خانمی اهل سیچوان به‌دلیل ایمانش بیش از یک دهه زندانی شد

(Minghui.org) خانم کوی شیائوپینگ درمان بسیاری از بیماری‌هایش را مرهون تمرین فالون گونگ می‌داند. فالون گونگ که به فالون دافا نیز شناخته شده است، یک تمرین ذهن و بدن است. بعد از ژوئیه1999، که رژیم کمونیست چین دستور آزار و شکنجه را صادر کرد، به‌خاطر اینکه او از رها کردن فالون گونگ امتناع کرد، مرتباً دستگیر و سه بار و بیش از ده سال زندانی شد.

مزایای تمرین فالون گونگ

خانم کوی از شهر لشان، استان سیچوان از کودکی با مشکلات سلامتی دست و پنجه نرم می‌کرد. او از بسیاری از بیماری‌ها ازجمله التهاب مزمن روده، زخم معده، میگرن و فشارخون بالا رنج می‌برد. از سال 1991، تقریباً مجبور بود سالی دو بار در بیمارستان بستری شود و هر سال خون تزریق می‌کرد. مصرف طولانی مدت دارو باعث شد که به دارو واکنش شدید نشان دهد. درنتیجه زودرنج و مضطرب شد. انواع درمان‌ها را امتحان کرده بود اما فایده‌ای نداشت.

خانم کوی در دسامبر1994، در سمینار فالون گونگ در شهر گوانگژو، استان گواندونگ شرکت کرد. بیماری‌هایش بعد از این کلاس 8روزه کاملاً ناپدید شدند، که باعث صرفه‌جویی در هزینه‌های درمانش شد.

خانم کوی پس از تمرین دیدگاهش به زندگی را نیز کاملاً تغییر داد. او به معنای واقعی زندگی آگاه شد و تلاش کرد براساس اصول فالون گونگ؛ حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری زندگی کند. او قبل از شروع آزار و شکنجه برای اداره آموزش و پرورش در شهر لیشان کار می‌کرد. او ‌سخت‌کوش و مسئولیت‌پذیر بود. منافع شخصی را سبک می‌گرفت و هدایا را نمی‌پذیرفت و مورد تحسین همکاران و مدیرانش بود.

با شروع آزار و شکنجه در سال 1999، خانم کوی شغلش را ازدست داد و مجبور بود برای امرار معاش به کارهای متفرقه بپردازد. وقتی اطرافیانش به او می‌خندیدند عصبانی نمی‌شد، بلکه فقط لبخند می‌زد.

وقتی در اوت1999، دستگیر شد، یک نگهبان زندان او را تهدید به ضرب و شتم کرد. او گفت: «احتمالاً کاری را خوب انجام ندادم که می‌خواهی مرا کتک بزنی. اگر زدن من شما را آرام و خوشحال می‌کند، این کار را انجام بدهید من جوابی نخواهم داد.» در پایان، آن نگهبان او را کتک نزد اما در عوض مایحتاج روزانه‌اش را برداشت.

بازداشت و آزار و شکنجه به‌خاطر ایمانش

بیش از ده سال است که خانم کوی بارها دستگیر و محکوم شده است. بعد از هر دستگیری پلیس به‌طور ناگهانی به خانه‌اش حمله می‌کرد و بسیاری از وسایل شخصی مانند کتاب‌ها و مطالب فالون گونگ، یک دستگاه ضبط صوت و یک دستگاه ضبط ویدئو مصادره ‌شد. او پس از هر بار دستگیری تحت نظارت محلی، همچنین تحت آزار و اذیت، تعقیب و تهمت قرار می‌گرفت و تماس‌های تلفنی‌اش ردیابی می‌شد.

خانم کوی در سال 1999، پس از شروع آزار و شکنجه بارها دستگیر و بازداشت شد. او در سال 2000، به سه سال حبس و در سال 2003، به دو سال کار اجباری محکوم شد. اردوگاه کار اجباری به‌دلیل وضعیت بد سلامتی‌اش از پذیرش او خودداری کرد. او آزاد شد، اما دوباره در سال 2004، دستگیر و به شش سال حبس در زندان زنان سیچوان محکوم شد. در زمانی که بازداشت بود، خانواده‌اش اغلب مایحتاج روزانه را به زندان تحویل می‌دادند و برای خرید اشیاء به حسابش پول واریز می‌کردند، اما بیشتر اجناس و پول‌ها توسط نگهبانان ضبط می‌شد.

