یک تمرین‌کننده در حال نمایش "شوک الکتریکی" که هم‌تمرین‌کنندگان در چین متحمل می‌شوند

باتوم الکتریکی معمول‌ترین چیزی است که توسط افسران پلیس و نگهبانان زندان در آزار و اذیت تمرین‌کنندگان فالون گونگ استفاده می‌شود. آنها از باتوم‌های الکتریکی که حامل ولتاژهایی به بزرگی ۳۰۰۰۰۰ ولت هستند برای اعمال شوک به شرمگاه و قسمت‌های حساس تمرین‌کنندگان شامل دهان، ریشه گوش، مرکز کف دست و پا، اندام‌های تناسلی و سینه‌ها استفاده می‌کنند. گاهی حتی به‌طور همزمان از چندین باتوم الکتریکی برای اعمال شوک به تمرین‌کنندگان استفاده می‌کنند.

خانم گائورونگ‌رونگ، ۳۶ ساله، از کارکنان بخش مالی کالج هنر لوشون واقع در شهر شن‌یانگ بود. او به‌مدت ۷ ساعت متوالی با باتوم‌های برقی تحت شوک قرار گرفت و صورت او شدیداً از شکل افتاد. او هم‌اکنون در آستانه مرگ است.

بازآفرینی شکنجه توسط تمرین‌کنندگان

شکنجه‌ی "سوزاندن": این شکنجه بسیار بی‌رحمانه است. بسیاری از تمرین‌کنندگان توسط مأموران پلیس و نگهبانان زندان با سیگار سوزانده ‌شده‌اند، که بر صورت آنها جای سوختگی‌های سیاه‌رنگ زیادی بر جای گذاشته است. چیزی که بسیار بی‌رحمانه است این است که برخی از مأموران شرور پلیس حتی عمداً صورت تمرین‌کنندگان فالون گونگ زن را که جوان و زیبا بودند، سوزانده‌اند تا آنها را از شکل بیندازند.

این شکل از شکنجه شامل استفاده از فندک برای سوزاندن صورت تمرین‌کنندگان (حتی برای سوزاندن ابروهایشان)، چانه، دست‌ها، ران‌ها، و اندام‌های تناسلی است.

در موارد دیگر، میله‌های آهنی مخصوصی در زغال گداخته حرارت داده می‌شوند تا زمانی که به درجه التهاب می‌رسند. سپس برای سوزاندن قفسه‌ی سینه‌ و ران تمرین‌کنندگان مورد استفاده قرار می‌گیرند.

آقای تان ‌یونگ‌جیه، تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از استان گوانگ‌دونگ، مورد شکنجه قرار گرفت و متحمل بیش از ۱۰ سوختگی در پاهای خود شد. او به آمریکا گریخت و از مرگ نجات یافت. پزشکان در هیوستون تشخیص دادند که ۱۳ زخم سوختگی وی از نوع درجه‌ی سه بودند. جراحات به عمق عضلات رسیده بود. حتی دو ماه بعد از شکنجه‌ای که متحمل شد، زخم‌های او هنوز بسیار وحشتناک به نظر می‌رسیدند. پزشکان بر روی زخم‌ها پیوند پوست انجام دادند چرا که بیش از حد بزرگ و عمیق بودند که بتوانند خود را التیام دهند.

خوراندن اجباری یک شیوه‌ی وحشیانه‌ی شکنجه‌ تحت نام نوع‌دوستی است و هدفش این است که با اِعمال خشونت، تمرین‌کنندگانی را که متحمل این شکنجه می‌شوند به رها کردن باورشان به حقیقت، نیکخواهی و بردباری وادار کنند. آب‌نمک غلیظ، شربت ذرت چسبناک، عصاره فلفل و آب، داروهای سوزش‌آور، مشروبات الکلی قوی، مواد شوینده، ادرار و مدفوع و غیره به‌زور به تمرین‌کنندگان خورانده می‌شود. به‌منظور ممانعت از مقاومت تمرین‌کنندگان فالون گونگ در برابر خوراندن اجباری، تقریباً همه‌ی تمرین‌کنندگانی که در اعتصاب غذا هستند شدیداً با انواع ابزارآلات شکنجه برای محدود شدن حرکت بدن‌شان بسته می‌شوند. برای مثال، تمرین‌کنندگان را با طناب یا زنجیرهای سنگین می‌بندند، و یا دست‌هایشان را از پشت‌ دستبند می‌زنند، و با گذاشتن "کلاه مخزنی" بر روی سر آنها حرکت سرشان را محدود می‌کنند.

