکتبر 2018 دستگیر شد. پس از 15 روز بازداشت، پلیس او را مستقیماً به بیمارستان روانی منتقل کرد و پنج روز در آنجا نگه داشت و بعد او را به مرکز شستشوی مغزی مخفی فرستاد.

مأموران در طول این انتقال سرپوش سیاهی روی سرش گذاشتند و دستانش را محکم بستند، بنابراین متوجه نشد که او را به کجا می‌بردند.

خانواده‌اش از محل حبس او مطلع شدند و به مرکز شستشوی مغزی مخفی رفتند. قبل از اینکه به در ورودی نزدیک شوند، صدایی را شنیدند که به‌طور خودکار پخش شد: «نزدیک نشوید. اشعه لیزر فعال می‌شود.» لیزرها ناگهان از همه جهات فعال شدند و آنها را احاطه کردند. همانطور که حرکت می‌کردند، پرتوی لیزرها آنها را تعقیب می‌کردند و در نهایت مجبور شدند آنجا را ترک کنند.

پس از آن، خانواده‌اش محل دیگری را پیدا کردند که مکان متروکی بود و هیچ تابلو یا پلاکی نداشت. در فلزی آن بسته بود و هرچه آنها نام تمرین‌کننده را صدا کردند هیچ کسی جواب نداد.

بعدها که آن تمرین‌کننده آزاد شد، به خانواده‌اش گفت وقتی آنها به آنجا رفتند او در محل دوم بود. وقتی کارمندان صدای خانواده‌اش را شنیدند، مضطرب شدند. آنها اجازه ندادند که از او صدایی خارج شود یا علامتی برای خانواده‌اش بفرستد که متوجه شوند در آنجا محبوس است، زیرا آنجا مکانی مخفی بود که مسئولین نمی‌خواستند فاش شود.

خوراندن داروهای نامعلوم

علاوه بر شکنجه و نظارت شبانه‌روزی، مصرف اجباری داروهای نامعلوم نیز در مراکز شستشوی مغزی رایج است. آقای شیه دچینگ، یک بازنشسته سالم، حدود 20 روز بعد از بازداشت در مرکز شستشوی مغزی شینجیان در شهر چنگدو، استان سیچوان فوت شد. او به‌شدت نحیف و لاغر شده و قبل از مرگش به بی‌اختیاری و درد شدید دچار شد. پوستش خاکستری رنگ شد. این علائم مطابق با علائم سایر تمرین‌کنندگانی بود که تأیید کرده بودند داروهای نامعلوم به آنها داده شده است. بیش از 100 مأمور پلیس بعدأ اعزام شدند تا جسدش را به اجبار در نیمه شب از محل تدفین برای سوزاندن ببرند.

آقای شی دچینگ به‌دلیل مصرف داروهای نامعلوم و مشکوک درگذشت.

شستشوی مغزی شدید

تمرین‌کنندگان علاوه بر حصر فیزیکی، به تماشای فیلم‌های تبلیغاتی با مضامین افتراآمیز به فالون گونگ و نوشتن افکار خود پس از تماشای آن وادار می‌شوند. گزارش‌های کتبی آنها اغلب توسط روانشناسان مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌گیرند و سپس از نقاط ضعف کشف شده برای طراحی ترفندهای جدید به‌منظور از بین بردن ایمان‌شان استفاده می‌کنند. اغلب، همکاران و اعضای خانواده فراخوانده می‌شوند تا تمرین‌کنندگان را به رها کردن باورشان متقاعد کنند.

