(Minghui.org) شن ژونگ‌یانگ که زمانی یک متخصص معروف پیوند عضو در چین بود، اخیراً توسط رژیم کمونیستی چین از صحنه خارج شد و از کمیتۀ ملی کنفرانس مشورتی سیاسی چین برداشته شد.

شن قبلاً رئیس مرکز پیوند عضو در بیمارستان مرکزی اول تیانجین و بیمارستان عمومی پلیس مسلح مؤسسۀ پیوند کبد بود. در وب‌سایت رسمی بیمارستان مرکزی اول تیانجین، شن به‌عنوان «یک متخصص معروف پیوند عضو» معرفی شد.

براساس وب‌سایت بیمارستان، «در سال1998، او اولین مؤسسۀ پیوند عضو را تأسیس کرد و بسیاری از کارکنان پیوند عضو را آموزش داد. او با سرپرستی یک گروه، به حدود 70 بخش پزشکی در کشور کمک کرد که پیوند کبد را انجام دهند. طی 20 سال او و گروهش بیش از 10هزار پیوند کبد انجام دادند.»

در وب‌سایت ادارۀ جبهۀ متحد کار چین، گفته می‌شود که تا سال2010 بیمارستان مرکزی اول تحت رهبری شن 5هزار عمل پیوند کبد انجام داده است.

در معرفی دیگری دربارۀ شن در صفحۀ بایدو بایکه (فرهنگ جامع بایدو)، بیان می‌شود که شن تا سال2014 تقریباً 10هزار عمل پیوند کبد انجام داده است که یک‌چهارم کل عمل‌های پیوند کبد کشور را تشکیل می‌دهد.

مشارکت شن در چنین حجم بالایی از عمل‌های پیوند عضو، جنایتِ دولتیِ سیاهی را در چین آشکار می‌کند و آن کشتن تمرین‌کنندگان زندۀ فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی به‌خاطر اعضای بدن‌شان است.

تاریخچۀ برداشت اعضای بدن

برخلاف بسیاری از کشورهایی که سیستم اهدای عضو تثبیت‌شده‌ای دارند، چین چنین سیستمی ندارد. مردم چین تحت تأثیر فرهنگ سنتی ترجیح می‌دهند که پس از مرگ، بدن‌شان را دست‌نخورده نگاه دارند و تعداد کمی از آنها ایدۀ اهدای اعضای بدن را که طب غربی پیشنهاد کرده پذیرفته‌اند.

مشخص شده است که رژیم کمونیستی چین اعضای بدن زندانیان اعدامی را برای پیوندهای اعضایی که مقامات رده‌بالا نیاز داشتند استفاده می‌کرده است. اما به‌دلیل تعداد محدود زندانیان اعدامی و وضعیت سلامتی اعضای بدن آنها، این کار فقط در مقیاسی کوچک انجام می‌شد.

پس از اینکه حکومت کمونیستی چین دستور آزار و شکنجۀ فالون گونگ، تمرین تزکیۀ ذهن و بدن، را صادر کرد، از ژوئیه1999 تعداد عمل‌های پیوند عضو به‌سرعت بالا رفت. در آوریل2006 همسر سابق جراحی که در برداشت اجباری اعضای بدن تمرین‌کنندگان زندۀ فالون گونگ دست داشت، برای افشای این فجایع هولناک قدم پیش گذاشت.

تحقیقات مداوم

از آن زمان، فعالان حقوق بشر درخصوص این جنایت وحشتناک برداشت اعضای بدن از اشخاص زنده تحقیق کرده‌اند.

در ژوئیه2006، دیوید کیلگور، وزیر سابق امور خارجه کانادا در امور آسیا اقیانوسیه و دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر کانادایی، گزارشی 45 صفحه را ارائه دادند که این‌طور نتیجه‌گیری کرد: «... از سال 1999 دولت چین و سازمان‌های آن در نقاط مختلف این کشور، به‌طور مشخص بیمارستان‌ها و همچنین بازداشتگاه‌ها و "دادگاه‌های خلق"، تعداد زیاد اما نامعلومی از زندانیان عقیدتی فالون گونگ را به کام مرگ کشانده‌اند. اعضای حیاتی آنها مانند قلب، کلیه، کبد و قرنیه عملاً به‌طور همزمان برای فروش به قیمت‌های بالا، گاهی به خارجی‌هایی که معمولاً زمان طولانی برای چنین اعضای بدن اهدایی در کشور‌های زادگاه‌شان منتظر می‌مانند، برداشته شدند.»

در ژوئن2016 همراه با اتان گاتمن، یک نویسندۀ محقق آمریکایی، این سه نفر گزارش به‌روز رسانی‌شدۀ تحقیقاتی را درخصوص برداشت اجباری اعضای بدن در چین ارائه دادند. آنها صدها بیمارستان در چین را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که آنها اعضای پیوندی را دو هفته بعد از «سفارش،» به بیماران‌شان پیشنهاد کردند. این تنها درصورتی امکان‌پذیر است که منبع بزرگی از تأمین اعضای بدن موجود باشد.

