(Minghui.org) مایك پمپئو، وزیر امور خارجه آمریكا، در بیانیه‌ای در تاریخ 7دسامبر، چین و چند کشور دیگر را به‌خاطر دست‌داشتن و تحمیل‌کردن نقض «سیستماتیک» مداوم و فاحش آزادی مذهبی، براساس قانون بین‌المللی آزادی مذهبی در سال 1998، تحت عنوان «کشورهای با نگرانی خاص» برای اصلاح تعیین كرد.
او در این بیانیه نوشت: آزادی مذهبی یک حق غیرقابل واگذاری بوده و بستری است که براساس آن جوامع آزاد ساخته شده و شکوفا می‌شوند. ایالات متحده به کار خستگی‌ناپذیر برای پایان‌دادن به آزار و اذیت و سوءاستفاده از انگیزه های مذهبی در سراسر جهان ادامه خواهد داد و به شما کمک خواهد کرد تا اطمینان حاصل شود که هر فرد، در هر مکان و در همه زمان‌ها، حق دارد طبق رهنمودهای وجدانش زندگی کند.»
در مقاله‌ای در روزنامه دیلی سیگنال در 15دسامبر با عنوان«چگونه حزب کمونیست چین ایمان مذهبی کودکان را می‌دزدد» آمده است که آزار و اذیت مذهبی تحمیلی ازسوی حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) از پلید‌ترین انواع آزار و اذیت‌ها است.
در مقاله‌ای از سیدنی کوچان و آن بووالدا آمده است: این قساوت شامل «اسیرکردن اویغورها در اردوگاه‌های کار اجباری در شین‌جیانگ و برداشت اعضای بدن از تمرین‌کنندگان فالون گونگ و همچنین دستگیری و زندانی‌کردن تمرین‌کنندگان به‌خاطر انجام تمرینشان، تخریب ساختمان‌ها و نمادهای کلیسا و دستگیری یا ارعاب مسیحیانی که مطالعات خصوصی کتاب مقدس را برگزار می‌کنند می‌شود. با‌این وجود، آزار و اذیت کودکان چین به خوبی در معرض دید قرار ندارد.»
جدایی از والدین و منع‌شدن از فعالیت‌های مذهبی
در طی رویدادی اخیر در جلسه کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل متحد برخی از فاجعه‌ها به‌وسیله کمپین جوبیل همراه با هماهنگی انجمن‌ها و افراد برای آزادی عقیده ارائه شد.
مقاله دیلی سیگنال نوشت: «رویداد مذکور این واقعیت را آشکار کرد که حزب کمونیست چین به‌طور کامل نتوانسته است از تعهدات خود در زمینه پیمان‌نامه تحت کنوانسیون حقوق کودک که چین نیز یکی از کشورهای عضو آن است، پیروی کند. درحالی‌که تمام جوامع مذهبی به دلیل اعتقادات مذهبی و معنوی در چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند، آسیب وارده به کودکان ده‌برابر بوده است.»
در مقاله توضیح داده شد: «دولت فرزندان را از والدین آنها جدا كرده و تهدید كرده است كه اگر والدین از ایمان خود دست نكشند، آنها را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند. مقامات دولتی حتی والدین فرزندان‌خوانده را تهدید کرده‌اند که اگر خانواده اعتقادات خود را کنار نگذارد، آنها را به زور پس خواهند گرفت، به خانواده اصلی‌شان بازگردانده و یا آنها را دوباره برای فرزندخواندگی تحویل خانواده‌ای دیگر خواهند داد.»
با توجه به آیین‌نامه تجدیدنظرشده در امور مذهبی در چین در سال 2018، «مقامات محلی این آیین‌نامه را منع حضور همه کودکان در کلیساها و سایر عبادتگاه‌ها و همچنین منع حضور کودکان در هرگونه فعالیت مذهبی مانند اردوهای تابستانی یا آموزش‌های مذهبی، مانند مدرسه یکشنبه تفسیر کرده‌اند.»
تأثیر منفی و طولانی‌مدت بر کودکان
از آنجا که والدین آنها به‌خاطر ایمان و پیروی از رهبری کلیسا به‌طور خودسرانه بازداشت و زندانی شدند، این کودکان از نبود والدین و بی‌ثباتی خانواده به‌شدت رنج می‌برند.
این برخلاف تعهد ح‌ک‌چ در سازمان ملل برای کسب نامزدی شورای حقوق بشر درخصوص «اولویت قراردادن کودکان» است. درواقع، این اقدامات دولتی نتیجه معکوس داشت و منافع کودکان را در نظر نگرفت.
مقاله دیلی سیگنال به گزارش سالانه نماینده ویژه دبیرکل درباره خشونت علیه کودکان استناد کرد که تصدیق می‌کند که خشونت و سلب آزادی به هم پیوند خورده و سلب آزادی از فرزندان یا والدین آنها «تأثیری منفی و طولانی‌مدت»بر زندگی کودکان دارد.
در این گزارش آمده است: «آنچه باعث می‌شود حمله دولت به تجمع فرزندان از اقلیت‌های مذهبی به‌طور مضاعفی نگران‌کننده باشد، این است که این دستگیری‌ها خودسرانه است و طبق قوانین بین‌المللی براساس هیچ جرمی نیست.»
یک نمونه، دختر 18 ساله یک تمرین‌کننده فالون گونگ است که انعکاس داد که چگونه به‌خاطر طولانی‌شدن مدت حبس پدرش، زمان اندکی از کودکی‌اش را با خانواده‌اش سپری کرد.
