(Minghui.org) حزب کمونیست چین (ح‌ک‌چ) از ژوئیه1999 فالون گونگ، یک تمرین مدیتیشن باستانی مبتنی بر حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری، را مورد آزار و شکنجه قرار داده است. بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده از مینگهویی، تأیید شده که فقط در سال 2021، تعداد 132 تمرین‌کننده در نتیجۀ آزار و شکنجه جان خود را از دست داده‌اند، 5886 نفر دستگیر، 1184 نفر محکوم و طبق گزارش‌ها دست‌کم 10527 نفر در سال 2021 یا قبل از آن مورد آزارواذیت مقامات قرار گرفته‌اند.
اما با توجه به سانسور شدید اطلاعات در چین، این فقط بخشی از تصویر کلی است. مقیاس و شدت واقعی آزار و شکنجه به‌دست ح‌ک‌چ می‌تواند بسیار بدتر باشد. برای نمونه، ح‌ک‌چ علاوه بر بازداشت، شکنجه و کار اجباری، برای کسب سود افراد زنده را تحت برداشت اجباری اعضای بدن‌شان قرار می‌دهد در حالی که تمرین‌کنندگان فالون گونگ قربانیان اصلی این جنایت هستند. تعداد کشته‌شدگان این جنایت مشخص نیست، اما تصور می‌شود ده‌هاهزار نفر یا بیشتر باشد، و این جنایت هنوز هم ادامه دارد.
در این مقاله، نحوه سوءاستفاده ح‌ک‌چ از سیستم قضایی برای اجرای سیاست آزار و شکنجه سراسریِ از بالا به پایین را تحلیل خواهیم کرد.
دستگاه آزار و شکنجه ح‌ک‌چ
دستگاه آزار و شکنجه ح‌ک‌چ از سه جزء اصلی تشکیل شده است: کمیته امور سیاسی و حقوقی (پی‌اِل‌اِی‌سی)، اداره 610، و سیستم اجرای قانون و قضایی. پی‌اِل‌اِی‌سی مرکز فرماندهی و اٌرگان سیاست‌گذاریِ آزار و شکنجه است. آن همراه با تیم رهبری 610، سیاست را تعیین و بر سرکوب کلی نظارت می‌کند.
اداره 610 که در 10ژوئن1999 با هدف آزار و شکنجه فالون گونگ تأسیس شد، اٌرگان اجرایی است. آن نهادی فراقانونی است با قدرتی ورای قانون اساسی و قوانین چین که آزار و شکنجه سراسری را برنامه‌ریزی، هدایت و اجرا می‌کند. پی‌اِل‌اِی‌سی مرکزی و تیم رهبری مرکزی 610 بر اداره 610 مرکزی نظارت دارند.
مجری واقعی شامل کل سیستم اجرای قانون و سیستم قضایی- امنیت عمومی (پلیس)، دادستانی (دادستان های عمومی)، دادگاه‌ها، و ادارات دادگستری- و نیز سایر نهادها مانند اداره تبلیغات ح‌ک‌چ، اداره امنیت دولتی، وزارت امور خارجه، ارتش، پلیس مسلح و غیره است.
در میان این سازمان‌ها، اداره امنیت داخلی در بخش امنیت عمومی، نیروی اصلی است که بخش عمدۀ دستگیری‌ها، آزارواذیت‌ها و نظارت بر تمرین‌کنندگان فالون گونگ را انجام می‌دهد. اداره امنیت داخلی، اداره شماره 1 در بخش امنیت عمومی است و واحدهای امنیت عمومی محلی همیشه یک گروه امنیتی داخلی در درون خود دارند.
اداره امنیت داخلی در ابتدا اداره امنیت سیاسی نامیده می‌شد، با هدف اصلی «سرکوب ضدانقلابیون» یا سرکوب مخالفان سیاسی، سازمان‌هایی که ح‌ک‌چ آنها را غیرقانونی اعلام می‌کند، مدافعان حقوق بشر، مذهبی‌ها و افرادی که علیه رفتارهای ناعادلانۀ ح‌ک‌چ دادخواهی می‌کنند.
