(Minghui.org) بوسان، دومین شهر پرجمعیت کره جنوبی، طی 3 سال گذشته 12 بار میزبان نمایشگاه بین‌المللی هنر جِن، شَن، رن بوده است. این نمایشگاه بین سال‌های 2017 تا 2019 در فرمانداری بوسان، پارک بوسان سیتی‌زنز، سالن بوسان سیتی‌زنز و بسیاری از سالن‌های دیگر برگزار شده است. «جِن، شَن، رن» که واژه‌های چینی برای «حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری» است، اصول تزکیه فالون دافا (یا همان فالون گونگ) را تشکیل می‌دهند. نمایشگاه بین‌المللی هنر جِن، شَن، رن، متشکل از آثار هنری تمرین‌کنندگان فالون دافا، باورها و تجربه این روش سنتی معنویِ جسم و ذهن را به نمایش می‌گذارد. این نمایشگاه تراژدی آزار و شکنجه 20ساله فالون دافا در چین- سرکوب وحشیانه‌ای که از سال 1999 ادامه دارد- را نیز روشن می‌کند.
بسیاری از مردم، خانواده‌ها و اعضای سازمان‌های مختلف از طریق گزارش‌های روزنامه‌های محلی، تبلیغات در رسانه‌های خبری و تبلیغات ایستگاه‌های مترو، از این نمایشگاه‌ها مطلع و در آنها شرکت کرده‌اند. از آنجا که بیشتر سالن‌های نمایشگاه در بوسان در پارک‌های معروف واقع شده‌اند، تعداد زیادی از مردمی که صرفاً برای تناسب اندام بیرون می‌آیند نیز برای دیدن آثار هنری توقف کرده‌اند.
با وجود مداخله برنامه‌ریزی‌شده کنسولگری چین، همه این 12 نمایشگاه بسیار موفقیت‌آمیز برگزار شده‌اند. شرکت‌کنندگان شامل اعضای شورای ملی، شورای شهر، مشاوران منطقه، کارمندان دولت، رهبران سازمانی، هنرمندان و بسیاری دیگر- از همه اقشار جامعه- بوده‌اند.
«به ارمغان آوردن شادی برای همه»
مراسم افتتاحیه نمایشگاه هنر جِن، شَن، رن در فرمانداری بوسان.
نمایشگاهی که به‌تازگی در سپتامبر2019 در فرمانداری شهر بوسان برگزار شد، مردم را از همه اقشار مختلفِ جامعه جذب خود کرد. سونگ یونگ- مینگ، رئیس سابق یک انجمن فرهنگی و هنری در بوسان، تحت تأثیر سطح هنری این نمایشگاه قرار گرفت. او اشاره کرد: «این آثار هنری واقع‌گرایانه پیامی جهانی را منتقل می‌کنند که به ورای مرزهای زبان می‌روند و شادی را برای همگان به ارمغان می‌آورند.»
یک تمرین‌کننده فالون دافا که به‌عنوان راهنما در این نمایشگاه خدمت می‌کرد، به بازدیدکنندگان گفت که به‌دلیل فشار کنسولگری چین، چند اثر هنری که آزار و شکنجه تمرین‌کنندگان را در چین نشان می‌دهند، به نمایش گذاشته نشدند. بسیاری از بازدیدکنندگان با شنیدن این مسئله، از نفوذ حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) در کره ناراحت شدند و ابراز امیدواری کردند که این این موارد نقض حقوق بشر هرچه زودتر پایان یابد.
بازدیدکننده‌ای آثار هنری را تماشا می‌کند.
در نمایشگاه بعدی در تالار سیتی‌زنز، آقای اهن، از سازمان میزبان، گفت که واقعاً صلح و هماهنگی منعکس‌شده در این آثار هنری و نیز استعداد هنرمندانش را تحسین می‌کند. او تصریح کرد: «سخت است که تصور کنیم این آزار و شکنجه وحشیانه هنوز در چین ادامه دارد. نمی‌توانیم اجازه دهیم تراژدی‌هایی مانند این دوباره اتفاق بیفتند.»
