(Minghui.org) مردم چین کهن تأکید بر هدایت رفتار شخص با پیروی از اصول آسمانی و افزایش تقوای شخص از طریق بهبود و ارتقای خصوصیات اخلاقی داشتند. بسیاری از متون جمع کردن تقوا را به انجام کارهای مهربانانه اولویت داده‌اند و به مهار کردن شهوت به‌عنوان یکی از بهترین راه‌های افزایش تقوا باور داشته‌اند.
لورد وِن چانگ در رسالۀ راه آرام می‌گوید: «آنهایی که در‌خصوص شهوت سخت‌گیری نمی‌کنند و به‌طور نامناسبی رفتار می‌کنند، ذات مهربان و آبروی خود را لکه‌دار می‌کنند. آن‌ها برخلاف اصول آسمانی رفتار می‌کنند و متعاقباً مجازات خواهند شد. درنتیجه فاجعه، گناهکاران را غافل‌گیر می‌کند و عقوبت کارمایی مانند باران فرود می‌آید. اگر برخی از مردم از عقوبت کارمایی واهمه‌ای نداشته باشند و به امیال نامناسب ادامه دهند، مجازات در هر زمانی ممکن است اصابت کند. فقط افرادی برکت خواهند یافت که به تقوا ارزش می‌نهند و خودشان را مهار می‌کنند.»
چینی‌های کهن بر این باور بودند که آنهایی که بتوانند خودشان را در‌خصوص شهوت مهار کنند، برکت دریافت خواهند کرد. حتی اگر شخص عملی انجام نداده باشد، افکار ناخالص به‌طور یکسانی غیرقابل‌قبول هستند. آنهایی که عمل برهم‌زدن اصول آسمانی را انجام دهند، بدبختی برای خودشان و نسل‌های آینده خود خواهند آورد. نمونه‌های بسیاری در طول تاریخ ثبت شده است.
لین مائوشیان در سلسله سانگ شمالی در استان جیانگ‌شی زندگی می‌کرد. او استعداد درس خواندن داشت، اما خانواده‌اش بسیار تهی‌دست بودند. بنابراین، بیشتر زمان تنهایی‌اش را به‌خواندن کتاب می‌گذراند. همسر مردی ثروتمند آقای لین را به‌طور ویژه‌ای جذاب یافت و فرصتی پیدا کرد تا با منظور او را ملاقات کند.
لین با جدیت به او گفت: «بگذارید آبرو و شخصیت‌مان را با انجام کاری نامناسب لکه‌دار نکنیم. خدایان نظاره‌گر هستند.» آن زن شرمنده شد و او را ترک کرد.
سال بعد، امپراطور، لین را به بالاترین مقام علمی منصوب کرد. چهار پسرش همگی عالمان موفقی شدند و خانواده‌اش ثروتمند شدند.
چینی‌های کهن بر خودمهاری احترام می‌گذارند، حتی وقتی تنها هستند. «نترسیدن از هیچ‌چیز» اغلب برای توصیف کسانی که از خصوصیات اخلاقی پایینی برخوردار هستند استفاده می‌شود.
خودمهاری دو خصوصیت اخلاقی را لازم می‌داند: احترام و ترس. احترام به اصول آسمانی و درغیراین‌صورت، ترس از عواقب آن. فرد عاقل می‌داند که هیچ‌چیز نمی‌تواند از دید موجودات سطوح بالا پنهان بماند؛ هر فکر و عملی، خوب یا بد، منجر به عقوبت کارمایی می‌شود.