گروه امنیت داخلی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ را یکی از اهداف اصلی خود قرار داده است. آن تمرین‌کنندگان را ردیابی می‌کند، آنها را تحت‌نظر قرار می‌دهد و دستگیرشان کرده، و نیز هر پرونده محلی فالون گونگ را که سایر گروه‌ها ارائه کرده‌اند، بررسی می‌کند. برای نمونه، تیپ امنیت داخلی اداره امنیت عمومی شهر جین‌چنگ در استان شانشی، در وظایفش تصریح می‌کند که «مسئول فرماندهی و هماهنگی اداره سازمان فالون گونگ و سایر سازمان‌های چی‌گونگِ مضر برای جامعه است؛ سازماندهیِ کار تحقیقاتی درباره موارد خاص با تمرکز بر کشف سیستم فرماندهی زیرزمینی فالون گونگ؛ و ایجاد نیروهای مخفی برای مبارزه با فالون گونگ و نیز بهبود جمع‌آوری اطلاعات.»
بنابراین ح‌ک‌چ هم اداره 610 و هم گروه امنیت داخلی را به‌طور غیرقانونی برای آزار و شکنجه فالون گونگ و سایر افراد راه‌اندازی کرده است.
پی‌اِل‌اِی‌سیِ ح‌ک‌چ با نظارت بر اجرای قانون و سیستم قضایی و دستور غیرمستقیم به سایر نهادهای مختلف توانسته بیش از 10میلیون کارمند را با بودجه‌ای هنگفت فرماندهی کند. این چیدمان حتی مشکلاتی سیستمی را درون خود سازمان ح‌ک‌چ ایجاد کرده است. پی‌اِل‌اِی‌سی توانست قدرت خود را افزایش دهد و به «دومین مرکز قدرت» در ح‌ک‌چ تبدیل شود در حالی که ژو یونگ‌کانگ سابقاً به‌عنوان رئیس پی‌اِل‌اِی‌سیِ مرکزی خدمت می‌کرد.
آزار و شکنجه بدون مبنای قانونی راه‌اندازی شد
جیانگ زمین در سال 1999 که رئیس ح‌ک‌چ بود، آزار و شکنجه فالون گونگ را شخصاً راه‌اندازی کرد. در آن زمان، حدود 100میلیون نفر (ح‌ک‌چ آن را 70میلیون تخمین زده است) فالون گونگ را تمرین می‌کردند. جیانگ که به محبوبیت فالون گونگ حسادت می‌کرد و نگران بود مردم به‌جای ح‌ک‌چ به فالون گونگ باور بیاورند، ماشین ح‌ک‌چ را بسیج کرد آزار و شکنجه را در ژوئیه1999 راه‌اندازی کند.
با این حال، ح‌ک‌چ از همان ابتدا توجیهی قانونی برای اقدام خود نداشت. در طول دیدار جیانگ از فرانسه در اکتبر1999، روزنامه فرانسوی فیگارو با او مصاحبه کرد. او بدون هیچ مبنای واقعی به فالون گونگ برچسب «فرقه‌بودن» زد. روز بعد، سخنگوی ح‌ک‌چ پیپلز دیلی با استناد به سخنان جیانگ، فالون گونگ را «فرقه» اعلام کرد. سپس ارگان‌های ح‌ک‌چ آن را در کل چین پخش کردند. با این حال، دستگاه دولتی نباید از چنین چیزی پیروی کند صرفاً به این دلیل که رئیس ح‌ک‌چ یا تفسیر پیپلز دیلی آن را گفته است– هیچ‌یک از این نهادها قانون نیستند.
در خصوص اینکه سخنان رهبر ارشد ح‌ک‌چ را درباره غیرقانونی‌بودن چیزی بپذیریم و سپس به مردم بگوییم که دولت چیزی را غیرقانونی اعلام کرده است، هیچ مبنای قانونی وجود ندارد. این صرفاً «حاکمیت ح‌ک‌چ» بود، نه حاکمیت قانون. در واقع، هیچ قانونی در چین وجود نداشته که فالون گونگ را ممنوع کند، حتی یک قانون. بنابراین، از منظر قانونی تمرین فالون گونگ در چین قانونی است.
