وقتی سخنرانی‌‏های فای استاد را مطالعه می‌‏کنم، یکی از اصولی که استاد غالباً درباره آن صحبت کرده‌‏اند و دوباره و دوباره به آن تأکید کرده‌‏اند از همه بیشتر مرا تحت تأثیر قرار می‌‏دهد—تزکیه درباره نگاه به درون است. به بیان دیگر، طوری که من درک می‌‏کنم، نگاه نکردن به درون به معنی تزکیه نکردن است.

با این حال، خیلی از تمرین‌‏کنندگان غالباً به بیرون نگاه می‌‏کنند و وقتی به مشکلات برمی‌‏خورند به دنبال علت‌‏های بیرونی می‌‏گردند. حتی عصبانی می‌‏شوند، درست همان‌‏طور که استاد در فا یادآور شده‌‏اند:

"با این حال وقتی به مشکلات برمی‌‏خوریم، اغلب به بیرون نگاه می‌‏کنیم—"چرا با من این‌‏طور رفتار می‌‏کنی؟"—و احساس می‌‏کنیم که با ما غیرمنصفانه رفتار شده است، به جای اینکه خودمان را بررسی کنیم. این بزرگ‌‏ترین و مهلک‌‏ترین مانع برای تمام موجودات زنده است". ("آموزش فا در کنفرانس برگزارشده در سنگاپور")

برای مثال، بعضی تمرین‌‏کنندگان برای آسایش موقتی از دردهایشان به سراغ متدها و چیزهایی رفتند. در عوض، از ناراحتی‌‏های طولانی‌‏مدت رنج بردند. آیا تزکیه درباره از بین بردن کارما و تحمل سختی نیست؟ اگر چیزها را با فا نسنجیم، قوانین بشری ما را محدود می‌‏کنند. قادر نخواهیم بود مشکلات را به عنوان آزمایش‌‏هایی برای باورمان به فا یا استواری‌‏مان در فا ببینیم. اگر خودمان را با استاندارد فا نگه نداریم، شیطان از شکاف‌‏هایمان استفاده خواهد برد و در این شرایط حتی استاد نمی‌‏تواند به ما کمک کند. بنابراین آن‌‏قدر از سختی‌‏ها رنج می‌‏کشیم تا اینکه یک روز فا را بفهمیم.

بعضی تمرین‌‏کنندگان درباره وضعیت خانواده‌‏شان شکایت می‌‏کنند، نظیر اینکه اعضای خانواده‌‏شان در تزکیه‌‏ی آنها مشکل ایجاد می‌‏کنند و نمی‌‏گذارند این یا آن کار را انجام دهند. آنها به درون نگاه نکرده‌‏اند که ببینند آیا مثل یک تزکیه‌‏کننده رفتار کرده‌‏اند، آیا در محیطشان تصویر مثبتی از تمرین‌‏کنندگان دافا ایجاد کرده‌‏اند، یا آیا به طور واقعی در حال اعتباربخشی به فا بوده‌‏اند. وقتی خودمان را به خوبی تزکیه نمی‌‏کنیم، ممکن است شکاف‌‏هایمان مورد سوءاستفاده نیروهای کهن قرار بگیرند. ممکن است برایمان مشکلاتی پیش بیاید، و این باعث شود اعضای خانواده‌‏مان از نظر ذهنی و جسمی رنج بکشند، و هراسان‌‏تر شوند. آیا درباره اعضای خانواده‌‏مان به صورت موجودات ذی‌‏شعوری که باید نجات یابند فکر کرده‌‏ایم؟ گرچه ح‌‏ک‌‏چ پلید است، استاد به ما گفته‌‏اند:

"اگر شما آن افکار را نداشته باشید آنها نمی‌‏توانند هیچ کاری انجام دهند". ("آموزش فا در کنفرانس فای ۲۰۰۲ در فیلادلفیا، آمریکا"

چرا نمی‌‏توانیم برای جستجوی وابستگی‌‏های بنیادی‌‏مان به درون نگاه کنیم و بعد از پایین افتادن خودمان را بلند کنیم؟

من فکر می‌‏کنم که تنها راه برای حل این مشکلات و غلبه بر این سختی‌‏ها مطالعه بیشتر فا است. باید با قلبمان فا را مطالعه کنیم و فا را برای خودمان تکرار کنیم، به طوری که واقعاً بتوانیم در دافا جذب شویم و از خودخواهی کیهان کهن فراتر برویم. باید خودمان را از تصورات بشری جدا کنیم، خود را با استاندارد از خود گذشتگی و نوع‌‏دوستی نگه داریم، همیشه اول دیگران را در نظر بگیریم، و مسائل را از نگاه دیگران مورد ملاحظه قرار دهیم. من این را درک می‌‏کنم که جستجوی درون، روندی از تحمل کردن، روندی از زدودن کارما، روندی از تزکیه، و روندی از رشد دادن خودمان است. آیا تزکیه درباره تحمل سختی نیست؟ رها شدن از تمام تصورات بشری سخت‌‏ترین روند است.

در پایان، می‌‏خواهم پیشنهاد کنم که هر تمرین‌‏کننده‌‏ای این قسمت از "آموزش فا در کنفرانس برگزارشده در اروپا" را حفظ کند:

"هر زمان که با مشکلات روبرو می‌‏شوید هر یک باید برای جستجوی علت در درون [خودتان] به درون نگاه کنید، صرف‌‏نظر از اینکه تقصیر با شما باشد یا نه. کلمات مرا به یاد داشته باشید: صرف‌‏نظر از اینکه آن مشکل تقصیر شماست یا نه، باید به درون خودتان نگاه کنید، و شما مشکلی را خواهید یافت. اگر آن موضوع مطلقاً ارتباطی به شما نداشته باشد یا به هیچ یک از وابستگی‌‏هایی که باید آنها را در هم شکنید مربوط نباشد، به ندرت چنان چیزی برای شما اتفاق می‌‏افتاد. اگر شما یک وابستگی نداشتید آن مشکل اتفاق نمی‌‏افتاد. من باید مسئول تزکیه شما باشم. هر مسئله‌‏ای که برای شما، در اطراف شما، یا در میان شما اتفاق می‌‏افتد به احتمال بسیار زیاد به شما مربوط است، و چیزی برای شما وجود دارد که از آن رها شوید. مهم نیست که شما مقصر هستید یا نه، وقتی بدن‌‏های قانون من کاری می‌‏کنند که وابستگی‌‏تان را خارج کنید، اهمیتی نمی‌‏دهند که شما مقصر هستید یا فرد دیگر".