درگذشت مردی اهل لیائونینگ براثر بیماری ریوی که 14 سال پیش به‌دلیل شکنجه در یک اردوگاه کار اجباری برایش ایجاد شده بود

(Minghui.org) نام چینی : 张国宇جنسیت: مردسن: 50 سالشهر: دالیاناستان: لیائونینگشغل: مدیر خدمات مشتریانتاریخ فوت: 18 ژانویه 2022تاریخ آخرین دستگیری: 12 سپتامبر 2006آخرین محل بازداشت: اردوگاه اجباری کار بنشی

آقای ژانگ گویو از زمانی‌که 23 سال پیش رژیم کمونیستی چین شروع به آزار و شکنجه فالون گونگ کرد، بارها بازداشت، حبس و تحت شکنجه قرار گرفته است. او درحالی‌که در حین گذراندن دوره دوم حبس خود در اردوگاه کار بود، به‌مدت 9 روز در وضعیت کششی فوق‌العاده دردناکی قرار گرفت به‌طوری که دچار عفونت شدید ریه شد.

آقای ژانگ در سال 2021 بار دیگر مورد آزار و اذیت قرار گرفت که باعث ناراحتی روحی زیادی برایش شد و مشکل ریوی‌اش عود کرد. همچنین در شکمش مایع جمع ‌شد که باعث ازکارافتادگی چند عضوش شد. او در 18 ژانویه 2022 چشم از جهان فروبست درحالی‌که فقط 50 سال داشت.

آقای ژانگ گویو

آقای ژانگ و همسرش خانم شن لیان هر دو در یک شرکت ارتباطی در شهر دالیان، استان لیائونینگ کار می‌کردند. آنها جوایز زیادی کسب کردند و در بین همکارانشان زبانزد بودند.

آقای ژانگ به‌عنوان مدیر خدمات مشتریان، اغلب کمک‌های زیادی به مشتریانش می‌کرد، از جمله قرض دادن سه هزار یوآن از جیب خود به مرد مسنی که با مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کرد.

اولین اردوگاه کار و اخراج از شغلشان پس از شروع آزار و شکنجه، این زوج در سال 2001 برای درخواست اعاده حیثیت از حق تمرین فالون گونگ به پکن رفتند، اما دستگیر شدند. برای آقای ژانگ دو سال کار اجباری تعیین شد. وقتی هر دوی آنها بازداشت شدند، پسرشان پیش‌دبستانی بود و بدون مراقبت والدین در خانه رها شد.

در بازداشتگاه یائوجیا، چون آقای ژانگ از پوشیدن لباس با برچسب زندانی امتناع کرد، نگهبانان او را در سلول انفرادی قرار دادند و سایر زندانیان را تحریک کردند تا او را کتک بزنند. او را با دستبند به تخت بستند و سرش را با کلاه ایمنی پوشاندند و کتک زدند. پاهایش به شدت آسیب دید و پس از آن دیگر نمی‌توانست از روی تخت بلند شود. نگهبانان چنان دستبند را محکم بستند که بعد از گذشت یک ماه هنوز انگشتانش بی‌حس بود.

آقای ژانگ را مجبور کردند بیش از 20 روز روی تخت دراز بکشد، بدون ملافه یا پتو. تنها زمان رفتن به توالت و صرف غذا که کمتر از یک ساعت در روز بود به او اجازه می‌دادند از تخت بلند شود. او اجازه شستن خود یا تعویض لباس نداشت. زمانی‌که او را درنهایت از روی تخت رها کردند، دست‌ها و پاهایش به‌دلیل گردش خون ضعیف به‌شدت متورم شده بود.

با سیاست آزار و شکنجه مبنی بر «از بین بردن شهرت آنها، ورشکستگی مالی آنها و نابودی جسم آنها،» شرکت محل کارشان هم آقای ژانگ و هم خانم شن را اخراج کرد. آنها به بخش دادگاه کار، دادگاه محلی و دادگاه میانی اعتراض کردند، اما فایده ای نداشت.

دوره دوم حبس در اردوگاه کار آقای ژانگ دوباره در 12 سپتامبر 2006، تنها یک هفته پس از شروع کار در یک شرکت جدید، دستگیر شد. مأموران ایستگاه پلیسِ جیائوجینشان خانه‌اش را غارت کردند، چاپگر، کارت ثبت‌نام خانوار، کارت شناسایی، پلاکی که روی آن عبارت «حقیقت، نیکخواهی، بردباری» (اصول فالون گونگ) نوشته شده بود و عکس بنیانگذار فالون گونگ را مصادره کردند. مدت کوتاهی بعد، او دو سال دیگر به کار اجباری محکوم شد.

