(Minghui.org) پس از گذشت بیش از 20 سال تزکیه، تمرین‌کنندگان‌مان اهمیت به‌خوبی تزکیه کردن خودمان را درک می‌کنند. ما روی نگاه به درون و تزکیه خودمان تأکید می‌کنیم. دیگر به دیگران نگاه یا از آنها انتقاد نمی‌کنیم. در تزکیه بالغ‌تر می‌شویم.
اما، در مواجهه با سایر تمرین‌کنندگان که از فا منحرف شده‌اند، برخی از تمرین‌کنندگان فکر کردند که باید به خودمان تمرکز کنیم و درنتیجه صحبتی نمی‌کردند. به این طریق عمل‌کردن، از نقطه‌نظر خاصی قابل درک است. اما با نگاه از زاویه‌ای متفاوت، آن درست نیست.
پرداختن به مسائل تزکیه
چند سال قبل وضعیت تزکیه تمرین‌کننده‌ای بسیار بد بود. برخی از درک‌هایش از فا منحرف بود و او سعی می‌کرد بر دیگران تأثیر بگذارد. به همین دلیل به او علاقه‌ای نداشتم و نمی‌خواستم با او صحبت کنم. نگران بودم که اگر صحبت کنم ممکن است به دعوا منتهی شود، زیرا او شخص سرسختی است. در آن زمان وضعیت ذهنی‌ام کاملاً پایدار نبود. ازاین‌رو به نقاط‌ضعفش اشاره‌ای نکردم.
یک شب رؤیایی داشتم. در آن رؤیا به آرامی و روشنی به کاستی‌هایش اشاره کردم. فهمیدم که آن اشاره معلم به من بود که مسائل را به او بگویم. بنابراین آن کار را انجام دادم. با کمال تعجب، او با خوشحالی پیشنهاداتم را پذیرفت. دقیقاً همان‌طوری که در آن رؤیا دیدم. می‌دانستم که کار درستی انجام داده‌ام.
بار دیگر، با دو تمرین‌کننده پیاده‌روی می‌کردم. اولین تمرین‌کننده شروع کرد به صحبت درباره رفتار نادرست تمرین‌کننده‌ای دیگر و اینکه چگونه خودش آن کار را درست انجام می‌داد. تمرین‌کننده دوم با او موافق بود و او نیز به اینکه خودش آن را به‌خوبی انجام می‌داد افتخار می‌کرد. احساس کردم کارشان درست نیست. باملایمت به آنها یادآوری کردم که رفتارشان نامناسب است. از آنجا که وابستگی‌ام به ازدست دادن وجهه آنها را رنجاند، با ترس با آنها صحبت کردم. آنها پاسخی ندادند، اما صدای خود را پایین‌تر آوردند.
به‌آرامی اشاره کردن مسائل تزکیه
بعد از رسیدن به منزل به آن فکر کردم و تصمیم گرفتم که در این زمینه بیشتر تعمق کنم. ازاین‌رو مستقیماً با آن دو نفر صحبت کردم، به آنها گفتم که نباید پشت سر هم‌تمرین‌کنندگان بدگویی کنند. هنگام مشاهده موردی نادرست باید به آن اشاره کنند. حتی بهتر است که کسی بتواند به‌طور مثبت با تمرین‌کننده صحبت و به او کمک کند که ارتقاء یابد. هم‌چنین باید بررسی شود که آیا شخص از نظر احساسی تحت تأثیر قرار گرفته است یا نه.
آن دو تمرین‌کننده متوجه کاستی‌های خود شدند و برای وابستگی‌های خود به درون نگاه کردند.
آن شب وقتی مدیتیشن انجام دادم احساس راحتی می‌کردم. پاهایم معمولاً هنگام مدیتیشن درد می‌گرفت و بی‌حس می‌شد. اما آن شب احساس راحتی می‌کردم. درکم این بود که آن روز کارها را به‌خوبی انجام داده بودم.
