(Minghui.org) ماهیت شیطانی حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) را می‌توان به‌وضوح در هنگام شیوع ویروس کرونا مشاهده کرد. اطلاعات زیر ممکن است هنگام روشنگری حقیقت برای مردم مفید باشد.
کنترل بر تجهیزات پزشکی
لوازم پزشکی اولیه مانند ماسک صورت و اتانول دیگر در بازار موجود نیست، چه در داخل منطقه قرنطینه چه در خارج از آن. هنگامی که صحبت از تجهیزات پیشرفته پزشکی می‌شود، مانند لباس‌های محافظ و محافظ چشم، شرایط به‌گونه‌ای است که گویی آنها وجود نداشته‌اند.
یکی از دوستانم گفت بیمارستانی که در آن کار می‌کند نمی‌تواند ماسک صورت ان۹۵، ماسک مخصوص پیشگیری از عفونت، را به بیماران آلوده ارائه دهد. آنها مجبورند با اشعه ماوراء بنفش ماسک معمولی را تمیز کرده و مکرراً از آنها استفاده کنند. امروزه افراد ماسک ان۹۵ را لوازم لوکس و بهترین هدیه برای بهترین دوستانشان می‌دانند.
بنابراین، لوازم پزشکی کجا می‌رود؟ همکارانم به‌صورت آنلاین ماسک سفارش دادند، اما فروشندگان بعداً به آنها گفتند که پولشان را پس می‌دهند، زیرا ماسک‌ها توسط دولت برده شده است.
یکی از دوستانم که برای یک شرکت تجهیزات پزشکی کار می‌کند، گفت که او و همکارانش به تمام افرادی که می‌شناختند مراجعه کردند اما هنوز نتوانسته‌اند ماسک بگیرند. وقتی آنها شنیدند که کارخانه‌ای توانسته ماسک تولید کند، چند روز بیرون آن کارخانه منتظر ماندند. اما کارخانه اجازه ورود به آنها نداد و گفت که نمی‌توانند محصولات‌شان را به سازمان‌های غیردولتی بفروشند. آنها کامیون‌های دولتی را دیدند که وسایل زیادی را از کارخانه تحویل می‌گرفتند.
ادارات مرکزی و محلی خواستار اهدای تجهیزات هستند. یکی از دوستانم واقعاً سخت تلاش کرد و وسایل لازم را بدست آورد، اما دولت او را مجبور کرد که آنها را اهدا کند. در ایستگاه‌های قطار و ایستگاه‌های اتوبوس، مقامات دولتی کامیون‌هایی را به حمل تجهیزات پزشکی اختصاص داده‌اند. یكی از دوستان من كه در گمرك مشغول كار است، گفت كه تجهیزات از منابع خارج از كشور نیز توقیف می‌شوند. بنابراین، هیچ‌گونه عرضه‌ای در دسترس عموم نیست.
تمام کارخانه‌ها تولید لوازم مورد نیاز را سرعت بخشیده‌اند، اما مردم نمی‌توانند آنها را پیدا کنند. دولت تجهیزات زیادی را از طریق کانالهایی مانند توقیف و کمک مالی جمع‌آوری کرده است. در ووهان، مردم کامیونی با پلاک A0250W مربوط به دفتر استانداری را دیدند که مقدار زیادی ماسک از دفتر صلیب سرخ بارگیری کرد. راننده ادعا كرد كه آنها برای رهبران دولت بودند. محل کار من قدری تجهیزات پیشگیری از عفونت دارد، اما رهبران در استفاده از آنها اولویت دارند و افراد دیگر باید منتظر باقی بمانند.
برای تضمین عرضه به مقامات، دولت بر عرضه بازار نظارت دارد. فقط باقیمانده آنها در بیمارستان‌ها استفاده می‌شود. امروزه بازار پر از کالاهای تقلبی است. اما ح‌ک‌چ هنوز ادعا می‌کند که همه تجهیزات در مناطق اپیدمی استفاده شده است.
سانسور
پلیس، شرکتهای مخابراتی تلفن همراه و شرکتهای اینترنتی واقعاً مشغول سانسور اطلاعاتی هستند که سعی در انتشار اپیدمی این بیماری دارند. در ابتدا، هشت پزشک که شیوع این بیماری را افشاء کردند، مجازات شدند. اما این فقط نوک کوه یخ بود. بیشتر واقعیت‌ها از وب‌سایت‌ها و رسانه‌های اجتماعی حذف شد. برخی از مردم منطقه من که اطلاعات را در رسانه‌های اجتماعی قرار داده بودند توسط پلیس تهدید شدند. بسیاری از حساب‌های کاربری رسانه‌های اجتماعی برای همیشه بسته شدند.
