من اشتباهاً بر این باور بودم که نگاه کردن به درون می‌‏تواند هر مشکلی را رفع کند، و از این رویکرد برای حل کردن مشکلاتم در زندگی روزمره استفاده می‌‏کردم. هر زمان که با مشکلی در زندگی روزانه‌‏ام مواجه می‌‏شدم، به درون نگاه می‌‏کردم. بعداً پی بردم که برای یک تزکیه‌‏کننده، هدف از نگاه کردن به درون، کشف کردن وابستگی‌‏ها و از بین بردن آن‌‏ها و ترفیع دادن شین‌‏شینگ و سطوح تزکیه است. آن همچنین ما را در مسیر نظم و ترتیب داده شده به سوی کمال توسط معلم، نگه می‌‏دارد.

برای مثال، وقتی که وابستگی‌‏ای به پول داریم ممکن است درگیر گرفتاری‌‏های مالی شویم. یک‌‏بار که این وابستگی را از بین ببریم درخواهیم یافت که بار سنگینی از روی ما برداشته شده است، شین‌‏شینگ‌‏مان رشد کرده است، و سطح تزکیه‌‏مان ترفیع یافته است. به هر حال، این معنی را نمی‌‏دهد که آنگاه ثروتمند خواهیم شد. در موارد زیادی، ما وابستگی‌‏های بی‌‏شماری داریم. ما به وضوح تشخیص می‌‏دهیم که وابستگی‌‏هایی داریم، اما نمی‌‏خواهیم که آن‌‏ها را از بین ببریم. اغلب از این که خودمان را با الزامات تعیین شده برای یک تمرین‌‏کننده نگه داریم سر باز می‌‏زنیم. وقتی که در زندگی روزمره به مشکلات برمی‌‏خوریم، آنگاه به یاد می‌‏آوریم که باید به درون نگاه کنیم، اگرچه در آن زمان، هدف از نگریستن به درون در حقیقت برای حل کردن یک مشکل روزمره است. این درست مثل در طلب علاقه‌‏ی شخصی بودن است، و این قصد و نیت بسیار بد است. در آن زمان مقاصد ما شکل نادرستی به خود گرفته‌‏اند، چراکه تمرکز ما بر علایق خودخواهانه است.

آنچه در بالا بیان شد چیزی است که به هنگام مطالعه‌‏ی فا به آن روشن و آگاه شدم. اگر هر قسمتی نامناسب است با مهربانی درک مرا تصحیح کنید.