(Minghui.org) بانویی 60 ساله پس از دستگیری در ژوئیه2018 به‌خاطر ایمانش به فالون گونگ به چهار سال زندان محکوم شد. او در زندان در معرض شکنجه‌های غیرانسانی قرار گرفت و در یک مقطع زمانی در نتیجۀ این شکنجه‌ها دچار حمله قلبی شد. این روش معنوی و مدیتیشن از سال 1999 توسط رژیم کمونیستی چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته است.
اطلاعاتی درباره گذشته
خانم شو گوئیشیان، ساکن شهر جینژو، استان لیائونینگ، در 11اکتبر2017 توسط مأمور اداره پلیس تیه‌شین که ادعا می‌کرد لی جیندونگ نام دارد، در خانه‌اش دستگیر شد. او به بازداشتگاه زنان جینژو منتقل و پس از 36 روز آزاد شد. وقتی او و همسرش برای پس‌گرفتن تلفن همراهش که توسط لی مصادره شده بود به اداره پلیس رفتند، از طریق فهرست اسامی مأموران پلیس روی دیوار متوجه شدند که نام واقعی لی، وانگ چنگ است. او هرگز تلفن را پس نداده است.
پلیس هشت ماه بعد، در 17ژوئیه2018، خانم شو را دوباره در خانه‌اش دستگیر کرد. او به بازداشتگاه زنان جینژو بازگردانده شد، جایی که یک مأمور پلیس پشته‌هایی از سی‌دی‌ها را آورد و پس از اینکه به خانم شو دستور داد انگشتش را به سمت سی‌دی‌ها نشانه رود، عکس‌هایی از او گرفت. پلیس از این تصاویر همراه با اعترافات ساختگی به‌عنوان مدرک برای دادستانی استفاده کرد و پرونده او را در دادستانی ناحیه لینگهه تشکیل داد. دادگاه منطقه لینگهه بعداً او را بدون اطلاع خانواده‌اش به چهار سال زندان محکوم کرد.
خانم شو در مارس 2019 به زندان زنان لیائونینگ منتقل شد. در ادامه او جزئیات محنت‌هایش در زندان را بیان می‌کند.
***
یخ‌زدگی و محرومیت از خواب
در بخش ششم بند پنجم زندان محبوس شدم. یک تشک و یک لحاف به من دادند، اما باید اظهارنامه‌ای را امضا می‌کردم مبنی‌‌بر اینکه من وسایل را از آنها قرض گرفته‌ام.
دو روز پس از پذیرش من، گائو شیائوهانگ، رئیس بند ششم، به همراه چند نگهبان و زندانی سعی کردند مرا مجبور کنند که از اعتقادم دست بکشم. از انجام این کار خودداری کردم و آنها شروع به شکنجۀ من کردند.
زندانیان در طول روز مرا به کارگاه می‌بردند و مجبورم می‌کردند تمام روز را آنجا بایستم. اجازه نمی‌دادند که به توالت بروم، بنابراین مجبور می‌شدم در شلوارم ادرار کنم. در شب‌های سرد زمستان پنجره را باز می‌کردند و مرا بدون پوشش مناسب کنار پنجره ایستاده نگه می‌داشتند تا یخ بزنم. یک بار مجبورم کردند فقط با یونیفرم زندان زیر پنجره باز‌شده در راهرو بایستم.
نگهبانان زندان، در روزهای اوایل بهار زندانیان را تحریک می‌کردند که تشک و لحافم را بردارند تا روی تخته چوبی خالی و بدون پوشش بخوابم. قبل از زمان خواب روی تخته آب می‌ریختند و مجبورم می‌کردند روی تخته خیس دراز بکشم درحالی که در را باز می‌گذاشتند. همچنین اجازه نمی‌دادند چشمانم را ببندم.
بعداً گائو مرا مجازات کرد که شبانه‌روز بایستم. او به بیش از 60 زندانی در واحد ششم دستور داد تا در شیفت‌های دو نفره به نوبت مرا تحت نظر بگیرند. بعد از 13 روز، دچار سکته قلبی و به بیمارستان زندان منتقل شدم و در آنجا با مجبورکردن من به نشستن روی تخت‌خواب، به محرومیتم از خواب ادامه دادند. زمانی که چشمانم را می‌بستم، زندانیان ناظر مرا کتک می‌زدند، نیشگونم می‌گرفتند، سرم را به دیوار می‌کوبیدند و به چشم‌هایم ضربه وارد می‌کردند یا آنها را فشار می‌دادند. همچنین رویم آب می‌ریختند.