سیاست‌های غیرقانونی
جیانگ دستورات مستقیم برای آزار و شکنجه را شخصاً صادر کرد، ازجمله «شهرت [تمرین‌کنندگان فالون گونگ] را از بین ببرید، [آنها] را از نظر مالی ورشکسته کنید، و از نظر جسمی نابود[شان] کنید؛» او همچنین گفت که ضرب‌وشتم تمرین‌کنندگان فالون گونگ تا سرحد مرگ مشکلی ندارد و چنین مرگی خودکشی محسوب می‌شود. و «جسد را بدون بررسی هویت یا علت مرگ بسوزانید.»
همه این دستوراتِ جیانگ قانون را دور زد. در واقع، آنها نه‌تنها حقوق اولیه بشر و قواعد اخلاقی انسانیت را زیر پا گذاشتند، بلکه قانون را نیز به‌طور کامل نقض کردند. متأسفانه، رویه استاندارد ح‌ک‌چ این است که دستگاه آن دستورات جیانگ را به‌عنوان اصول راهنما بپذیرد، در حالی که قانون را نادیده می‌گیرد.
جیانگ بعداً دستور برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ را برای کسب سود صادر کرد. بیمارستان‌های نظامی و بیمارستان‌های پلیس مسلح اصلی‌ترین مکان‌هایی هستند که این برداشت اجباری اعضای بدن در آنها انجام می‌شود. دادگاه چین در لندن این حکم را صادر کرد که ح‌ک‌چ در برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان فالون گونگ مقصر شناخته می‌شود. هم کنگره ایالات متحده و هم پارلمان اتحادیه اروپا قطعنامه‌هایی را برای محکومیت این جنایت فجیع ح‌ک‌چ تصویب کردند.
روال‌های قضاییِ ناقض قانون
اگرچه ح‌ک‌چ ادعا می‌کند از «حاکمیت قانون» پیروی می‌کند، روال‌های قضایی آن در آزار و شکنجه فالون گونگ، قانون را نقض می‌کند.
1. بازآموزی از طریق کار
بازآموزی از طریق کار روش اصلی‌ای بود که ح‌ک‌چ تا سال 2013 از آن برای آزار و شکنجه فالون گونگ استفاده می‌کرد. این سیستم کار اجباری به پلیس این اختیار را می‌داد که مردم را بدون نیاز به گذراندن روال عادی قضایی مانند محاکمه در دادگاه، رأی قاضی و روند دادخواهی به اردوگاه‌های کار اجباری بفرستد.
نگهبانان در اردوگاه‌ها شکنجه‌های مختلفی را روی تمرین‌کنندگان فالون گونگ اعمال می‌کردند تا آنها را وادار به «تبدیل» (برای انکار باورشان) کنند؛ زیرا ح‌ک‌چ پاداش‌های انگیزشی بزرگی را بسته به «نرخ تبدیل» ارائه می‌داد. بسیاری از تمرین‌کنندگان در نتیجۀ این سیاست تا سرحد مرگ شکنجه یا دچار ازکارافتادگی شدند.
ح‌ک‌چ تحت فشار داخلی و خارجی، مجبور شد سیستم بازآموزی از طریق کار اجباری را در سال 2013 لغو کند. با این حال، آزار و شکنجه فالون گونگ پایان نیافت. ح‌ک‌چ تحت ادعای دروغین «حاکمیت قانون» خود، به استفاده از سیستم قضایی برای محاکمه و محکوم‌کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ روی آورد. زندان‌ها همان شکنجه‌هایی را که در اردوگاه‌های کار اجباری صورت می‌گرفت، بر تمرین‌کنندگان اعمال کردند.
2. فقدان مبنای قانونی در محاکمۀ دادگاه
در میان تمام قوانین چین، هیچ ماده واحدی وجود ندارد که فالون گونگ را فرقه تعریف کند، و هیچ ماده‌ای نیز وجود ندارد که بیان کند تمرین فالون گونگ جرم است. اصل قانون کیفری چین بیان می‌کند که «هیچ محکومیتی بدون حکم صریح قانون وجود ندارد.» بنابراین دستگیری، محاکمه و محکومیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ همگی غیرقانونی است.