خانم وانگیوژیتاجری موفق بود. با تمرین کردن فالون گونگ، بیماری‌های مزمنش به طور کامل درمان شد. به علت اینکه حاضر به دست کشیدن از تمرین فالون گونگ و روشنگری حقیقت در مورد فالون گونگ نشد، سه بار به‌طور غیرقانونی زندانی شد. در مدت بازداشت وی در اردوگاه کار اجباریِوان‌جیا واقعدر استانهیلونگ‌جیانگ، به شکلی خشونت‌بار به بدن او "غذا" وارد کردند. این شکنجه‌ی بی‌رحمانه تقریباً بینایی‌اش را از او گرفت و او را در آستانه‌ی مرگ قرار داد.

وانگ شیویینگ
استان هیلونگ‌جیانگ

یانگ می
استان هبی

گائو شیان‌مین
استان گوانگ‌دونگ

وانگ شوجی
به وی ادرار و مدفوع خورانده شد.

یک تمرین‌کننده در حال بازآفرینی شکنجه‌ی "تخت انسان مرده"

"تخت انسان مرده" که "تخت کشش" نیز نامیده می‌شود، برای شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان فالون گونگی که در اعتصاب غذا هستند و یا کسانی که حاضر به رها کردن تمرین در فالون گونگ نیستند، استفاده می‌شود. هنگامی که تمرین‌کنندگانِ در حال اعتصاب غذا، بر روی "تخت انسان مرده" محکم بسته شده‌اند، دست‌ها و پاهای آنها قادر به حرکت نیستند. سپس نگهبانان زندان و مجرمان زندانی، تمرین‌کنندگان را احاطه می‌کنند تا از طریق بینی به بدن آنها "غذا" وارد کنند. بسیاری از تمرین‌کنندگان بر اثر این شکنجه جان خود را از دست دادند.

تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ خانم یوکوکانکو، که همسر مردی ژاپنی است، به‌مدت ۲۰ روز متوالی روی تخت انسان مرده بسته‌ شده ‌بود. دست‌ها و پاهای او با دستبند و زنجیر محکم بسته شده بودند، طوری‌که از مچ دست او خون می‌آمد. به‌شکلی خشونت‌بار به بدن او غذا وارد می‌کردند و او مجاز به استفاده از دستشویی نبود. درعوض، به‌‌اجبار یک سوند در داخل مجرای خروجی مثانه‌ی ‌او گذاشته بودند. هنگامی که او را از تخت باز کردند، در شرف مرگ بود. کل بدن او بی‌حس شده بود و نمی‌‌‏توانست حرکت کند. پوست ناحیه‌ی پشت او چرک کرده بود. محرومیت از خواب و شستشوی مغزی اجباری باعث شد فشار خون وی بالا برود و تقریباً بینایی خود را از دست بدهد.

شکنجه‌ی تمرین‌کنندگان زن: آزار جنسی

یکی از روش‌های شکنجه علیه تمرین‌کنندگان زن جوان: اعمال فشار شدید بر پایین تنه‌ی آنها.

آزار و اذیت ضد انسانی تمرین‌کنندگان زن فالون گونگ، خشم مردم را به جوش می‌آورد. مأموران شرور پلیس‌ از باتوم الکتریکی برای اعمال شوک به سینه، نوک پستان و شرمگاه استفاده می‌کنند. آنها حتی باتوم الکتریکی را به داخل واژن تمرین‌کنندگان زن وارد می‌کنند و حتی تمرین‌کنندگان زن مجرد هم از این نوع آزار در امان نبوده‌اند. مأموران پلیس و نگهبانان زندان، تمرین‌کنندگان زن را مورد تجاوز فردی و گروهی قرار می‌دادند. آنان لباس‌های تمرین‌کنندگان زن را درآورده و آنها را به داخل سلول زندانیان مرد می‌انداختند. برخی از تمرین‌کنندگان در خیابان مورد تجاوز قرار گرفتند...

تصویر بالا تمرین‌کننده‌ی زنی را نشان می‌دهد که تمامی لباس‌هایش درآورده شده و سپس وی را آویزان کرده و مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند.

تصویر بالا مأموران پلیس را نشان می‌دهد که به طور فردی یا گروهی به تمرین‌کنندگان زن فالون گونگ تجاوز می‌کنند.

یک خانم تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ اهل پکن، توسط یک مأمور پلیس مخفی مورد ضرب و شتم قرار گرفته و در ملأ عام مورد تجاوز قرار گرفت. مأمور پلیس بر روی بدن وی نشست و از تمام قدرتش برای وارد کردن یک باتوم پلاستیکی به واژن او استفاده کرد. سه عکس فوق نه روز پس از این حادثه گرفته شد.