«پدرم به‌خاطر ایمانش به زندان فرستاده شد. او در بیمارستان درگذشت و برای همیشه ما را ترک کرد. من پدرم را فقط دو بار دیدم. اولین بار، 7 ساله بودم. در زندان با او ملاقات کردیم، بسیار لاغر بود، اما از دیدن من خوشحال بود. می‌خواست مرا بغل کند. گرچه می‌دانستم او پدر من است، اما برایم غریبه بود. این یک حسرت ابدی است که هرگز او را در آغوش نگرفتم.»
تبعیض و سو‌ءرفتار در مدرسه
برای این کودکان، آزار و اذیت ایمان آنها و خانواده‌هایشان به فضای مدرسه نیز گسترش یافت.
در مقاله دیلی سیگنال گفته شد: «كودكان مسیحی سابق در چین، تحت حفاظت نام‌های مستعار درباره تجربیاتشان صحبت می‌کنند، یادشان می‌آید كه در كلاس به آنها آموخته شده كه مذهب ممنوع است، به‌خاطر دستگیری والدینشان مورد اذیت و آزار قرار گرفته، از فعالیت‌های فوق‌برنامه در مدرسه محروم شده، به‌خاطر حضور در كلیسا و فعالیت‌های مذهبی در خارج از مدرسه مجازات شدند، مجبور به خواندن شعارهای ضدمذهب و حمایت از الحاد و مجبور به امضای اسناد و مدارکی شدند که از ایمان خود چشم‌پوشی می‌کنند.»
در سپتامبر 2018، اداره آموزش و پرورش چین دانش‌آموزان را مجبور کرد تا برای فارغ‌التحصیلی امتحان دانش ضددینی را بگذرانند. در مقاله مذکور آمده است: «دولت در انستیتوی فناوری شانگویی، دانش‌آموزان را در صورت داشتن اعتقادات مذهبی تهدید به اخراج كرد، دو مدرسه از بیش از 300 كودک خواستند فرمی را امضاء كنند مبنی‌بر اینكه از هیچ مذهبی پیروی نمی‌كنند و آنها را برای ایمانشان در استان ژجیانگ، که به‌خاطر جمعیت مسیحی‌اش شناخته‌شده است "شرمنده" كردند.»
این مقاله با استناد به امیلی کائو، رئیس مرکز بنیاد میراث فرهنگی دی‌ووس برای دین و جامعه مدنی متذکر شد که این اقدام به‌وضوح قوانین بین‌المللی را نقض کرده است. او در رویداد کمپین جوبیل در 5اکتبر به نام «چین ایمان را برای همه کودکان ممنوع می‌کند» گفت: «قوانین بین‌المللی برای کودکان تضمین می‌کند که در جستجوی حقیقت، آزاد باشند و مطابق با وجدانشان زندگی کنند.»
برای کودکانِ تمرین‌کنندگان زندانی فالون گونگ، مدرسه مکانی پر از تبعیض است. در این مقاله نوشته شد: «دوستان فالون گونگ ماجراهایی مختلف از کودکانی را آشکار می‌کنند که در طی سرکوب این گروه در چین از سال 1999 بزرگ شده‌اند. دختری به نام ییشا، به یاد می آورد که یک همکلاسی به او گفته بود که مادرش باید به‌خاطر تمرین فالون گونگ دستگیر شود.»
برخی از حوادث آسیب‌زا بودند. در ادامه این مقاله آمده است: «ویویان، یک شب در مدرسه شبانه‌روزی خوابیده بود که بلافاصله همکلاسی‌هایش او را بیدار کردند و مورد ضرب‌وشتم قرار دادند، به او گفتند که دیوانه است که با افتخار تمرین فالون گونگ را انجام داده است و سعی کردند او را با پریدن از پنجره اتاق‌خواب ترغیب به خودکشی کنند.»
معلمان و مدیران مدارس نیز در این امور دخیل بودند. «دختری دیگر، دان‌شان، به یاد آورد كه توسط معلمی فریب داده شد تا برگه انصراف از اعتقادش به فالون گونگ را امضاء كند. او گفت که او را گمراه کردند تا باور کند که این شکلی برای شرکت در یک کار خیرخواهانه است.»
ح‌ک‌چ در این روند فرهنگ سنتی و قومی را از بین برده است. در این مقاله نوشته شد: [مقامات ح‌ک‌چ] با ممنوع‌کردن برنامه درسی بودائی و آموزش زبان تبتی در مدارس، اساساً هویت مذهبی و زبانی کودکان و نوجوانان بودائی تبتی را پاک کردند. مانند اویغورها، بودائیان تبتی نیز افراطی و تجزیه‌طلب تلقی می‌شوند و حزب کمونیست چین در مدارس ابتدایی سراسر استان، اقدام به هدف قراردادن فرهنگ از ریشه‌هایش کرده است.»
در پایان مقاله آمده است: «تقریباً در هر حوزه زندگی، زمینه مذهبی و معنوی یک کودک چینی به دست حزب کمونیست چین ربوده می‌شود تا ابزاری برای توجیه آزار و شکنجه، جدایی از خانواده، القاء و تبعیض باشد. اینکه در سال 2020 هزاران کودک در چین باید از ترس مجازات ایمانشان را مخفی نگه دارند کاملاً غیرقابل قبول و قابل سرزنش است و نمایانگر عدم نگرانی آشکار چین درخصوص حقوق و آزادی‌های لاینفک کودکان است.»
مجموعه گزارش‌های رسانه‌ای
