(Minghui.org) درک من این است که روند پیشرفت در تزکیه، روندی از رها کردن است. عنوان اولین بخش در جوآن فالون این است: «هدایت حقیقی مردم به‌سوی سطوح بالا.» به‌نظر من مفهوم آن «پیشرفت کردن» است. استاد به ما آموختند که چگونه پیشرفت کنیم که روندی از رها کردن چیزها است.
استاد به‌وضوح در اولین بخش از جوآن فالون اشاره کرده‌اند:
«یک حقیقت را به شما می‌گویم: تمام روند تزکیه، روند دائمی رها کردن وابستگی‌های بشری است.»
استاد همچنین مثال‌هایی آوردند، مانند اینکه شاکیامونی از مریدانش خواست که همه چیز را ازجمله بدن‌‌شان را رها کنند، و ایشان در‌خصوص خالی بودن و هیچ بودن در بودیسم و دائوئیسم صحبت کردند.
تمام این تعالیم و مثال‌ها به ما نشان می‌دهند که چگونه پیشرفت کنیم. درک من این است که برای پیشرفت، شخص باید همه چیز را رها کند. در جامعه روزمره، مردم به‌دنبال شهرت، پول و احساسات هستند. این چیزها بسیار جذاب و گیرا هستند، با این‌حال باید همه آنها را رها کنیم.
قبلاً فکر می‌کردم که رها کردن این چیزها آسان است. اما بعداً فهمیدم که احساسات را رها نکرده بودم، مخصوصاً این وابستگی به پسرم را. استاد در فا به ما گفته‌اند که هر شخصی سرنوشت خودش را دارد و هیچ‌کسی نمی‌تواند سرنوشت دیگران را کنترل کند. با این‌حال نمی‌توانستم از دست این وابستگی‌ام رها شوم.
این وابستگی باعث شد که افسرده شوم و دردهای تحمل‌ناپذیری به من وارد کرد. در پایان، بسیار بیمار شدم و درد و رنج جسمی فراوانی کشیدم. انواع عقاید و تصورات انسانی مرا آزار و اذیت می‌کردند. از خودم پرسیدم: «آیا می‌خواهم زنده بمانم؟ آیا چیزی در این دنیای انسانی وجود دارد که ارزش ماندن برای آن را داشته باشد؟» تنها دلیلی که خودکشی نکردم این بود که نمی‌توانستم چنان استاد و فای فوق‌العاده‌ای را ترک کنم.
استاد نیک‌خواه دیدند که هنوز می‌خواهم تزکیه کنم و کمکم کردند. یک هفته بعد، از لحاظ جسمی و روانی بهبود یافتم. استاد زندگی‌ام را طولانی کردند، اما زمان محدود است و تزکیه جدی است. باید بهترین تلاشم را بکنم تا وابستگی‌هایم را رها کنم. هر تمرین‌کننده‌ای پیشینه، کیفیت مادرزادی و کارمای متفاوتی دارد. بعضی از تمرین‌کنندگان به‌راحتی می‌توانند چیزها را رها کنند، برخی تنها می‌توانند قسمتی از وابستگی‌های‌شان را رها کنند و سایرین حتی این اصل را درک نمی‌کنند.
امیدوارم که تمام هم‌تمرین‌کنندگان بتوانند در تزکیه رشد کنند. دلیل اینکه این مقاله را نوشتم این بود که به همه یادآوری کنم که به‌دقت به‌‌درون نگاه کنند و از خودشان بپرسند: درباره «رها کردن» چگونه عمل کرده‌ام؟ استاد می‌خواهند که همه ما پیشرفت کنیم، اما اینکه یک نفر بتواند یا نتواند پیشرفت کند، به خودش بستگی دارد.
سطح من محدود است. لطفاً اگر اشتباهی در درکم هست، مرا اصلاح کنید.