بازآفرینی شکنجه: تمرین‌کننده محکم بسته‌ می‌شود و سپس زیر تختی قرار می‌گیرد که با اجسام سنگین و یا افرادی که روی آن نشسته و نیرو اعمال می‌کنند، به پایین فشار داده می‌شود.

فشار دادن تخت روش شکنجه‌ای است که در کلاس‌های شستشوی مغزی و اردوگاه‌های کار اجباری علیه تمرین‌کنندگان فالون گونگی که حاضر به رها کردن باورهای خود نیستند مورد استفاده قرار می‌گیرد. این روش شکنجه بسیار وحشیانه است. مأموران پلیس و نگهبانان زندان ابتدا پاهای تمرین‌کننده را محکم به‌ هم بسته و دست‌ها را در پشت بدن می‌بستند. سپس گردن و پاهای تمرین‌کننده را به‌طور محکمی به ‌هم می‌بستند که تقریباً باعث خفگی می‌شد. پس از آن، تمرین‌کننده را به زیر تخت هل داده و روی تخت می‌نشستند و یا با استفاده از اعمال نیرو تخت را به پایین فشار می‌دادند، این فشار به کمر تمرین‌کننده وارد می‌شد و می‌توانست استخوان‌های تمرین‌کننده را تقریباً خرد کند. شکنجه‌ی طولانی‌مدت از این نوع می‌تواند به‌ قربانی به‌شدت صدمه بزند.

چن‌ گانگ، مدیر لجستیک در کارخانه‌ی آبجوسازیکارلس‌برگ در پکن بود. وی تحت شکنجه‌ی"فشار دادن تخت" قرار گرفت. نگهبانان زندان به بیش از ۱۰ زندانی مجرم دستور دادند تا او را مورد ضرب و شتم قرار دهند، طوری‌که صورت او غیر قابل تشخیص شده بود. آنها پس از ضرب و شتم وی، پاهایش را محکم به‌ هم بسته و دستهایش را پشت بدن بستند. سپس زندانیان مجرم، گردن او را طوری محکم به پاهایش بستند که تقریباً داشت خفه می‌شد. پس از اینکه او را بستند، او را به زیر یک تخت چوبی هل دادند و افراد بیشتر و بیشتری در بالای تخت نشستند تا به کمر او فشار وارد کنند. او احساس می‌کرد که نزدیک است استخوان‌هایش بشکنند. بعد از این شکنجه، به‌مدت دو هفته نمی‌توانست راه برود. تمرین‌کننده‌ی دیگری به‌نام لو چانگ‌جون متحمل همین شکنجه شده و فلج شد.

آقای چن گانگ در حال مصاحبه. او از چین نجات یافت و به ایالات متحده آمد.

سیاه چال آب: تمرین‌کنندگان را برهنه کرده و در آب کثیفی که تا بالای قفسه‌ی سینه‌ی تمرین‌کننده می‌رسد، غوطه‌ور می‌کنند. تمرین‌کنندگانی که متحمل این شکنجه می‌شوند، برای زمانی طولانی از دیدن نور خورشید محرومند. مأموران پلیس یا نگهبانان زندان به‌دلخواه تعیین خواهند کرد که شکنجه چه مدت طول بکشد. در بدترین حالت، تمرین‌کنندگان بر اثر این شکنجه جان خود را از دست داده‌اند. در موارد دیگر، بدنتمرین‌کنندگان در آب چرک کرده است.

خانم دینگ یان، ۳۲ ساله، از اهالی شهر شی‌جیاجوانگ بود. او در زندان چنگده، جایی که در سیاه‌چال آب محبوس شده بود، بر اثر شکنجه کشته شد.

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی "آویختن و ضرب و شتم"

خانم ژائو شین یک استاد جوان از دانشگاه صنعت و تجارت پکن بود. هنگامی که در زندانی (بازداشتگاه) وابسته به مرکز پلیس هایدیان در پکن بازداشت شد، به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت که منجر به شکستگی سه مهره‌ی گردن وی شد. بعد از شش ماه رنج بردن از درد بسیار شدید، در شب ۱۱ دسامبر ۲۰۰۰ جان باخت.