دوازدهمین نشست عمومی نهمین کمیته دائمی کنگره ملی خلق «تصمیم درباره ممنوعیت سازمان‌های فرقه‌ای و جلوگیری از فعالیت‌های فرقه‌ای و مجازات آنها» را در 30اکتبر1999 منتشر کرد. مهم‌تر اینکه مشخص نشده فالون گونگ سازمانی فرقه‌ای است که ممنوع شود.
دادستانی عالی و دادگاه عالی تفسیری حقوقی را از این تصمیم کمیته دائمی کنگره خلق منتشر کردند. این تفسیر حقوقی، فالون گونگ را «فرقه» نامید و بیان کرد که این تصمیم به‌عنوان «سلاحی فکری و قانونی» در مبارزه فعلی علیه فالون گونگ عمل می‌کند. با این حال، این تفسیر مشکوک است، زیرا در سند اصلیِ تصمیم به فالون گونگ اشاره نشده است.
بسیاری از حکم‌های دادگاه، به این تفسیر حقوقی دادستانی عالی و دادگاه عالی به‌عنوان مبنایی برای محکوم‌کردن فالون گونگ و مقیاسی برای تصمیم‌گیری در خصوص مجازات زندان اشاره کرده‌اند. اما دادستانی عالی و دیوان عالی کشور اٌرگان قانونگذاری نیست، بنابراین نمی‌توان از تفسیر آنها به‌عنوان قانون استفاده کرد.
یکی دیگر از «مبناهای» حقوقی رایجی که سیستم قضایی ح‌ک‌چ از آن برای محکوم‌کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌کند، ماده 300 قانون کیفری است که بیان می‌کند هرکسی که از فرقه‌ای استفاده یا آن را سازماندهی می‌کند تا اجرای قانون را تضعیف کند، باید تا بیشترین حد ممکن قانونی تحت پیگرد قانونی قرار گیرد.
بر اساس اصل نظریه حقوق کیفری، عملی جرم محسوب می‌شود که حداقل دارای سه عنصر باشد: عنصر روانی جرم، عنصر مادی جرم، توافق و همکاری. با این حال، در به کار بردن ماده 300، پرونده‌های فالون گونگ اصلاً حاوی این عناصر نیست.
عنصر روانی جرم (حالت روانی گناهکار): تمرین‌کنندگان فالون گونگ قصد داشتند اجرای کدام قانون را تضعیف کنند؟
عنصر مادی جرم (رفتار): تمرین‌کنندگان فالون گونگ اجرای کدام قانون را تضعیف کردند؟
توافق: از آنجا که تمرین‌کنندگان فالون گونگ نه قصد داشتند اجرای قانون را تضعیف کنند و نه اقدامی در این خصوص انجام دادند، توافق نیز وجود ندارد.
بنابراین تمرین‌کنندگان فالون گونگ ماده 300 قانون کیفری را نقض نکرده‌اند.
برخی از کارکنان در سیستم قضایی ح‌ک‌چ حتی ادعا کردند که فقط از سیاست پیروی می‌کنند نه قانون. برای نمونه، لیو معاون دبیر پی‌اِل‌اِی‌سی شهر شیچانگ در استان سیچوان، آشکارا به وکلای مدافع تمرین‌کنندگان گفت: «درباره قانون با من صحبت نکنید، ما درباره قانون صحبت نمی‌کنیم.» وقتی خانواده‌های تمرین‌کنندگان فالون گونگ از فنگ شیائولین، قاضی دادگاه شهر چیان‌آن در استان هبی، سؤال کردند، او اعتراف کرد که در پرونده‌های فالون گونگ از قانون پیروی نمی‌شود. رئیس اداره 610 شهرستان نونگ‌آن در استان جیلین، گفت: «در اینجا ما می‌گوییم چه می‌‌خواهیم. دربارۀ سیاست صحبت می‌کنیم نه قانون. می‌توانید به هرجا که می‌خواهید شکایت کنید.»
