(Minghui.org) شانگهای یک شهر بین‌المللی مهم در چین است. این تصورناپذیر است که جنایاتی غیرقابل‌باور در زندان‌های این شهر مدرن روی می‌دهد. زندان زنان سونگ‌جیانگ یکی از این زندان‌ها است.
این زندان تمیز و مرتب به‌نظر می‌رسد و اغلب در تمام طول سال مورد بازدید خارجیان قرار می‌گیرد. اما پس از شروع آزار و شکنجه در سال1999، بسیاری از تمرین‌کنندگان فالون گونگ (یا فالون دافا) به‌طور غیرقانونی در این زندان حبس شده‌اند. آنها به‌خاطر پیروی از اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری در تمام طول سال تحت آزار و شکنجۀ بدنی و روانی قرار می‌گیرند. بسیاری از آنها درگذشته‌اند و سایرین براثر آزار و شکنجه دچار توهم و فلج شده‌اند.
اگر نگهبانان به‌اندازۀ کافی تمرین‌کنندگان را تحت آزار و شکنجۀ سخت قرار ندهند، اغلب خودشان مجازات می‌شوند. درنتیجه بسیاری از آنها اغلب به یکدیگر می‌گویند: «دلسوزی برای تمرین‌کنندگان فالون گونگ، بی‌رحمی نسبت به خود شخص است.»
شکنجۀ جسمی
در زیر خلاصۀ روش‌های شکنجه‌ای که علیه تمرین‌کنندگان در این زندان اعمال شده است را ذکر می‌کنیم.
در چین از شأن و منزلت زندگی تمرین‌کنندگان فالون گونگ حمایت نمی‌شود و نگهبانان زندان می‌توانند تمرین‌کنندگان را به میل خود تحت شکنجه قرار دهند.
در زندان زنان شانگهای، اغلب تمرین‌کنندگان از غذا، آب، رفتن به توالت و حتی کاغذ توالت و پد بهداشتی در دورۀ قاعدگی خود محروم هستند. همچنین درصورتی‌که تمرین‌کنندگان باورشان را رها نکنند، زندان آنها را از ملاقات با خانواده‌های‌شان یا دریافت نامه منع می‌کند.
انزوا
بسیاری از تمرین‌کنندگانی که از تبدیل شدن خودداری کردند، اغلب در یک سلول انفرادی 3 مترمربعی بدون پنجره حبس می‌شوند.
در تابستان که هوا بسیار گرم و مرطوب است، نگهبانان برای افزایش رنج تمرین‌کنندگان در این فضای کوچک بخاری قرار می‌دهند.
درحالی‌که گرمای هوا بیش از 40 درجۀ سانتیگراد است، نگهبانان طی مدت 12 ساعت فقط یک بطری آب به تمرین‌کنندگان می‌دادند. گاهی نگهبانان تمرین‌کنندگان را از غذا و آب محروم می‌کنند و همچنین به آنها اجازۀ رفتن به توالت را نمی‌دهند. آنها در خطر گرمازدگی قرار داشتند که ممکن بود منجر به سکتۀ قلبی یا مرگ شود.
اعتصاب غذای ساختگی
نگهبانان زندان برای وادار کردن تمرین‌کنندگان به تبدیل و تسلیم کردن‌شان، سعی کردند با محرومیت از غذا آنها را گرسنه نگه دارند. آنها به تمرین‌کنندگان اجازۀ غذا خوردن نمی‌دادند و سپس به خانواده‌های‌شان می‌گفتند که آنها دست به اعتصاب غذا زده‌اند.
روش دیگری که نگهبانان به‌کار می‌بردند این بود که به تمرین‌کنندگان اجازه نمی‌دادند در وقت عادی، غذا صرف کنند و به آنها دستور می‌دادند که غذای‌شان را پس از اینکه سایر زندانیان غذا خوردند صرف کنند. سپس زندانیان بسیار آهسته غذا می‌خوردند و وقتی آنها صرف غذای‌شان را به‌پایان می‌رساندند، نگهبانان به تمرین‌کنندگان می‌گفتند که زمان صرف غذا برای آنها تمام شده و هیچ زمانی برای صرف غذا دراختیارشان نمی‌گذاشتند.