در مراکز شستشوی مغزی در شهر ووهان، استان هوبئی، مقامات سه دوربین در هر اتاق نصب کردند. ورقه‌های کاغذ با جملات افتراآمیز به فالون گونگ بر روی میزها، صندلی‌ها و کف زمین چسبانده شده است. تا قبل از زمان خواب، تلویزیون در اتاق باید روشن می‌ماند و برنامه‌ای که مستقیماً به فالون گونگ افترا می‌زد یا سایر برنامه‌هایی که با هدف تضعیف اراده تمرین‌کنندگان بود، پخش می‌شد. تمرین‌کنندگان نیز از انجام تمرینات فالون گونگ منع شده بودند. نگهبانان محدودیت‌های فیزیکی نیز برای آنها اعمال می‌کردند، مانند محدود کردن زمان خوردن غذا و اینکه کجا و چگونه ظروفشان را بشویند. خانم دای جوژن سه روز پس از اینکه در 9 اوت 2018 به مرکز شستشوی مغزی هایکو در شهر ووهان منتقل شد، در وضعیت بحرانی و وخیم قرار گرفت.

ظاهر مبدل و فریب

یکی دیگر از جنبه‌های متمایز مراکز شستشوی مغزی، داشتن ظاهری مبدل است. این مکان‌ها اغلب به‌عنوان «مراکز آموزشی حقوقی» نامیده می‌شوند. مقامات همچنین اعضای خانواده تمرین‌کنندگان را فریب می‌دهند که از فالون گونگ حمایت نکنند تا تمرین‌کنندگان به رفتن به این مراکز متقاعد شوند. این اتفاق برای خانم تانگ شیائویان در شهر گویلین، استان گوانشی رخ داد: خانواده‌اش باور کردند که اداره 610 و دفتر مرکزی محل تحصیلی مطلوب و داوطلبانه است. اما هنگامی که خانم تانگ وارد آنجا شد، مسئولان او را کتک زدند و شکنجه کردند، همیشه در مقابل چشم‌هایش یک لامپ روشن بود و او را از خواب و نوشیدن آب محروم می‌کردند. این وضعیت حداقل دو بار به ایجاد شرایط بحرانی برای خانم تانگ منجر شد.

مرگ در مراکز مغز شستشوی مغزی

بدرفتاری‌های جسمی و روانی در مراکز شستشوی مغزی نیز در مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ دخیل بوده است. براساس اطلاعات موجود، در بین سالهای 1999 تا 2014 از بین 3653 مورد مرگ تأیید شدۀ تمرین‌کنندگان فالون گونگ، 746تن (4/20٪) در مراکز شستشوی مغزی شکنجه شدند و مرگ 367 تن (10٪) در آنجا رخ داده است.

خانم شو هویژو، معلم بازنشسته در استان گوانگدونگ، در اواخر ژوئیه 2016 دستگیر و به مرکز شستشوی مغزی هوانگپو منتقل شد. او مدت کوتاهی پس از آنکه آزاد شد در ماه اوت درگذشت. یکی دیگر از تمرین‌کنندگان بازداشت شده در همان مرکز، خانم وو یانگ ژن، 72 ساله، مجبور شد 7 ساعت بایستد. این و سایر بدرفتاری‌های فیزیکی منجر به نابینایی خانم وو شد.

نگاه اجمالی به ویرانگری آزار و اذیت

مراکز شستشوی مغزی به‌عنوان یکی از انواع مختلف امکانات مورد استفاده برای بازداشت تمرین‌کنندگان فالون گونگ، می‌توانند نمایی از ویرانگری آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در چین را نشان دهند.

در حالیکه اطلاعاتی درباره این نداریم که چه تعداد از تمرین‌کنندگان در مراکز شستشوی مغزی بازداشت شده‌اند، همبستگی بسیار مثبتی بین تعداد مراکز شستشوی مغزی و تعداد مرگ و میر در مناطق مختلف مشاهده می‌کنیم.

براساس اطلاعاتی که توسط وب‌سایت مینگهویی تهیه شده است، در مجموع 4288 تمرین‌کننده به‌دلیل آزار و شکنجه فالون گونگ فوت کرده‌اند. این مرگ و میر در سراسر چین توزیع شده است، و استان‌هایی با مرگ و میر بیشتر، تعداد مراکز شستشوی مغزی بیشتری دارند.