خانم شن به‌دلیل عذاب جسمی و روحی که در سال 2001 متحمل شده بود، دچار اختلال روانی شد و هذیان می‌گفت. درست زمانی که چندی پیش بهبود یافت، با آخرین دستگیری آقای ژانگ ضربه دیگری به او وارد شد. او برای آزادی همسرش به اداره پلیس رفت، اما درعوض توسط مأموران تهدید و تعقیب شد. او دوباره دچار ناراحتی روحی و مجدداً روان‌پریشان شد.

انتقال به اردوگاه کار اجباری در سال 2007 آقای ژانگ در سال 2007 توسط مأمور وانگ شیوی به اردوگاه کار اجباری بنشی برده شد. درابتدا، نگهبانان تظاهر به مهربانی و به او پیشنهاد کردند که با خانواده‌اش تماس تلفنی بگیرد.

هنگامی‌که خانواده‌اش در سپتامبر 2007 از دالیان به دیدارش رفتند، نگهبان لیو شائوشی از چندین نگهبان دیگر و تمرین‌کنندگان سابقی که مجبور به انصراف از فالون گونگ شده بودند، خواست تا در جلسه شرکت کنند. لیو ادعا کرد که آقای ژانگ باید مسئول خانواده‌اش باشد و به آنها اشاره کرد که او را متقاعد کنند که تمرین فالون گونگ را کنار بگذارد.

از آنجایی که آقای ژانگ حاضر به سازش نشد، درنهایت لیو ارتباط او را با خانواده‌اش قطع کرد. وقتی دوباره خانواده‌اش به ملاقات او آمدند، لیو درخواست ملاقات آنها را رد کرد. همین امر برای سایر تمرین‌کنندگانی که بر ایمان خود ثابت قدم ماندند نیز اتفاق افتاد. حتی زمانی‌که خانواده‌های آن‌ها در سرمای زمستان تمام راه را به اردوگاه کار اجباری می‌رفتند، لیو به آنها اجازه نمی‌داد عزیزانشان را ببینند.

اندکی پس از سال نوی چینی 2008، نگهبان لیو به آقای ژانگ گفت: «الان با مادرت صحبت کردم. پدرت آنقدر از دستت ناراحت بود که درگذشت.» سپس یکی دیگر از نگهبانان به‌نام گائو تیاینگ شایعاتی را درباره آقای ژانگ منتشر کرد و از او به‌دلیل موجب مرگ پدرش شدن انتقاد کرد. زمانی‌که بعداً آقای ژانگ آزاد شد، مادرش گفت که پدرش به‌خاطر زندانی شدن پسرش افسرده بود و به دلیل حمله قلبی درگذشته است.

در اوایل مارس 2003، نگهبان ژنگ تائو به آقای ژانگ گفت: «شما باید فالون گونگ را رها کنید. من از طرف مرکز حقوقی علیه شما اعلام جنگ می‌کنم.»

آقای ژانگ پاسخ داد: «ما تمرین‌کنندگان فالون دافا هستیم. ما از اصول حقیقت، نیک‌خواهی، بردباری پیروی می‌کنیم. ما هیچ دشمنی نداریم. برای من درست نیست که وارد هیچ جنگی شوم.»

شکنجه کششی - مشابه «ابزار شکنجه برای کشیدن بدن و پاره کردن مفاصل» وقتی فریب و احساسات نتوانست ایمان یک تمرین‌کننده را متزلزل کند، نگهبان لیو شروع به استفاده از روش کشش شدید برای شکنجه آنها کرد.

شکنجه کششی به‌طور گسترده‌ای توسط نگهبانان اردوگاه کار اجباری بنشی مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا صدمات خارجی قابل مشاهده زیادی برای تمرین‌کنندگان ایجاد نمی‌کند، اما آسیب داخلی بسیار زیاد است.

علاوه بر آقای ژانگ، سایر تمرین‌کنندگانی که شکنجه کششی را متحمل شدند عبارتند از آقای سونگ جیوی، آقای ژانگ ژیگانگ، آقای گائو دونگ، آقای وانگ ژونگ‌مینگ و آقای گونگ فاجیو.

نگهبانان دو تخت یک نفره را کنار هم گذاشتند و چهار دست و پای تمرین‌کننده را به گوشه‌های آن دو تخت بستند. آنها درابتدا تمرین‌کنندگان را با دستبند به تخت بستند، اما بعد از اینکه دستبند مچ آقای وانگ ژیفی را برید و باعث آسیب‌های خارجی شد، او را با طناب بستند.