منع احتیاجات اولیۀ روزمره
روش شکنجۀ دیگری که علیه تمرین‌کنندگان به‌کار برده می‌شد، محرومیت آنها از احتیاجات اولیۀ روزمره بود.
بسیاری از تمرین‌کنندگان اجازه نداشتند مسواک بزنند، صورت‌شان را بشویند، حمام بگیرند یا لباس زیر خود را عوض کنند. در برخی موارد نگهبانان به مدت چند سال به آنها اجازه نمی‌دادند ملحفه‌های‌شان را بشویند. به‌خاطر اعمال شکنجه، بسیاری از تمرین‌کنندگان بوی شدیدی می‌دادند و نگهبانان به زندانیان دستور می‌دادند که آنها را مورد توهین و تمسخر قرار دهند.
آزار و شکنجه باعث شد که بسیاری از تمرین‌کنندگان برای حمایت از شأن و منزلت‌شان دست به اعتصاب غذا بزنند. گاهی اعتصاب غذای آنها تا چهار روز طول می‌کشید.
محرومیت از خواب
هر تمرین‌کننده‌ای که از انکار فالون گونگ امتناع می‌کرد، هر شب توسط چهار زندانی کنترل می‌شد که به‌نوبت مانع خوابیدن تمرین‌کنندگان می‌شدند.
برخی از زندانیان به تخت لگد می‌زدند و انواع و اقسام سروصدا ایجاد می‌کردند تا تمرین‌کنندگان را بیدار نگه دارند. سایر زندانیان هرچند دقیقه تمرین‌کنندگان را تکان می‌دادند یا در زمستان سرد پتو را از روی‌شان برمی‌داشتند.
ضرب‌وشتم
زندانیان اغلب تمرین‌کنندگان را در زندان تحت آزار و اذیت قرار می‌دادند. زندانیان آنها را کتک و به آنها لگد می‌زدند، یا اینکه سرشان را به دیوار می‌کوبیدند. چند زندانی اغلب تمرین‌کنندگان را روی زمین می‌کشیدند یا اینکه مانند اسب‌سواری روی‌شان می‌نشستند.
خانم چن یائو از زمان پذیرش به زندان در آوریل2018، تحت شکنجۀ بدنی و روانی قرار گرفت. وقتی در اعتراض به آزار و شکنجه دست به اعتصاب غذا زد، زندانیان با نوک خودکار دستانش را سوراخ سوراخ کردند؛ به‌طوری‌که زخم‌هایی شبیه کندوی عسل ایجاد شد.
هنگام اعتصاب غذا، نگهبانان هر هفته و به مدت دو ماه از او خون نیز می‌گرفتند. زندانیان او را از طبقۀ چهارم پایین می‌کشیدند و سپس وقتی مقاومت می‌کرد او را روی زمین بتنی می‌انداختند. لباس‌هایش پاره شد و زانو و ران‌هایش زخمی شد.
شکنجۀ روانی
نگهبانان زندان به زندانیان دستور دادند که مقابل تمرین‌کنندگان با تحقیرآمیزترین عبارات به فالون گونگ افترا بزنند. آنها نام استاد لی هنگجی، بنیان‌گذار فالون گونگ، را روی زمین می‌نوشتند و تمرین‌کنندگان را وادار به نشستن روی آن می‌کردند. برخی از نگهبانان نیز دست تمرین‌کنندگان را می‌گرفتند و در اظهاریۀ انکار آنها را وادار به نوشتن کلمات افتراآمیز دربارۀ فالون گونگ می‌کردند.
درحالی‌که برخی از تمرین‌کنندگان قادر بودند شکنجۀ بدنی دردناک را تحمل کنند، درد و رنج روانی فراتر از طاقت فرد بود.
افراد مسئول آزار و شکنجه
چِن جیانهوا (陈建华)، رئیس زندان زنان شانگهای: 57615998-021-08+
ژانگ بنکای (张本才)، دادستانی شانگهای: 24079000-021-08+
مجموعه شکنجه زنان