رویدادی خانواده‌محور
والدین فرزندان خود را به دیدن نمایشگاه می‌آورند.
مادری 2 فرزند خردسالش، یک پسر و یک دختر، را به دیدن این نمایشگاه آورد و نقاشی‌ها را یکی یکی برای‌شان توضیح داد. او مقابل تابلوی «اصلاح کیهان» ایستاد و از فرزندانش پرسید که چه تعداد اژدها در نقاشی می‌بینند. به تنوع رنگ پوست افراد در نقاشی نیز اشاره کرد و گفت که این نقاشی نشان می‌دهد که مردم با همه پیشینه‌های قومی و فرهنگی می‌توانند فالون دافا را تمرین کنند.
درحالی که نقاشی «اشک‌های اندوه و شادی» را تماشا می‌کردند، مادر ارزش‌های اخلاقی نشان‌داده‌شده در این نقاشی را به فرزندانش یادآوری کرد. او گفت: «فقط افراد خوب می‌توانند به بهشت بروند و آنهایی که مرتکب کارهای بدی می‌شوند، به جهنم خواهند رفت. این بسیار مهم است و باید آن را به ذهن بسپارید.»
پدری تابلوی نقاشی را برای فرزندانش توضیح می‌دهد.
خانواده 3نفره‌ای که به نمایشگاه آمده بودند، به راهنماهای نمایشگاه گفتند که این آثار هنری را خیلی تحسین می‌کنند. مادر خانواده توضیح داد: «من یک سال در چین زندگی کردم و این نقاشی‌ها چیزی را که در آنجا دیدم، به من یادآوری می‌کنند. اینکه تمرین‌کنندگان با به خطر انداختن جان خود، از اعتقادشان محافظت می‌کنند، شرافتمندانه است. نمی‌توانیم اجازه دهیم چیزی شبیه به این [آزار و شکنجه] همچنان ادامه یابد.»
بازخورد دانش‌آموزان
بسیاری از دانش‌آموزان در گروه‌های سازمان‌داده‌شده از سوی مدارس خود- از جمله بیش از 1000 کودک از مهدکودکی- در این نمایشگاه هنر حضور یافتند. همانطور که معلمان نقاشی‌ها را توضیح می‌دادند، کودکان با دقت به آثار هنری نگاه می‌کردند و می‌دیدند که افراد بی‌گناه در چین سرکوب می‌شوند. معلمان همچنین به بچه‌ها می‌گفتند که مهم است که شهروندانی خوب و برای جامعه مفید باشند.
گروه‌هایی از دانش‌آموزان دبستان در این نمایشگاه.
یک معلم مدرسه راهنمایی که فالون دافا را تمرین می‌کند، از آنجا که این نمایشگاه، هنر هنرهای زیبا و ارزش‌های سنتی را ترویج می‌دهد، پس از حضور در نمایشگاه تصمیم گرفت که تکالیف دانش‌آموزانش در زمان استراحت این باشد که درباره تأثیراتی که از این نمایشگاه گرفتند، مقاله‌ای بنویسند.
مادربزرگی که همراه نوه‌اش به این نمایشگاه آمده بود، گفت: «این نقاشی‌ها او را به یاد "625" یا همان جنگ کره می‌اندازند که در 25ژوئن۱950 و با وحشیگری حزب کمونیست کره شمالی آغاز شد.» او ضمن تشکر از معلم نوه‌اش به‌خاطر تکلیفی که به دانش‌آموزان داده بود، گفت: «همه جوانان باید به اینجا بیایند و از این آثار هنری یاد بگیرند.»
گروهی از دانش‌آموزان دوره راهنمایی تحت تأثیر نقاشی‌ها قرار گرفتند.
یک دانشآموز دبیرستانی در دفتر یادداشت بازدیدکنندگان نوشت: «با دیدن اینکه تمرین‌کنندگان در چین به‌خاطر اعتقاد خود چگونه رنج می‌کشند، نمی‌دانم که آیا می‌توانم کاری برای کمک به سایرین انجام دهم یا خیر.»
