(Minghui.org) وقتی تگزاس علیه چهار ایالت کلیدیِ تعیین‌کنندۀ نتیجۀ انتخابات به دیوان عالی کشور شکایت کرد، با خودم فکر کردم: «ترامپ قطعاً در این پرونده پیروز خواهد شد.» جای تعجب نبود که وقتی پرونده رد شد، ناامید شدم. نمی‌دانستم چطور ممکن است چنین چیزی رخ دهد و اینکه چرا آن قضات محافظه‌کار در خصوص تقلب در انتخابات از عدالت حمایت نکردند؟ با توجه به اینکه تمرین‌کنندگانِ سراسر جهان تمام مدت سخت‌کوشانه در حال فرستادن افکار درست بوده‌اند، درک اینکه چه چیزی رخ داده است، برایم دشوار بود.
معتقدم همه ما در تزکیه‌مان تجربه یا تردیدهای مشابهی داریم. وقتی مسائل طبق پیش‌بینی‌مان پیش نمی‌رود، تردیدهایی در ذهن‌مان ایجاد می‌شود. به این درک رسیده‌ام که اگرچه ممکن است گاهی پاسخی فوری برای تردیدهایم نداشته باشم یا قادر به درک کامل مسائل در سطح کنونی‌ام نباشم، در حال حاضر از یک چیز مطمئن هستم و آن این است که هرچه بیشتر تردید داشته باشم، باید قاطعانه‌تر سؤال‌کردن را کنار بگذارم و فقط به دافا ایمان اشته باشم.
بزرگ‌ترین خرد ما، ایمان‌مان به فا است. مداخله و محنتی که با آن روبرو می‌شویم، ممکن است به‌خودی‌خود آزمایشی برای ما باشد. تردید من در واقع بازتابی از کمبود ایمان صالحم بود، شکافی که باید در تزکیه‌‌ام رهایش کنم. وقتی درباره پدیده‌ای که در ظاهر و سطح روی می‌دهد شک داریم، شاید دقیقاً همان چیزی است که شیطان می‌خواهد با ایجاد مداخله، به آن دست یابد. هرچه باشد، ما موجوداتی هستیم که فا شکل‌مان داده است و بر پایه فا بنا نهاده شده‌ایم. تا وقتی ایمان خود را حفظ کنیم و به بنیان‌ها بچسبیم، هیچ‌چیز نمی‌تواند بر ما یا فا تأثیر بگذارد.
در واقع در طول سفر تزکیه‌مان، دائماً با چنین آزمون‌هایی روبرو هستیم. وقتی چیز‌ها به‌نفع ما ایجاد می‌شوند، باید بدانیم که استاد در حال کمک به ما و قدرت‌بخشیدن به ما هستند. استاد همه چیز را عطا کرده‌اند. این درباره ما نیست، درباره اعتباربخشیِ ما به فا است.
از طرف دیگر، وقتی با مقاومت و موانعی روبرو می‌شویم یا نتیجۀ بدی از یک رویداد خاص می‌گیریم، همگی باید بیشتر باور کنیم که استاد با ما هستند. باید به درون نگاه کرده، خود را پاکسازی کنیم و به فا ایمان و اعتماد بیشتری داشته باشیم. به این ترتیب، حقیقتاً می‌توانیم تحت تأثیر فرازونشیب‌ها در تزکیه‌مان قرار نگیریم و ازطریق آنها به بلوغ برسیم. وقتی اوضاع طبق خواست ما پیش نرفت، آن فرصتی نیز برای‌مان است تا عقاید و تصورات و استدلال‌های خود را رها کرده و از دیدگاه دیگری و با خرد بالاترِ کسب‌شده از فا، به مسائل نگاه کنیم.
به‌عبارت دیگر، روند تزکیۀ ما سفری از قدرت‌بخشی مداوم ما به باورمان به فا است تا زمانی که کاملاً به آن ایمان داشته باشیم.
برای مردم عادی، دیدن باورداشتن است، اما ما مریدان دافا، باید از زاویه کاملاً متفاوتی به مسائل نگاه کنیم. ازدست‌دادن ممکن است برای ما به‌معنای به‌دست‌آوردن باشد. شاید اینکه طلب‌ها و تفکر بشری‌مان را رها می‌کنیم، راهی برای عبور ما از محنت‌ها و پیشرفت واقعی در تزکیه‌مان باشد. استاد منتظر هستند ما خودمان را رشد دهیم. همیشه نمی‌توانیم به استاد تکیه کنیم که مشکل را برای‌مان حل‌وفصل کنند.
می‌دانم علاوه بر تردیدها درباره انتخابات ایالات متحده، تمرین‌کنندگانی نیز هستند که درباره محنت‌های فیزیکی یا زمان اصلاح فا تردیدهایی دارند. برخی از تمرین‌کنندگان بدون اینکه مسائل را به‌طور کامل حل‌وفصل کنند، همچنان در تزکیه خود به پیش می‌روند، اما شک و تردیدهای‌شان هر از گاهی دوباره در ذهن‌شان ظاهر می‌شود و آزارشان می‌دهد.
اکنون می‌فهمم وقتی تردیدهایی داریم، واقعاً باید به‌طور مستقیم با آنها روبرو شویم، نه اینکه از آنها فرار کنیم. این‌طور نیست که آن را نادیده بگیریم، حقیقتاً باید رهایش کنیم، حتی اگر جوابی برایش نداشته باشیم. زیرا تردیدهای ما در مقایسه با فای بی‌کران جهان چیزی نیست جز ریزترین ریزگردها.
هرچه مسائل در ظاهر آشفته‌تر به‌نظر برسند یا مشکلات بیشتری داشته باشیم، باید به فا بیشتر ایمان داشته باشیم. فقط وقتی کاملاً به ورای طرز فکر موجودات در جهان قدیم برویم، می‌توانیم توانایی و قدرتی را به‌طور کامل آزاد کنیم که فای جهانِ جدیدِ فناناپذیری که هرگز فاسد نمی‌شود به ما عطا کرده است.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