هر از چندگاهی، نگهبان‌ها طناب‌ها را سفت می‌کردند یا تخت‌ها را از هم دور می‌کردند و با پر کردن شکاف بین آنها با آجر، آنها را از هم دور نگه می‌داشتند. نتیجه چیزی شبیه به «ابزار شکنجه برای کشیدن بدن و پاره کردن مفاصل» بود که در فیلم‌های هالیوود دیده می‌شود.

در برخی موارد شدید، نگهبانان چهار دست و پای تمرین‌کنندگان را به قسمت بالاتر تخت می‌بستند و بدن‌هایشان را در هوا معلق می‌گذاشتند. از آنجایی که یکی از تمرین‌کنندگان در اثر این شکنجه در حالت زندگی نباتی قرار گرفت، بعداً دیگر این کار را نکردند و ابزاری حیله‌گرانه‌تر برای تحمیل رنج بدون ایجاد خطر ابداع کردند.

بازآفرینی شکنجه: کشش شدید در 11 مارس 2003، نگهبانان آقای ژانگ را به سلول انفرادی بردند. سه روز بعد، او را به‌مدت نه روز در وضعیت «کشش شدید» بستند. آنها قصد داشتند که او را برای مدت طولانی‌تری در این حالت نگه دارند، به این امید که او را مجبور کند که فالون گونگ را کنار بگذارد و اطلاعاتی درباره سایر تمرین‌کنندگان بدهد.

در روز نهم، آقای ژانگ دچار مشکل تنفسی و بروز علائم دیگر شد. نگهبانان او را به بیمارستان بردند. دکتر متوجه عفونت شدید ریه شد و گفت که باید فوراً تحت درمان قرار بگیرد. نگهبانان اجازه ندادند او در بیمارستان بماند اما او را به درمانگاه اردوگاه کار اجباری بردند.

آقای ژانگ به‌مدت یک هفته از تب شدید رنج می‌برد تا اینکه دمای بدنش درنهایت پس از تزریق سه سرم در هر روز به حالت عادی برگشت. او که دیگر نمی‌توانست آزار و شکنجه را تحمل کند، بیانیه‌ای نوشت و برخلاف میلش فالون گونگ را  انکار کرد.

هنگامی‌که برادر آقای ژانگ در اوایل آوریل به ملاقات او رفت، نگهبان گائو تیاتینگ به او گفت که چون آقای ژانگ آهنگ زندان را نمی‌خواند و قوانین را رعایت نمی‌کرد، آنها او را تحت مدیریت سختگیرانه قرار دادند که صرفاً گذراندن چند کلاس‌در صبح و مقداری کار سبک در بعدازظهر بود. با ایمان به گفته نگهبانان، بسیاری از خانواده‌ها شکنجه‌ای را که تمرین‌کنندگان در آنجا متحمل می‌شدند را باور نمی‌کردند و احساس اطمینان می‌کردند و به نگهبان‌ها اجازه می‌دادند مسئولیت عزیزانشان را بر عهده بگیرند.

در 11 ژوئیه 2003، آقای ژانگ و یک تمرین‌کننده دیگر، آقای سونگ جیوی، بیانیه‌ای رسمی نوشتند و اظهارات قبلی خود مبنی بر انکار فالون گونگ را باطل کردند. نگهبانان سه روز بعد آنها را به سلول انفرادی بردند. آقای سانگ به‌مدت نه روز و آقای ژانگ به‌مدت چهارده روز در آنجا نگهداری شدند.

در طول این دوره، نگهبانان اغلب می‌آمدند و تهدید می‌کردند که دوباره آنها را تحت کشش قرار خواهند داد، اما این باعث ترس‌شان نشد.

پس از آزادی آقای ژانگ در سپتامبر 2008، مقامات هر از گاهی به آزار و اذیت او و همسرش ادامه می‌دادند. او در ترس و پریشانی شدید زندگی می‌کرد. وضعیت ریه‌اش در سال 2021 در آخرین دوره آزار و اذیت عود کرد. در ریه و شکم مایع جمع می‌شد و در اوایل صبح روز 18 ژانویه 2022 بر اثر نارسایی چند عضو در بیمارستان درگذشت.

دیدگاه‌های ارائه‌شده در این مقاله بیانگر نظرات یا درک خود نویسنده است. کلیۀ مطالب منتشرشده در این وب‌سایت دارای حق انحصاری کپی‌رایت برای وب‌سایت مینگهویی است. مینگهویی به‌طور منظم و در مناسبت‌های خاص، از محتوای آنلاین خود، مجموعه مقالاتی را تهیه خواهد کرد.