یادگیری تمرینات
لی جئونگ- هون، نقاش، از بدرفتاری تمرین‌کنندگان فالون دافا در چین شوکه شد. او اظهار کرد: «قبلاً چیز زیادی در این باره نمی‌دانستم. به‌خاطر این رویداد آموزنده سپاسگزار و امیدوارم که تمرین‌کنندگان بتوانند هرچه زودتر باورشان را آزادانه تمرین کنند.» آقای لی در وبلاگ خود نیز اطلاعات مفصلی درباره این نمایشگاه هنر و سرکوب در چین به اشتراک گذاشت.
لی چانگ- هو که یک مرکز آموزش زبان خارجی را اداره می‌کند، گفت که درباره تاریخ خونین ح‌ک‌چ، از جمله سرکوب شدید تمرین‌کنندگان فالون دافا، می‌داند. او در ادامه اظهار کرد: «اما هیچ كسی را نمی‌شناختم که این موضوع را در قالب هنرهای زیبا ارائه كرده باشد.» آقای لی گفت: «باید از این رویدادهای بزرگ و خوب بیشتر داشته باشیم تا افراد بیشتری از چگونگی نقض حقوق بشر در چین آگاه شوند.» او گفت که این نمایشگاه را به بیش از 350 دانشآموز مؤسسه‌اش توصیه می‌کند.
در طول این نمایشگاه در مرکز فرهنگی اولسوکدو، آقای پارک از وزارت میهن‌پرستان و نظامیان بازنشسته، عمیقاً تحت تأثیر آثار هنری قرار گرفت. او و ده‌ها نفر از همكارانش کنجکاو شدند که با فالون دافا آشنا شوند. آقای پارک اطلاعات تماس خود را برای تمرین‌کنندگان گذاشت و از آنها دعوت كرد تا به دفترش بروند و تمرینات فالون دافا را به آنها آموزش دهند. او پرسید: «آیا می توان به آرامش و صلحی مانند آنچه در آثار هنری نشان داده شده است، دست یابیم؟»
سو یونگ- سوک که در گروه کُر آواز می‌خواند، در این نمایشگاه شرکت کرد و به تمرین‌کنندگان گفت که می‌خواهد تمرینات را بیاموزد. بعد از اینکه تمرین‌کننده‌ای نخستین تمرین را به او نشان داد، حرکات را به‌خاطر زیبایی و ظرافت‌شان تحسین کرد و پرسید اینکه به‌طور منظم به اعضای گروه کُر آموزش داده شود، چقدر هزینه دارد. وقتی شنید که تمرین‌کنندگان داوطلبانه به مردم کمک می‌کنند تا فالون گونگ را به‌صورت رایگان یاد بگیرند، بسیار هیجان‌زده شد. حالا او و سایر اعضای گروه کُر هفته‌ای یک بار تمرین‌ها را با هم می‌آموزند.
آقای كانگ 77ساله از آثار هنری لذت برد و به یادگیری تمرینات علاقه‌مند شد.
بانویی یک تابلوی نقاشی را تماشا می‌کند.
پارک بوسان سیتی‌زنز
بازار هنر در پارک بوسان سیتی‌زنز تنها گالری هنری در شهر است که شب‌ها باز است. ساکنان محلی در حالی که از چشمه‌ها لذت می‌برند، از محیط آرام و فرصت‌های مختلف فرهنگی نیز بهره‌مند می‌شوند. وقتی نمایشگاه بین‌المللی هنر جِن، شَن، رِن در این مکان برگزار شد، بسیاری از محلی‌ها به آنجا آمدند.
آقای پارک از یک انجمن فرهنگی بودیستی نوشت: «حقیقت یقیناً پیروز خواهد شد. امیدوارم موفقیت شما نور را برای این جهان به ارمغان آورد.»
چند شرکت‌کننده در دفتر مهمانان نوشتند که ازطریق این نمایشگاه از سرشت ح‌ک‌چ آگاه شدند. برخی نیز درباره مکان‌های تمرین گروهی محلی سؤال کردند و گفتند که قصد دارند به یکی از آنها بپیوندند.