یک روز زندانیان مرا برای ضربوشتم به رختشویی کشاندند که دوربین مداربسته‌ای در آنجا نصب نشده بود. با فریاد کمک خواستم. نگهبان وظیفه، چن تیانلی، آمد اما بدون اینکه دخالتی کند به‌سرعت محل را ترک کرد.
در زمانی دیگر، چند زندانی مرا در سلول 403 کتک زدند. آنها مرا زیر لگد گرفتند و روی پاهایم ایستادند. بیش از سه ماه فلج شده بودم.
کتک‌زدن و سوزاندن
وقتی گائو پنج ماه بعد مرخصی زایمان گرفت، نگهبان نیو جین‌جینگ جایگزین او شد و به آزار و اذیتم ادامه داد. یک بار به ژانگ شیائومنگ، سرپرست بند ششم دستور داد تا مرا مورد سوءرفتار قرار دهد. ژانگ به من اجازه شستشو یا استفاده از دستمال توالت نمی‌داد. روی لباسم آب می‌ریخت اما نمی‌گذاشت خشکشان کنم و باعث می‌شد همه لباسهایم کپک بزنند و بدبو شوند. ژانگ به من اعتراف کرد که تمام این کارها را بدون حمایت نیو انجام نمی‌دهد. من از نیو خواستم که آزار و شکنجه را متوقف کند، اما او توجهی نکرد. این بدرفتاری ۹ روز به طول انجامید.
رئیس بخش پنجم، وانگ هونگیون، در اواخر ماه مه2020 مرا احضار کرد و گفت: «همه تمرین‌کنندگان فالون گونگ در بخش پنجم ایمانشان را ترک کردند، به جز تو. بخش من در تولید کالا رتبه اول را دارد، و من می‌خواهم که در تبدیل تمرین‌کنندگان فالون گونگ نیز رتبه اول باشد. پس بروید و یک ویدئو از انکار فالون گونگ ضبط کنید.» پاسخی به او ندادم. او مرا بیش از یک ساعت وادار کرد که بایستم و تهدید به تلافی کرد.
بعداً، نیو جینگ‌جینگ دو زندانی به نام‌های لو شوانگ و لی جینگ‌چون را از واحدهای دیگر به واحد ششم منتقل کرد تا در «تبدیل» من به او کمک کنند. من و دو نفر آنها در تاریخ 1ژوئن2020 در انبار کار می‌کردیم. آنجا به‌راحتی توانستند نقطه کوری از دوربین مداربسته پیدا کنند و مرا کتک بزنند. همچنین به من اجازه رفتن به توالت را ندادند. برای اعتراض دست به اعتصاب غذا زدم.
روز بعد از نیو به خاطر ضربوشتم شکایت کردم، اما او گفت که اول باید ایمانم را رها کنم. سه روز مرا شکنجه کردند.
در شب سوم، زندانی شیائو میائو یک بطری بزرگ اسپرایت را با آب‌جوش پر کرد. او و سه زندانی دیگر، از جمله سونگ لانجی و لو شوانگ، بطری را تا زمانی که آب‌جوش سرد شد روی پشت من گذاشتند تا مرا بسوزانند. پشتم سوخت و با تاول های بزرگ پوشیده شد و ترشحات چرکی داشت. نیو مجبور شد سه روز بعد مرا برای معالجه به بیمارستان زندان ببرد. زخم عفونی شده بود و بیش از سه ماه طول کشید تا بهبود یابد. نگهبانان برای سرپوش‌گذاشتن بر جنایت، به زندانیان دستور دادند که مرا برای شستن و استحمام جداگانه و به تنهایی ببرند. نگهبانان به من فرصت ندادند که این جنایت را به مسئولان زندان گزارش کنم.
سایر تمرین‌کنندگان نیز از شکنجه در امان نماندند. خانم ژانگ یوهونگ یک بار در آوریل2020 توسط سه زندانی با کفش‌هایشان آماج ضربه قرار گرفت. او چند روز بعد دچار سکته مغزی شد و به بیمارستان زندان انتقال یافت. شنیدم که دو بار جراحی قلب باز انجام داد و فلج شده است. تمرین‌کننده‌ای دیگر، خانم وانگ جین‌فنگ، در 13ژوئیه2021 مورد ضرب و شتم قرار گرفت.
گزارش‌های مرتبط:
سه تمرین‌کننده در زندان زنان لیائونینگ به دلیل انکارنکردن ایمانشان مورد آزار و اذیت قرار گرفتند
شکنجه خانمی 60 ساله در زندان لیائونینگ: فروبردن در آب سرد و ضربوشتم
شکنجه خانم شو گویشیان در زندان زنان استان لیائونینگ
سوزاندن خانمی در زندان زنان لیائونینگ با آب جوش به‌خاطر امتناع از انکار ایمانش
کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه شکنجه زنان