لیویوفنگ، مرد، ۶۴ ساله، کارگر بازنشسته‌ای از روستایشیائو‌زتو واقع در شهرستان سونگ‌کان، وندنگ، استان شاندونگ بود. او مردی صادق، درستکار و خوش‌قلب بود و مردم او را به عنوان یک انسان خوب می‌شناختند. بدن بیمار او پس از تمرین فالون دافا سلامتی‌اش را بازیافت. وی در زندان(بازداشتگاه) وندنگ متحمل شکنجه‌های بسیار زیادی شد و بر اثر شکنجه درگذشت. کالبدشکافی توسط کارشناسان پزشکی قانونی نشان داد که، خون زیادیدر پلک راست او جمع شده بود. بریدگی‌ها و کبودی‌هایی بر روی صورت او و علائم سیاه و کبود به جا مانده از شوک الکتریکی در گلو، قفسه سینه، و پاهای او وجود داشت. پوست وی شروع به جدا شدن از بدن کرده بود و بافت نرم زیر پوست آسیب دیده بود. مشخص شد که دنده‌ی دوم، سوم و چهارم در هر دو طرف راست و چپ، شکسته شده است. یک سوم بالایی جناغ سینه شکسته شده بود. تمام بدن او پوشیده از کبودی و جراحت بود.

لیجونگ‌مین، مرد، ۳۱ ساله، در تاریخ ۳ مارس سال ۲۰۰۳ زیر شکنجه کشته شد. در زمان مرگ وی، چند شاهد زخم‌های متعددی را بر روی بدن او دیدند، با لکه‌های خون در پشت سرش و یک ناحیه‌ی بزرگ کبودی در قسمت داخلی ران‌ها. علامت‌های قرمز بسیاری روی پشتش بود و حدقه‌ی چشم او به‌شدت به داخل فرو رفته بود. عکس‌های فوق در ماه می ‌سال ۲۰۰۱ گرفته شده‌اند، یک هفته پس از آن‌که او در ایستگاه پلیس راه هاربین در منطقه‌ی کایفای دالیان مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در آن زمان زخم‌های او مقداری بهبود یافته بود.

یوآن جیانگ، ۲۹ ساله، از معتبرترین دانشگاه چین، دانشگاه تسینگ‌هوآ، فارغ‌التحصیل شده بود. او مهربان و ساده بود و استعدادهای درخشانی داشت. قبل از اینکه فالون گونگ را تمرین کند، از انواع مختلف بیماری‌ها رنج می‌برد. یک بار، به علت بیماری به‌مدت یک سال از دانشگاه مرخصی استعلاجی گرفته بود. پس از تمرین فالون گونگ، سلامت جسمی و روانی او به طور چشمگیری بهبود یافت. او معاون کل شرکت مهندسی فناوری اطلاعات، وابسته به اداره مخابرات شهر لانجو بود. در سپتامبر ۲۰۰۱، او دردان‌هوآنگ واقع در استان گانسو بازداشت شد و از آن زمان به‌مدت دو ماه به شدت مورد شکنجه قرار گرفت. یک کامیون پر ابزارآلات شکنجه برروی او مورد استفاده قرار گرفت. تمام بدن او با زخم و جراحت پوشیده شده بود و بیش از حد وحشتناک به نظر می‌رسید. وی کمی بعد درگذشت.

بازآفرینی شکنجه توسط تمرین‌کنندگان

منجمد کردن: در فصل زمستان، مأموران پلیس و نگهبانان زندان برای وادار کردن تمرین‌کنندگان به دست کشیدن از باورهایشان به حقیقت، نیکخواهی و بردباری، آنها را مجبور می‌کردند که در دمای ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد زیر صفر، با لباس زیر در فضای آزاد بایستند.

قرار دادن در معرض آفتاب سوزان: مأموران پلیس، در گرمای تابستان، تمرین‌کنندگان ثابت‌قدم فالون گونگ را برای مدت‌زمانی طولانی با دستهای بسته در زیر آفتاب سوزان قرار می‌دادند، که اغلب باعث از هوش رفتن و ایجاد سوختگی برروی پوست و از دست رفتن آب بدن تمرین‌کنندگان می‌شد. در برخی از کلاس‌های شستشوی مغزی، مأموران پلیس به منظور پوشیده نگه‌داشتن اعمالشان، روش‌های حتی پلیدتری را به کار می‌بردند. آنها در وسط تابستان، تمرین‌کنندگان را در یک اتاق کوچک بدون جریان هوا محبوس کرده و برای مدتی طولانی سیستم گرمایشی را تا آخرین درجه زیاد می‌کردند.

لباس‌های خانم چن‌ زی‌شیو، پر از لکه‌های خون، توسط مأموران پلیس در حیاط رها شده بود

چن زی‌شیو، ۵۹ ساله، از روستای شوجیاشیائو واقع در بی‌گوان از منطقه‌ی وی‌چنگ شهر وی‌فانگ در استان شانگ‌دونگ بود. او با باتوم پلاستیکی و برقی و میله‌ی خاردار مورد ضرب و شتم قرار گرفت. در روز قبل از مرگش، پس از تحمل دور دیگری از ضرب و شتم با باتوم تقریباً هوشیاری خود را از دست داد، وی هنوز هم باور خود به حقیقت، نیکخواهی و بردباری را رها نکرد. در روز مرگش، او را با پاهای برهنه وادار به صعود در برف کردند. او در نهایت نقش بر زمین شده، بیهوش شد و جان سپرد.