وقتی برخی از قضات نمی‌توانستند بدرفتاری با تمرین‌کنندگان فالون گونگ را بر اساس قانون توجیه کنند، می‌گفتند «اسنادی داخلی» درباره جرم‌انگاری و محکوم‌کردن تمرین‌کنندگان وجود دارد. اما آنها این «اسناد داخلی» را ارائه نمی‌دادند. وقتی دادگاهی از قانون پیروی نمی‌کند، اما از دستورات سیاسی ح‌ک‌چ یا «اسناد داخلی» برای محکوم‌کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ پیروی می‌کند، آیا این آزار و شکنجه سیاسی آشکار نیست؟
3. پی‌اِل‌اِی‌سی و اداره 610 که محاکمه‌ها و محکومیت‌ها را کنترل می‌کنند
دادگاه‌های چین استقلال قضایی ندارند.پی‌اِل‌اِی‌سی‌ها و ادارات 610 آنها را به‌طور کامل کنترل می‌کنند. پی‌اِل‌اِی‌سی و اداره 610 در فضایی مرموز کار می‌کنند. در خصوص بسیاری از پرونده‌های مربوط به تمرین‌کنندگان فالون گونگ، آنها قبل از برگزاری محاکمۀ دادگاه، مخفیانه درباره مجازات زندان تصمیم می‌گیرند و سپس فقط اجازه میدهند محاکمه به‌صورت تشریفاتی برگزار شود و قاضی حکم ازپیش‌تعیین‌شده را اعلام کند.
ظاهراً پی‌اِل‌اِی‌سی و اداره 610 «قوانینی داخلی» را درباره اقدامات مجازات وضع کرده‌اند. یک قاضی زمانی گفت: «تمرین‌کنندگان اگر با صدای بلند فریاد بزنند: "فالون دافا خوب است"، به ۷ سال حبس محکوم می‌شوند.» سیاست و اسناد داخلی اداره ۶۱۰ و پی‌اِل‌اِی‌سی هیچ صلاحیت قانونی برای متهم‌کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ یا محکوم‌کردن آنها ندارد. اینکه دادگاه‌ها آنها را دنبال می‌کنند به‌وضوح نشان می‌دهد که اراده ح‌ک‌چ فراتر از قانون قرار دارد.
اقدامات غیرقانونی دیگری نیز وجود دارد مانند اینکه پلیس شواهد و مدارکی جعلی را می‌سازد و ارائه می‌دهد، دادگاه‌ها وکلای مدافع را تحت فشار قرار میدهند تا به نمایندگی از تمرین‌کنندگان فالون گونگ اعلام بی‌گناهی نکنند، حتی تمرین‌کنندگان را مجبور می‌کنند وکلای خود را اخراج کنند، و پلیس وکلا را به‌دلیل دفاع از تمرین‌کنندگان دستگیر می‌کند.
خلاصه
ماشین ح‌ک‌چ در آزار و شکنجه فالون گونگ هنوز کار می‌کند. ح‌ک‌چ پرونده‌های حقوقی غیرمنصفانۀ بی‌شماری را ایجاد کرده و تمرین‌کنندگان فالون گونگ بی‌شماری را تحت آزار و شکنجه قرار داده است. این جریان ماهیت واقعی ح‌ک‌چ را به جهان نشان می‌دهد که اراده خود را فراتر از قانون قرار می‌دهد. سیستم حقوقی چین به‌جای «حاکمیت قانون،» «حاکمیت ح‌ک‌چ» است. آن از «حاکمیت قانون» دور است.
ح‌ک‌چ روش‌های آزار و شکنجه و «حاکمیت ح‌ک‌چ» خود را به آزار و شکنجۀ اویغورها در شین‌جیانگ، مردم هنگ‌کنگ، پیروان سایر ادیان، افرادی که به حقوق بشر اهمیت میدهند و هرکس دیگری در چین گسترش داده است.
تنها راه جلوگیری از سوءاستفاده ح‌ک‌چ از قدرت علیه مردم چین، و خاتمه‌دادن به بلاهایی که ح‌ک‌چ سر مردم چین می‌آورد، پایان‌دادن به ح‌ک‌چ است. آنگاه چین جدید می‌تواند واقعاً از «حاکمیت قانون» پیروی کند و عدالت را به تمرین‌کنندگان فالون گونگ و همه مردم چین بازگرداند.
دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.
مجموعه نظرات و دیدگاه‌ها
