(Minghui.org) پزشکان در چین اغلب به نام «فرشتگان سفیدپوش» خوانده می‌شوند. پدربزرگم یکی از مجموعۀ بزرگ پزشکان طب چینی بود. بسیاری از مردم فکر می‌کردند او شخص بسیار خوبی است و برای او احترام زیادی قائل بودند.
خیلی جای تعجب نبود که مادرم امیدوار بود من هم به مدرسه پزشکی بروم، پزشک شوم و سنت خانوادگی را ادامه دهم. سعی کردم به آرزویش جامه عمل بپوشانم، اما موفق نشدم.
جامعه پزشکی چین در طول سال‌ها به‌طور قابل توجهی تغییر کرده است، بسیاری از پزشکان، دیگر معالجه بیمار را به‌عنوان بالاترین اولویت درنظر نمی‌گیرند. درخواست حق ویزیت و رشوه به‌عنوان پیش‌شرط برای درمان‌های پزشکی در چین، بیشتر و بیشتر رایج می‌شود.
بااین‌حال اعمال پزشکان در اردوگاه‌های کار اجباری، حتی بیشتر تکان‌دهنده است: آزار و شکنجه فالون گونگ در سرتاسر کشور، تعداد بسیار زیادی از پزشکان را از «فرشتگان سفیدپوش» به «قاتلان سفیدپوش» تبدیل کرده است.
دو موردی که در زیر آمده، در اردوگاه کار اجباری وانگ‌چون، واقع در استان شاندونگ، اتفاق افتاده‌اند.
خانم گو جینگ
خانم گو جینگ (谷静)، ۷۲ ساله، در مجتمع مسکونی کارکنان شرکت پتروشیمی تایچنگ، در شهر تای‌آن، واقع در استان شاندونگ، زندگی می‌کرد. در مارس ۲۰۰۰، به‌خاطر تمرین فالون گونگ، به دو سال کار اجباری محکوم شد. پس از شکنجه شدن تا حدی که وضعیتش بحرانی شد، اردوگاه کار تصمیم گرفت او را به قید و ضمانت پزشکی آزاد کند.
او روز قبل از آزادی، به درمانگاهی منتقل شد که در آنجا، پزشک ماده ناشناخته‌ای را به وی تزریق کرد. پس از این تزریق، طولی نکشید که خانم گو جینگ دچار مشکلات تنفسی، درد معده، حالت تهوع و اسهال شدید شد.
مسئولین اردوگاه آنقدر درباره سرنوشت نهایی او مطمئن بودند که کمی پس از این تزریق و پیشاپیش، مرگ او را به اداره پلیس محلی گزارش دادند.
دختر خانم گو، روز بعد کاملاً گیج شده بود، زیرا دوستی به نزدش آمده بود تا «مرگ» مادرش را به وی تسلیت بگوید. او این اطلاعات محرمانه را از یکی از بستگانش که در اداره پلیس کار می‌کرد، شنیده بود و به‌اشتباه فکر می‌کرد که خانم گو واقعاً به‌خاطر تزریق فوت کرده است.
خانم وانگ گویلان
خانم وانگ گوآیلان (王翠兰)، در ژانویه ۲۰۰۱، به‌مدت سه سال به کار در اردوگاه کار اجباری محکوم شد. در آنجا علاوه براینکه تحت شکنجه با ضرب‌وشتم و خوراندن اجباری قرار گرفت، داروهای نامعلومی نیز به او داده شد. درنتیجه این سوءرفتارها، وی سرانجام از لحاظ ذهنی بیمار شد.
اردوگاه کار اجباری در سال ۲۰۰۳ او را آزاد کرد. از آن پس، خانم وانگ اغلب از خانه فرار می‌کرد. درنتیجه خانواده‌اش مجبور می‌شد درب خانه را به رویش قفل کند. پس از صرف ده‌ها هزار یوآن و مراجعه به چند بیمارستان و مرکز پزشکی، پیشرفتی در وضعیتش حاصل نشد. خانم وانگ گوآیلان، در مارس ۲۰۱۲، بعد از حدود ۱۰ سال دست‌وپنجه نرم کردن با این بیماری روانی، در ۴۵ سالگی درگذشت.
سوءرفتار روانی یکی از روش‌های شکنجه متعددی است که تمرین‌کنندگان فالون گونگ در طول آزار و شکنجه مداوم در چین در معرض آن قرار گرفته‌اند؛ آزار و شکنجه‌ای که از ژوئن ۱۹۹۹ شروع شد. برخی از پزشکان حتی در برداشت اعضای بدن تمرین‌کنندگان زنده شرکت داشته‌اند. این اتهام اولین بار در سال ۲۰۰۶ آشکار شد و باوجودی‌که اکنون به‌طور گسترده‌ای به‌عنوان یک واقعیت پذیرفته شده، وسعت آن هنوز به‌طور کامل فاش نشده است.