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی شکنجه‌ی "نیمکت ببر"

لیو چنگجون، ۳۲ ساله، بر اثر شکنجه جان سپرد

او به خاطر استفاده از شبکه‌ی تلویزیونی برای روشنگری حقیقت فالون گونگ به عموم، دستگیر شد. بعد از اینکه لیو چنگجون را با دستبند و زنجیر بستند، مأموران پلیس دو بار به پاهای او شلیک کردند، که صدمات جدی به او وارد آورد. عکس ارائه شده توسط خبرگزاری چینی نشان می‌داد که لیو چنگجون که انواع شکنجه‌ها را متحمل شده بود، رمق نشستن به حالت طبیعی را نداشت.

به منظور وادار کردن تمرین‌کنندگان به نفی باورشان، تمرین‌کنندگان ثابت‌قدمی که قاطعانه بر باور خود به حقیقت، نیکخواهی و بردباری مصمم هستند اغلب مورد تزریق داروهایی قرار می‌گیرند که به سیستم عصبی مرکزی آسیب می‌رساند. عده‌ای بر اثر این شکنجه دچار نارسایی ذهنی شده و برخی حتی بر اثر شکنجه جان سپردند.

لو هنگ‌‌فنگ، زن، ۳۷ ساله، مدیر آموزش و معاون مدرسه‌ی ابتدایی برتر شهر لینگ‌وو واقع در استان نینگ‌شیا بود. او معلمی باسابقه و ممتاز در منطقه‌ی خود بود. او در یک بیمارستان روانی محلی، متحمل شکنجه‌های مختلفی از طریق تزریق دارو شد و جان سپرد.

ژانگ فانگ‌لیانگ، ۴۷ ساله، معاون دادرسی شهرستان رونگ‌چانگ واقع در شهرستان چونگ‌چینگ بود. او یک مقام رسمی درستکار بود که دچار انحراف نشده بود. در طول بازداشت در زندان (بازداشتگاه) تونگ‌لیانگ، داروهای ناشناخته‌ای به وی تزریق شد و وی در تاریخ ۹ ژوئیه ۲۰۰۲ بر اثر شکنجه درگذشت.

شو گویی‌چین، ۳۸ ساله، یک تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از شهر تایان، استان شانگ‌دونگ بود. در طول یک سال حبس در اردوگاه کار اجباری شماره یک زنان در استان شانگ‌دونگ، به‌طرز وحشیانه‌ای مورد شکنجه قرار گرفت. دو روز قبل از آزاد شدنش از زندان، به دلیل اینکه حاضر به دست کشیدن از باورش نبود، یک بار دیگر مورد ضرب و شتم قرار گرفت و داروهایی به او تزریق شد که به سیستم عصبی مرکزی او آسیب رساند. پس از بازگشت به خانه، به‌نظر می‌رسید که دچار اختلالات روانی شده است. او نه روز بعد درگذشت.

ژانگ دی‌ژن، ۳۸ ساله، یک تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از روستای شیه واقع در شهرک جیوجای، شهرستان منگ‌یین از استان شانگ‌دونگ بود. او توسط "اداره‌ی ۶۱۰" شهرستان منگ‌یین و اداره پلیس محلی به‌طور غیرقانونی بازداشت شد. در شرایطی که او بسیار ضعیف بود، مقدار زیادی دارو به او تزریق کردند که منجر به سکته‌ی قلبی و مرگ وی شد.

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی روش شکنجه‌ی "فرو کردن چوب‌های بامبو" در انگشتان از زیر ناخن

• تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ، چنگ فنگ‌شیانگ از شهرستان یونگ‌نیان واقع در استان هبی متحمل شکنجه‌ی "فرو کردن چوب‌های بامبو" شد.
• لیو جین‌فانگ از استان هنان توسط مأموران پلیس کمیته‌ی سیاسی و امنیتی شهر شیانگ‌چنگ بر اثر ضرب و شتم مصدوم شد. پس از تحمل انواع شکنجه، مأموران پلیس چوب‌های بامبو را به داخل انگشتان دست و پای او فرو کردند. او متحمل چنان درد شدیدی شد که از هوش رفت. پلیس پس از آن یک بار دیگر چوب‌های بامبو را در انگشتان دست و پای وی فرو کرد تا او را بیدار کند.
• ژانگ ژیگانگ تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از دیانگ واقع در استان سی‌چوانگ بود. مأموران پلیس ابتدا او را مورد ضرب و شتم قرار دادند و سپس چوب‌های بامبو را به درون انگشتان وی فرو کردند و سیگارهای روشن را به داخل لباس زیر وی انداختند.

