(Minghui.org) انجمن فالون دافای فرانسه برای افزایش آگاهی درباره آزار و اذیت ۲۱ ساله فالون دافا در چین، یک همایش آنلاین برگزار کرد.
فالون دافا، که به‌عنوان فالون گونگ نیز شناخته می‌شود، یک تمرین مدیتیشن است که از اصول حقیقت، نیک‌خواهی و بردباری پیروی می‌کند. حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) آزار و شکنجه این تمرین را در سال ۱۹۹۹ آغاز کرد.
برخی از فعالان حقوق بشر و یک سیاستمدار در بعدازظهر ۱۶ژوئیه۲۰۲۰ به این همایش پیوستند. آنها از اعتراضات مسالمت‌آمیز تمرین‌کنندگان در طی دو دهه گذشته حمایت و نقض حق تمرین‌کنندگان درخصوص اعتقادات معنوی‌شان ازسوی ح‌ک‌چ را محکوم کردند.
شرکت‌کنندگان شامل آقای دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر کانادا؛ خانم فراسوا هاستالیر، عضو سابق مجلس ملی فرانسه؛ خانم ماری فرانسوا لامپرتی، بنیانگذار انجمن حقوق بشر(ADH) در فرانسه؛ آقای ویلی فوتری، رئیس حقوق‌بشر بدون مرز؛ آقای مارکو رسپینتی، روزنامه‌نگار ایتالیایی و مدیر بیتر وینتر؛ دکتر هارولد کینگ، نماینده فرانسه در سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (دافو) و خانم فیورلا لونا، نماینده سازمان پایان سوءاستفاده از پیوند عضو در چین (ETAC) بودند.
دیوید ماتاس: برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ که به‌خاطر ایمان‌شان زندانی شدند
آقای دیوید ماتاس وکیل حقوق‌بشر در کانادا است.
دیوید ماتاس، وکیل حقوق‌بشر کانادایی اولین کسی بود که در همایش صحبت کرد. او گزارشی را ارائه داد که در مارس۲۰۲۰ ازسوی محکمه چین مستقر در لندن منتشر شد. این گزارش شامل قساوت‌های نظام‌مند ح‌ک‌چ درخصوص برداشت اعضای بدن از دستگیر‌شدگان فالون دافا بود درحالی‌که هنوز زنده بودند.
هفت قاضی دادگاه مستقل، بر اساس تعداد زیادی شواهد و اطلاعات، نتیجه گرفتند که بیمارستان‌های چین به تعداد زیادی از اهداکنندگان دسترسی دارند که اعضای بدن این اهداکنندگان را می‌توان در صورت تقاضا برداشت کرد. این موضوع با برداشت اجباری اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ و همچنین اویغورها در چین طی مدتی طولانی هم‌زمان شده است. به‌طور گسترده‌ای گزارش شده است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ و اویغورها هر‌دو مجبور به انجام آزمایشات پزشکی شده‌اند که روی نوع خون و وضعیت اندام آنها تمرکز دارند.
ماتاس گفت که از سال ۱۹۹۹، بسیاری از اعضای بدن از منابع ناشناخته در بازار چین ظاهر شده‌اند. در همان سال بود که ح‌ک‌چ دستگیری گسترده‌ای از تمرین‌کنندگان فالون گونگ را آغاز کرد که بسیاری از آنها ناپدید شدند و درگذشتند. او گفت که در صورت عدم وجود سیستم اهدای داوطلبانه اعضای بدن در چین، تمرین‌کنندگان فالون گونگ منبعی برای برداشت اجباری اعضای بدن بودند و احتمالاً منبع اصلی.
او در ادامه دادگاه اظهار داشت كه هیچ نشانه‌ای مبنی‌بر متوقف‌شدن عمل برداشت اعضای بدن وجود ندارد.
مارکو رسپینتی: ح‌ک‌چ تا چه مدت بدون مجازات باقی خواهد ماند؟
آقای مارکو رسپینتی، روزنامه نگار ایتالیایی و مدیر بیتر وینتر است.
آقای مارکو رسپینتی، مدیر بیتر وینتر، مجله‌ای که روی آزادی مذهبی و حقوق بشر در چین متمرکز است، درباره فالون گونگ به‌طور گسترده تحقیق کرد. او گفت که ح‌ک‌چ در سال ۱۹۹۹ فالون گونگ را فرقه خواند، اما فالون گونگ هرگز در لیست رسمی فرقه‌های منتشر‌شده ازسوی ح‌ک‌چ در سال ۱۹۹۵ یا هرگونه اسناد مرتبط دیگر قرار نگرفت. «این کاملاً مضحک است که افراد ملحد وانمود می‌کنند که تصمیم می‌گیرند یک مذهب "حقیقی" است یا نه.»