تمرین‌کننده‌ای را دیدم که در وضعیت تزکیه بدی بود. تحت تأثیر وابستگی‌هایی به خودنمایی، خودخواهی و شهوت، کلمات و رفتارش اغلب غیرمنطقی بودند. اما من هم در وضعیت تزکیه خوبی نبودم. می‌ترسیدم اگر صحبت کنم، احساس بدم نسبت به او اوضاع را بدتر کند، ازاین‌رو صحبت نکردم. بعداً، در حین انجام تمرین دوم وقتی چرخ را بالای سرم نگه داشتم، جمله‌ای به ذهنم آمد: «اگر او نابود شود، معلم بسیار متأسف خواهند شد.» فوراً چشم‌هایم پر از اشک شد. واقعاً احساس بدی داشتم.
اجتناب از مسائل به‌خاطر حفظ وجهه
برخی از تمرین‌کنندگان وقتی کمبودهای سایر تمرین‌کنندگان را می‌بینند، به آنها اشاره می‌کنند. اما آنها از صمیم قلب، به‌طور مثبت و مستقیم آن را بیان نمی‌کنند. بیشتر اینکه آنها به حاشیه‌ها می‌پردازند، خیلی با نرمی به موضوع اشاره می‌کنند و از بیان مسئله واقعی خودداری می‌کنند. آنها درواقع از زنجاندن افراد جلوگیری نمی‌کنند. بلکه سعی می‌کنند که مورد سرزنش قرار نگیرند. آن به منزله محافظت از خود است.
گاهی مشکلات اتفاق می‌افتند به‌خاطر اینکه تمرین‌کننده‌ای موضوع خاصی را به اندازه کافی درک نمی‌کند. اگر کسی متوجه آن شود و به آن اشاره‌ای نکند، امکان دارد توجه شخص را جلب نکند. او قادر نخواهد بود به‌دقت فکر کند و به‌طور واقعی مشکل را درک کند. در نتیجه نخواهد توانست خودش را اصلاح و رشد کند.
برخی از تمرین‌کنندگان گاهی اوقات می‌گویند: «بگذارید خودش به آن آگاه شود. این‌گونه، تقوای بیشتری دارد.» مثل این است که به جای آن هم‌تمرین‌کننده فکر می‌کنند. اما تمرین‌کننده‌ای که در رنج و محنت است، یا از نظر تزکیه در وضعیت بدی قرار دارد، اغلب نسبت به موقعیتش ناآگاه است. او احساس نمی‌کند که مشکلی دارد. چگونه می‌تواند به آن آگاه شود؟ ما باید به او اشاره کنیم.
با نیروهای کهن که هنوز حضور دارند، وقتی آزار و شکنجه روی می‌دهد، یا وقتی او تقریباً به انحراف رفته باشد، امکان دارد بسیار دیر شود. تزکیه در دوره اصلاح فا متفاوت از تزکیه شخصی است.
هم‌چنین تمرین‌کنندگانی وجود دارند که متواضع هستند. آنها همیشه می‌گویند که خیلی به موضوع آگاه نیستند و نمی‌توانند مسائل را به‌خوبی توضیح دهند. آنها می‌ترسند که نتوانند مردم را قانع کنند و اینکه افراد به آنها گوش ندهند و ناراحت شوند. درواقع آنها درحال محافظت کردن از خودشان هستند.
افرادی نیز شبیه من هستند، احساس می‌کنند توسط تمرین‌کننده‌ای طرد می‌شوند و سعی می‌کنند از او دوری کنند. درواقع تمام این تمرین‌کنندگان دنبال بهانه‌هایی هستند. آنها نیک‌خواه نیستند. باوجود اینکه خودشان را تزکیه می‌کنند، هنوز توسط وابستگی به خودخواهی و به فکر محافظت از خود بودن محدود خواهند شد. آنها نمی‌توانند به‌طور واقعی خودشان را ارتقاء دهند.
