(Minghui.org) دیویدزوجالوت، نام فیلمی مستند درباره برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ در چین است که به‌عنوان بهترین فیلم مستند در جشنواره فیلم همیلتون امسال شناخته شده است. ۱۴۰ فیلم از سراسر دنیا در این جشنواره که از ۳ الی ۹ نوامبر ۲۰۱۴ در انتاریو کانادا برگزار شد، شرکت داشتند.

ناتان فلیت، مدیر اجرایی این جشنواره، از این فیلم تقدیر کرد: "این فیلم، مستندی فوق‌العاده و واقعاً به‌طرزی باورنکردنی غم‌انگیز و هولناک است. آن تأثیر خوبی روی همه ما تماشاچیان داشت. بنابراین انتخاب آن به‌عنوان بهترین فیلم مستند، کار سختی نبود."

عکسی از فیلم دیویدز و جالوت،بهترین فیلم مستند در جشنواره فیلم همیلتونِ سال ۲۰۱۴

دیویدز و جالوت بر تلاش‌های فراوان دیوید ماتاس، وکیل حقوق بشر و دیوید کیلگور، عضو سابق پارلمان و وزیر سابق امور خارجه (آسیا و اقیانوسیه)، تمرکز می‌کند. این فیلم همچنین شامل مصاحبه‌ با تعدادی از بیمارانی است که در چین اعضای پیوندی دریافت کرده‌اند.

در مارس سال ۲۰۰۶، دو شاهد علیه سوجیاتون، یک اردوگاه کار اجباری مخفی در شهر شن‌یانگ، واقع در استان لیائونینگ، شهادت دادند، مبنی بر اینکه این اردوگاه در برداشت سیستماتیک اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده فالون گونگ دست داشته است. پس از آن شاهدان بیشتری علیه این اردوگاه گواهی دادند.

ماتاس و کیلگور تحقیقات مستقلی را انجام دادند و نتایج آن را در گزارشی در ژوئیه سال ۲۰۰۶ منتشر کردند. با فراهم شدن مدارک بیشتری مبنی بر این جنایات، آنها به تحقیقات خود ادامه دادند. نسخه سوم از گزارش‌ آنها در سال ۲۰۰۹، تحت عنوان محصول خونین منتشر شد.

متخصصان تخمین می‌زنند که بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۸، حدود ۶۵۰۰۰ تمرین‌کننده فالون گونگ قربانی برداشت اعضای بدن شدند. افزایش سریع تعداد جراحی‌های پیوند عضو در چین، این فرضیه را تأیید می‌کند، چراکه منبع این تعداد عضو را نمی‌توان با تعداد زندانیان محکوم به اعدام توضیح داد.

برداشت اعضای بدن تبدیل به عملی شده که با مجوز دولت صورت می‌گیرد و ارتش، دادگاه‎ها و بیمارستان‎ها ازاین طریق و به عبارتی با کشتن زندانیان فالون گونگ بر اساس تقاضا، کسب منفعت می‌کنند. سیاست آزار و شکنجه سراسری فالون گونگ، چنین اعمال نظام‌مند و بدون عواقب قانونی را در چین، امکان‌پذیر ساخته است.

اندام‌های دولتی، کتابی گردآوری شده توسط ماتاس و دیگر متخصصان در این زمینه است که در ژوئیه سال ۲۰۱۲ منتشر شد. این کتاب، مشارکت نهادهای دولتی چین در برداشت اعضای بدن را بیشتر مورد تحقیق و بررسی قرار داده است. آن با گردآوری نویسندگانی از چهار قاره که دیدگاه‌‌ها و بینش‌های خود را درباره چگونگی مبارزه با این قساوت‌ها به‌اشتراک گذاشته‎اند، همه مردم را فرامی‌خواند تا به این "فرم از شرارت که هنوز در این سیاره دیده می‌شود"، پایان دهند.

آقایان ماتاس و کیلگور به‌خاطر تحقیقات گسترده‌ و تلاش‌های پیگیرانه و مداوم‌شان درباره برداشت اعضای بدن افراد زنده، در سال ۲۰۱۰، کاندید دریافت جایزه صلح نوبل شدند.

آقای فلیت گفت: "مانند بسیاری از افراد در این فیلم، نمی‌توانستم باور کنم که چنین چیزی واقعاً اتفاق افتاده است و نمی‌توانستم اجازه دهم که چنین چیزی همچنان اتفاق بیفتد."

او افزود: "مقدار و تعداد جنایات در این فیلم واقعاً حیرت‌انگیز است... فیلمی شبیه این باید اکران عمومی شود تا تعداد بیشتری از مردم از آن آگاه شوند، بدانند که این جریان درحال‌حاضر اتفاق می‌افتد و اینکه چگونه اتفاق می‌افتد. این عمل باید متوقف شود."

او امید داشت که این فیلم مستند بتواند الهام‌بخش "دیویدز"های بیشتری باشد تا با یکدیگر برای پایان دادن به این بی‌رحمی تلاش کنند.

لی یونشیانگ، کارگردان این فیلم مستند، گفت که برای اولین بار در سال ۲۰۰۶، درباره برداشت اجباری اعضای بدن شنید. "در ابتدا پذیرش آن برایم سخت بود، چراکه آن پایه‌های اخلاقی بشر را به چالش می‌کشید. با گذشت زمان، شواهد بیشتری کشف شد. می‌دانم که آن در واقع اتفاق افتاده است."

سپس وی ایده ساختن فیلمی مستند را در راستای افزایش آگاهی مردم، مطرح کرد.

لی گفت: "تماشاچیان را ترغیب می‌کنم تا این فیلم را با آرامش، از ابتدا تا انتها تماشا کنند. درباره شواهد ارائه شده در این فیلم فکر کرده و خودتان قضاوت کنید."

این فیلم مستند به جشنواره فیلم آنلاین ویووستر نیز راه یافته و درحال‌حاضر، بین ۱۳ تا ۲۷ نوامبر، در سایت‌های مربوط به این جشنواره، برای مشاهده رایگان در دسترس قرار دارد.