رسپینتی با صحبت درباره برداشت اجباری اعضای بدن از تمرین‌کنندگان زنده گفت: «رژیم چین در جنایات علیه بشریت مقصر است و هر دقیقه‌ای که می‌گذرد تعداد کشته‌شدگان افزایش می‌یابند.»
او پرسید: «ح‌ک‌چ چه مدت بدون مجازات خواهد ماند؟»
فراسوا هاستالیر: تمرین‌کنندگان فالون گونگ به مردم الهام می‌بخشند
خانم فراسوا هاستالیر عضو سابق مجلس ملی فرانسه و وزیر امور خارجه سابق، مسئول آموزش مدارس است.
خانم فراسوا هاستالیر، عضو پیشین مجلس ملی، ح‌ک‌چ را به‌خاطر دروغ‌ها و فریب‌هایش در جنبه‌های مختلف محکوم کرد. او گفت که ح‌ک‌چ از قوانینی که ازسوی سازمان‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل و سازمان بهداشت جهانی تعیین شده است، پیروی نمی‌کند. «در طول اپیدمی ویروس کرونا، روشی که چین از طریق آن نهادهای پزشکی بین‌المللی و همه کشورها را فریب داده است، نشان می‌دهد که به رهبران آنها نمی‌توان اعتماد کرد. قدرت‌های بزرگ دموکراتیک، با شروع از اروپا، باید قبل از اینکه خیلی دیر شود، (درقبال رفتارهای جنایتکارانه چین) واکنش نشان دهند.
«به لطف تلاش مداوم انجمن‌ها و سازمان‌های مردم‌نهاد مانند فالون گونگ (تمرین‌کنندگان در فرانسه) و سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (دافو)، بسیاری از شخصیت‌ها و نمایندگان پارلمان فرانسه و اروپا شروع به فعالیت کردند.» خانم هاستالیر از مردم درخواست کرد كه چشمان‌شان را باز كنند و به جنایاتی كه به دست ح‌ک‌چ انجام شده است، نگاهی جدی بیندازند.
او از تلاش تمرین‌کنندگان برای پایان‌دادن به آزار و اذیت حمایت کرد. «بنابراین ما باید به‌طورخستگی‌ناپذیر به این کمپین‌های اطلاع‌رسانی ادامه دهیم تا افکار عمومی بدانند چه اتفاقی در چین می‌افتد.»
هارولد کینگ: برداشت نظام‌مند غیراخلاقی اعضای بدن برای کسب سود
دکتر هارولد کینگ نماینده فرانسه در سازمان پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (دافو) است.
پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن (دافو) دریافتند که ح‌ک‌چ به مقامات این اجازه را می‌دهد که زندانیان عقیدتی را به‌عنوان منبع اعضای بدنِ مورد نیاز برای پیوند در بیمارستان‌ها ارائه دهند. به گفته دکتر هارولد کینگ، نماینده پزشکان مخالف برداشت اجباری اعضای بدن، این شیوه، کل سیستم‌های قانونی و زندان را شامل می‌شود و چین بی‌سروصدا اجازه می‌دهد که افراد ثروتمند به جراحان در بیمارستان‌ها رشوه دهند تا عضو پیوندی از منابع ناشناخته را دریافت کنند.
دکتر کینگ گفت: «این یک زنجیره تأمین اعضای بدن است. تعداد اعمال جراحی پیوند در چین از سال ۲۰۰۰ به حد انفجار رسیده است. آن‌طور که ح‌ک‌چ ادعا کرد، این روند متوقف نشده است. بیماران از سراسر جهان چین را به‌عنوان بهترین گزینه برای انجام پیوند عضو می‌دانند. آنها به چین سفر کردند و در کمتر از یک ماه توانستند قلب، ریه، کبد، کلیه، لوزالمعده مناسب از نظر تطابق بافتی را دریافت کنند. این بیمارانِ ناامید فقط لازم است فرم را تکمیل کنند، قیمت آن را بپردازند و جراحی‌ها در تاریخی انجام می‌شوند که برای آنها مناسب باشد.»