تمرین‌کنندگان در حال بازآفرینی روش سقط جنین اجباری

سقط جنین اجباری: به منظور تبدیل کردن تمرین‌کنندگان فالون گونگ باردار در اردوگاه‌های کار اجباری، نگهبانان زندان بدون توجه به مدت بارداری آنها و اینکه آیا جانشان به خطر می‌افتد یا نه، آنها را مجبور به سقط جنین می‌کردند.

• تزریق به منظور سقط جنین القائی؛ پلیس‌ها به تماشای سقط جنین یک تمرین‌کننده می‌ایستند: اعمال پلیدی که توسط پلیس شهر منگژو واقع در استان هنان انجام شده است. به منظور فرستادن تمرین‌کننده‌‌ای به نام خانم گنگ جویینگ به یک اردوگاه کار اجباری، پلیس‌ها او را مجبور به سقط جنین کردند. آنها علی‌رغم میلش به او داروی سقط القائی جنین تزریق کردند. هنگامی که او درد غیر قابل تحملی داشت، چند پلیس او را تماشا می‌کردند و بی‌رحمانه می‌خندیدند و همانطور که در حال تماشا بودند، با هرزگی گفتند، "تو زیبا هستی. فقط می‌خواهیم تو را در حال سقط جنین تماشا کنیم". بدین شکل گنگ جویینگ نوزادش را زیر نگاه‌های خبیث این پلیس‌های پلید از دست داد. پس از آن، گنگ‌ جویینگ به یک مرکز شستشوی مغزی در شهر جیائوزو از استان هنان برده شد.
• زندانی شدن در ماه دوم بارداری و اجبار به سقط جنین در ماه هفتم بارداری: خانم لیو سوجون، ۳۷ ساله، زمانی که در ماه دوم بارداری بود بازداشت شد. با اینکه پلیس از وضعیت جسمی او آگاه بود، باز هم دست‌ها و پاهایش را با زنجیرهای سنگین به ‌هم ‌بست. او تا ماه هفتم بارداری متحمل این نوع شکنجه‌ غیرانسانی شد. سپس، او را وادار کردند تا به بارداری‌اش پایان دهد.
• تمرین‌کننده‌ای که هشت‌ماهه باردار بود وادار به زایمان القائی شد، زنده یا مرده بودن نوزاد همچنان نامشخص است: تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ خانم لیو چیوهونگ، ۳۹ ساله، کارمند شرکت داروسازی جونگ‌سه بود. زمانی که وی هشت ماهه باردار بود، توسط ماموران پلیس درخانه‌اش بازداشت شد. وی وادار به زایمان القائی شد. هنگامی که نوزاد وی متولد شد، زنده بود و گریه می‌کرد. اما پس از آن‌که کودک را از آنجا منتقل کردند، اطلاعی از وضع او در دست نیست. پس از اینکه خانم لیو به زایمان القائی وادار شد، اجازه‌ی استراحت نداشت. در عوض، برای دریافت شستشوی مغزی نزدیک به یک ماه به دفتر فنگ‌هوآنگ‌تای برده شد. اخیراً وی به کار اجباری محکوم شده است.

بازآفرینی تمرین‌کنندگان

کشیدن تمرین‌کنندگان توسط وسایل نقلیه: پلیس همچنین تمرین‌کنندگان فالون گونگی که حاضر به رها کردن باور خود نیستند و به شکلی مسالمت‌آمیز در برابر آزار و اذیت مقاومت می‌کنند را به عقب خودروی پلیس یا یک موتورسیکلت بسته است و سپس آن را با سرعت بالا به حرکت درآورده است؛ درحالیکه تمرین‌کننده بر روی زمین کشیده می‌شد، بدنش پر از بریدگی و کبودی شده و به‌طرز بدی مجروح می‌شد. در جایی که بدن با زمین در تماس بود، می‌شد استخوان‌ها را مشاهده کرد. این شکنجه آنقدر هولناک است که حتی نگاه کردن به آن هم دشوار است.