برخی از دوستان من در ادارۀ بهداشت عمومی یا پیشگیری از بیماری همه‌گیر کار می‌کنند. وقتی از آنها دربارۀ حقیقت سؤال کردم، همه آنها گفتند که اجازه ندارند درخصوص آن صحبت کنند و اینکه اخبار منتشر شده توسط دولت را بخوانم. در ابتدا یكی از آنها حقایق را دربارۀ بیمارستان محلی به من گفت، اما بعداً حاضر نشد جزئیات را بگوید.
طبق تعریف حزب کمونیست، بخشی از اطلاعات شایعه است تا زمانی که آن با نظر حزب متفاوت باشد. همه محل‌های کار به کارمندانشان گفته‌اند: «شایعات را گسترش ندهید یا باور نکنید.» محل کارم ما را مجبور می‌کند که به اصطلاح «خبرهای مثبت» از اپیدمی را در رسانه‌های اجتماعی خود قرار دهیم و ما باید «نظرات مثبت» زیر این اخبار بگذاریم. همه نظرات بررسی می‌شوند. پس از انتشار در رسانه‌های اجتماعی، عکس فوری این نظرات ذخیره و برای مقامات ارسال می‌شود. تعداد نظرات مثبت به دولت نیز گزارش خواهد شد.
سانسور صدای حقیقت را دربارۀ اپیدمی خاموش کرده و «تصویر مثبتی» را ترسیم کرده که به حفظ قدرت حزب کمک می‌کند.
رویکردهای افراطی در خصوص پیشگیری از بیماری همه‌گیر
ترس ح‌ک‌چ از شیوع بیماری، شدیدتر از ما است زیرا فقط آنها می‌دانند که وضعیت چقدر بد است. برای جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس، ح‌ک‌چ انواع مختلف رویکردهای افراطی را اتخاذ کرده است، مانند بستن کلیه راه‌ها به روستاها یا بخش‌های مسکونی و به‌طور سخت‌گیرانه و دقیقی جریان ورود و خروج بخش‌ها را کنترل می‌کند.
بسیاری از افراد نمی‌توانند به خانه یا به محل کارشان بروند. در صورت وجود یک فرد مظنون به آلودگی، کل آن ساختمان مسدود خواهد شد و ساکنان نمی‌توانند برای تهیه مواد غذایی بیرون بروند. وقتی چند مورد تأیید شده در یک شهرستان وجود دارد، دولت کل شهرستان را قرنطینه می‌کند.
برای هر خانواده فقط یک نفر یک بار در روز می‌تواند به فروشگاه‌های مواد غذایی برود. بیشتر اتوبوس‌های عمومی متوقف شده‌اند. فقط در سه زمان معین، چند مسیر معدود به مدت یک ساعت کار می‌کنند. همه مشاغل و کارخانه‌ها به جز فروشگاه‌های مواد غذایی و بیمارستان‌ها تعطیل هستند. حتی کلینیک‌های کوچک و خواربارفروشی‌های کوچک مجبور به تعطیلی شدند. ساعت فروشگاه‌های مواد غذایی کاهش می‌یابد. به هتل‌ها گفته می‌شود که اقامت مهمانان را لغو کنند و اتاق‌ها برای جداسازی افراد آلوده استفاده می‌شود.
به‌نظر می‌رسد که این رویکردهای افراطی گسترش ویروس را بطور موقت کاهش دهد، اما اگر اپیدمی در آینده نزدیک خاتمه نیابد، مردم چگونه زندگی می‌کنند؟ آیا این رویکردها مشکلات دیگری ایجاد می‌کند؟ قرنطینه‌ها باعث شده تا مردم تمام لوازم و مواد غذایی روزانه خود را خریداری کنند. مشاغل کوچک نگران وضعیت مالی‌شان هستند و دانش‌آموزان نمی‌توانند به مدرسه بروند. ترس و مشکلات عملی ناشی از این رویکردهای افراطی را ح‌ک‌چ درنظر نگرفته است.
مطالب فوق برخی از اطلاعاتی است که من کسب کرده‌ام. امیدوارم که هم‌تمرین‌کنندگان در مواجهه با این بیماری همه‌گیر بطور منطقی رفتار کنند. هنگام روشنگری حقیقت، می توانیم برخی از اطلاعات محلی را برای افشای ماهیت شریر ح‌ک‌چ اضافه کنیم.
مجموعه روشنگری حقیقت