دافو چین را به‌خاطر دعوت از جراحان غربی برای آموزش جراحی به نام توسعه تحقیقات پزشکی و دارویی محكوم كرد. او گفت: «چین متخصصان و محققان جهان در حوزه سلامت پزشکی را (در این جرم) درگیر کرده و با کشتن افراد سالم به‌منظور درمان افراد بیمار، ارزش‌های پزشکی و اخلاق‌پزشکی را معکوس می‌کند.»
فیورلا لونا: درخواست از دولت‌ها برای متوقف کردن برداشت اعضای بدن
خانم فیورلا لونا نماینده پایان سوءاستفاده از پیوند در چین (ETAC) در فرانسه است.
خانم فیورلا لونا نماینده سازمان پایان سوءاستفاده از پیوند در چین است که مقر آن در استرالیا است. این سازمان بین سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ بیش از ۲۰۰ تماس تلفنی با بیمارستان‌های چین انجام داده و مکالماتش با پزشکان را ثبت کرده است. او براساس شواهد، نتیجه گرفت كه مردم قادر به «خرید اعضای بدن با كیفیت بالا» از بیمارستان‌های چین هستند.
لونا گفت که سازمان پایان سوءاستفاده از پیوند در چین قبلاً شواهدی را که جمع‌آوری کرده بود به مقامات کشورهای مختلف ارسال کرده است. او گفت: «ما همچنین از كمسیون تحقیق سازمان ملل می‌خواهیم كه به‌طور خاص به برداشت اجباری اعضای بدن در چین توجه كند. هفته گذشته با همکاری انجمن خانه آزادی، دادخواستی را آغاز كردیم. ما با این دادخواست، از کشورهای غربی می‌خواهیم قوانینی را برای مقابله با جنایات برداشت اجباری اعضای بدن تصویب کنند.»
شهادت‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ
سه تمرین‌کننده فالون گونگ که از چین گریختند در این همایش شرکت کردند. آنها گفتند که چگونه به‌خاطر خودداری از انکار ایمان‌شان در چین مورد آزار و شکنجه قرار گرفتند و اینکه چگونه تقریباً قربانی برداشت اجباری اعضای بدن شدند.
حدود ۲۰ سال می‌گذرد که خانم چن شوئینگ، ۶۵ ساله، شروع به تمرین فالون گونگ کرد. او پس از شروع آزار و شکنجه، دو سال در اردوگاه کار اجباری زندانی شد. بدون هیچ دلیلی مجبورش کردند به معاینه پزشکی تن دهد. «فردی به من زنگ زد که بیایم در اتوبوسی سفیدرنگ که در حیاط محل کارم پارک شده بود، معاینه جسمی انجام دهم.» او دچار لرز شد و می‌دانست که احتمالاً باید معاینه‌ای برای تطبیق اندام باشد.
همچنین خانم چن یانیان به‌خاطر امتناع از انکار ایمانش، از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۲ در اردوگاه کار اجباری تحت آزار و شکنجه قرار گرفت و بعداً به ۷ سال زندان محکوم شد. خانم چن، که اکنون ۶۳ سال دارد، تجربه‌اش را توضیح داد: «در آن زمان به‌خاطر آزار و شکنجه بسیار ضعیف شده بودم. به‌رغم شرایطم، مسئولان زندان اغلب، تقریباً یک‌بار در هفته، هر بار چندصد میلی‌لیتر از من خون می‌گرفتند. وقتی دلیلش را از پرسیدم، اهمیتی به سؤالم ندادند. فقط پس از آزادی در سال ۲۰۱۳ از برداشت اعضای بدن مطلع شدم و نمی‌توانستم از احساس وحشتم جلوگیری کنم.»
خانم فنگ یاجون، والدین و برادر بزرگترش همگی فالون گونگ را تمرین می‌کنند و در‌نتیجه آزار و اذیت متحمل درد و رنج شده‌اند. او پس از حبس‌های مكرر تصمیم گرفت چین را ترك كند. او گفت: «وقتی در اردوگاه کار اجباری بودم، از من خون گرفته شد و چند‌بار تحت معاینه جسمی قرار گرفتم. آخرین باری که دستگیر شدم، فردی که مرا معاینه کرده بود، از من درباره جزئیات پزشکی خانواده‌ام پرسید و قلب و چشمم را با‌دقت معاینه کرد. برادرم منزل خانوادگی ما را فروخت و مرا به قید وثیقه آزاد کرد. قبل از آمدن به فرانسه به تایلند مهاجرت کرده بودم.»