• خانم وانگ هوآجون سی ساله بود. در آوریل ۲۰۰۱، توسط مأموران دولتی محلی تا سر حد مرگ مورد ضرب و شتم قرار گرفت و تا مقابل در اصلی شهرداری کشانده شد. بر روی بدن وی بنزین ریختند و او را آتش زدند. او بر اثر سوختگی جان باخت. با این حال، پلیس به افرادی که نظاره‌گر این واقعه بودند گفت که این یک "خودسوزی" بوده است.
• پلیس همچنین دو تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ را به دو موتورسیکلت بست و سوار موتور شد. صحنه‌ی کشیده شدن آن دو تمرین‌کننده بر روی زمین آنقدر وحشیانه بود که افراد تحمل تماشای آن را نداشتند.

تمرین‌کنندگان در حال نمایش کار اجباری

کار اجباری: در طول پنج سال گذشته، ده‌ها هزار نفر از تمرین‌کنندگان فالون گونگ به طور غیرقانونی زندانی شده‌اند و آنها را به انجام کار شاق اجباری بدون هیچ گونه مزدی واداشته‌اند. محیط کار بسیار بد بوده است. محصولات آنها شامل چاپستیک بسته‌بندی شده، هدیه‌ی اسباب‌بازی‌ برای رستوران‌های فست‌فود و محصولات مو برای شرکت محصولات موی ربکای هنان می‌باشد، که شرکت بزرگی است که درآمدهای ارزی برای شهر شوچانگ به همراه می‌آورد.

• تولید چاپستیک (چوبک غذاخوری) "بهداشتی": واحد اعزامی اداره‌ی آموزش کار شهر پکن، افراد را در اردوگاه کار مجبور می‌کردند تا برای ساعات بسیار طولانی از ۶:۰۰ صبح تا ۹:۰۰ شب و حتی گاهی اوقات تا پاسی از شب، چاپستیک‌های "بهداشتی" درست کنند. نه تنها تمرین‌کنندگان فالون گونگ را مجبور به بسته‌بندی چاپستیک‌ها می‌کردند بلکه، زندانیان دیگر از جمله افراد با سوءمصرف مواد، مشتریان روسپی‌خانه‌ها و سارغان و دزدها همه به بسته‌بندی چاپستیک وادار می‌شدند. چوب‌های چاپستیک ساخته شده در آنجا با شرایط "بهداشتی" بسیار فاصله داشتند. با ده‌ها تن از زندانیانی که در یک اتاق کوچک فشرده شده‌اند، چوب‌های چاپستیکی که قرار بود بسته‌بندی شوند روی زمین ریخته شده بودند و غالباً کارگران بر آنها پا می‌گذاشتند. بسیاری از آنها دارای بیماری‌های پوستی و بیماری گال بوده و بعضی از آنها معتاد به مواد مخدر و یا مبتلا به بیماری‌های مقاربتی مسری بودند. برخی از زندانیان به علت دشمنی‌شان با جامعه، عمداً چیزهای کثیف را به نوک چوب‌های چاپستیک می‌مالیدند. حتی برخی از چوب‌های چاپستیک را بر روی پا و یا سایر قسمت‌های کثیف بدن خود می‌مالیدند. دستمزدهای مربوط به قراردادهای کاراجباری عاید پلیس‌های اردوگاه کاراجباری می‌شد.
• تولید شمع‌هایی که رایحه‌ی شیمیایی قوی منتشر می‌کنند: از ژوئیه ۲۰۰۱، مقامات اردوگاه کار اجباری لانگ‌شان تمرین‌کنندگان فالون گونگ را وادار کرده‌اند تا شمع‌هایی در رنگ‌های مختلف تولید کنند. بسیاری از تمرین‌کنندگان از استنشاق این رایحه‌های سمیِ ساطع شده از شمع، بیمار، رنگ‌پریده و دچار سرگیجه شده و اشتهای خود را از دست می‌دادند.
• تولید بالشتک‌های کتان برای صندلی ماشین: اردوگاه کار اجباری جیاموسی، تمرین‌کنندگان فالون گونگ را از ساعت ۷ صبح تا ۸ شب بدون هیچ توقفی به تولید بالشتک‌های کتان برای صندلی ماشین وادار کرد. این نوع از تولیدات کتان مقدار زیادی ذرات گرد و خاک تولید می‌کند، که برای سلامتی مضر بوده و موجب سوزش دستگاه تنفسی، خارش گلو و مشکلات تنفسی می‌شود. هیچ‌گونه اقدامات ایمنی در محوطه‌ی تولید وجود نداشت.
• تولید هدیه‌های اسباب‌بازی برای رستوران‌های فست‌فود: مقامات اردوگاه کار اجباری هیوان در شهر ووهان مدت‌ها است که زندانیان را وادار کرده‌اند تا برای رستوران‌های فست‌فود خارج از چین، هدیه‌های اسباب‌بازی مانند عقاب و خرس درست کنند. کارگاه از ساعت ۶:۰۰ صبح شروع می‌شود و تا ۲:۰۰ بامداد باز می‌ماند.
• تولید باتوم‌های کنترل ترافیک و خلال دندان: اردوگاه کار اجباری چانگ‌لینزی تمرین‌کنندگان فالون گونگی که بینایی بهتری دارند را مجبور می‌کند تا قطعات باتوم‌های کنترل ترافیک را که توسط پلیس راهنمایی و رانندگی استفاده می‌شود به‌هم جوش دهند. این باتوم‌ها به کره جنوبی صادر می‌شوند. تمرین‌کنندگان با بینایی ضعیف‌تر وادار به ساخت خلال دندان می‌شوند. اردوگاه کار اجباری آنها را مجبور می‌کند ۱۶ تا ۱۷ ساعت در روز کار کنند. کسانی که نمی‌توانند آنقدر تند کار را به پایان برسانند، مجبورند روز و شب کار کنند. نودل ذرت و نان همیشه تنها غذای موجود است. تمرین‌کنندگان تمام مدت تحت شکنجه‌ی شوک الکتریکی و ضرب و شتم قرار می‌گیرند.