بعضی از تمرین‌کنندگان می‌ترسند که با گفتن چیزی نادرست کارما ایجاد کنند. آنها می‌گویند که شخص باید گفتارش را تزکیه کند. امروزه همه توجه دارند که تلقینِ حزب کمونیست چین (ح.ک.چ) را ازبین ببرند. افراد می‌ترسند در این زمینه مرتکب اشتباه شوند.
تضادها فرصت‌هایی برای افشاء کردن وابستگی‌ها هستند
اما اگر فردی دقیق‌تر بیندیشد، متوجه می‌شود که مهم‌ترین چیز تزکیه قلب است، آن مهم‌تر از تزکیه گفتار است. صحبت نکردن لزوماً به معنای این نیست که شخص قبلاً از وابستگی‌ها رها شده است. برعکس، تضادها فرصت‌هایی برای آشکار شدن وابستگی‌ها هستند. می‌توانیم از طریق تضادها خودمان را رشد دهیم. رهایی از خودخواهی و رهایی از احساس محافظت از خود، ناشی از ارتقاء و رشد شین‌شینگ خواهد بود.
از منظری دیگر، امکان دارد این‌گونه باشد که ظرفیت و قلمروی هم‌تمرین‌کنندگان‌مان را دست‌کم گرفته‌ایم. باور نداریم که آنها هنگام مواجهه با انتقاد به‌خوبی واکنش نشان خواهند داد. حتی اگر این‌چنین باشد، یادآوری‌مان به آنها کمک می‌کند که به فکر بیفتند. آن هم‌چنین کمک می‌کند که از شر وابستگی‌مان به گرفتن نتایج خوب خلاص شویم. این روند بازتابی از وضعیت تزکیه‌مان است. هم‌چنین فرصتی برای ما است که رشد کنیم.
این خوب است که روی تزکیه خود تمرکز کنیم. اما تزکیه‌مان نباید در محیطی از انتقاد متقابل باشد. یک تزکیه‌کننده مطمئناً نقایصی دارد و قبل از کمال مرتکب اشتباهاتی می‌شود. «یادآوری مهربانانه» انتقاد نیست. آن به سود دیگران است. آن مسئول بودن در برابر هم‌تمرین‌کنندگان و تمرین‌کنندگان به‌عنوان یک بدن است.
هدف‌مان از تزکیه حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری این است که به شخص روشن‌بینی تبدیل شویم که متواضع و ازخودگذشته است و همواره دیگران را در اولویت قرار می‌دهد. نمی‌توانیم شخصی باشیم که فقط به تزکیه خود اهمیت می‌دهد و به دیگران توجهی نمی‌کند. آن رفتن به افراطی دیگر است.
احساس مسئولیت در برابر هم‌تمرین‌کنندگان و موجودات ذی‌شعور با قلبی خالص به سایرین اجازه می‌دهد که نیت‌های خوب‌مان را احساس کنند و باعث خواهد شد که آنها به درون نگاه کنند. از طرف دیگر، این بدان معنا نیست که به‌خاطر کاستی‌های هم‌تمرین‌کنندگان باید همیشه مراقب‌شان باشیم و سعی کنیم به مشکلات‌شان اشاره کنیم.
تمرین‌کنندگان دافا بدنی واحد هستند. انجام مطالعه فا و تمرینات گروهی با همدیگر شکلی از تزکیه است که استاد به ما آموزش داده‌اند. این محیط پاک و مقدس برای همه ما مهم است. آن می‌تواند همه را اصلاح کند. اما اگر این به محیطی تبدیل شود که فاقد تبادل صمیمانه افکار و نظرات باشد و هر کسی به تنهایی عمل کند، آنگاه آن به گروهی از افراد عادی تبدیل خواهد شد. آن دیگر برای ما مفید نخواهد بود. رهایی از خودخواهی و رشد کل بدن نیز روندی از تزکیه است.
مجموعه رشد و اصلاح خود