همچنین تحقیقات آنها نشان داد که تعداد واقعی عمل‌های پیوند انجام شده توسط چند بیمارستان چین در هر سال از تعداد رسماً گزارش شدۀ کل پیوندهای عضو در کشور، سالیانه بین 10 تا 15هزار، فراتر رفته است. بنا بر این گزارش، این تعداد بالای شوکه‌کننده از اعضای پیوند شده بین سال 2006 و 2016، عمدتاً از تمرین‌کنندگان فالون گونگ بازداشت و حبس شده به‌خاطر امتناع از رها کردن باورش بوده است.

در 13ژوئن2016، مجلس نمایندگان ایالات متحده به‌اتفاق آراء قطعنامۀ 343 را تصویب کرد که خواهان «پایان دادن فوری برداشت اعضای بدن از تمام زندانیان عقیدتی» توسط چین شد. این قطعنامه از چین خواست که به آزار و شکنجۀ 17سالۀ فالون گونگ خاتمه دهد و تمام تمرین‌کنندگان فالون گونگ و سایر زندانیان عقیدتی را آزاد کند. همچنین آن درخواست کرد که ح‌ک‌چ «اجازه دهد تا یک تحقیق و بررسی معتبر، شفاف و مستقل دربارۀ سوءاستفاده‌های مرتبط با پیوند اعضای بدن» انجام شود. آخرین و نه کم‌اهمیت‌ترین موضوع این بود که آن از وزارت کشور ایالات متحده خواست تا هر سال درخصوص اجرای شرط ممنوعیت صدور روادید به چینی‌ها و سایر ملیت‌هایی که در پیوند اجباری اعضا یا بافت‌های بدن دست داشته‌اند به کنگره گزارش دهد.

از ماتاس، کیلگور و گاتمن دعوت شد تا در جلسۀ استماع پارلمان اروپا در 29ژوئیه2016 شرکت کنند. آنها گزارش به‌روزرسانی‌شدۀ خود را درخصوص برداشت برنامه‌ریزی‌شدۀ اعضای بدن در چین ارائه کردند و از اتحادیۀ اروپا خواستند که برای توقف این قساوت اقدام کند.

ماتاس بیان کرد که نتیجۀ نهایی که از تحقیقات به‌دست آمده این است که ح‌ک‌چ تمام کشور را وادار کرده است تا در این قتل‌عام گسترده شرکت کنند. او گفت که قربانیان عمدتاً تمرین‌کنندگان فالون گونگ و همچنین اویغورها، تبتی‌ها و اعضای کلیسای خانگی هستند و سرکوب این افراد توسط ح‌ک‌چ وسیله‌ای برای به‌دست آوردن اعضای بدن برای پیوند عضو بوده است.

همان‌طور که ماتاس اشاره کرد، هنگامی که جنایتی در مقیاسی وسیع اجرا می‌شود و ده‌ها هزار نفر کشته می‌شوند، تعداد مجرمان کمتر از قربانیان نخواهد بود. او چند دسته از این افراد را نام برد: کسانی که آزمایش خون و همچنین تست اعضای بدن بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ انجام دادند، نگهبانان زندان که تمرین‌کنندگان را [به زندان] وارد کردند، پزشکان و پرستارانی که عمل‌های جراحی پیوند عضو را انجام دادند، نمایندگان ادارۀ 610 که مسئول آزار و شکنجه بودند و کسانی که نفرت علیه تمرین‌کنندگان را گسترش دادند.

یک دادگاه مستقل خلق که به نام دادگاه دربارۀ چین نامیده شد، در داوری نهایی که در 17ژوئن2019 در لندن ارائه داد بیان کرد که دلایل واضحی وجود دارد که برداشت اجباری اعضای بدن سال‌ها است که «در مقیاس چشمگیری» در چین روی داده است.

درحالی‌که رژیم چین از سال2015 ادعا کرده است که پیوندهای عضو از اهداکنندگان داوطلب تأمین شده است، نتیجه‌گیری این دادگاه این بود که این عمل هنوز درحال انجام است.

هیئت [تحقیقاتی] بیان کرد که مسجل است که اعضای بدن از تمرین‌کنندگان محبوس فالون گونگ تأمین می‌شود که «احتمالاً منبع اصلی» هستند.

رئیس این دادگاه سِر جفری نایس کیوسی هنگام تحویل این داوری در 17ژوئن بیان کرد: «نتیجه نشان می‌دهد که تعداد بسیار زیادی از افراد براثر مرگ‌های پنهانی و توصیف‌ناپذیر درگذشته‌اند و اینکه ممکن است تعداد بیشتری به روش‌های مشابه متحمل آن شده باشند.»

این هیئت [تحقیقاتی] بین‌المللی پس از مورد ملاحظه قرار دادن دلایل شفاهی و کتبی مختلف مانند اقرارهای بیش از 50 شاهد که طی دو جلسۀ استماع عمومی داده شد، به نتیجه‌گیری خود دست یافتند.