آقای ماشویی‌جان، مردی سالم و شاد بعد از تمرین فالون گونگ

آقای ماشویی‌جان، پس از یک سال رنج بردن از آزار و شکنجه

پیش از اینکه ما شویی‌جان فالون گونگ را تمرین کند، از کم‌خونی آپلاستیک و هپاتیت ب رنج می‌برد. پزشک وی اظهار کرده بود که او زنده نمی‌ماند. در پایان سال ۱۹۹۴، او تمرین فالون گونگ را شروع کرد و به سرعت کاملاً از تمام بیماری‌ها بهبود یافت. آقای ماشویی‌جان به عنوان انسان خوبی که سختکوش است و کارش را با وظیفه‌شناسی انجام می‌دهد، شناخته شده است. فساد هرگز به کار او راه نیافته است.

فقط به علت اینکه ماشویی‌جان به‌طور راسخ تمرینش در فالون گونگ را تأیید می‌کرد، در مدت بیش از چهار سال گذشته به ناحق دو بار به‌مدت شش ماه بازداشت شده است. یک بار به ۳ سال اردوگاه کار اجباری محکوم شد. پس از یک سال و شش ماه حبس، که طی آن با استفاده از روش‌های مختلف شدیداً مورد شکنجه قرار گرفت، از جمله اعمال شوک با باتوم الکتریکی و صندلی الکتریکی، ضربه زدن به انگشتان با پایه‌های صندلی، لگد زدن به کمر و قفسه سینه با کفش‌های چرمی و خفه کردن با کیسه‌های پلاستیکی و ... از آنجا که سلامت وی در وضع وخیمی قرار داشت، به خانه فرستاده شد.

تصویر وو لینگ‌شیا و پسرش

خانم وو لینگ‌شیا، ۳۷ ساله، شکنجه‌های جسمی و روحی بسیار زیادی را در طول دوران بازداشتش در زندان (بازداشتگاه)  شوآنگ‌یاشان متحمل شد، که باعث شد وی از آب‌آوردگی شکم ناشی از سیروز کبدی رنج ببرد. او در ژوئیه ۲۰۰۲ به خانه فرستاده شده و درگذشت.

استخوان خاجی او چرک کرد و یک حفره‌ی بزرگ ظاهر شد

خانم چن شینگ‌تائو، متولد سال ۱۹۶۳، یک تمرین‌کننده‌ی فالون گونگ از شین‌جوآنگ، روستای گوچیائو‌، شهرستان یانگ‌لین، شهر یویی‌یانگ، استان هونان بود. در ژانویه ۲۰۰۱، او به طور غیرقانونی در اردوگاه کار اجباری زنان بای‌مالونگ در شهرستان جو جو واقع در استان هونان زندانی شد. وی درمدت حبس، بی‌رحمانه شکنجه شد. در نتیجه‌ی آن، قسمت پایین بدنش بی‌حس و فلج شده و دچار بی‌اختیاری در دفع شد. او در ماه می ‌سال ۲۰۰۱ از اردوگاه کار اجباری آزاد شد و پس از تحمل بیش از یک سال درد و رنج، در گذشت.

مردم نام خود را در کتاب دادخواست محکوم کردن آزار و اذیت غیر انسانی تمرین‌کنندگان فالون گونگ توسط گروه جیانگ، امضا کردند. آنها سوال می‌کردند: "برای کمک چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟"