(Minghui.org) در منطقه من بعضی از هماهنگ‌کنندگان بیش از یک‌سال است که تحت آزار و شکنجه قرار گرفته‌اند. با اینکه بعد از بازداشت‌شان موفق به بیرون آمدن از بازداشتگاه‌ها شدند، برخی از کارمای بیماری جدی رنج می‌برند و یک تمرین‌کننده نابینا شده است.
تمایل دارم برخی از درک‌هایم را درباره اینکه چرا این مسائل ممکن است اتفاق افتاده باشند، به‌اشتراک بگذارم.
اول از همه تمایل دارم که از هماهنگ‌کنندگان‌مان به‌خاطر تلاش سخت و فداکاری و ازخودگذشتگی‌شان تشکر کنم! می‌دانم که یک هماهنگ‌کننده بودن آسان نیست. آن نیازمند پشتکار و استقامت است.
ما اغلب به‌دنبال کمک از سوی هماهنگ‌کنندگان هستیم و به آنها فشار و کار اضافه وارد می‌کنیم، درنتیجه زمان‌شان را برای مطالعه فا محدود می‌کنیم.
فکر می‌کنم که مسیر تزکیه بین تمرین‌کنندگان، هماهنگ‌کنندگان و کسانی که درست مثل من هماهنگ می‌شوند، مشترک است. مشکلات، مختص هماهنگ‌کنندگان نیست.
این مسئولیت هماهنگ‌کنندگان است که به مکان‌های تولید مطالب توجه داشته باشند، اما به این معنی نیست که آنها باید همه کارها را انجام دهند. آنها باید یاد بگیرند که کارها را واگذار کنند و نقاط قوت هر تمرین‌کننده را به حداکثر برسانند.
اما بعضی از هماهنگ‌کنندگان با تفویض اختیار احساس راحتی ندارند و ترجیح می‌دهند که آن کار را خودشان انجام دهند. این همچنین می‌تواند تا حدی مرتبط با منیت‌شان و به‌دیده حقارت نگریستن به دیگران باشد چرا‌که فکر می‌کنند تمرین‌کنندگان خاصی برای انجام کاری مناسب نیستند یا قادر نیستند آن را به‌نحو احسن انجام دهند.
در نتیجه بعضی از هماهنگ‌کنندگان کاملاً مشغول حمل و نقل دی‌وی‌دی‌های شن یون، تقویم‌های مینگهویی یا سایر مطالب روشنگری حقیقت بین مکان‌های مختلف مطالب هستند. آنها تحت فشار زیادی هستند و خیلی خسته می‌شوند.
نیازی نیست این‌گونه باشد چرا‌که تمرین‌کنندگان بسیاری هستند که می‌توانند کمک کنند. صرف‌نظر از اینکه یک فرد چقدر قابل و توانا است، او احتمالاً نمی‌تواند همه کارها را انجام دهد.
ما نباید برای خرید اجناسی مانند کاغذ چاپ بر هماهنگ‌کنندگان تکیه کنیم. خرید عمده می‌تواند مزایای خودش را داشته باشد، اما این نیز می‌تواند بی‌جهت جلب توجه کند، چرا‌که تأمین‌کنندگان ممکن است تعجب کنند که چرا یک فرد عادی آنقدر از کاغذ چاپ استفاده می‌کند و آنها را به مقامات گزارش کنند. پلیس از محل‌های تولید مطالب بسیار آگاه است و به‌دنبال تعطیل کردن آنها و بازداشت تمرین‌کنندگان درگیر است.
اگر همه محل‌های تولید مطالب‌مان در خرید و تخصیص منابع به هماهنگ‌کنندگان تکیه کنند، این زمان بسیار زیادی از آنها می‌گیرد. با‌این‌حال، اگر مطالب‌مان را خودمان بخریم، می‌توانیم این کار را در مقادیر کوچک انجام دهیم، زمان آزاد بیشتری برای هماهنگ‌کنندگان ایجاد کنیم و این بسیار ایمن‌تر نیز خواهد بود.
اگر هیچ کس نتواند بدون هماهنگ‌کننده عمل کند، آیا این یک مشکل نیست؟
زمانی‌که به‌دنبال یادگیری از هماهنگ‌کنندگانی هستیم که فنی هستند و متوجه می‌شویم که آنها تمایلی به کمک به ما ندارند، باید با مهربانی با آنها صحبت کنیم و توضیح دهیم که چگونه این آموزش می‌تواند حجم کاری‌شان را در دراز مدت کاهش دهد.
