(Minghui.org) یادداشت ویراستار: به‌مناسبت گرامیداشت یازدهمین سالروز دادخواهی 25 آوریل، مینگهویی این مقاله را از میان مجموعه مقالات منتشر شده در سال‌های پیش، دوباره منتشر کرده و به خوانندگان ارائه می‌دهد. دادخواهی 25 آوریل نه تنها به‌خاطر وسعتش، که به‌خاطر اینکه به‌طرزی استثنایی آرام و منظم برگزار شد نیز قابل‌توجه بود. حدود 10 هزار تمرین‌کننده آن روز در مرکزِ پکن گردهم آمدند و به شکلی مسالمتآمیز برای حقوق مدنی‌شان اعتراض کردند، اما دستگاه تبلیغات ح.ک.چ در تلاش برای نابودی فالون گونگ، به‌دستور رهبر وقت حزب کمونیست، جیانگ زمین، واقعیت‌ها را تحریف کرد تا به اهداف خود جامعه عمل بپوشاند. تا به‌امروز، تبلیغات ح.ک.چ فالون گونگ را به «محاصره کردن ژونگ‌نان‌های، مقر دولت مرکزی» در 25 آوریل 1999 متهم کرده است، درحالی‌که به‌دروغ ادعا می‌کند این 10 هزار نفر گردهم آمدند تا حرکت تهدیدآمیزِ خشونت‌باری را علیه ملت و سرانش به‌نمایش بگذارند. البته برطبق این مجموعه از مقالات که حقیقت را از زوایای مختلفی مستند کرده‌اند، این ادعا کاملاً غیرواقعی است،
چرا تمرین‌کنندگان فالون گونگ پژوهش‌خواهی کردند؟
پلیس تیانجین حدود 45 تمرین‌کننده را بازداشت کرد؛ تمرین‌کنندگانی که به دفتر نشر مجله‌ای رفته بودند تا حقایق را درخصوص مقاله‌ای افتراءآمیز درباره فالون گونگ، برای ناشر آن مجله روشن کنند. پلیس تیانجین به تمرین‌کنندگان گفت برای پژوهش‌خواهی به دفتر استیناف دولت، مجاور مقر دولت مرکزی یعنی ژونگ‌نان‌های، در پکن بروید. تمرین‌کنندگان نیز دقیقاً همین کار را انجام دادند.
چرا تمرین‌کنندگان پژوهش‌خواهی خود را نزد کمیته مرکزی بردند؟
در اوایل ژوئن 1996، وزارت تبلیغاتِ کمیته مرکزی به سطوح مختلف دولت دستور داد تا فالون گونگ را مورد انتقاد قرار دهند. گوانگ‌مینگ دیلی نیوز اولین حمله را با انتشار مقاله «زنگ هشدار همچنان به‌صدا درمی‌آید» آغاز کرد. دفتر نشر اخبار متعاقباً انتشار، توزیع و فروش کتاب‌های فالون گونگ را ممنوع کرد. قبل از 25 آوریل، پلیس در سراسر کشور توقیف کتاب‌های فالون گونگ را شروع کرده بود و با تمرین‌های گروهی مداخله می‌کرد. بازداشت تمرین‌کنندگان به‌دست پلیس تیانجین تشدید این آزار و اذیت‌ها بود. در واقع مشکل از قبل به نقطه‌ای رسیده بود که نمی‌توانست بدون دخالت سران رده‌‌بالای کمیته مرکزی حل‌وفصل شود.
چند نفر برای پژوهش‌خواهیِ 25 آوریل به پکن رفتند؟
از دروازه جنوبی پارک بیهایی تا سمت غرب دروازه شی‌آن و از خیابان فویو تا کوچۀ غرب آن—در این دو مکان به‌تنهایی، 30 هزار نفر حضور داشتند. تمرین‌کنندگانی که بعداً آمدند، در نواحی حاشیه‌ای این منطقه متوقف شدند. تمرین‌کنندگان از بیرون شهر، اجازه نداشتند از ایستگاه‌های قطار بیرون بیایند یا در ایست‌های بازرسی بزرگراه‌ها متوقف می‌شدند و اجازه نداشتند وارد پکن شوند. دولت چین تنها رقم به‌شدت کاهش یافته 10 هزار نفر را تصدیق کرد، اما رقم واقعی بسیار فراتر از این رقم بود.
تمرین‌کنندگانی که برای پژوهش‌خواهی آمده بودند، خواسته‌شان چه بود؟
در آن زمان آنها سه خواسته داشتند:
1. از پلیس تیانجین می‌خواستند تمرین‌کنندگان فالون گونگی را که زندانی کرده بود، آزاد کند.
2. محیط آرام و دوستانه‌ای برای تمرین‌کنندگان فراهم شود تا بتوانند در آن محیط تمرین کنند.
3. اجازه چاپ و انتشار کتاب‌های فالون گونگ داده شود.
پژوهش‌خواهان چگونه رفتار کردند؟
پارک بیهایی تا دروازه شی‌آن یکی از شاهراه‌های اصلی است. آن در تمام مدت روز، وضعیت ترافیک روانی دارد. برخی از تمرین‌کنندگان پیش‌قدم شدند تا اطمینان حاصل کنند جریان ترافیک رهگذران و ویلچرها روان باشد. تمرین‌کنندگان در راستای حاشیۀ خیابان قدم می‌زدند و به رهگذران اجازه می‌دادند از پیاده‌رو استفاده کنند. آنها آرام و صلح‌آمیز رفتار می‌کردند.
پژوهش‌خواهی چگونه خاتمه یافت؟
حدود ساعت 10 شب، پیامی از دروازه غربی ژونگ‌نان‌های دریافت شد: «نمایندگان برگشته‌اند و درخواست‌های تمرین‌کنندگان را به رؤسای کمیته مرکزی منتقل کرده‌اند. همه تمرین‌کنندگانی که پلیس تیانجین آنها را بازداشت کرده، آزاد خواهند شد. حالا همگی می‌توانند به خانه‌های خود بازگردند.» تمرین‌کنندگان محیط اطراف خود را تمیز کردند، حتی ته‌سیگارهایی که مأموران پلیس به زمین انداخته بودند را جمع کردند و در کمتر از 20 دقیقه، همگی آن مکان را ترک کردند.
یک مورد حل‌نشده:
نخست‌وزیر وقت، ژو رونگجی، از نمایندگان تمرین‌کنندگان در آن زمان پرسید که آیا تاکنون نظراتش را درباره فالون گونگ خوانده‌اند. نمایندگان فالون گونگ گفتند آنها هرگز آن را ندیده‌اند. بسیاری از افراد نمی‌دانستند چه کسی مانع انتشار نظرات او شده و چطور چنین چیزی صورت گرفته است. این مسئله تا به‌امروز همچنان در پرده‌ای از ابهام باقی مانده است.