نوشته‌های زیر شرح آزار و شکنجه خانم کوی است.

دستگیری‌های پی‌درپی در سال 1999

خانم کوی اولین بار در 20ژوئیه1999، توسط مأموران اداره امنیت داخلی تحت نظر اداره پلیس شهر لشان دستگیر شد. خانه و اداره‌اش غارت و به او دستور داده شد که سایر تمرین‌کنندگان را متقاعد کند که برای دادخواهی فالون گونگ به پکن نروند. هنگامی‌که خانم کوی از همکاری امتناع کرد، پلیس او را به مدت دو روز در اداره پلیس خیابان شونچنگ بازداشت کرد و پس از آزادی او را تحت نظارت قرار داد.

خانم کوی در اوت1999، به مرکز شستشوی مغزی در خانه پلیس منتقل شد، جایی که بسیاری از تمرین‌کنندگان نگهداری می‌شدند و به آنها دستور می‌دادند که فالون گونگ را انکار کنند. هر اتاقی توسط یک مأمور مسلح محافظت می‌شد. تمرین‌کنندگان اجازه نداشتند با یکدیگر صحبت کنند. آنها همچنین مجبور بودند عصرها تمرینات بدنی نظامی انجام دهند.

پس از یک ماه شستشوی مغزی، خانم کوی به‌دلیل امتناع از تبدیل شدن به بازداشتگاه شهرستان جیانویی منتقل و دو هفته دیگر بازداشت شد. مادرش با شنیدن خبر بازداشت طولانی‌مدتش شوکه و بیهوش شد.

دو روز پس از آزادی از بازداشتگاه شهرستان جیانوی، خانم کوی دستگیر و به مدت دو هفته در بازداشتگاه شهر لشان بازداشت شد. در طول آن مدت، رئیس سلول او را به ضرب و شتم تهدید کرد و همه مایحتاج روزمرۀ زندگی‌اش را برداشت.

او پس از آزادی تحت نظارت مسکونی قرار گرفت. هنگامی‌که سرِ کارش در اداره آموزش و پرورش برگشت، مجبور بود «مصاحبه متمرکز»، یک برنامه کلیدی خبری تبلیغاتی توسط ایستگاه تلویزیون دولتی را تماشا کند و هر روز یک گزارشِ «درک عقیدتی» بنویسد. کمیته امور سیاسی و حقوقی محلی تلاش کرد ایستگاه تلویزیون محلی با او مصاحبه کند تا برنامه دیگری برای تهمت زدن به فالون گونگ درست کند، اما او از همکاری خودداری کرد.

در نوامبر1999، خانم کوی دوباره هنگام بازگشت از یک سفر خارج از شهر دستگیر و خانه‌اش غارت شد. او به بازداشتگاه شیژوشان در شهر لشان منتقل و به مدت یک ماه بازداشت بود. از کارش نیز اخراج شد. پس از آزادی تحت نظارت مسکونی قرار گرفت و به او دستور دادند که هر روز به اداره پلیس گزارش بدهد.

محکومیت به سه سال حبس

در اوایل ژوئن2000، خانم کوی یک بار دیگر دستگیر و به اداره پلیس در شهر چنگدو برده شد. نگهبانان مرتباً به او دستور می‌دادند که فالون گونگ را انکار کند و اطلاعاتی درباره سایر تمرین‌کنندگان فالون گونگ فاش کند. او همکاری نکرد و سه روز بعد به اداره پلیس شهر نیوهوا منتقل شد.

شرایط زندگی در سلولش بسیار بد بود. آنجا انبوهی پشه وجود داشت و خانم کوی به شدت گزیده می‌شد. غذای بسیار کمی به او می‌دادند، بااین‌حال، پلیس بابت همان غذا هر روز 50 تا 100 یوآن از او می‌گرفت.

شش روز بعد، در اعتراض به شرایط بد زندگی دست به اعتصاب غذا زد. او یک ماه قبل از اینکه به بازداشتگاه شهر امیشان منتقل شود، به توقیف‌گاه شهر امیشان برده شد. به‌خاطر انجام تمرینات فالون گونگ توسط رئیس بازداشتگاه تحت ضرب و شتم قرار گرفت و بیش از یک ماه در پاهایش درد داشت.

خانم کوی بعداً به سه سال حبس در زندان زنان استان سیچوان محکوم شد. او توسط دو زندانی به صورت شبانه‌روزی تحت نظر بود و مکرراً به او دستور می‌دادند که فالون گونگ را انکار کند. مدت 48 ساعت در سلول انفرادی نگه داشته شد و همچنین مجبور بود کارهای سخت بدون دستمزد انجام دهد.