قبول مسئولیت آموزش می‌تواند برای هر دوی مربی و کارآموز وقت‌گیر و مشکل‌ساز باشد، اما در دراز مدت برای هر دو طرف سودمند خواهد بود. اینکه بتوانیم مسائل فنی‌مان را خودمان حل و فصل کنیم به پرسنل فنی زمان آزاد بیشتری برای مطالعه فا خواهد داد، چرا‌که آنها مجبور نخواهند بود که مکرراً بیایند و مشکلات را حل کنند.
باید حداکثر سعی خود را بکنیم که مشکلات را خودمان حل و فصل کنیم. اگر نتوانیم، پس می‌توانیم از خانواده و دوستان کمک بگیریم یا اگر کامپیوترها و پرینترهای‌مان درست کار نمی‌کنند، آنها را به مراکز تعمیر ببریم.
بعضی از هماهنگ‌کنندگان کارهای بسیار زیادی برای انجام دادن دارند و برای تمرکز بر پروژه‌های دافا، شغل خود را ترک کرده‌اند. این منجر به ضعیف شدن شرایط زندگی‌شان شده است.
سایر تمرین‌کنندگان سعی کرده‌اند که با دادن غذا و لباس، آنها را از لحاظ مالی کمک کنند. اما این مشکل دیگری را ایجاد می‌کند، چرا‌که به‌عنوان تمرین‌کنندگان نباید به‌طور معمولی پول یا چیزهای دیگران را بپذیریم. این می‌تواند منجر به وابستگی‌های اتکا به دیگران و حرص و طمع شود.
به درک من استاد می‌خواهند همه [تمرین‌کنندگان] به‌جای اینکه فقط هماهنگ‌کنندگان را دنبال کنند، فرصت بالغ شدن و کسب تقوای عظیم خودشان را داشته باشند.
به‌خاطر دارم که چند سال پیش، به یکی از هماهنگ‌کنندگان مسئول خرید لوازم گفتم: «تو بیش از حد مشغول هستی. کمی آن را رها کن.» او پاسخ داد: «فکر می‌کنی چه کسی می‌تواند این کار را انجام دهد؟ این کار بدون من انجام نخواهد شد.»
در کمتر از یک سال، او را بازداشت و به بیش از سه سال حبس محکوم کردند. در طول آن زمان، تمرین‌کنندگان قادر بودند به تلاش‌های روشنگری حقیقت‌شان ادامه دهند و هیچ چیزی واقعاً تحت تأثیر قرار نگرفت.
عملکرد هیچ چیز دافا بدون یک فرد متوقف نخواهد شد، اما هیچ تزکیه‌کننده‌ای نمی‌تواند بدون فا عمل کند.
بعضی از هماهنگ‌کنندگان به نقش «هماهنگ‌کننده» بودن خیلی وابسته هستند. زمانی‌که دیگران سعی می‌کنند پیش‌قدم شوند، آنها واکنش منفی نشان می‌دهند انگار‌که آن تمرین‌کنندگان سعی دارند نقش‌شان را تصاحب کنند. بعضی از هماهنگ‌کنندگان حتی شرایط سختی را برای آن تمرین‌کنندگان بوجود می‌آورند و می‌گویند: «نگاه کن، این کار بدون من نمی‌تواند انجام شود!» آنچه که آنها اعتبار می‌بخشند مهارت‌های کوچک خودشان است، نه رشد در تزکیه.
من معتقدم که هماهنگ‌کننده باید با تمرین‌کنندگان بحث و گفتگو کند و آنها را تشویق کند که ایده‌های خودشان را دنبال کنند.
نمی‌گویم که هماهنگ‌کنندگان به‌خوبی تزکیه نکرده‌اند. هماهنگ‌کنندگان باید خودشان را به‌طور محکم و استوار تزکیه کنند. در غیر اینصورت، مهم نیست چقدر کار انجام داده‌اند، آنها هنوز به‌سختی در فا صعود می‌کنند.
این تبادل تجربه را می‌نویسم چرا‌که درد و رنج بعضی از هماهنگ‌کنندگان را می‌بینم و امیدوارم بتوانیم همکاری کنیم تا شکاف‌هایی را که نیروهای کهن ممکن است از آنها سؤاستفاده کنند از بین ببریم.
این تبادل تجربه، محدود به سطح تزکیه فعلی من است. لطفاً به هر چیز نادرستی اشاره کنید.