گرچه نمی‌توانیم نتیجه‌گیری قطعی در این باره ارائه دهیم که چگونه مراکز شستشوی مغزی در مرگ تمرین‌کنندگان فالون گونگ مشارکت داشته‌اند، این همبستگی مثبت حداقل نقش مراکز شستشوی مغزی در آزار و شکنجه فالون گونگ را تأیید می‌کند.

مجرمان نیز قربانیان سیاست آزار و اذیت می‌شوند

اگر چه آزار و اذیت به‌طور مستقیم تمرین‌کنندگان فالون گونگ و باور آنها به حقیقت، نیکخواهی و بردباری را هدف قرار می‌دهد، اما این ضرر و شرارت فراتر از تمرین‌کنندگان و خانواده‌شان می‌رود. وقتی افرادی که به‌دنبال رشد معنوی و اخلاقی هستند با ممانعت مواجه می‌شوند، کل جامعه به‌طور منفی تحت تأثیر قرار می‌گیرد. حتی عاملان آزار و شکنجه نیز قربانی آن شده‌اند، چراکه با عواقب اقدامات خود مواجه می‌شوند.

در جلسه‌ای که پس از نمایش فیلم مستند «نامه‌ای از ماسانجیا» در دانشگاه دلاویر برگزار شد، چند تمرین‌کننده درباره تجارب شخصی خود در زمان بازداشت‌شان صحبت کردند. این مستند دربارۀ آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در ارودگاه کار اجباری بدنام ماسانجیا است. یکی از حضار پرسید آیا آنها از مقاماتی که آنان را تحت آزار و اذیت قرار دادند نفرت دارند؟

تمرین‌کنندگان به نشانه پاسخ منفی سرشان را تکان دادند. یک تمرین‌کننده گفت: «آنها ممکن است در آغاز افرادی بی‌گناه بوده باشند، مانند من و شما. اما در نتیجه سیاست آزار و شکنجه، آنها توسط تبلیغات نفرت‌پراکنانه گمراه شدند و کسانی را که می‌خواستند شهروندان بهتری شوند و اخلاقیات خود را رشد دهند، مورد آزار و اذیت قرار دادند. برای آنها ابراز تأسف می‌کنم زیرا با انجام این کار، نه تنها باعث عواقب اجتماعی غیر قابل تصوری شدند بلکه [برای خودشان نیز] عواقبی جدی را پدید آوردند.»

داده‌ها نشان می‌دهند که تعداد زیادی از مقامات و مأموران پلیس درگیر در آزار و شکنجه، در سنین نسبتاً جوانی از دنیا رفته‌اند. علل مرگ و میر آنها، از حوادث رانندگی و خودکشی گرفته تا بیماری‌های لاعلاج بود.

درحالی که به‌نظر می‌رسد مرگ و میر تصادفی باشد، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ و خانواده و حامیان آنها معتقدند که مجرمان، عقوبت کارمایی حاصل از کارهای خود را دریافت کرده‌اند. بر طبق فرهنگ سنتی چین، اعمال خوب و بد با پاداش و کیفر مواجه می‌شوند. بین سال‌های 1999 تا 2019 حدود 20 هزار مورد از این مرگ و میرها به وب‌سایت مینگهویی گزارش شده است، یعنی در طول زمانی که ده‌ها میلیون نفر از تمرین‌کنندگان به‌خاطر ایمان‌شان تحت آزار و اذیت قرار گرفتند.

نمودار زیر نشان‌دهنده همبستگی نزدیکی بین تعداد مراکز شستشوی مغزی و تعداد موارد عقوبت کارمایی در مناطق مختلف است. مجدداً یادآور می‌شویم که مراکز شستشوی مغزی تنها بخشی از این ماجرا است، زیرا بسیاری از مجرمان در زندان‌ها و اردوگاه‌های کار اجباری کار می‌کنند. با این وجود، چنین همبستگی نزدیکی نشان‌دهنده تأثیر عمیق مراکز شستشوی مغزی در آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ است.