دو سال در اردوگاه کار اجباری

در سال 2003، دو هفته پس از آزادی، دوباره دستگیر و به اداره پلیس ژانگ‌گونگچیائو برده شد و سپس به بازداشتگاه شیژوشان منتقل شد. او در اعتراض به دستگیری دست به اعتصاب غذا زد. چهار روز بعد، به دو سال کار اجباری در اردوگاه کار نانموسی محکوم شد.

ازآنجاکه خانم کوی بسیار ضعیف بود، اردوگاه کار از پذیرش او خودداری کرد. پلیس مجبور شد او را به منزل ببرد.

خانم کوی در اوت 2003، از مسئولین محلی درخواست کرد تا شغلش را بازگردانند. مسئولین به درخواستش پاسخی ندادند. او سپس از دولت استانی درخواست کرد.

 اداره آموزش و پرورش لشان در مارس 2004، به خانم کوی گفت که تأییدیه وانگ ژیچینگ، دبیر کمیته امور اداری و سیاسی مورد نیاز است. او در ساعت اداری به دیدار وانگ رفت، اما باز هم دستگیر و در بازداشتگاه شهرستان جیاجیانگ بازداشت شد.

خانم کوی در اعتراض به بازداشت خودسرانه دست به اعتصاب غذا زد. به او دستبند و پابند زده شد و در بیمارستان شهرستان تحت تزریق سرم قرار گرفت. ازآنجاکه وضعیت سلامتی‌اش خیلی ضعیف بود، چند روز بعد به خانه فرستاده شد.

دو ماه بعد، در مه2004، مأموران از اداره پلیس شهر لشان دوباره خانم کوی را دستگیر کردند و به بازداشتگاه شیژوشان بردند. پلیس ادعا کرد که او در نامه درخواستش فالون گونگ را اشاعه داده است. او 13 روز به اعتصاب غذا ادامه داد و در آستانه مرگ بود که آزاد شد.

محکومیت به شش سال حبس

خانم کوی یک بار دیگر در ژوئن2004، دستگیر و توسط دادگاه منطقه شیژونگ به شش سال حبس محکوم شد. او شروع به اعتصاب غذا و درخواست تجدیدنظر کرد. به‌خاطر تداوم اعتصاب‌ غذا، بیش از حد ضعیف شد. به‌منظور جلوگیری از مسئولیت‌های قانونی احتمالی، بازداشتگاه او را آزاد کرد.

اندکی پس از بازگشت او به منزل، خانم کوی دوباره دستگیر شد. مجدداً دست به اعتصاب غذا زد و سپس آزاد شد.

در دسامبر2004، مأموران پلیس خانم کوی را درحالی‌که در خیابان راه می‌رفت به بازداشتگاه برگرداندند. آنها حکم دادگاه بالاتر را که در تأیید حکم اصلی او صادر شده بود ارائه دادند و او را به زندان زنان استان سیچوان بردند.

خانم کوی باوجود وضعیت جسمانی‌اش مجبور به انجام کارهای سنگین شد. او مجبور شد با اعتصاب غذا به آزار و شکنجه اعتراض کند.

83 روز پس  از حبسش، زندان به خانواده‌اش اجازه داد تا برای او درخواست آزادی مشروط پزشکی کنند، اما پلیس از ارائه مدارک لازم که زندان درخواست کرده بود خودداری کرد. حتی یکی از مأموران پلیس به خانواده‌اش گفت: «ما از بالا دستور داریم که بگذاریم او در زندان بمیرد و اجازه ندهیم به خانه برود.»

وقتی خانواده‌اش با پلیس مشاجره کردند، آنها او را به خاطر تماس با وانگ از کمیته امور سیاسی و حقوقی برای بازگرداندن شغلش سرزنش کردند.

خانم کوی شش سال کامل در حبس بود و در پایان سال 2010 آزاد شد.

در زمانی که خانم کوی در زندان بود، پلیس به طور مکرر مادرش را که بیش از 60 ساله بود و دختر نوجوانش را مورد آزار و اذیت قرار می‌داد. هر دوی آنها فشار روحی فوق‌العاده‌ای را تحمل و در ترس و هراس زندگی می‌کردند.

پلیس بعد از بازگشت خانم کوی به خانه به آزار و اذیت ادامه داد. او نمی‌توانست شغل ثابت یا زندگی آرامی داشته باشد.

دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.